Voor- en nadelen van wonen en werken in Thailand

[Khun Jean]

Ik ben na 4 jaar in Thailand te hebben gewoond van plan om in Europa te gaan wonen.
Er zijn zoveel redenen maar de belangrijkst zijn, geen goede scholen, belaberde gezondsheidszorg, ernstige vervuiling, 'low profile' moeten blijven, werk mogelijkheden, enz, enz...

Ik heb gewoond redelijk dicht bij touristen plaatsen omdat ik niet een geschikt persoon ben om in de rimboe te wonen of ergens in een dorpje.
Ik heb de mensen die daar wonen gezien en het zijn meestal mensen die tevreden zijn met een biertje om 10:00, 11:00, 12:00 enz...
Een heel leeg leven, voor sommige het ultieme, mijn grootste nachtmerrie.

Sommige hebben een boerderij of houden zich bezig met het runnen van een bedrijfje. Meestal illegaal omdat ze daar geen werkvergunning voor kunnen krijgen. Hun hele bestaan is dus afhankelijk van het goede sociale contact met de plaatselijke 'Pooyai bahn' of politie agent.
Is er enige wrijving, en je kunt vertrekken, met een stempel om nooit meer terug te kunnen keren. OF je moet moet geld gaanschuiven.
Kortom, niet mijn idee van een bestaand opbouwen.

De plaatsen waar ik gewoond hebt zijn Hua Hin, Hua Thanon op Koh Samui en in een suburb in Bangkok.

Hua Hin is aardig, redelijk relaxed, nu met het nieuwe shopping centrum en bioscoop en bowlingbaan al een heel stuk beter dan toen ik er woonde.
Helaas is alles nu helemaal propvol gebouwd en sterft het er van de buitenlanders. Kun je dus net zo goed ergens naar een spaanse costa gaan. Het 'Thaise' is er vanaf. Soms is dat goed, in de markt lopen nu de ratten niet over je voeten maar is mooi schoon. Goede restaurants en heel divers. De zee en stranden zijn mooi, alleen jammer van de kwallen die vreselijk zeer doen als je er door aangeraakt wordt. Een bezoekje aan het ziekenhuis is dan nodig. Een ziekenhuis trouwens dat de naam heeft slecht te zijn. Dus daar wonen is aardig, je moet alleen nooit ziek worden of een ongelukje krijgen.

Hua Thanon op Koh Samui ligt in het zuid-oosten. Een behoorlijk stuk verwijderd van de touristisch plekken Lamai en Chaweang. Ik heb daar prettig gewoond in een bungalow meteen aan het strand, 8000 baht per maand was ongeloofelijk goedkoop. Ik had er ook 15.000 baht voor over gehad. Strand was aardig, iemand maakt het schoon ook de buren niet, dus dat doe je dan zelf, geen probleem en je hebt eer van je werk. Als de buren het eenkeer schoonmaken dan is het alles op 1 hoop vegen en in de brand. Vroeger was dat geen probleem, teenwoordig is het 80% plastic, dus de rook is zwaar giftig. Tja, uitmaken dus. Ruzie met de buren. Gordijnen, beddegoed en kleren die hingen te drogen niet meer schoon te krijgen. Mijn zoontje ademhalings moelijkheden. Tja, 'This is Thailand' denk je dan. Alleen de 'mai pen rai' is erg moelijk in dit soort situaties. Maar goed het is een incident dus we gaan verder. Blijkt het geen incident te zijn maar een maand later hetzelfde liedje. Ik was inmiddels goed in het uitmaken van brandjes. Ik was daar vanaf april en dus het laagseizoen. In het hoogseizoen is Samui erg druk, zo druk dat zelfs in het niet touristische gebied je lastig gevallen wordt door dronken touristen met hun liefje voor de nacht op hun midlife crisis oversized motorfiets. Op zich geen probleem, tenzij ze natuurlijk naar dat verborgen strand willen en dwars door je tuin het strand op rijden. Met twee kleine kinderen is de tuin dan opeens een stuk weg geworden.
Kun je er iets aan doen? Ja een hek maken. Maar ja die staat er dan ook om over heen te lopen/rijden.
Op een gegeven moment is dat teveel van het goede. Dus zijn we mar verhuisd. Mede omdat Samui inmiddels overspoeld wordt door touristen en daardoor ook door bargirls en de minder goede Thaise mensen die het voorzien hebben op het geld van de touristen. En daar val je als bewoner natuurlijk ook onder. Situatie wat scholen, ziekenhuizen, openbaar vervoer betreft, als je een buitenlander bent reken dan maar op dubbele of zelfs tienvoudige prijzen. Ook als je er tien jaar woont.
Op Samui best wel veel mensen gesproken die daar al lang wonen. Meestal weer hetzelfde soort, mensen die huneigen land ontvlucht hebben. Een bar hebben geopend en daar dan van leven. Er is een spreuk onder de buitenlander over dit zoort mensen. 'The man at the end of the bar'. Dat zijn dan de mensen die in hun bar MOETEN blijven anders gaat het personeel er met het geld vandoor of maken het bedrijf stuk door slechte service. Dus als je een bedrijfje wil beginnen dan zie je niet veel meer van het land. Je zal constant aanwezig moeten zijn. En omdat je alleen de manager van zoiets mag zijn betekend het dat je op je kont moet zitten. En dan maar uit verveling een biertje, of wijntje todat de dag voorbij is.

