Verslag van terugkeer naar Nederland

[printen44]

Hier is het eerste deel verslag over mijn terugkeer naar Nederland en wat er in het afgelopen jaar, dat ik in Nederland weer woon, gebeurde.

Het verslag wordt in een aantal delen geplaatst. Anders wordt het een te lang verhaal om in een keer te lezen. De vragen en opmerkingen over het totale verslag, zal ik dan verwerken in het laatste deel of ik wijdt er een apart deel aan.

De reden dat ik redelijk uitgebreid het verslag schrijft, is dat lezers, met name diegene die in Thailand wonen, een indruk krijgen wat ik dacht en deed wat de verhuizing naar Nederland te weeg bracht.


Deel 1:

Ruim twee en half jaar geleden schreef ik een bericht: “Should I go or should I stay”? Ik schreef dat bericht, omdat ik van plan was terug te keren naar Nederland. Er kwamen vele reacties op mijn bericht in het forum. Al verzande het naar een paar pagina's in een discussie over alles, behalve het vraagstuk waarom ik van plan was naar Nederland te vertrekken, na 12 jaar in Thailand te hebben gewoond.

Maar nu het heden. Ik woon nu bijna een jaar in Nederland. Ik was gewend om in andere landen te wonen, maar driekwart van mijn leven woonde ik in Nederland.

In 2005 ging ik met de VUT. Ik had al een aantal keren (10x) Thailand als vakantie bezocht. Eerste paar jaar als “echte toerist”, daarna als liefhebber van het land. Kwam veel in het noorden. Maat trok ook naar de Isan en het zuiden.

In augustus 2005 vertrok ik permanent naar Thailand. Woonde eerst 5 jaar in de provincie Lampang, in Ngao, even buiten Ngao in Ban Pong.

Na vijf jaar vertrok ik naar de provincie Chiang Mai, Hang Dong, in het dorpje Ban Pakkong.

Ik had er een mooi huis, met de rijstvelden en bananenbomen, met uitzicht op Doi Suthep.

Mijn vertrek naar Thailand had niets te maken met een Thaise vriendin of vriend. Ik wilde geen relatie met een Thaise of Thai. Ik hield van het land, maar was een verstokte vrijgezel.

Via een kennis, hij was een monnik in een tempel in Phayao, reisde ik door heel Thailand. Ik fungeerde als chauffeur. Sliep in tempels, zag het “echte” Thailand. Zag ook in de Isan bittere armoede in de kleine dorpen en gehuchten.

Tot dusver mijn Thaise geschiedenis in de dop.


Ik had het prima naar mijn zin in Thailand. Had een mooi huis, keek over rijstvelden naar de bergen, had een redelijk inkomen, waar ik goed van kon leven.

Ik had een goede Franse zorgverzekering, via Mathieu en Andre in Hua Hin.

Had goede vrienden in Thailand en had het er prima naar mijn zin.

Maar je wordt 70 en dan wordt die zorgverzekering behoorlijk duurder, zeker als het “In-going patient” is. Dus bij ziekenhuisopname. Ik had en heb glaucoom en aan medicijnen en ziekenhuisbezoek (3x per jaar) was ik al ruim 1000 euro per jaar kwijt.

Plus dat een goede vriendin, gehuwd met een Thaise man, met haar twee zonen, terugkeerde naar Nederland, om de twee zonen beter onderwijs te kunnen bieden. Haar man bleef achter. Ik miste hun gezelschap toch wel veel. Trok veel met ze op toen ze in Thailand woonde.

Ook was, naar mijn mening, Immigration in Chiang Mai, niet al te best in omgang met verlengen van “retired” visa. Lange wachttijden, soms moest je twee tot drie dagen elke keer terugkeren omdat de “nummers” op waren. En er werden steeds minder “nummers” per dag uitgereikt. Je was vrijwel gedwongen om een “visa-bureau” in te schakelen, om de jaarlijkse visum te krijgen. Dat deed ik ook, bij een bona-fide bureau, maar het koste mij wel 10.000 baht voor visa, re-entry en 90 dagen.

Ook de waardevermindering van de euro speelde een rol.

Kortom, alles bij elkaar genomen, dacht ik aan terugkeer naar Nederland. De voordelen waren, geen problemen met visa, een zorgverzekering die in principe alles omvatte. Dus een relatieve zekerheid wat medische verzorging betreft.

Aan de andere kant was het wonen in Thailand prima voor mij. Mooi huis, mooie omgeving en redelijk goedkope woning wat huur, energie, en boodschappen betreft.

Aan de andere kant, je wordt ouder en de medische kosten zouden dus behoorlijk meer gaan kosten, indien ik ziek zou worden. Je kan dat nooit met zekerheid voorspellen. Dus onzekerheid wat de kosten van medische zorg zou zijn. Ik had een redelijk bedrijfspensioen, een klein militair pensioen en AOW, met 14% korting, vanwege verblijf in het buitenland.

