Wondbehandeling in Nongkhai

[prajak]

Mocht je aan de maaltijd zitten dan is het wellicht verstandig om even te wachten....

Heb de wondbehandeling meegemaakt en overleefd in het staatsziekenhuis in Nongkhai.

Ik krijg een steenpuist. Zonder wondje, zonder krassen van een van de katten en net onder mijn met eigen geld opgebouwd Michelinrandje voel ik een cm diep in de buik een bobbeltje. Klein, een paar luciferskopjes dik en wat maak je je daar zorgen om ?

Een jaar terug had ik zo’n ding hoog op de borst en dat groeide en er kwam een plekje op de huid en dat brak door. Ik moest toen toch pillen kopen en liet het vocht even beoordelen in het lab. Er zaten witte bloedcellen in, leukocyten heten die nuttige dingen, maar niet meer dan aldaar verwacht dus niks aan de hand. Uitknijpen, jodium, het ging vanzelf weg. Een talgkliertje was het. We hebben er duizenden van in onze huid.

Gaat vanzelf weg, denk ik.

Nee dus. Het begint op een donderdag te groeien. Nu is de donderdag een uitstekende groeidag voor gewassen maar potverdrie, vrijdag groeit het door en zaterdag zit er een duivenei in mijn buik en ontstaat er een rood plekje daar waar het vocht naar buiten wil. Ik doe er een pleister op met trekzalf en dat geeft direct een rode huid want ik kan niet tegen gewone pleisters..... Koorts ? Nee.

Zondagmorgen is de zaak doorgebroken en zit er een geel vel op mijn buik. Kai wil dat ik naar het ziekenhuis ga. Ik ga graag hoor.


>>>

[prajak]

(2)

Voor je bij een arts bent moet je de bloeddruk laten meten, nou graag hoor, 140/80, maar ik moet ook op de weegschaal en als ik nou ergens een hekel aan heb ... 109 Roept Kai keihard naar de verpleegster en ik brul ‘min 5 voor schoenen en kleren’ want ik zie gewicht als drama en dan kan ik ineens uitstekend toneel spelen. De lieve zuster noteert 110 en dat zal ik haar kwalijk moeten nemen......potverdrie !

Mevrouw de dokter spreekt een paar woorden Engels en schrijft antibiotica voor en verwijst me naar de afdeling wondbehandeling.

Wondbehandeling ? Weet ik veel. Maar Kai laat me zien waar dat zit, in de nieuwbouw (foto’s zijn al geplaatst) en de verpleegsters/verplegers aldaar hebben een cursus wondbehandeling gevolgd en kunnen bij problemen de arts raadplegen die op de eerste hulp werkt, direct er naast. En die artsen spreken wel keurig Engels. Het EHBO-personeel aanmerkelijk minder.

Mevrouw de dokter, alweer een jonge juffrouw, legt in het Thais iets uit aan de wondverpleegster en lacht me eens vriendelijk toe. Ik vat dat op als een bemoedigend signaal. Ik moet onderhand beter weten; ze zijn allemaal hetzelfde.....

Hiii-miljaar ! Een halve centimer diep steekt ze de verdovingsspuit in mijn buik en dat tig keer. Ik lig te jonkeren als een speenvarken. Kijk, als je dat nou even komt vertellen..... Nee, hoppa, er in met dat ding.

Dat duurt een minuut en dan voel je niks meer. Ik hoor haar wat uit een steriel zakje halen.

Alles is daar steriel hoor. Keurig ingerold in een steriele blauwe handdoek, steriele handschoenen aan, steriele pincetten bij alles wat ze aanraakt, alle flesjes met spul zitten in een steriel plastic zakje verpakt en ik zweer je, ook de vliegen die in die kamer rondgaan en juist daar landen waar ik een wond heb zijn steriel. Echt hoor !

>>>

[prajak]

(3)

Er zit een scherpe lepel in dat zakje en hup...daar ligt de steenpuist in het afvalbakje. Een gapend gaat blijft achter en van het schoonmaken daarvan voel ik niks. Er wordt gespoeld met rood en met zout water, er gaat een tampon in het gat en er komt een dot watten op en een keurige tape die mij geen uitslag geeft.... Kai is die gaan kopen in de apotheek.

Het gaat veertien dagen duren, de pillen tien.