Nu dus in Bangkok, vlak bij mijn vrouws ouders.
Dat is in vergelijking met de andere plekken eigenlijk een verademing. Mensen zijn veel vriendelijker, de prijzen zijn normaal, er is genoeg te doen. Alleen de reden om in Thailand te gaan wonen, natuur, zon, zee is dan niet meer geldig. De scholen zijn hier een stuk beter, gewoon doordat er meer keus is. Een bedrijfje zal hier ook een ander type kunnen zijn dan een barretje, restaurant of internetshop waarvan je er zoveel vanziet in de andere plaatsen.
Ikheb mazzel dat ik werk via internet en daardoor een Europeesch salaris heb. Je hebt dan geld genoeg om te doen wat je wilt. Als je van een lokaal inkomen moet rondkomen dan is wonen in Thailand een grote gok. ALLES is gebaseerd op geld, dienstverlening is beter als je er meer voor betaalt, zelfde geld voor voedsel. Wil je een keertje een litertje melk of vruchtensap hebben dan is dan zeker niet goedkoper als in de westerse landen. Ik zelf ben zo'n 2500 baht per week kwijt aan normale 'thaise' boodschappen. Dat is dan voor 3 volwassenen en 2 kinderen. Doe je daar een keertje een stukje vlees bij dat niet voor 50% uit vet en botten bestaat dan zit je al snel op de 3000 baht. Echt goedkoop is het dus ook niet.
Bangkok zelf is vies, overal beton, teveel verkeer zelfs in de buitenwijken, vreselijk veel lawaai doordat iedereen zijn waren aanprijst met luidsprekers gemonteerd op pickup trucks. De pooyai bahn die elke week een speech houdt via het luidspreker systeem dat op volume 10 staat.
Het uitgaan is meestal een bioscoopje pikken of een uurtje bowlen. Temples bezoeken doe je niet als je hier woont tenzij je een boedhist bent en je daar naartoe wilt. Theater, optredens en dergelijk zijn erg vaak van teleurstellende kwaliteit. Ook cafe's of barretjes met live muziek is meestal een aanslag op het gehoor. Op een gegeven moment geef je dat soort dingen op door de bedroefende kwaliteit en ga je steeds meer en meer dingen rondom het huis doen. In die situatie zit ik nu, een leven dat niet veel anders is als dat ik had in Nederland. Werk, met de kids spelen, tv kijken, slapen. Een heel andere situatie dan ik mij had voorgesteld in het begin.

In het begin enthousiast door de nieuwe omgeving, veel te ontdekken. Helaas is dat ontdekken ook ntdekken dat Thailand eigenlijk 1 grote vuilnisbelt is. Elk mooi plekje ligt onder de troep. Eigenlijk zijn de touristische plaatsen nog het schoonst. En ik bedoel niet een klein beetje vuil hier en daar daar heb ik geen probleem mee. Het is teveel en tevaak en op plekjes waar je denkt dat je nog een stukje natuur zal tegen komen. Er is grote ontbossing, alles wordt met beton volgestort. Zelfs paradijselijke plekjes op Samui en Koh Phangan verdwijnen in weken tijd. De zee vol met drijvend afval, bruine 'drijvers' als je begrijpit wat ik bedoel. Heel triest.
Er moet heel veel gebeuren wil dat niet herhaald worden in heel Thailand.
Als voorbeeld is Krabi, paar jaar geleden een plaatje. Schoon, mooie natuur, vriendelijke mensen. Nu zie je daar alweer een exacte kopie ontstaan vanalle ander touristische plekken. Barretjes, Barretjes en barretjes. En dan natuurlijk bromfiets verhuur, internetshop, 7-11, macDonald enz, enz.. Alweer een plek naar de kl*te geholpen.
Ik ben al behoorlijk lang getrouwd met een Thaise dus ik heb veel van deze plekken gezien voordat ze zijn zoals ze nu zijn. De conclusie is dat het achteruit gaat, en dan met hele grote stappen.

