Eenzaamheid

[jvs]

Ik heb vaak gezegd dat mensen die naar Thailand verhuizen iets proberen te vinden of juist ergens voor proberen te vluchten.
Heb mensen meegemaakt die hier dingen deden die ze in NL echt niet durfden,kijk maar eens om je heen dan zie je het vast wel.
Sommigen denken dat ze hier de baas kunnen spelen omdat ze meer geld hebben als de locale bevolking en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Eenzaamheid heeft volgens mij weinig te maken met waar je bent maar alles met wie je bent,je kan tig keer in je leven verhuizen of zelfs emigreren maar je zult ontdekken dat er geen ontkomen is aan..........jezelf.
Veranderen van woonplaats of andere omstandigheden dwingt veel mensen om zichzelf een poosje te vergeten maar als dingen weer als gewoon aanvoelen kom je toch jezelf weer tegen.
Zolang je niet met jezelf in het reine bent zul je het moeilijk vinden om met iemand anders te kunnen leven.

[brake034]

Mooi JVS, de spijker op de kop!

[dutch]

.

[prajak]

Maar wie hier woont...
in Thailand bedoel ik...
en zijn 'thuisland' achter zich heeft gelaten...
doe HOEFT toch niet een probleem meegenomen te hebben ?

Je mag toch ook zonder probleem hier wonen ?

[printen44]

Ik heb vaak gezegd dat mensen die naar Thailand verhuizen iets proberen te vinden of juist ergens voor proberen te vluchten.
Heb mensen meegemaakt die hier dingen deden die ze in NL echt niet durfden,kijk maar eens om je heen dan zie je het vast wel.
Sommigen denken dat ze hier de baas kunnen spelen omdat ze meer geld hebben als de locale bevolking en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Eenzaamheid heeft volgens mij weinig te maken met waar je bent maar alles met wie je bent,je kan tig keer in je leven verhuizen of zelfs emigreren maar je zult ontdekken dat er geen ontkomen is aan..........jezelf.
Veranderen van woonplaats of andere omstandigheden dwingt veel mensen om zichzelf een poosje te vergeten maar als dingen weer als gewoon aanvoelen kom je toch jezelf weer tegen.
Zolang je niet met jezelf in het reine bent zul je het moeilijk vinden om met iemand anders te kunnen leven.

Ik ben daar niet helemaal mee eens. Ik kwam vele keren op vakantie in Thailand, reisde door het hele land en kwam veel buitenlanders tegen die hier woonde. Ik mag uiteraard niet generaliseren, maar de overgrote meerderheid die ik ontmoete, woonde hier omdat men een Thaise echtgenote, vriendin of vriend had. Toen men met pensioen ging, met de VUT of om gewoon kon gaan rentenieren, ging men in Thailand wonen.

Het land was bekend, anders hadden ze geen Thaise vriendin, echtgenote of vriend. Die relatie was vaak de reden waarom men in Thailand ging wonen. Maar soms kwam men er achter dat de keuze voor Thailand, om welke reden dan ook, niet de juiste was en keerde terug. Vaak ook had men een verleden in Nederland. Gescheiden, maar wel kinderen en kleinkinderen. En dat trekt ook weer naar Nederland.

Ook kreeg men vaak op oudere leeftijd een kind of kinderen en had de vrouwelijk Thaise relatie ook vaak een kind of kinderen uit een vorige relatie. Dat kon wel eens spanningen geven. Plus dat de eigen kinderen bij de Thaise relatie ouder werden en het streven naar een goede schoolopleiding ook de nodige hoofdbrekens bezorgde.

Maar soms ook ontdekte men dat Thailand niet het beloofde land was, dat zo leuk en aardig was tijdens de vakanties. En dat het gras in Thailand zeker niet groener was als in Nederland. Als je de berichten lees, hoe men soms over Thais schreven, kan je nagaan hoe men over Thais denkt. En dat is in feite normaal. Wij, Nederlanders, hebben een westerse opvoeding gehad, met een westerse kijk op zaken. En dat verschilt vaak hemelsbreed op de kijk die Thais hebben over allerlei zaken. Want zij bekijken ons ook meewarig.

Al met al, het verhuizen naar een land waar een totaal andere cultuur en denkvermogen op allerlei zaken is, is moeilijk. Je denkt het paradijs te hebben gevonden, maar dat Paradijs blijkt vaak een Paradijs met redelijk wat doornstruiken te hebben.