Iedere dag om half 8 naar het ziekenhuis om er vroeg bij te zijn. Ik zak in een behoorlijke stoel, Kai regelt de papieren en haalt koffie bij de ‘seven’ aan de overkant.

In die ruimte rijden auto’s en ambulances af en aan want de EHBO zit daar ook en dan laadt men gewonde mensen uit waar je bij zit. Die gaan op een brancard de EHBO in. En als het druk is in de EHBO staat de wondbehandeling stil. Dan zijn die mensen elders harder nodig.

Die ambulances, mooie dingen hoor, hebben lampjes en toeters en in keurige pakken gestoken jongemannen, en ze rijden de brancard uit de ambulance zoals je dat ook in Nederland ziet. Maar dan....

De patiënt moet dan op de brancard van het ziekenhuis. Daar heeft men het volgende op gevonden. Op de brancard van de ambulance ligt een dikke plastic plank; je zou zeggen een buitenmaatse zwemplank om de beenslag te oefenen. Op die plank ligt de patiënt met hartfalen, kopzorgen, gebroken onderdelen of motosaaischade.

Nou, twee mensen tillen die plank op, houden hem tegen de brancard die door twee andere mensen wordt vastgehouden, en hoppa daar rolt de patiënt met al zijn/haar pijn, ellende en ongemak zo op de brancard van het ziekenhuis. Halskraag ? Nooit van gehoord.

>>>

[prajak]

(4)

Ik kijk graag om me heen in die grote wachtruimte en dan vraag ik me wel eens af of dit wel een goed ziekenhuis is. Iedereen die daar zit is ziek ! Ik zie zelfs verplegend personeel rondlopen met verband en met de vaak voorkomende brandplekken nabij de enkels en dan denk ik o jee, motosaai.....

Veel mensen daar hebben motosaaischade.

Mensen die worden binnengebracht met wonden aan hand of knie of hoofd en vaak buiten westen zijn hebben een motosaai ongeluk gehad. Ik begrijp het, de kappers in dit land zijn zo duur dat een helm op het hoofd het kapsel ‘verreneweert’ om een oud woord te schrijven. Dus dan maar geen helm op.

Bij mij in het dorp woont een graatmagere jongeman die als hij mij ziet het V-teken maakt. Niet dat hij dat begrijpt hoor. Was een briljante student, hoor ik hier, met een grote toekomst, maar ja, die ene keer te vaak de helm niet op.... Nu zit hij thuis bij zijn ouwelui aan tafel en omdat hij niks binnenbrengt, er is in dit land geen vangnet, zit hij achteraan als de borden worden opgeschept....

Een meneer die vriendelijk met Kai en mij praat heeft ‘suiker’wonden aan de voet en de diabetes heeft zwaar huisgehouden. Zijn andere voet is er al af.... Ik dacht dat zoiets was uitgebannen maar het komt toch nog voor.

Een meisje van 3 turven hoog heeft haar voet tussen de spaken van haar fietske gestoken, een bouwvakker werkt door met een voet in het verband en wordt gebracht door een collega, de gele helm nog op het hoofd, anderen hebben armen en benen met wonden, het is een hoop ellende bij elkaar.

Een arme sloeber hompelt binnen met een voet in dik verband; hij steunt op een stok gevonden op straat. Ik geef hem mijn ‘uitvouwbare’ steun die ik niet meer nodig heb behalve als ik vlieg (dan ben ik eerder op mijn stoel...) en Kai is nog boos op me ook. Ja, ongeluk door zuipen. Nou en ?

En dan praat ik van de mensen die ik zie tussen 08 en 09 uur.....en de wondpoli is de hele dag open....

>>>

[prajak]

(5)

Triest, waar je bij zit, dat in de EHBO iemand dood gaat. Een familie komt huilend die ruimte uit. Mensen uit de buurt waar ik woon. Kai vangt flarden op van hun verdriet. Zoon, 31 jaar, overleden. Was een 24/7 drinker van die smerige lokale stooksels vol verontreiniging. Witte Lao kennen we, daar zit mogelijk nog iets goeds aan, maar Meew Dam, zwarte kat, zit vol rommel, en het kan nog erger met andere huisstooksels.... En dat dag in dag uit.....horen we.