Wat ik persoonlijk heel naar vind is dat je hier eigenlijk geen succesvol bedrijf kan beginnen. Zodra je namelijk winst gaat maken, dan zijn er plotsklaps 10 concurenten die exact hetzelfde gaan doen. Je zal dan betere kwaliteit moeten leveren wat natuurlijk niet moelijk is. Maar dan krijg je beschuldigingen, oneerlijke concurentie, beschuldigingen aan de immigratie, bedreigingen enz. enz...
Het klimaat wat dat betreft is van de sterkste wint. Maar dan de jungle versie.

Waar Thailand wel voor geschikt is is om er te gaan rentenieren of er met pensioen te gaan. Geld via je eigen land, verzekeringen via je eigen land. Je hebt dan de verzekering dat er een goede opvangst is mocht er wat gebeuren, en je hebt geld genoeg om leuke dingente doen. Je moet dna wel in staat zijn om je ogen te sluiten voor alles wat ik net genoemd heb. Ikzelf maak me daar een beetje druk om, ben een westerling tenslotte, en accepteer dat het niet voor mij geschikt is. Dus in plaats van de komende 30 jaar zeuren, zoals helaas vele doen die in Thailand wonen, ga ik op zoek naar wat beters.

Dit verhaal is niet om mensen te ontmoedigen, er zijn vele plekken in Thailand waar dit soort situaties niet optreden. Mijn keus was om in de buurt van een paar westerse dingen te blijven, en die zijn alleen maar in de buurt van touristische plaatsen. Ga je helemaal 'local' dan zal je ook de 'mai pen rai' moeten oefenen.

Gr,
Jean

[Mart]

Waarde Jean,

Periculum in mora
Non numeranda sed ponderanda sunt argumenta
Aeternum vale
Animum debes mutare, non caelum
.












Er zit gevaar in uitstel. Argumenten moeten niet geteld maar gewogen worden. Vaarwel voor eeuwig.U moet de instelling van uw geest veranderen, niet van problemen weglopen.

Succes in Euroland

[jumbo]

Jean

Afijn je hebt het geprobeerd, maar ik denk dat je insteek verkeerd was.

Ik weet niet waarom je hier bent komen wonen, maar de meeste van de gevallen die jij omschrijft zijn personen die komen wonen om een dame of relatie, tenzij je kunt rentenieren of gepensioneerd bent
Die insteek is niet de goede, je gaat emigreren naar een ander land omdat je de keuze hebt gemaakt daar te gaan wonen en/of werken niet voor een vrouw.
Ik vind ook dat je de locale inkomens onderschat, thai midden en hoger management verdient in de marge minder als de Nederlanders maar meer als een NL uitkering in welke vorm dan ook en de Thaise top verdient ook Europeese salarissen.
Het is verder een rima verhaal en er zitten veel herkenbare dingen in zoals de puinhoop die de thai zelf maken van hun mooie land...
Ik begrijp sommige dingen wat minder zoals je voorstelling over hoe het hier anders zou zijn dan in NL; ik werk hier en alles is hetzelfde als in NL met uizondering vban het weer, de prijzen en de gemiddelde vriendelijkheid van de Thais
Het stramien van werken, slapen blijf je overal wel houden, je moet normaliter gewoon werken voor je geld als je nog geen 60 bent en dan verval je in het normale patroon wat jij vermeldt. Maar zoals ik al aangaf zijn er andere voordelen.
Ik ben echt benieuwd wat voor andere ideen jij dan wel had....


J

[Khun Jean]

Ik ben niet iemand die snel opgeeft. En zo moet mijn bericht ook niet gelezen worden.

Uiteindelijk is de grootste factor in de beslissingen de kinderen.
De scholen zijn gewoon erbarmelijk en ik ben niet rijk genoeg om ze naar een internationale school te sturen. Een beetje redelijke kost al gauw 500 euro per maand. Met 2 kids is dat dus een behoorlijke bedrag. Om nog maar niet te spreken over de extra kosten. En dat voor een lesprogramma dat in de meeste westerse landen gratis wordt gegeven en vaak zelfs beter is.

