.Behalve het feit dat ik binnenkort voor de achtste keer op vakantie ga naar ‘The Land of Smile’, heb ik de afgelopen periode diverse forums afgestruind en heb ik ook op diverse sites het nodige gelezen over leven en wonen in Thailand. De indrukken die ik hiermee heb opgedaan, gaven me het besef dat het niet eenvoudig is om er een eigen winkeltje of kleine zaak te beginnen. Zowel de negatieve (frustrerende) ervaringen van de gelukszoekers als ook de positieve verhalen van de realisten heb ik op me in laten werken. De conclusie die ik daaruit getrokken heb, is dat er een verhouding van 50-50 bestaat van mensen die het min of meer afraden om er te gaan wonen en/of iets voor jezelf te beginnen, en zij die beweren dat er prima te leven valt als je de lat niet te hoog legt, de heersende levensstandaard weet te waarderen en wat centjes op zak hebt!
Laat ik eerst even uitleggen waar ik naartoe wil. Ik ben een man van 44 jaar en getrouwd met een lieve Thaise vrouw, die inmiddels 8 jaar in Nederland woont. We hebben het idee opgepakt om over een paar jaar voorgoed naar Thailand te verkassen, om de doodeenvoudige reden dat Nederland ons beide niet meer zo bevalt. Uiteraard verliezen we daarbij de goede dingen niet uit het oog. We hebben allebei een baan en kunnen regelmatig op vakantie naar Thailand. We wonen in een huurhuis op een fraaie locatie in Den Bosch en leiden het leven als in een roes. Ik zal niet in detail treden over de zaken die we niet (meer) leuk vinden aan Nederland, want dan wordt dit bericht wat aan de lange kant (als het dat al niet is)
. Een tweetal jaren geleden begon het bij ons al te kriebelen. Inmiddels is het gevoel om te gaan wonen in Thailand erg sterk geworden.Waar we onze ogen ook niet voor willen sluiten is het feit dat we beide weten dat Thailand niet het paradijs op aarde is. Gelukkig heeft mijn vrouw een gezonde kritische kijk op haar eigen land, maar dat weerhoudt ons er niet van om de grote stap toch te wagen. We zijn op dit moment druk doende om een concreet plan van aanpak in elkaar te zetten en nemen daar uit voorzorg alle tijd voor. Aan de hand van informatie op het internet, verhalen van mensen die ervaring hebben met het emigreren naar Thailand en onze eigen indrukken, is het de bedoeling om over een paar jaartjes gedegen voorbereid het avontuur aan te gaan. Daarmee wil ik niet beweren dat ons dan helemaal niets meer kan overkomen, want zo naïef zijn we niet
. Het gaat ons er meer om dat we met een idee naar Thailand gaan en dat we ons goed laten informeren wat daar allemaal bij komt kijken en wat er voor nodig is. We willen zoveel mogelijk haken en ogen wegnemen, zodat er in ieder geval een fundament ligt om op verder te bouwen. Dat we daarna nog genoeg ‘problemen’ en ‘verrassingen’ op onze weg zullen tegen komen is onvermijdelijk en calculeren we in.Wat die eigen winkel of kleine zaak precies gaat behelzen, laat ik hier even in het midden. Daar zijn we nog niet uit en is een kwestie van tijd. Niet onbelangrijk om te vermelden is dat we niet echt ervaring hiermee hebben. Mijn amicale vrouw heeft vroeger gewerkt in een souvenirwinkel en is dus redelijk bekend met hoe het er op de ‘werkvloer’ aan toe gaat. Ik werk op mijn beurt op een inkoopafdeling, waardoor ik regelmatig moet onderhandelen met leveranciers over prijzen, kwaliteit en levertijden. Leuk en aardig, maar dat maakt ons natuurlijk nog geen geslaagde ondernemers. Ik wil aangeven dat we ook dit euvel niet over het hoofd zien. Wat we absoluut niet willen opstarten is een Go-go bar, restaurant (mijn vrouw wel, maar ik niet) of B&B (ik wel, maar mijn vrouw niet :-))) ). We zoeken gewoon naar iets kleinschaligs waarover we beide controle hebben en dat door ons tweetjes te bestieren valt. Eventueel met hulp van een derde persoon uit de vrienden- en/of kennissenkring van mijn vrouw, omdat ik weet dat ik als ‘farang’ niet zomaar arbeidgerechtigd ben! De slimme lezer van dit stukje begrijpt dat we met dit idee er helemaal niet op uit zijn om stinkend rijk in Thailand te gaan worden. We beseffen zelf wel dat we ons daarmee geweldig voor de gek zouden houden en dat het totaal de verkeerde insteek zou zijn. Het gaat ons meer om het leven in het land zelf. Als we ons met het winkeltje redelijk kunnen bedruipen, voelen wij ons al spekkopers :-)! Als je je hart volgt, de realiteit niet uit het oog verliest en tevreden bent met wat je hebt, ben je al rijk genoeg lijkt me.
Kom ik ten slotte aan bij de vraag die ik wil stellen: hoe reëel is het om hiermee verder aan de slag te gaan? En dat vraag ik dan voornamelijk aan degenen die zich in mijn verhaal herkennen en daar óf goede óf slechte ervaringen mee hebben gehad. Alle input is uiteraard zeer welkom. Ik wil het even niet hebben over alle ambtelijke en administratieve rompslomp die een emigratie met zich meebrengt, want dat komt er natuurlijk ook nog bij kijken. Het gaat ons in eerste instantie er om waarop we moeten letten als we bovenstaand avontuur aan gaan? Zijn we té avontuurlijk ingesteld? Of zijn we té idealistisch? Zoals gezegd: dit is een eerste oriënterend bericht en alle wijze raad is welkom. Voordat we de grote sprong wagen, willen we goed beslagen ten ijs komen. Wie helpt ons verder?
.
.
Bedankt voor de succeswens!