De dag van gisteren bestond uit twee delen. In het ochtenddeel na het ontbijt maakte ik alleen een wandeling naar de andere kant van de rivier, in het centrum. Het was al zinderend warm, ik kwam in allerlei vage straatjes, inclusief vrij over de weg lopende geiten en schapen en op de terugweg werd ik zelfs door een lokale bewoner, een wat oudere man, uitgenodigd om bij hem langs te komen in zijn tuin. Hij voorzag me ruimschoots van vers fruit uit zijn tuin, lychees en gele vruchten met een gladde ronde pit - ik ken de naam niet - en drinkwater voor mijn dorstige en compleet bezwete lichaam en liet zich door zijn vrouw ook nog met mij op de foto zetten. Wat een aardige man en ik heb er een unieke Facebook-profielfoto bij!
Na een verkwikkende douche bracht June mij vanaf twee uur met mijn wasgoed naar een laundry service in de stad, waarna we doorreden naar de Masajit Klang, oftewel de Centrale Moskee. Dit is de grootste blikvanger van Pattani-stad en een van de grootste moskees van Thailand. Vervolgens aten we samen een hapje bij een goedkoop half-open restaurantje en reed ze me aansluitend door de stad en over het grote terrein van haar oude universiteit, de Prince of Songkhla University, naar een park in het noorden van de stad, waar we samen een heerlijke wandeling maakten.
Omdat ik had aangegeven graag een strand te willen zien, nam ze me ook nog mee naar Rusamilae Beach. Dit kleine strandje in Muang Pattani was smerig en stelde qua grootte niets voor én het water was zo troebel als de pest, maar het was toch leuk de Golf van Thailand eens van de andere kant te bekijken. Tenslotte zette ze me via haar huidige werkplek weer keurig bij het hotel af.
Het was inmiddels een uur of zes en na me te hebben opgefrist besloot ik een massage te nemen bij de dichtstbijzijnde salon. Ik had 1000 baht meegenomen en liet me, na me eerst in speciale massagekleding te hebben gehezen, voor de prijs van 280 baht eens goed aan rug, schouders en nek voelen. Helaas was dit niet het enige waar men aan zat, want toen ik na een uur het geld uit mijn zak wilde halen voor de betaling, bleek dat iemand deze vakkundig had open- en weer dichtgeritst en daarbij het bankbiljet had verwijderd. Een vervelend einde van een verder erg leuke dag en mijn plan om bij een bar een biertje te doen blies ik maar meteen af. Het werd een watertje op mijn kamer en als eten de pandanbroodjes van Big C. Tot overmaat van ramp bleek zich net op deze avond in de nabijheid van het hotel een groot concert voor te doen, waardoor het tot na middernacht lawaaierig bleef.
Vandaag, maandag, moest June weer gewoon aan de bak en dus moest ik mezelf maar zien te vermaken. Uiteraard ga ik niet de hele dag op mijn kamer zitten kniezen - dat had ik gisteren al genoeg gedaan - en besloot ik dat ik de stad wel eens uit wilde. Ik had genoeg informatie doorgespit om te weten dat er genoeg stranden in de provincie te vinden waren en wilde wel eens een 'echt' strand zien in plaats van het lullige zandricheltje bij de stad dat Rusamilae Beach heet. Hat Panare of Hat Talogapoh leek me wel wat. Niet te ver, maar wel buiten de stad en groot genoeg om in ieder geval een paar mooie plaatjes te kunnen schieten. June had me in een eerder stadium via Facebook al verteld dat Hat Panare, zo'n 40 km buiten Pattani, waar ik het liefst heen wilde, te gevaarlijk was om heen te gaan. De receptionisten zeiden hetzelfde, plus dat er geen vervoer te verkrijgen was. Op een gecharterde privétaxi van 2 à 3000 baht na. Ik dacht het dus niet! Alleen met eigen vervoer kan men daar blijkbaar komen, maar hoewel vrijwel iedereen zich per motosai verplaatst, zijn die dingen NIET te huur! Buiten de stad kun je dus verder alleen redelijkerwijs per bus komen. Op Wikitravel had ik gelezen dat er bussen naar Yala en Narathiwat rijden voor erg lage prijzen. Omdat de rit naar Yala één en die naar Narathiwat twee uur zou duren, koos ik maar voor de eerste optie. Hoewel ik er in januari al was geweest en ik het destijds geen prettige stad vond om in te vertoeven, toch maar weer naar Yala dus!