Persoonlijk, ik heb dat vaak geschreven, wil ik onder geen voorwaarde een Thaise relatie hebben, mannelijk of vrouwelijk. Ik ben in Thailand komen wonen, omdat het land mij aantrok, niet zozeer de mensen. Ik had een druk bestaan in Nederland, ook buiten mijn normale werkkring om en ik wilde een ander soort leven leiden als ik met de VUT en pensioen ging. Dat hoefde niet perse Thailand te zijn. Het werd per ongeluk Thailand. Want ik kwam eigenlijk per ongeluk de eerste keer hier. Ik sloeg de vakantiegids open die ik in januari kreeg en mijn oog viel op een vakantie in Thailand en ik wist niet eens waar Thailand lag, bij wijze van spreken. En zo is het gekomen.......

Ieder heeft zo zijn eigen verhaal waarom hij of zij in Thailand woont of er wil gaan wonen. Ik ben een emigratiekind uit de vijftiger jaren. Men ging weg om het beter te hebben, maar vooral dat de kinderen het beter zouden hebben. Maar daar is heden ten dagen verhuizen naar Thailand geen sprake van. Men denkt het wel, maar het is het niet. Thailand is anders, je leeft anders, maar het gras is hier net zo groen of vaal als in Nederland. Want ik ken Afrikaners, die naar Nederland verhuisd zijn en met geen stok terug willen naar Namibia of Zuid-Afrika. En uit ervaring weet ik dat die twee landen wat ontwikkeling betreft, er iets beter voor staan dan Thailand.

Maar Menan heeft wel een beetje gelijk. Ernstige onderwerpen moeten op dit forum bespreekbaar kunnen zijn. Je hoeft je eigen uiteraard niet helemaal bloot te geven, figuurlijk gesproken, maar jouw ervaringen kunnen anderen weer helpen met oplossen van problemen.

Het probleem van: "Waar zal ik mijn kind scholing geven", is maar een van die onderwerpen.

[brake034]

Of je nu in Nederland woont of in Thailand, een probleem is een probleem.
Er zijn natuurlijk problemen van algemene aard en problemen die de woonplaats aangaat.

Het recept om probleemloos in Thailand te wonen als Nederlander is hetzelfde recept om probleemloos in Nederland te wonen.

[brake034]

Las dit net even terug van mezelf:

Hoe kun je debatteren over politiek in zowel Nederland als Thailand, hoe kun je praten over anderen, als je jezelf niet op de rit hebt staan?
Is het een excuus om over externe dingen te praten terwijl je geen controle hebt over je eigen bestaan?

Ik weet niet veel en hoe ouder ik wordt hoe minder ik weet.
Maar weet 1 ding wel; ik kan alleen mezelf veranderen en dan alleen door mijn eigen actie.

Bedacht daarbij, er zijn 3 soorten dingen:
1) "Gods" dingen, de dingen waar "God" over moet denken en moet doen.
2) Andermans dingen, de dingen waar andere mensen over moeten denken en moeten doen.
3) Mijn dingen, de dingen waar ik over moet denken en moet doen.

Ik denk en doe alleen 3 en 1 & 2 laat ik los, die worden vanzelf gedaan, of niet.........

[Hua Thale]

Ik denk het niet brake.
Als je dus alleen nummer drie doet ben je eenzaam denk ik.
Die drie punten die je opnoemt liggen in heel het leven geheel of gedeeltelijk over elkaar en dus is het niet mogelijk om ze te scheiden zonder eenzaam te zijn.

[menan]

Het blijft wel door mijn hoofd spoken..dat woord eenzaamheid. Toch een confronterend woord. Je kunt er aan voorbij lopen, je kunt er aan proberen te ontsnappen, maar diep van binnen knaagt dat gevoel zeker wel in mij.
Ik heb momenten gekend van klein en groot verlies, evenals de meesten dat wel kennen, maar nog dieper van binnen voel ik een soort eenzaamheid die onlosmakelijk gebonden is aan het bestaan en de zin van het bestaan.
Hoe vaak benijd ik mensen niet die een geloof aan hangen en weten dat er een leven na de dood is of geloven in reïncarnatie, of karma en ga zo maar door. Men zegt niet voor niets dat geloof een opium van en voor het volk is. Nou, opium heb ik vrijwel niet aangeraakt, maar de nodige middelen heb ik wel korte en langdurig tijd in mijn jonge jaren gebruikt. Het is net als stoppen met roken. Wanneer je er eenmaal mee gestopt bent wil je er nooit meer naar terug en ben je vaak felle tegenstanders. Daarna is vluchten geen optie meer.
Van huis uit ben ik niet gelovig opgevoed en tot een geloof ben ik nooit gekomen. Blijkbaar zit de ratio toch in de weg. En door het gedrag van de mensheid in het verleden en het heden heb ik weinig hoop op de toekomst. Velen zullen het daar niet mee eens zijn, maar ik denk dat de mens zich uiteindelijk wel zal opblazen. Deprimerend? Nee, niet echt, sterven zullen we toch. En aangezien we niet weten wat er daarna gebeurt, ga ik er maar vanuit dat alles gewoon stopt. Helaas geeft deze manier van kijken en denken wel sterke gevoelens van eenzaamheid omdat er niets is om aan vast te houden in dit leven dan mensen uit je directe omgeving.
Na deze enkele jaren in Thailand zie ik wel verschillen met Europa, maar deze verschillen globaliseren zich alweer waardoor het niet echt uitmaakt waar je woont. Ik denk dat ik het voorlopig maar op de filosofie, die er vanuit gaat dat de mens in dat bestaan probeert het lijden van het bestaan te vermijden. dus leven is lijden. En het vermijden of verzachten van dit lijden kan al een zinvol gevoel voor dit bestaan opleveren.

