Reactie en antwoord op mijn vraag: Is het de moeite waard.

[ferry23]

Hallo

Aller eerst sorry voor mijn gebrek aan informatie en forum regels.
Ik doe dit voor de eerste keer, informatie zoeken op een forum.

In ieder geval bedankt voor de snelle reacties.
Afijn.
Ik heet dus Ferry en het is niet mijn bedoeling om hier te stangen, aldus Jeanette

Ik ben 52 jaar en helaas recentelijk weduwnaar.
Heb met de overlijdens uitkering van mijn vrouw een groot gedeelte van mijn huis kunnen aflossen.
Ik heb het liever ook anders gehad, als je begrijp wat ik bedoel.
Ben door mijn vrienden op sleeptouw genomen op vakantie en zodoende kwam ik in Thailand terecht.
Heb daar een lief meisje ontmoet met wie ik dus wel een toekomst zou willen op bouwen.
Ben pas 3 keer 3 weken in Thailand geweest en heb daar op 1 week na alles met mijn tirak door gebracht.
Binnenkort ga ik weer 3 weken naar haar toe.

Ik vroeg me dus af of de personen die deze papieren rompslomp achter de rug hebben of nog in dit proces zitten. Een gevoels mening hier over hadden.
En of ze die misschien wel wilden delen.
Dus meer in de zin. Ja, het was een heel gedoe , maar het is uiteindelijk de moeite waard geweest.
Of, Ja, het is een heel gedoe, en nee, ik doe het nooit meer. Ik zoek het maar wat dichter bij huis.

Ik heb nooit niet verwacht en gedacht dat het van het lije dakje zou gaan. Integendeel.
Maar als er een of meerdere het toch met succes hebben gedaan, dan kan ik het wellicht met enige volharding ook proberen.
Misschien kan ik ooit wel eens een antwoord of advies geven aan een ander, als ik het proces doorga of ben geweest , prima toch ?

In ieder geval bedankt alle en ik hou dus regelmatig contact met jullie.

Groetjes Ferry

[driver]

Ferry mooi dat je even in een apart topic reageert op wat reacties in het andere topic.
Sommige reageren en oordelen daar wel heel snel maar daar ga ik hier niet op in.

Jouw verhaal wat betreft 3 keer naar Thailand, ga voor de vierde keer en leuk vrouwtje ontmoet etc is een beetje mijn verhaal ook.

Ben ook 52 en leerde Sukanya via via kennen en ben er nu in 14 maanden tijd 4 keer geweest .
Omdat ik nog niet ri Thailand kan momenteel zijn we nu bezig Sukanya een poosje hierheen te laten komen en hopelijk lukt dat.

Terug naar jouw verhaal: wat betreft naar Thailand gaan om te wonen weet ik niks vanaf dus daar kan ik je niet mee helpen.
Aangezien je aangeeft haar in Thailand ontmoet te hebben en je haar leuk vondt heb je blijkbaar besloten naar haar toe te gaan en Nederland te verlaten.
Op zich een mooi idee maar knelpunten zul je ook tegenkomen denk ik.

o.a mits van toepassing op jouw AOW afbreuk voor ieder jaar dat je voor je nu nog 65 tigste ri Thailand vertrekt nl 2 % per jaar wat ik begreep uit de info die ik kreeg.

Uiteraard dan ook nog de tip die iedereen krijgt en zegt tegen mensen die zo snel zijn net als mij overigens ; hou je echt van haar, wil je het heel zeker, wil zij het ook om jouw en dat soort dingen waar al boeken vol en forums vol over geschreven en gezegt zijn inmiddels.

Verder nog wel meer denk ik maar de kenners zullen dat eventueel wel melden verwacht ik maar ik ga nu plat dus tot laterszzz

mvg driver

[duikertje]

Ferry "cha cha" zeggen de Thai dat wil zeggen "rustig aan" en dat moet je ook doen, in het begin lijkt het allemaal rozengeur en maneschijn maar ff laten bezinken en weer met de voetjes terug op aarde.
Wat je zeker moet doen is het boekje "Thai Fever" kopen en samen doorlezen, dat geeft voor jullie allebei een beter inzicht in de gebruiken van het land, zij in NL en jij in Thai.
Ik heb ook veel moeten wennen aan de gebruiken en bedoelingen van mijn vrouwtje en zij dus ook aan mij.
Ik ben er dolgelukkig mee ondanks de soms knallende bonje, maar het leuke daaraan is het weer bijleggen van de verschillen.
Komt wel goed als de bedoelingen wederzijds goed zijn geen probleem maar neem wat tijd.

[joepattaya]

Je vergelijkt de uiterst realistische bureaucratie met de uiterstgevoelige relatie.

Het is niet zozeer de bureaucratie waar je je zorgen over moet maken, het is meer de relatie waar je je mee moet bezighouden.
Als je na het verlies van je vrouw, waar je vanzelfsprekend veel van hield en die je ook verschrikkelijk mist, een vervanging zoekt in een leuk en lief meisje uit Thailand, dan kom je waarschijnlijk bedrogen uit; hoe lief en leuk je meisje ook zijn mag en hoez eer ze ook haar best zal doen, ze kan en zal maar moeilijk het gat opvullen wat ontstaan is na het ontvallen van je vrouw. Anders gezegd, de kans dat dat gaat lukken, is net zo groot als dat dat in Nederland zou lukken.