Met een motosai-taxi kwam ik voor 30 baht in het centrum van Pattani bij het 'busstation' en voor nog eens slechts 25 baht zat ik weer een uur later in Yala. Niet onbekend, dus liep ik via het station zuidwaarts door het nog steeds naargeestige centrum - de vele militairen en checkpoints en vooral de anti-bommuren, welke niet te zien zijn in Pattani, maken Yala-stad tot een grimmig schouwspel. Via het grote busstation in het zuiden van de stad, vertrekpunt van de bussen naar o.a. Bangkok, liep ik de fraaie route langs de Pattani-rivier tot Siroros Road, de grote verbindingsweg door Yala. Ik wilde de overblijfselen zien van de verwoestende bomaanslagen van april jl. maar hier was niets meer van merkbaar. Wel klopte het dat de KFC in het aangrenzende moderne winkelcentrum Colisseum, waar ik in januari nog een Zinger-burger had verorberd, de deuren helaas definitief had gesloten en uit Yala was vertrokken. (Ook uit Pattani overigens.) Er zat nu al een ander restaurant voor in de plaats.
Ik haalde nog net de bus naar Pattani, mede dankzij het net uitgaan van de scholen en de resulterende drukte rond het station. Voor nog eens 25 plus 30 baht werd ik door een overvolle bus plus motortaxi weer keurig bij de plein voor het CS Hotel afgezet, waar ik tevergeefs mijn gram bij de massagesalon probeerde te halen n.a.v. gisteravond. Geld definitief foetsie dus!
's Avonds trakteerde mijn schatje mij en een islamitische, Engels sprekende vriend, It, nog op een heerlijke maaltijd in het enige restaurant van Pattani, My Cake, met een Engelstalige menukaart. Haha.
Na afloop - het was al zeker half negen - wilde ik nog naar een markt voor wat souvernirs en cadeautjes voor June. Helaas, en daar is het probleem weer, zijn ook de openingstijden van de plaatselijke markten i.v.m. de veiligheidssituatie aangepast en gingen wij gedrieën dan maar even 'hangen' bij de nieuwste brug over de Pattani, blijkbaar een populaire relaxplek voor de plaatselijke jeugd. Nog een paar foto's gemaakt van elkaar en na een laatste motosai-rit afscheid genomen bij het hotel. Ik wilde June nog zoenen, gewoon op de wang, maar zij hield het liever bij de wai. Hmm...
Ik liep na het afscheid van June en It meteen door naar de Get i Beer Bar, toen mijn aandacht werd getrokken door de vele dames ernaast. Naar binnen gelopen bleek dit om een onvervalste hoerentent (aka bar beer) te gaan, waar de mamasan al snel terzake kwam: 2500 baht voor een meisje naar keuze voor LT, 1500 voor ST. Kenners weten wat ik bedoel.
Onder het genot van mijn eerste 'biertje' in Pattani, een fles Leo van 680 ml (!) legde ik haar haarfijn uit dat ik niet voor de seks naar het diepe zuiden was afgereisd, laat staan deze prijzen wilde betalen! Nog een colaatje besteld en na 190 baht inclusief fooi afscheid genomen. Wie zegt dat Pattani geen nachtleven heeft?
De dames kwamen trouwens vooral uit Isaan. Tja... hoe kun je anders verwachten?
Morgen reis ik naar Sadao voor het echte zuid-Thaise entertainment en plaats ik wat foto's van de laatste dagen.
Ik heb me hier erg vermaakt, kennis gemaakt met een leuke jongedame en beloofd dat ik terug kom. En dat meen ik, want ik heb me, zeker in het levendige Pattani geen moment onveilig gevoeld en prachtige herinneringen opgedaan.
Deze staf is absoluut het bezoek waard!!