[Pieter]

Het blijft wel door mijn hoofd spoken..dat woord eenzaamheid. Toch een confronterend woord. Je kunt er aan voorbij lopen, je kunt er aan proberen te ontsnappen, maar diep van binnen knaagt dat gevoel zeker wel in mij.
Ik heb momenten gekend van klein en groot verlies, evenals de meesten dat wel kennen, maar nog dieper van binnen voel ik een soort eenzaamheid die onlosmakelijk gebonden is aan het bestaan en de zin van het bestaan.
Hoe vaak benijd ik mensen niet die een geloof aan hangen en weten dat er een leven na de dood is of geloven in reïncarnatie, of karma en ga zo maar door. Men zegt niet voor niets dat geloof een opium van en voor het volk is. Nou, opium heb ik vrijwel niet aangeraakt, maar de nodige middelen heb ik wel korte en langdurig tijd in mijn jonge jaren gebruikt. Het is net als stoppen met roken. Wanneer je er eenmaal mee gestopt bent wil je er nooit meer naar terug en ben je vaak felle tegenstanders. Daarna is vluchten geen optie meer.
Van huis uit ben ik niet gelovig opgevoed en tot een geloof ben ik nooit gekomen. Blijkbaar zit de ratio toch in de weg. En door het gedrag van de mensheid in het verleden en het heden heb ik weinig hoop op de toekomst. Velen zullen het daar niet mee eens zijn, maar ik denk dat de mens zich uiteindelijk wel zal opblazen. Deprimerend? Nee, niet echt, sterven zullen we toch. En aangezien we niet weten wat er daarna gebeurt, ga ik er maar vanuit dat alles gewoon stopt. Helaas geeft deze manier van kijken en denken wel sterke gevoelens van eenzaamheid omdat er niets is om aan vast te houden in dit leven dan mensen uit je directe omgeving.
Na deze enkele jaren in Thailand zie ik wel verschillen met Europa, maar deze verschillen globaliseren zich alweer waardoor het niet echt uitmaakt waar je woont. Ik denk dat ik het voorlopig maar op de filosofie, die er vanuit gaat dat de mens in dat bestaan probeert het lijden van het bestaan te vermijden. dus leven is lijden. En het vermijden of verzachten van dit lijden kan al een zinvol gevoel voor dit bestaan opleveren.

of je nu letterlijk in reincarnatie gelooft of figuurlijk doordat een deel van je eigenschappen aan je kinderen worden doorgegeven

je wordt ouder en gaat denken Is dit alles ? (Doe maar)
en ja het gaat sneller dan je wilt
Je merkt ook dat je of je nu wilt of niet ook eigenschappen die je ouders op latere leeftijd hadden ten dele ook hebt

en is dit alles , ja dit is alles wat er is . (veel te weinig eigenlijk)

Pieter

[brake034]

Heeft iemand weleens de trilogie van Jed McKenna gelezen?

[Jeanette]

Hier is een samenvatting....

http://www.spiritueleverlichting.nl/jed-mckenna

.... van Bark Berendsen.

Open Hemel

Als je je er niet
over verbazen kunt
hoe naïef je gisteren nog was,
sta je stil.

Als je niet als de dood bent
voor de volgende stap,
heb je je ogen dicht.

Als je stil staat met je ogen dicht,
ben je alleen maar aan het
dromen dat je wakker bent.

Een gekooide vogel
in een onbegrensde hemel.

Jed McKenna

Dit gedicht vind ik heel mooi maar tegelijker tijd wil ik er niet bij stil blijven staan.
Ik wil het niet ontleden omdat ik het zelfde onstabiele gevoel verwacht zoals aan het eind van de film 'de Matrix'.

Wat is praten toch makkelijk en iets zeggen zo moeilijk.

[brake034]

De boeken zijn beter als de samenvatting Jeanette!

[brake034]

Solipsime, Taoïsme, dat spreekt me wel aan

[Jeanette]

Ik heb al geen geduld voor de samenvatting Marcel.

Zelfs filosoferen moet bij mij een beetje praktisch blijven.

Solipsime Ik besta echt niet alleen in jou geest hoor.