Toen ik 20 werd ontdekte ik dat ik vaak de verkeerde paadjes volgde en nooit op de juiste plek was op de juiste tijd.
Toen ik 25 jaar was deed ik of de mening van mijn vrienden ertoe deed, ik wilde er zo graag bij horen.
toen ik 30 was vroeg ik mijn partner en mijn ouders wat verstandig was in het leven en gaf ik ze een tegeltje met de spreuken hierboven.
toen ik 35 was kon ik mijn ouders niet meer vragen en zocht mijn antwoorden bij onbekenden op internet.
toen ik 40 was vroeg ik aan anderen te onderzoeken wat mijn antwoorden moesten zijn, ik werd een beetje moe van het uitzoeken.
toen ik 42 werd. ontdekte ik dat op een plausibele vraag van een 15 jarige erg veel goed bedoelde antwoorden volgden. en evenzoveel meningen.
zoveel meningen zoveel provincies, stadjes dorpen en wijken. ik moest mijn rugzak weer omdoen om ze allemaal te bezoeken.
De moraal van het verhaal?..... sommige antwoorden kun je enkel zelf vinden door te ondervinden.
Ik ben jaloers op je als je de leeftijd hebt een rugzak aan te doen en de wereld in Thailand als vestigingsplaats te verkennen. Maar ik geloof nooit dat een ander dan jijzelf zou kunnen inschatten wat de ideale vestigingsplaats is in Thailand dan.................. jijzelf door te ervaren!
ps. wat je hiermee zeker bent opgeschoten is te achterhalen wat mijn leeftijd is
Nee nog niet ben nog steeds zoekende, wikkende ende wegende. Kan jouw hulp nog wel een keer gebruiken.