De moeder van de overledene moet een stapel formulieren tekenen. Ik heb wel een idee; kosten van de koeling want men gaat zonder het stoffelijk overschot weg, verklaring van de politiedokter want anders geen crematie, etc. Haar partner wordt er bij geroepen want er moet een pinpas door de machine.... Het betalen stopt niet bij de dood....

Nou, het gaat met de dag beter en na 10 dagen zijn de pillen op en hoef ik dat spul niet meer te slikken. Nog een paar dagen wondbehandeling en dan moet het probleempje over zijn.

Weer wat geleerd.

[Jeanette]

En toch heb je nog mazzel Prajak, er zijn er die 'negenoog' heten.

Tja, dikke mensen hebben een slechtere doorbloeding.

[RuudThai]

Zo Prajak, blij je weer terug te zien op dit forum met je interessante, leerzame en humoristische verhalen en ervaringen!
De Club Van Veelschrijvers (CVV) is nu bijna weer compleet aanwezig, ik hoop dat de overigen snel volgen want dat zal het Thailand Forum goed doen.

Ervaringen zijn altijd leuk/nuttig om neer te pennen ook al lijken ze op het eerste gezicht niet erg spannend. En zoals hier in deze topic is dat zeker van nut, want iedereen krijgt wel eens te maken met ziekenhuisbezoek, al is het niet voor jezelf dan wel voor een familielid.

Schrijf nog maar even lekker door want je hebt vast veel opgespaard tijdens je sabbatical!

[ron]

Zo Prajak, blij je weer terug te zien op dit forum met je interessante, leerzame en humoristische verhalen en ervaringen!
De Club Van Veelschrijvers (CVV) is nu bijna weer compleet aanwezig, ik hoop dat de overigen snel volgen want dat zal het Thailand Forum goed doen.

Ervaringen zijn altijd leuk/nuttig om neer te pennen ook al lijken ze op het eerste gezicht niet erg spannend. En zoals hier in deze topic is dat zeker van nut, want iedereen krijgt wel eens te maken met ziekenhuisbezoek, al is het niet voor jezelf dan wel voor een familielid.

Schrijf nog maar even lekker door want je hebt vast veel opgespaard tijdens je sabbatical!

Sommigen eerder dan ze denken.

Ron.

[Pieter]

Vraag van mij is of het verstandig is om een steenpuist eruit te snijden ipv te laten rijpen
Ik heb ooit er 1aan mn hand gehad en een week of zo elke dag naar een arts met een nieuw verband en nieuwe trekzalf. Op het laatst was mijn hand zo dik dat ik mn vingers niet meer krom kreeg
Het open springen (kopje vol) gaf wel een heerlijk gevoel

Pieter

[prajak]

"...Het open springen (kopje vol) gaf wel een heerlijk gevoel..."

Pieter, ik dacht al dat ik te ver ging met details..... Jij kunt er ook wat van hoor. En dan moet ik denken aan Wim Sonneveld in zijn stukje 'kroketten....'. "Pats, weer een zweer op het scherm......". Zijn discografie is het eerst aan de beurt in oktober als ik ga omzetten op schijf.

[jay]

ha prajak
fijn dat je weer schrijft hier, je interessante verhalen en humor en kennis zijn meer dan welkom
groet jay

[prajak]

Dank je wel Jay, en anderen via pb, voor de mooie woorden.

Ik blijf schrijven over Thailand zolang ik inspiratie heb en het toetsenbord kan bedienen.

[michaleo]

Omdat ik lang niets meer van je gelezen habe, was ik wel bang, dat je ziek bent, Prajak.
Dat klopt ook, je had een steenpuist.

OK.
Goed, dat hij eruit is...

[prajak]

Zeker, Michaleo, en ik had je in een email al verteld dat ik weer met schrijven zou gaan beginnen. Het geeft wel rust hoor als dat gepeuter in de buik voorbij is......

We zijn gelukkig allemaal gezond hier, ook oma met haar bijna 79 jaartjes. Misschien, als het droog blijft, maak ik vandaag een fotoreportage van Tha Bo, daar ben jij nog niet geweest......

[michaleo]

Misschien, als het droog blijft, maak ik vandaag een fotoreportage van Tha Bo, daar ben jij nog niet geweest......

Doch, beste @Prajak, daar was ik in April van dit jaar, toen ik een brommer gehuurd heb, om met jouw naar het weeshuis Sarnelli te gaan

En ik zal de fotos hier posten.

Hier is het beweisfoto: