Zoon gaat naar klooster (tempel)

[luc.cc]

De zoon van mijn vrouw, 20 jaar, wordt volgende zondag ingewijd als monnik hier in plaatselijke tempel.
Nu, ik weet al redelijk veel over thaise cultuur en rituelen, doch over de inwijding vindt ik niet veel.
Wel een topic gevonden met enkele foto's maar voor de rest heb ik er geen enkele notie ervan.
Ik weet wel dat het zeer belangrijk is voor de ouders. Maar wat houdt deze inwijding in?
29 monnikken ter plaatse, honderdtal genodigden, drie keer rond de tempel dragen (niet voor mij weg gelegd wegens hernia)
De vader van de gast doet mee in de kosten, ik heb een akkoord 50% elk, ja het draait weer eens om geld.
Er is eten, muziek, maar weet ik er ook niet van.
Mijn vrouw zegt steeds "paténie", daar sta ik dan.
Zoektochten op het net levert niet veel op.
Iemand meer info ?

[jumbo]

Als de zonen het doen op of voor hun 21ste en idnien ze nog geen relatie hebben dan hebben de ouders een kans op een beter leven bij de reincarnatie

Niet dat ik wil concluderen dat je vrouw haar huidige leven dus niet zo goed vindt

Normaliter brengen de gasten geld mee, de opbrengst kan dus zomaar de kosten dekken...

[Piehans]

Ik heb het feest voor de firstborn son van mijn vrouw gedaan. De vader, what's new, had moeder en kind al vrij snel na de geboorte aan hun lot overgelaten. Toen ik in hun leven kwam heb ik hem als zoon geaccepteerd en aan zijn opvoeding bijgedragen.

Toen hij de juiste leeftijd had, in ons geval 19 jaar, gaf hij aan ons te willen eren door de wat in te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Groot feest met de nodige ceremonieen, onderdeel van die ceremonie is het scheren van het hoofdhaar. Als (stief)vader werd mij de schaar overhandigd om de eerste pluk haar te knippen, vervolgens ging de schaar van hand tot hand zodat familie en vrienden ieder een pluk haar mocht weg knippen. Een familieoudste maakte het werk uiteindelijk met het mes af. De ochtend na het feest waarin hij feitelijk afstand neemt van het materiele en 'gewone' bestaan gaat het hele gezelschap voor de muziek uit te voet en dansend (en drinkend ) naar de wat. Dat gezelschap maakt een rondje door het dorp waarbij steeds meer dorpelingen en kennissen aansluiten. Dit is al een belevenis op zichzelf. Zoon loopt daarbij blootvoets en uiteraard gekleed in de bekende oranje dress vooraan in de stoet en wordt omringd door goede vrienden welke een grote parasol dragen om zijn kale kop tegen de brandende zon te beschermen. Bij de wat aangekomen wordt hij 3 rondjes rond een speciaal gebouwtje gedragen waarna hij de trap opgaat en in een speciale ruimte wordt ingezegend door de monks.
Oja, voor dat hij die trap opging wassen de ouders zijn voeten.
Daarna is het over en gaat iedereen met een voldaan gevoel richting huis.
Het was heerlijk om hier deel vanuit te maken! Het geheel kost uiteraard wat, maar vergeet niet dat de gasten ook allen hun deel, naar draagkracht, bijdragen. Men is er nl van overtuigd dat het goed is voor het karma om een bijdrage te leveren aan deze voor Thais zeer speciale gebeurtenis.

[loodvrij]

. Als (stief)vader werd mij de schaar overhandigd om de eerste pluk haar te knippen, vervolgens ging de schaar van hand tot hand zodat familie en vrienden ieder een pluk haar mocht weg knippen. Een familieoudste maakte het werk uiteindelijk met het mes af.

Dat moet jouw een ongelofelijk trots gevoel hebben gegeven.
Prachtig om te lezen hoe het sommigen vergaat met een Thaise partner (zeker als er al kinderen zijn)
Mijn vriendin heeft een zoon en dochter en afgelopen periode zijn ze 5 weken bij ons in Nederland geweest en zijn we daarna samen naar Thailand afgereisd en zijn we daar nog 4 weken samen geweest.
Het gaf mij een goed gevoel dat ik merkte dat we een stuk dichter bij elkaar zijn gekomen in die periode.

vandaar dat ik dit soort verhalen altijd met veel plezier en genoegen lees...

[jumbo]

Precies dezelfde ervaring, maar dan met een neef en zonder mijn participatie als kapper en a.s. zondag gaat er weer een neef....
Prachtige ervaring... zonder meer...
Binnen een jaar gaan de tweelingbroertjes van mijn vrouw ook, dat wordt een echte klapperd..

[Loe]

Even een vraagje ter verduidelijking.

Gaan deze personen voor vast(leven) naar de tempel of slechts een korte periode(wat ook veel gebeurd).

En als het voor vast is, wat is dan de drijfveer van hun om deze beslissing te nemen.


groetjes Loe

[joepattaya]

Even een vraagje ter verduidelijking.

Gaan deze personen voor vast(leven) naar de tempel of slechts een korte periode(wat ook veel gebeurd).

En als het voor vast is, wat is dan de drijfveer van hun om deze beslissing te nemen.


groetjes Loe

Volgens mij (maar wie ben ik) maakt dat niets uit. De cermonie is er niet minder om.
Het gebeurt volgens mij (maar wie ben ik ook alweer) zelden dat een jongeling volgens traditie voor kortere tijd de wat ingaat er nooit meer uitkomt. Wat ik zo om me heen hoor, gebeurt het vaker dat weduwnaars, drank-verslaafden, zondaars op latere leeftijd intreden.

Dus de ceremonie is hetzelfde, maar de reden om naar de wat te gaan is verschillend.

Zoals al gezegd, gaat de jongeling tussen zijn 20 en 25e (bij voorkeur voor je 25e) voor 3 maanden de wat in.

[Piehans]

Inderdaad, de reden om in het klooster te gaan kunnen zeer divers zijn.

M'n stiefzoon zoals gebruikelijk voor jongens van zijn leeftijd voor circa 3 maanden, anderen langer en sommigen kort tot zeer kort. een neef van mijn vrouw was zo angstig voor geesten dat hij het slechts een paar weken op de wat heeft uitgehouden.

Mijn schoonbroer is nadat hij een heftig autoongeluk zonder enig schrammetje heeft overleefd, vanuit dankbaarheid hiervoor en schuldgevoel omdat hij mijn 1,5 half jaar oude Isuzu 4wd in de prak had gereden (gelukkig wel verzekerd) ruim 6 jaar geleden monk geworden. En dat is hij nu nog steeds, opgeklommen in de hierarchie en de beschikking over een eigen hutje met tv en video Iedere ceremonie waarbij monks opdraven levert hen een enveloppe met inhoud op, iets waarmee hij een leuke bijdrage levert aan de opvoeding van zijn 2 dochters, beide deel uitmakend van mijn totale gezinshuishouding. Hun moeder is er ooit eerder van door gegaan, ook dat komt voor.

Zo heeft buiten de traditionele gang naar het klooster, ieder zijn eigen reden om zich in het klooster terug te trekken. Van weeskind tot oudere alleenstaande, van kort tot aan de dood c.q. reincarnatie

Denk overigens niet dat iedere monk exact conform de leer van Boeddha leeft. Ook daar komen vele uitzonderingen op voor. Het blijven per slot van rekening mensen.

[Edje]

Even een vraagje ter verduidelijking.

Gaan deze personen voor vast(leven) naar de tempel of slechts een korte periode(wat ook veel gebeurd).

En als het voor vast is, wat is dan de drijfveer van hun om deze beslissing te nemen.


groetjes Loe

Volgens mij (maar wie ben ik) maakt dat niets uit. De cermonie is er niet minder om.
Het gebeurt volgens mij (maar wie ben ik ook alweer) zelden dat een jongeling volgens traditie voor kortere tijd de wat ingaat er nooit meer uitkomt. Wat ik zo om me heen hoor, gebeurt het vaker dat weduwnaars, drank-verslaafden, zondaars op latere leeftijd intreden.

Dus de ceremonie is hetzelfde, maar de reden om naar de wat te gaan is verschillend.

Zoals al gezegd, gaat de jongeling tussen zijn 20 en 25e (bij voorkeur voor je 25e) voor 3 maanden de wat in.

Of voor de rest van hun leven, hoeven zo nl nooit meer te werken. Alleen 's morgens om 6 uur een rondje wandelen op blote voeten om voedsel te vergaren bij de armen in het dorp die het ook al niet breed hebben.
Het komt zeer vaak voor dat ouders hun nog jonge kind droppen bij deze bedelaars omdat ze het zelf niet kunnen onderhouden.

[Henk Korat]

Ik heb het feest voor de firstborn son van mijn vrouw gedaan. De vader, what's new, had moeder en kind al vrij snel na de geboorte aan hun lot overgelaten. Toen ik in hun leven kwam heb ik hem als zoon geaccepteerd en aan zijn opvoeding bijgedragen.

Toen hij de juiste leeftijd had, in ons geval 19 jaar, gaf hij aan ons te willen eren door de wat in te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Groot feest met de nodige ceremonieen, onderdeel van die ceremonie is het scheren van het hoofdhaar. Als (stief)vader werd mij de schaar overhandigd om de eerste pluk haar te knippen, vervolgens ging de schaar van hand tot hand zodat familie en vrienden ieder een pluk haar mocht weg knippen. Een familieoudste maakte het werk uiteindelijk met het mes af. De ochtend na het feest waarin hij feitelijk afstand neemt van het materiele en 'gewone' bestaan gaat het hele gezelschap voor de muziek uit te voet en dansend (en drinkend ) naar de wat. Dat gezelschap maakt een rondje door het dorp waarbij steeds meer dorpelingen en kennissen aansluiten. Dit is al een belevenis op zichzelf. Zoon loopt daarbij blootvoets en uiteraard gekleed in de bekende oranje dress vooraan in de stoet en wordt omringd door goede vrienden welke een grote parasol dragen om zijn kale kop tegen de brandende zon te beschermen. Bij de wat aangekomen wordt hij 3 rondjes rond een speciaal gebouwtje gedragen waarna hij de trap opgaat en in een speciale ruimte wordt ingezegend door de monks.
Oja, voor dat hij die trap opging wassen de ouders zijn voeten.
Daarna is het over en gaat iedereen met een voldaan gevoel richting huis.
Het was heerlijk om hier deel vanuit te maken! Het geheel kost uiteraard wat, maar vergeet niet dat de gasten ook allen hun deel, naar draagkracht, bijdragen. Men is er nl van overtuigd dat het goed is voor het karma om een bijdrage te leveren aan deze voor Thais zeer speciale gebeurtenis.

Heb een soortgelijke ervaring met de jongste broer van mijn vriendin gehad. De details verschillen ietsje. Zo scheerde een monnik het restant van zijn haar en was er de volgende morgen een uitgebreide "dienst" in de wat. Na afloop werd verwacht dat iedereen een duitje in de zak deed bij de net ingewijde monikken.

De reden dat hij, als getrouwde man, het klooster inging was de ziekte van zijn vader en wat gewenst corrigerend gedrag. Ik vroeg ook hoe lang hij in de wat moest blijven. Ik kreeg het antwoord: "Zo lang als nodig is.". Vreemd is wel dat hij in die periode zijn vrouw niet mocht kussen. Inmiddels is hij door de hoofd monnik beter verklaard.

[vleespet]

Even een vraagje ter verduidelijking.

Gaan deze personen voor vast(leven) naar de tempel of slechts een korte periode(wat ook veel gebeurd).

