Thabian baan gelukt !

[prajak]

In kwaakspraak: “De boek die je wist dat ging komen is eindelijk hier”.

Eerst de serieuze zaken.

Achtereenvolgens worden deze stappen gezet.

Blauw huisboek bijwerken vanwege de nieuwe eigenaar
Geel huisboek aanvragen
Verklaring vragen bij Immigration Police
Getuigenverklaringen
Een maand ‘aanplakken’
Geel huisboek gereed

Woensdagmorgen er op af. Kai, haar jongste zoon en ik en als chauffeur en hulp de buurvrouw. Papieren mee als chanoot, ID’s, paspoort, pakken kopietjes en die netjes ondertekend. Om half 9 zijn wij op de amphur en kort na 9 uur is het blauw huisboek bijgewerkt en staat Kai er in als bewoner.

Dan mijn geel huisboek. Dat kost wat meer werk en studie maar om 10 uur gaan we op weg naar de Immigration Police met een setje papieren.

De politieman, zeer attent, constateert een andere Thai in het blauwe boek en pakt twee vellen papier: de melding TM40 die iedere Thai moet invullen als een farang in (een) huis komt wonen. Bij huur en bij eigendom, de Thai moet de farang aanmelden. Ook in geval van huwelijk ? Dat weet ik niet maar hoor dat graag. We krijgen een bewijsje mee en mogen vrijdag om 11 uur terugkomen.

Jammer, manager heeft nog niet getekend maar we worden gebeld vanmiddag. Om 15 uur geven we het op; de amphur is dicht om 16 uur en er volgt nu een weekend en daarna een nationale feestdag. Dus geduld oefenen tot dinsdag.

>>>

[prajak]

(2)

Dinsdag 09 uur naar de Immigration. De brief ligt klaar. Opvallend in die brief: alle cijfers in het Thais, net zoals op het chanoot en andere eigendoms/gebruikspapieren van een onroerende zaak. Mijn naam wel zoals in mijn paspoort. Maar op het chanoot staat mijn naam weer in het Thais....

Blij naar de amphur om daar te horen dat de ‘big boss manager’ een week weg is want zijn pa is overleden. En de assistent big boss manager ? Die is er wel maar een farang geniet uitsluitend aandacht van de big boss manager. Kijk, dat heb ik toch maar mooi bereikt... maar vrolijk word je niet van een overleden pa.

De procedure is vervolgens dat Kai en ik moeten verschijnen met drie getuigen die iets moeten verklaren over mij en ook de kamnan moet verschijnen.

De avond voordat we naar de amphur gaan is Kai weg; feessie zegt ze. In het huis van de buren. Ze komt om 21 uur terug met de camera en of ik effe de zaak in de PC wil laden en haar laten zien en dan printen op fotopapier.

Ze hebben de kamnan gefêteerd ! Die man ken ik niet al woon ik hier 10 jaar want hij is er nooit. Maar hij moet wel het briefje tekenen voor de amphur; dat ik er woon, en dat ik wel ... of niet ... etc. En dat is gelukt, denk ik, want ik zie een breedlachende kamnan tussen de mensen aan tafel. Nou, het zal wel goed zijn. De foto’s gaan morgen mee als bewijs van ...ja, van wat, dat de kamnan nog leeft ? Een rare toestand hoor !

Op naar de amphur met drie getuigen en de sarawat kamnan (wie dat nou weer is ? Lees verder...). Da’s nou jammer, het hoofd komt aanlopen met de voorschriften en de sarawat-kamnan wordt niet aanvaard. Maar alle andere papieren zijn in orde, mensen zetten handtekeningen op vellen papier voorzien van het bekende logo en dan mogen we weer gaan en gaat Kai achter de kamnan aan. Zien of die zonder stimulans de 4 km wil rijden om te verklaren dat ie me niet kent, hoogstens langs ziet gaan op de brommer......

>>>

[prajak]

(3)

En ook het vrolijke is te bespreken met jullie.

Er is altijd een grappige kant aan het bezoeken van autoriteiten. Of ik zie wel ergens een leuke kant. Ik ben nu eenmaal geen somberjanus.