In de goedkopere scholen, denk dan aan 2-talige, lopen de meest vreemde leraren rond. Als je vraagt hoe lang een leraar daar ongeveer gemiddeld werkt dan is dat een jaar. Blijkbaar voor de leraren ook niet interessant om te blijven. Deze situatie zal met het strenger optreden tegen meerdere VOA's in het paspoort hopelijk beter worden.

Ik heb werk in Nederland en verdien daar goed mijn boterham mee, geld is dus geen probleem. Ik heb geen grote geldzak maar meer dan genoeg om prettig te kunnen leven in Nederland en natuurlijk helemaal in Thailand.

Mijn wensen waren simpel. Leven in een prettige omgeving met een goed klimaat en voldoende voorzieningen met mogelijkheden om een bestaan op te bouwen. Daar hoort dan voor mij bij de taal leren, een bedrijfje beginnen, kinderen naar goede school.
Qua locatie het liefst aan zee. In Nederland heb ik ook een huis aan zee. De zee heeft voor ons nu eenmaal aantrekkingskracht, en zeker als je er elk seizoen in kunt zwemmen.

Als eerste hebben we 3 maanden bij mijn vrouw haar ouders ingewoond. Dat was in Bangkok, een goede uitvalsbasis om Thailand te verkennen. Dat hebben we toen ook gedaan met de gedachte om een goede plek te vinden om te wonen. Het plan was om eerst een tijdje te huren en als het goed bevalt om dan eventueel wat te kopen. Onze eerste keus na diverse rondzwervingen was gevallen op Hua Thanon op Koh Samui. Enfin het verhaal staat in het vorige bericht van mij. Ik heb niet alle details vertelt, in kort kwam het erop neer dat in minder dan een jaar tijd het veranderde van een uitstekende plek in een plek waar we niet konden blijven. Niet door andere wensen of persoonlijke omstandigheden. Alleen door externe factoren waar we geen invloed op hadden. Dat was jammer, maar inmiddels 3 jaar geleden, dus we zijn heus bezig geweest om een goede plek te vinden.

HuaHin (daar kwamen we al vele jaren) was op zich een goede plek, de buitenlanders die daar wonen zijn doorgaans van een betere 'stand' om het deftig te zeggen. Je kunt ook zeggen meer 'normaal' en niet alleen in Thailand omdat het bier en de vrouwen goedkoop zijn. Wat op Samui zeker het geval is. Het leek daar soms ook wel of er een Tatoo festival was. Achteraf blijkt het een criminele motorclub te zijn geweest die daar behoorlijk hebben huisgehouden, inclusief witwassen van geld en drugssmokkel. Tja, ik zat daar dus midden in, in mijn bungalowtje aan zee. Heeft zeker bijgedragen aan onze beslissing toen om Samui te verlaten.

In Huahin een goede tijd gehad, en als er een goede school in de buurt was geweest dan waren we daar waarschijnlijk gebleven. We hadden daar een mooi huis met 4 slaapkamers met alles erop en eraan. Gehuurd voor een jaar, we hadden zelfs een optie tot verlengen of koop.
Vlak bij het stadje, strand, alles binnen loopafstand.

Ik hoef niet perse een bedrijfje te starten in Thailand, maar het is naturlijk wel een goede basis om iets op te bouwen. Zeker als je later ook nog iets achter wilt laten voor de kids. Als je besluit om in Thailand te wonen en de kids daar waarschijnlijk ook zullen blijven dan is het een heel groot verschil of ze iets achter de hand hebben later of dat ze net zoals zovelen voor een miezerig loontje moeten werken. Denk dan aan het opbouwen van bezittingen. Doe ik in Nederland tenslotte ook. Daar heb ik inmiddels drie appartementen in de verhuur. In Thailand is zoiets ook goed te doen leek mij. Er is echter wel een heel groot verschil. En dat is de wetgeving dat je als buitenlander geen grond mag bezitten. Daar zijn natuurlijk oplossingen voor maar die zijn allemaal niet wat ik wil en waar ik mij comfortabel mee voel. De beslissing om je bezittingen dan uit te breiden in Nederland of andere landen met goede wetgeving ligt dan voor de hand.