Maar goed, even over het papierwerk:
- wil jij je vestigen bij je nieuwe "tirakje" in Thailand dan is het redelijk simpel, mits je gewoon aan de voorwaarden voldoet.
- wil je je nieuwe "tirakje" een nieuw leven laten opbouwen in Nederland, dan is het allemaal wat moeilijker en veel bureacratischer.

[Matthieu Hua Hin]

Hallo Ferry,
3 x 3 weken terwijl je lekker in vakantiestemming bent??? Ga eerst lekker minimaal een half jaar (als je tenminste niet meer hoeft te werken). Ik heb hetzelfde gedaan en ben uiteindelijk definitief naar Thailand vertrokken. De papieren rompslomp stelt niets voor, alles is vrij eenvoudig te regelen als je maar aan de vereisten voldoet. Maak je daarover geen zorgen. Inmiddels zit ik hier 3,5 jaar en het is hier prima. Groot verschil is dat ik werk, zou ik dat niet doen, dan zou ik me kapot vervelen. Iets waar je met 52 jaar (relatief jong) wel ernstig rekening mee moet houden. Want dan zit je ineens 24 uur per dag met je tirak op je lip.
Zou ik het over doen? Zeker weten van wel, want er is niets mooiers dan ineens middenin een heel andere cultuur te leven. Maakt je leven zeker rijker. Maar die tirak waar ik uiteindelijk voor gekomen ben, was na ruim een jaar mijn tirak niet meer. Dat kan dus ook gebeuren en het zou jammer zijn als dit jou overkomt en zij is echt de enige reden dat je naar Thailand wil.

[dutch]

Je vergelijkt de uiterst realistische bureaucratie met de uiterstgevoelige relatie.

Het is niet zozeer de bureaucratie waar je je zorgen over moet maken, het is meer de relatie waar je je mee moet bezighouden.
Als je na het verlies van je vrouw, waar je vanzelfsprekend veel van hield en die je ook verschrikkelijk mist, een vervanging zoekt in een leuk en lief meisje uit Thailand, dan kom je waarschijnlijk bedrogen uit; hoe lief en leuk je meisje ook zijn mag en hoez eer ze ook haar best zal doen, ze kan en zal maar moeilijk het gat opvullen wat ontstaan is na het ontvallen van je vrouw. Anders gezegd, de kans dat dat gaat lukken, is net zo groot als dat dat in Nederland zou lukken.
Maar goed, even over het papierwerk:
- wil jij je vestigen bij je nieuwe "tirakje" in Thailand dan is het redelijk simpel, mits je gewoon aan de voorwaarden voldoet.
- wil je je nieuwe "tirakje" een nieuw leven laten opbouwen in Nederland, dan is het allemaal wat moeilijker en veel bureacratischer.

Zeer juist geformuleerd

[jomel17]

Ferry,
in 2006/2007 heb ik hetzelfde meegemaakt als jij..
Moet echter ivm met m,n pensioen nog een paar jaar werken dus mijn Thaise (nu) vrouw is naar Nederland gekomen.
We hebben wel alvast een huis gebouwd in haar geboortedorp en gaan daar ieder jaar zo,n 6 weken heen.
Ik zou zeggen doen ga ervoor maar laat je niet financieel uitkleden....

[Henk Korat]

Hi Ferry,

Begin 2008 werd ik helaas ook weduwnaar. In juni 2008, 5 maanden na het overlijden van mijn vrouw, ontmoette ik Tong in Thailand. We hebben veel gemailed en veel gechat op yahoo.

Natuurlijk heb ik mijn familie van mijn kant en van mijn overleden vrouws kant verteld dat ik wellicht een relatie met een Thaise vrouw ging opbouwen. De reacties waren zeer verschillend. Van mijn overleden vrouw's kant overwegend negatief en van mijn kant zoals het hoort. Zij zeiden: "Je bent 56, hebt een gezond stel hersens, weet wat je doet, dus het enige dat we willen is dat je gelukkig wordt". Als je geen kinderen hebt, zoals ik, hoef je je niets aan te trekken van wat anderen van de relatie vinden, maar volg je hart en hersens.

Mijn Tong - ze heeft twee prachtige dochters, is nu in Nederland. Ik moet zeggen dat beide procedures, het touristen visum en de machtiging voorlopig verblijf een doenbare, maar een lastige en kostbare klus was.

Inmiddels heb ik al meer dan een jaartje een prachtig huis in Thailand en ben druk bezig met mijn Non-immigrant Visa "O-A". Oja, ik ben sinds 1 februari met vervroegd pensioen (lucky me). Het vergaren van de benodigde documenten is inmiddels voorspoedig verlopen (en veel goedkoper van de visa voor Tong). September vertrek ik voor een aantal maanden naar Thailand.

Natuurlijk is ieders verhaal anders. De moraal van mijn verhaal is dat je je eigen weg moet gaan.

Groet,

Henk