Dus heb ik mijn ogen en oren wijd open tijdens de sessies. Want het is genieten voor de opmerkzame farang. Dit is weer zo’n speciale Thailand-ervaring. En echt, het went nooit.

We zitten op de amphu(r) อำภอ; niet op de thesabaan เทศบาล ! En in dat kantoor is nergens een woord in het Engels te vinden. Je moet de taal kennen of een Thai bij je hebben anders loop je verloren.

In het kantoor waar wij zitten worden de papieren bijgehouden van de buitenlui uit de vele dorpen en gaten die rondom Nongkhai liggen. Het heet daar nog steeds ‘muang’ maar de administratie is niet geregeld in het thesabaankantoor.

Er is ook een kamer gereserveerd voor Thais die een bezoekje aan Laos willen brengen en daar is het een komen en gaan van mensen die voor een vel papier met foto en stempels komen om zonder paspoort Laos in te kunnen. Een paspoort hebben is niet commuun in dit land. Noem het in casu een ‘regeling grensverkeer’ tussen beide landen.

In die bewuste kamer staan overigens ook aanwijzingen in het Laotiaans. De verschillen met de Thaise taal heb ik al eens kort aangestipt in het onderwerp ‘een bijzondere pater’ in dit forum als de weblink daarin nog werkt tenminste.... http://www.thailandforum.nl/viewtopic.p ... ilit=pater

Laotiaans is goed te lezen hoor als je weet waarop je moet letten.



>>>

[prajak]

(4)

Het zijn de buitenlui als gezegd. En, met alle respect na al die jaren Thailand, buitenlui gedragen zich niet stads en kleden zich niet stads.

Noem het werkkleding, noem het een sjofel kloffie, het is anders dan wat je in de stad ziet. Alles duidelijk uit de lokale Thaleeman (thalee betekent zee) of van de goedkope markt en vergeet de verstelnaaister niet. Ik woon naast een verstelnaaister; zij doet kledingreparaties voor de buurt en vernaait iedere zoveel jaar een handdoek tot washandjes want ik kan niet zonder !

Kinderen worden meegenomen; tuurlijk, is een uitje voor ze in de schoolvakantie.

Daar komen Ooy en Mali al uit hun gat gereden met een zestal kinderen in de leeftijd van 16 tot net-van-de-borst en wie wat langer hier woont weet dat acht mensen r-u-i-m op twee Honda Waves passen. VIJF personen op een brommertje kan ook hoor. Ooy en Mali en de twee jongsten op hun Wave, de 16-jarige en de drie anderen op een andere Wave en ik wil niet nadenken over helmen. Maar echt, ‘Thais love their children too.....’ (Sting; in mijn schalkse weergave).

Daar vliegen kinderslippers in het rond, pa en ma aan de balie en de kinderschaar er bij, er wordt een lekkende zuigfles met melk uit een tas getoverd, kortom, een drukke bende.

Buiten staan karretjes met gebraden kip en met penetrant riekende, door een wringer gehaalde gedroogde vis en dat wordt geconsumeerd in de toegangsdeur zodat luchtjes binnen dringen in de kantoorruimte.

En voorts dralen er mensen, niet wetend waar te gaan of te kijken, met papieren die hen de pet te boven gaan en met, uiteraard, een rinkelding aan de oren waarin al gesticulerend wordt gesproken.

>>>

[prajak]

(5)

Men weet zich ook geen raad met de loketten waar alles in keurig Thais staat opgeplakt in blauwe plastic letters. Nou ja, een nijvere poetsvrouw heeft hier en daar wat letters verminkt of zelfs geheel weggepoetst maar ik kan nog steeds lezen wat er staat.

Enkele mensen echter niet. Die worden keurig te woord gestaan en ik zie ze later naast me zitten met hun papieren en op de plek waar ik een handtekening plaats drukken zij een in inkt gedoopte duim.

Over analfabetisme in Thailand, cijfers 2011, is er deze link...
http://www.landenweb.net/thailand/samenleving/
In mijn dorp wonen ook een paar mensen die niet kunnen lezen en schrijven maar het zijn de oudsten in de gemeenschap. Hier gaan alle kinderen naar school.