En als het voor vast is, wat is dan de drijfveer van hun om deze beslissing te nemen.


groetjes Loe

Volgens mij (maar wie ben ik) maakt dat niets uit. De cermonie is er niet minder om.
Het gebeurt volgens mij (maar wie ben ik ook alweer) zelden dat een jongeling volgens traditie voor kortere tijd de wat ingaat er nooit meer uitkomt. Wat ik zo om me heen hoor, gebeurt het vaker dat weduwnaars, drank-verslaafden, zondaars op latere leeftijd intreden.

Dus de ceremonie is hetzelfde, maar de reden om naar de wat te gaan is verschillend.

Zoals al gezegd, gaat de jongeling tussen zijn 20 en 25e (bij voorkeur voor je 25e) voor 3 maanden de wat in.

Of voor de rest van hun leven, hoeven zo nl nooit meer te werken. Alleen 's morgens om 6 uur een rondje wandelen op blote voeten om voedsel te vergaren bij de armen in het dorp die het ook al niet breed hebben.
Het komt zeer vaak voor dat ouders hun nog jonge kind droppen bij deze bedelaars omdat ze het zelf niet kunnen onderhouden.

Edje,natuurlijk mag jij ook een mening hebben,maar om monniken bedelaars te noemen gaat een beetje te ver.

[Borat]

Edje lijkt mij nou niet de slimste van het stel, nu bovenstaande maar eerder ook al wat punten gescoord op het WAO/AOW topic, draadje het is zover!

[Gardensafari]

Mensen, elkaar niet afkraken, alstublieft.

Dat voor een periode naar de tempel gaan vind ik een natuurlijk gegeven in de Thaise samenleving.
Die monnikken zijn niet alleen bedelaars.
Ze zijn ook de steun en toeverlaat van het volk.
De lokale monnik helpt bij het oplossen van conflicten, bij het bij elkaar brengen van boeddhisme en animisme.
Er zijn goede en slechte wats.
Er zijn liberale wats die zich vooral op de bevolking richten.
Maar ook meer verheven wats, die zich vooral op de godsdienst richten.

De wat in de buurt van de woonplaats van mijn lief wordt geleid door een heel aardig monnik.
Een praktisch ingestelde kerel die de bevolking helpt met advies en er is als ze hem nodig hebben.
Dat laatste geldt lang niet voor alle monnikken, overigens.
Iets verderop is een veel groetere wat met meer monnikken.
Voor ons huwelijk kwamen die opdraven, want de wat vlakbij heeft helemaal heen 9 monnikken.
De baas van het spul is een aardige, oude man.
Heeft zo'n oranje pij aan, maar ook een hele blitse zonnebril op.
Vrolijk baasje, dat mij tijdens de ceremonie heel geduldig aanwijzingen gaf.

Ik geloof in God noch boeddha.
Het leven is slechts een onderbreking van het dood zijn.
Maar de monnikken vervullen een rol in Thailand die de bedelaarsrol wel degelijk overstijgt.

[Jim]

tamboen heeft niets met bedelen te maken.

de monnik vraagt (bedelt) niet maar geeft de gever een kans om goed te doen en daarmee een mogelijkheid om de karma te verhogen (of is het verlagen?).

wel of niet in de boeddha geloven gaat trouwens ook niet want het is niet de paashaas
de boeddha heeft bestaan, dat is een 100% vaststaand feit.
verder heeft hij geen bovennatuurlijke trucjes uitgehaald of gegoocheld met vis, brood of onbevlekte ontvangenissen.

niet geloven in boeddha is hetzelfde als niet geloven in ... bomen.

[jumbo]

tham boen (of boon) kan inderdaad op vele manieren, de bekendste rituelen zijn die bij de tempels, paar keer per jaar, de huizen, jaarlijks terugkerend, auto's en de zoons die de tempel ingaan..
Verder kan men op speciale en verjaardagen naar de monniken die een bepaalde wandelroute hebben in de ochtend om hen voedsel te geven en niet zoals Jim terecht opmerkt omdat ze er om vragen.
Ook bij het traditioenele huwelijks riuteel is er de tham boen die een deel daarvan uitmaakt..

Er zullen er meer zijn, maar bovenstaande zijn de gelegenheden die ik persoonlijk ken...