Eigen bedrijfje beginnen, ook daar weer het 49/51% verhaal. Je mag dan manager spelen, terwijl ik het juist moet hebben van mijn specifieke kennis. Zelf het meeste werk doen is dan uiterst moelijk en als je het doet dan is dat ook nog eens illegaal. Tja, dan blijft er niet veel over.
De keus die overblijft dan een bedrijf beginnen en personeel aannemen die ver onder de maat is opgeleid, of het hele idee maar vergeten. Je kunt natuurlijk ook in een andere branche iets starten. Zonde van de kennis die je opgebouwd hebt en je loopt een behoorlijk risico omdat het iets compleet nieuw voor je is en ervaring ontbreekt. Uiteindelijk het hele idee voor een eigen bedrijf maar vergeten.

Als je al verder bent in het leven, je kids zijn volwassen en je hebt gezorgd voor een goed stabiel inkomen, dan is het natuurlijk een heel ander verhaal. Je hoeft dan geen school te vinden, je hoeft geen geld te verdienen, enz.. Daar hoop ik over een jaartje of 15 aan te voldoen. De kids zijn nu 3 en 4 jaar oud.

Tot die tijd is Thailand dus niet 'geschikt'. Neemt niet weg dat het een prima land is om elk jaar naar op vakantie te gaan. En met datzelfde gevoel moet je eigenlijk ook in Thailand wonen. Geen zorgen, geen verantwoordelijkheden, dan is Thailand perfect.

En voor mensen die zeggen dat je dan maar weg moet gaan uit Thailand hebben gelijk, dat doe ik dus ook.

Ik zit hier natuurlijk op een forum met Thailand liefhebbers en kritiek is dan waarschijnlijk niet gewenst. Voor die mensen is de boodschap dat Thailand ook maar gewoon een land is en geen paradijs. Je moest eens weten hoeveel Thaise mensen er voor over hebben om in Nederland te mogen wonen!
Zelfs elke dag zwemmen in een tropische zee aan een strand met wuivende palmbomen wordt normaal als je er lang genoeg bent. Andere dingen blijven belangrijk, waar je ook bent. Voor mij is dat mijn familie en in het bijzonder mijn kinderen. Die wil ik zeker geen achterstand in het begin van hun leven geven door alleen maar aan mijzelf te denken.

[jumbo]

Als eerste hebben we 3 maanden bij mijn vrouw haar ouders ingewoond. Dat was in Bangkok, een goede uitvalsbasis om Thailand te verkennen. Dat hebben we toen ook gedaan met de gedachte om een goede plek te vinden om te wonen. Het plan was om eerst een tijdje te huren en als het goed bevalt om dan eventueel wat te kopen. Onze eerste keus na diverse rondzwervingen was gevallen op Hua Thanon op Koh Samui. Enfin het verhaal staat in het vorige bericht van mij. I

Ik merk slechts op dat je insteek om naar Thailand te komen de verkeerde was; een vrouw.....
Je valt na 3-4 jaar in hetzelfde gat waarin elke expat valt; waarom denk je dat expatriate contracten nimmer langer lopen als 3-4 jaar......precies dan begint men zich langzamerhand te realiseren dat met huis en haard achter heeft gelaten voor....voor wat eigenlijk??
Als expatriate heb ik in diverse landen gewerkt en ik heb dus geen vrienden meer in NL (nah ja 1 dan en dat is een levenslange veroordeling voor ons beiden ), contacten zijn verwaterd en in de verschillende buitenlanden heb ik verschllende contacten. IK ben een loner, dat is het resultaat van mijn carriere, maar ik kan ermee leven. Ik heb ook ervarend dat het leven overal hetzelfde is, hezelfde stramiem.
Je vult zelfs soms je vrije tijd hetzelfde in, hier kan je inderdaad elk seizoen zwemmen en het is altijd prima weer.....maar dat is geen reden om te emigreren of wel....???? en zo vind ik dat van een vrouw hetzelfde, geen reden tot emigratie, zo wel, dan krijg je de tegenslag vanzelf.....

Je wensen zijn inderdaad simpel, maar niet affordable genoeg volgens jouw ervaring...ik heb een dochter hier in Thailand, gaat naar een van de betere private schools ad 20.000 thb per jaar, had naar de beste kunnen gaan ad 50.000 thb per jaar, maar koos voor de andere, dichtrbij huis.
Boarding school of International school was geen optie voor haar, GPA 3.8 dus ze was meer dan welkom overal!

Ik kan me dus niet helemaal vinden in je bewoording over geen goede scholen in Thailand anders dan de internationale scholen.
De internationale scholen hebben zin als je zeker weet dan je kind in het buitenland gaat studeren, dat was hier voorheen een must, maar tegenwoordig zijn er voldoende universiteiten op nivo en betaalbaar.