Er is koffie ! Er staat een apparaat waar je naar wens warm of koud water kunt tappen, met taps toelopende plastic bekertjes in een houder aan de muur, een pot Nescafe, een pot suiker en een pot poedermelk doch slechts EEN lepeltje.... Maar het is er ! En gratis ook....

Mijn brief voor de Immigratie Politie wordt getypt en ai ! er komt een kink in de kabel. Of ik mijn paspoort even wil geven. De mevrouw die typt in WORD zet een extra bril op en haast zich dan naar haar meerdere.

Ik snap het al. Er staat een ‘q’ in mijn eerste voornaam. Dat is een verschijnsel dat men niet iedere dag tegenkomt; dat vereist dus bijzondere aandacht en misschien wel een paraaf van een meerdere.....

Ik trek een stuk papier uit mijn tasje waarop mijn namen met de voor Thais onbegrijpelijke u-i-j combinatie en ook nog een q staan vertaald naar Thaise letters en leestekens maar het is niet meer nodig: men durft de confrontatie met de vreemde tekens al aan. Bedenk eens wat er gebeurt als er buitenlanders komen met in de naam een ü of een ö of een ç ?


>>>

[prajak]

(6)

En de hulp dan ? We hadden toch een hulp mee ?

Mijn buurman is, en dat wist ik niet want hij verkoopt levensmiddelen en flessen benzine, ‘sarawat kamnan’. De kamnan, กำนัน , is de lokale bestuursambtenaar. En de sarawat kamnan ?

Sarawat, สารวัตร ! Ik heb altijd gedacht dat dit woord luitenant betekent naar de ambtelijke rang die bestaat bij Ome Sam en in andere Engelstalige landen ...zie deze link...

http://en.wikipedia.org/wiki/Lieutenant_governor ...

maar het woordenboek zegt inspector, supervisor, headman, monitor dus ik houd het maar op een rang die je in Nederland aangeeft met adjunct, loco of plaatsvervanger.

Voor wie het weten wil, en wie wil dat niet, luitenant is in het Thais รอ้ยโท , luitenant kolonel is พันโท , en het hoofd dat mijn verklaring aftekende op de Immigration heeft als rang พ้นตำรวจโทหญิง en ik vertaal dat laatste met mevrouw luitenant-kolonel van politie. Een hoge Riet dus...

Terug naar de sarawat kamnan. En daar dan de vrouw van.....dus Kai is er zeker van dat op de amphur iedereen haar kent en dat haar inbreng....

Ze heeft onder meer kopietjes laten maken. Dat doe je op de afdeling van de Laos-papieren en daar staan 2 grote Canon kopieermachines die uit de tijd zijn van de slag in de Javazee. Kost 2 baht per kopietje, er is een medewerkster aangesteld om die dingen te bedienen, en de afvalbak met mislukte kopietjes zit voller dan de muntenbak op haar tafeltje....

>>>

[prajak]

(7)

Weet ik veel of ze aan het kopieerapparaat heeft staan babbelen met de juiste hotemetoot ?

Enfin, we hebben wat we willen. Ik werd een MAAND ‘aangeplakt’ en men kon bezwaar aantekenen tegen het verstrekken van een geel huisboek: “spreek dan nu, of zwijg altoos van nu af aan”....als ik een zin uit de huwelijksvoltrekking mag weergeven.

Na 10 weken weer een ervaring rijker.

Maar....mijn familienaam en drie voornamen staan er in in het Thais. Met typefouten ook nog in de tweede en derde voornaam terwijl het perfect was aangeleverd. Hoe weten ze nu dat ik dat ben ? Vooruit, mijn geboortedatum staat er in. Geen foto, niet een van de vier die ik moest inleveren.

Nou, een tip: als je gratis goeie koffie wilt drinken en in Nongkhai bent kun je op de amphur terecht. En je kunt bij mij thuis terecht. In beide gevallen is de koffie door mij betaald...... Honi soit qui mal y pense !

Maar denk er aan: in een andere stad of andere provincie kan/zal het helemaal anders gaan.

Zo is Thailand !

[euromonkey]

Van harte gefeliciteert.