Zoekt en gij zult vinden....

Verder denk ik dat dit forum voldoende kritiek geeft en zelfs de mensen waaschuwt die overhaast en om de verkeerde reden naar Thailand komen.
Ik dank je dan ook voor je bijdrage, die is een prima ervaringsverhaal wat de expats dankbaar als voorbeeld kunnen gebruiken voor het onvoorbereid of om de verkeerde reden naar Thailand komen en de termijn waarop men spijt gaat krijgen van deze overstap.


J

[Manuel]

Jean, ten eerste, bedankt voor je lange uitleg en je gevoelens en redenen die tot je besluit hebben geleid.
Als reactie sluit ik me graag bij Jumbo aan die redelijk heeft verwoord waarom dit een 'normaal' process is.

. En met datzelfde gevoel moet je eigenlijk ook in Thailand wonen. Geen zorgen, geen verantwoordelijkheden, dan is Thailand perfect.

Ik leef hier met verantwoordelijkheden en met zorgen. Ik vind Thailand nog steeds de beste keuze.

Ik zit hier natuurlijk op een forum met Thailand liefhebbers en kritiek is dan waarschijnlijk niet gewenst.

Kritiek is altijd welkom, levert vaak goede discussies op met verschillende bijdrages.

Success met de verdere keuzes die je maakt en ik hoop dat je in ieder geval van je vakanties zult genieten in Thailand.

[dutch]

Net als Jumbo.
Veel internationaal gewerkt en dus nog weinig wat mij bind aan Nederland.
Deze levensstijl maakt je inderdaad wel een loner,de een wat meer als de ander
Mijn (thaise) vrouw is in al die jaren overal met mij mee gereist en ik vond het niet meer dan billijk om onze pensioenering naar Thailand te plannen(een land waar we overigens nooit voor mijn werk zijn geweest).

Na mijn zeer drukke werkperiode ben ik overgelukkig met de rust en de kalmte die min of meer over mij is gekomen.
Huis en inkomen is verzekerd (anders had ik het so wie so niet gedaan) en gekozen is voor een niet toeristische omgeving maar wel dicht genoeg bij een grote stad (Korat).
Heb een Fortuner gekocht voor de mobiliteit.
1 a 2 keer per week golfen, 1 x per week naar de SPA.
Internet sateliet verbinding. Verder 3 schotels voor allerlei TV verbindingen.Kijk regelmatig naar BVN tv,zo blijf ik een beetje op de hoogte van de nederlandse pietluttigheid(er is niets veranderd )
Rook en drink niet.Eet zeker een kilo fruit per dag en voor de rest uitsluitend Thais eten.
Ga met de regelmaat naar de stad om verse inkopen te doen,een krantje te kopen en een kopje koffie te drinken.Af en toe een praatje met de andere gepensioeneerden die je zo tegen komt,maar dit op een erg vrijblijvende basis.
Overigens kom ik redelijk uit de voeten met de Thaise taal zodat ik altijd wel een en ander te kletsen heb en de thaise mensen vinden dit best wel leuk en het maakt mij minder afhankelijk van derden.

We hebben wel ruim 10 jaar nagedacht en voorbereidt,misschien dat er daarom geen onverwachtte problemen ontstonden.

Kortom,afhankelijk van je eigen instelling,een redelijke plaats om oud te worden

[Mart]

Khun Jean,

Mag ik me als oude rot aansluiten bij de bovenstaande reacties.

Ik ben op 51 jarige leeftijd naar Thailand vertrokken. Als voor 1992 :!: :!: :!: :!: woonde en werkte ik in BKK.
En heb dus al een keer een nare periode meegemaakt. Ook nu weer heb ik nagedacht over een vluchtweg.
De 3-4 jaar prikkelingen heb ik twee keer ervaren. Toen kreeg ik pas een beetje rust, en berustte in mijn beslissing.
Ik ben het met je eens dat die nietsdoeners eigenlijk een ramp zijn voor Thailand, en daarmede bedoel ik beslist niet de toeristen, maar wel de blijven hangers.

Inmiddels hadden wij een gezin gesticht, vertrokken naar Cha-am, en ook hier zien we, niet zo erg als in Hua Hin, de vroege biergasten.

Wij proberen een normaal leven te leiden, we hebben zowel Thaise als blanke vrienden en vriendinnen.
De jongste zit op een privé school, met nog wat hasip-hasip leerlingen. Wordt wel drie talig.

Er zijn dus beslist wel mogelijkheden.
Ik heb onlangs mijn onderschrift gewijzigd, vroeger stond er: Nooit te oud om te leren, en dat doe ik nog dagelijks. Bedankt voor de les, ik heb er weer wat van geleerd.

[Gast]

Ik merk slechts op dat je insteek om naar Thailand te komen de verkeerde was; een vrouw.....

Ik ben het ermee eens dat vele dit om deze reden doen, en om Nederland te ontvluchten voor een of andere reden.

Voor mij geldt eigenlijk dat ik in Nederland geen verkeerd leven had. Goed het klimaat is niet geweldig maar soms in de regen en in de sneeuw heeft ook zijn bekoringen. Ik ben dus Nederland niet "ontvlucht', en ik heb ook geen hekel aan Nederland. Het is waar ik opgegroied ben en heb er geen slechte herinneringen aan.

Mijn vrouw heeft eerst twee jaar in Nederland gewoond. Toen waren we nog verloofd. Het beviel haar ook uitstekend.
Ik zie regelmatig mensen hier die helemaal 'head over heals' verliefd zijn en de ene na de andere 'domme' beslissing nemen. Maar goed ze zijn wel heel gelukkig dus ik gun het ze best.
Ik zelf ben iemand die nooit overhaaste beslissingen neemt maar eerst alles goed in zich opneemt. Natuurlijk altijd vanuit mijn eigen optiek en ervaring.
Ik heb de beslissing om naar Thailand te gaan dan ook niet genomen tijdens een periode van 'hormonal imbalance'.

Naar Thailand was dus een keus om te kijken of een toekomst daar beter was dan een toekomst in Nederland. Noem het een 'evaluatie'.
MIk denk dat dat ook de reden is om kritisch te zijn. Als we naar Thailand gegaan waren om definitief daar te wonen dan zul je compromissen moeten sluiten. We weten in ieder geval welke compromissen dat nu zijn en in vergelijk met andere landen zijn het er meer en moeilijkere compromissen. Misschien zijn mijn eisen wel te hoog, en dat besef ik ook. Ik vind dat je voor jezelf een paar minimale eisen moet hebben, en daar niet teveel van moet afwijken. Wat scholing betreft is het compromis niet acceptabel.

De betere scholen zitten in de buurt van Bangkok of Pattaya (Rayong) moeten blijven. Daar zitten veel expats en dus ook de betere scholen.
Beide gebieden zijn niet onze smaak. Het is dus tegenstrijdig om op een plek te wonen waar je het goed bevalt en een plek waar de betere scholen zitten. Goede scholen ben ik nog niet tegengekomen. Ook daar heb ik waarschijnlijk andere eisen dan de meeste. Ik heb de vrijheid om te kiezen waar te wonen, en dat geeft dan ook het gevoel dat je niet op 1 plek op deze aardbol moet zoeken. De wereld is groot en er zijn vele plekken waar het goed vertoeven is.

In Nederland of noemt het maar westerse wereld is het een stuk eenvoudiger wat scholen betreft. De scholen zijn dan over het algemeen overal goed en is het dus alleen een kwestie van een plek vinden die je prettig vind om te wonen.

Mijn vrouw en ik hebben met elkaar afgesproken dat we de vrijheid nemen om plekken te verkennen voordat de kinderen naar school moeten. Het is binnen een jaar dan ook zover, dus een keuze zal gemaakt moeten worden.

Ik heb in mijn leven op behoorlijk wat plekken gewoond. In Zweden, Spanje, Oostenrijk, Frankrijk. Meestal voor een jaar of iets langer. Mijn vrouw en ik zijn alleen een tijdje in Frankrijk geweest. Vakanties waren vaak naar Indonesie en Amerika. Thailand was pas een gedachte toen ik een Thaise vriendin had. Die was trouwens geadopteerd en kwam uit Zwolle. Heel apart een Thaise met Zwols accent.
Die relatie was echter niet goed en na een paar jaar beeindigd. Inmiddels was ik wel een paar keer in Thailand geweest en heb ik daar ook mensen leren kennen. Mij vrouw was daar 1 van.