En zo zie je maar het kan heel soepel verlopen.
Geen enkele keer is er gevraagd om tipgeld?
Bij ons is het wel gebruikelijk om geld te geven aan iedere getuigen.(Voor familie alleen eten)
En de kamnan uiteraard meer als omkosten vergoeding.

Mischien ga ik het ook nog een keer proberen.
Eerst moed verzamelen en dan nog zeker weten dat ik niets beters te doen heb.

[prajak]

De getuigen zijn betaald met 300 baht en daar heb ik geen enkele moeite mee.

Wat de ambtenaren betreft.....

"..In beide gevallen is de koffie door mij betaald......"

Ja, er is wat geschoven......laat ik maar zeggen: voor de koffie....

[brake034]

Prajak, fijn dat het boekje nu geregeld is.
Vreemd is de maand "aanplakken", in mijn geval was daar geen sprake van.
Toen alle papieren klaar waren werd het dezelfde dag mij overhandigd.

Kanttekening/vraag, waarom onder Cultuur een nieuw draadje terwijl er in Emigratie al een bestaand draadje over je gele boekje was?

[prajak]

Brake034, mijn tekst is zo lang dat het misschien gaat overheersen in het draadje 'gele huisboek, een discussie'. En ik wil helemaal niet overheersen in het draadje van een ander want dan krijg ik misschien weer commentaar met een woord als ... enfin dat heb je gelezen in een opmerking van een forumlid die even uit zijn hum was.

Kom snel en gezond terug, ziek is maar niks.

[Duiker]

Prajak, proficiat het verkrijgen van je huisboek!

[serpay]

en toch snap ik het niet dat het bij jouw zo lang heeft moeten duren,
zijn er misschien andere dingen voor de dag gekomen die je niet verteld of klopt er iets niet met het huis of nog anders.
ik heb zelf IN nong-khai gewoond en ook een tambianbaan aangevraagd op ons huis.
maar heb er totaal geen moeite mee gehad en alles was in 2 weken in kannen en kruiken.
ben blij voor je dat je het boekje nu hebt, maar iets klopt er volgens mij niet aan je verhaal!
ik kan het natuurlijk mis hebben, want neem aan dat we over de zelfde plaats praten waar jij in de buurt woont.
of in de jaren is er veel veranderd na mijn vertrek.

[prajak]

Serpay, regels veranderen met de baas van het kantoor. Ik zat op de amphur, jij misschien op de thesabaan.

Ik werd een maand aangeplakt, andere farang ook dus aan de onroerende zaak zelf zal het niet liggen. Een keurig chanoot is het, geen gebruikspapier (daarover zit in dit forum een item), alle papieren in orde, mijn verblijfsstempeltje in orde, de brief van de baas van de Imm Politie was nodig en er zat een week verlies door het overlijden van de pa van de baas van de amphur en verdere vertraging door enkele feestdagen. Een kamnan die geen haast maakte, een sarawat kamnan die moeite deed maar werd geweigerd, het hoort er allemaal bij in dit land. Mij verbaast het allemaal niet.

En ik heb dat ding nu. Alles opgelost.

[dutch]

en toch snap ik het niet dat het bij jouw zo lang heeft moeten duren,
zijn er misschien andere dingen voor de dag gekomen die je niet verteld of klopt er iets niet met het huis of nog anders.
ik heb zelf IN nong-khai gewoond en ook een tambianbaan aangevraagd op ons huis.
maar heb er totaal geen moeite mee gehad en alles was in 2 weken in kannen en kruiken.
ben blij voor je dat je het boekje nu hebt, maar iets klopt er volgens mij niet aan je verhaal!
ik kan het natuurlijk mis hebben, want neem aan dat we over de zelfde plaats praten waar jij in de buurt woont.
of in de jaren is er veel veranderd na mijn vertrek.

Ik heb ook al eens geschreven , hoe serieus men ruim 8 jaar geleden met mijn verzoek bezig is geweest.Ik was de eerste ( en tot nu toe de enige) met een dergelijke aanvraag en men was als de dood dat men iets verkeerd zou doen.

Ik heb het formulier gisteren nog gebruikt om bij mijn huis en inboedel verzekering, de polis op mijn naam persoonlijk te zetten i.p.v. op naam van mijn zoon ( met wie ik in onmin leef).