Ik ken dus de historie van mijn vrouw en daar hoef ik mij geen zorgen om te maken, haar familie woont allemaal in Bangkok maar zijn geboren in Ubon. Ze zijn ook allemaal hard werkende mensen en hebben mij veel geleerd over het reilen en zeilen in Thailand.
Binnen de familie hebben we een eigenaresse van een kapsalon, een hoofdopzichter in de bouw (werkt nu aan groot project aan de Chao praya rivier), een minimart, een fabrikant van schilderijlijsten, en nog meer.
Mijn vrouw zelf werkte bij Beauty Gems in Bangkok. Zij deed daar de sortering van diamanten op kwaliteit. Ik noem haar dan ook mijn 'Diamond lady'. Wel makkelijk voor de trouwringen, die waren dan ook vakkundig gemaakt. Drie zussen van mijn vrouw werken bij hetzelfde bedrijf.

Onze dochter is in Bangkok geboren tijdens een heel langdurige aanvraag voor een MVV. Dat was door grote achterstanden in de verwerking bij de vreemdelingen politie in Amsterdam. We hebben dus best wel wat meegemaakt in die tijd. En dat heeft onze relatie behoorlijk versterkt. Mijn zoontje is later in Haarlem geboren. We woonde toen in Zandvoort.

Misschien dat deze achtergrond het duidelijker maakt over wat ik vind van Thailand. Het is altijd een combinatie van wat je gewend bent en waar je vandaan komt. Ik ben zelf niet veeleisend, maar ben dat wel geworden wat betreft mijn kinderen. Zodra die volwassen zijn dan is Thailand absoluut een kanditaat om er te gaan wonen.

[jumbo]

Jean

Ik snap je wel en ook je wens om Thailand te verlaten. Je zit in de grote groep die hierheen komen om iets te vinden wat er niet is.
Je moet (als je niet renteniert of gepensioneerd bent) gewoon werken voor je geld. Het verschil tussen NL en TH is dan plotsleing niet meer zo groot. Ik heb in verschillende landen gewerkt, af en toe kreeg ik gasten, hier staan ze om de haverklap voor de deur en denken dan ook nog dat ik niet hoef te werken en dagen met ze kan optrekken.....Thailand schijnt die uitwerking dus te hebben op anders vrij intelligente mensen.
Als de betovering van Thailand is uitgewerkt en men weer terug moet naar de normale orde van de dag komt men er vaak achter dat werken hier niet is weggelegd voor iedereen. Je moet specifieke kwaliteiten hebben of de mazzel dat een nederlands bedrijf je hierheen uitzendt, zo niet dan kan je het gevoegelijk vergeten. Er staan altijd leuke baantjes in de kranten en op het web, maar de verdiensten zijn beneden EU nivo en
daar willen onze westerlingen niet zomaar aan......en dan missen ze de slag. Als je hier al een aantal jaren bent zonder een arbeidsverleden dan word je ook met argusogen bekeken....en maak je dus weinig kans.
Dat is vaak ruw wakker worden voor onze uitgeslapen expat is spe en dan begint geld een rol te spelen binnen de altijd aanwezige relatie....ook met de eventueel meegelokte EU partner.
Kortom je evaluaitie is op niets uitgelopen en zoals ik al eerder stelde geheel volgens de trend.....de licht bitterheid in je berichten geeft ook je teleurstelling aan en ook dat snap ik.
Je moet om in het buitenland te willen blijven schipperen tussen emoties en moraal.....moeilijk genoeg, ook zonder de hormonal imbalance...

Ik heb al eerder aangegeven dat er wel goede scholen zijn in Bangkok, dat het syteem goed in elkaar zit en dat de universiteiten (vaak nu nog HBO nivo) allemaal een tansje hoger moeten vanuit concurrentie positie.
Dat jij ze niet kan vinden zegt niets over dat ze er niet zijn Jean en neem van mij aan dat ik ook een behoorlijk nivo eis voor mijn Thaise dochter.
De NL school in Rayong is een aardig voorbeeld, maar gezien alle voorgezette opleidingen hier in britse, aussie en US bachelaureaten zijn ingericht betwijfel ik het nuut van een voltooide opleiding in Thailand en doorstroming in de voortgezette opleidingen.


als je je kinderen later terug wilt laten keren naar Thailand dan is een studie in die taal op een moderne betaalbare universiteit niet verkeerd
Lijkt me dan ook dat een voorscholing en voorbereiding daarop in Thailand de voorkeru zou genieten, maar het is uiteraard je eigen keuze en ik zou ook altijd mijn eigen ideen volgen.....kan je uiteindelijk alleen jezelf maar de schuld geven.

succes

J