Dus wat is wijsheid? Na veel nadenken en met familie en goede vrienden gesproken te hebben, besloot ik naar Nederland terug te keren. Omdat ik in mijn leven ook in andere landen had gewoond, is vertrek uit een land voor mij niet zo moeilijk. Wel als je met plezier woont, maar uit noodzaak moet vertrekken. Meestal uit financiele of gezondheidsredenen.

En dan de volgende fase. Het besluit is genomen, maar wanneer? En hoe laat je die verhuizing zo goed mogelijk verlopen? Wat zijn de persoonlijke financiele gevolgen van verhuizing? Waar wil ik in Nederland gaan wonen? En hoe is de woningsituatie om een woning te huren? Toen ik naar Thailand vertrok, had ik een eigen woning en die verkocht ik met redelijk wat winst.

Dus maak je een stappenplan. Dat plan is in feitelijk een twee-sporen plan. Het ene spoor is in Nederland gaan wonen, het andere spoor is vertrekken uit Thailand.

Was niet gehuwd in Thailand met een Thaise vrouw en had geen Thaise vriendin of vriend. Wel veel kennissen en vrienden, zowel in Thailand als in Nederland. En uiteraard familie die in Namibia en Nederland woonden.

Dus eerst dat stappenplan opstellen en een lijst van “urgent” en “minder urgent” maken.

Een stappenplan voor Nederland en een stappenplan voor Thailand.


In het volgende deel zal ik beide stappenplannen beschrijven.

[erik-kuijpers]

OK, goed te lezen. Ik reageer in de volgende delen want ik zat/zit ook in dit terugkeerschuitje waar ik geen spijt van heb al mis ik uiteraard mijn gezin en zij missen mij. De reden van terugkeer is voor iedereen anders en helaas hoor je dan hoe misverstanden rond gaan zingen verspreid door mensen die niet de moeite nemen je te vragen naar het waarom of door mensen die graag kwaad spreken....... Dus tot nader bericht!

[foppo]

....kan niet wachten op deel 2, kom op......

[printen44]

Deel 2:

Het stappenplan.

Het besluit is genomen, je keert terug naar Nederland. Je bent 72 jaar, geen jonkie meer, dus kan je niet op de bonnefooi terug gaan. Je hebt geen huis in Nederland, bij wijze van spreken had je alle schepen verbrand, toen je voorgoed naar Thailand ging.

Na wat nadenken, stelde ik een aan datum vast, wanneer je definitief terugkeert naar Nederland. Dat is een ijkpunt. Ik koos de datum zo ruim mogelijk. Eind mei, begin juni 2018 zou ik definitief terugkeren naar Nederland. Begin 2017 prikte ik die datum. Ik had dus ruim een jaar aan voorbereiding om te verhuizen.

Een woning zoeken was de eerste vereiste. En dan is internet een prima middel om dat te doen.

Met toestemming van de vriendin uit Thailand, toen wonende in Nederland, mocht ik haar adres gebruiken om mij in te schrijven bij diverse woningcoöperaties in Friesland. Zij woonde in Sneek.

De woningcoöperaties vonden dat goed dat ik op haar adres mij kon laten inschrijven. Ik had niet de verwachting dat die woningcoöperaties, meteen voor mij een appartement of huis te bieden had. Maar je staat ingeschreven en bij inschrijving in de gemeente, was dat wel een plus.

Op internet zijn er particuliere woningaanbieders, zoals Huurwoningen.nl en nog was van deze particuliere woningaanbieders. Je kunt er gratis inschrijven en krijgt dus via internet, woningen aangeboden in de regio, stad of dorp, die jij opgeeft. Op moment dat jij een woning wilt hebben, betaald je kosten. Omdat je weet dat woningcoöperaties niet meteen een woning voor je kan aanbieden, zijn die particuliere woningaanbieders prima voor een tijdelijke woning. Duurder als woningcoöperaties, maar geeft wel “lucht”, als je wacht op een woning van de woningcoöperaties.

Ik wilde zeker niet in de Randstad wonen. Dat mijn vriendin uit Thailand met haar zonen in Sneek woonde, kwam mij prima uit. Weg uit de Randstad.

Ik wilde zeker eerst een paar weken in Nederland op "werkvakantie" komen, om alles hier persoonlijk te regelen. Ik koos voor vijf weken in januari/februari 2018. Kon ik wennen aan de winterkoude....

IK kwam eind januari in Nederland en verbleef in het huis van mijn vriendin daar. Bij het centrum van Sneek.

Ik kon mij pas inschrijven in de gemeente SudWest Fryslan als ik een woning had. Ik wilde niet mij laten inschrijven op het adres van mijn vriendin, want dat had voor mij, maar ook voor haar, financiele gevolgen.

Zij woonde in een appartement uit een verbouwde herenhuis. Dat verbouwde herenhuis had 4 appartement. Het toeval wilde dat naast haar ook een groot herenhuis door een aannemer aan het verbouwen was. Dat herenhuis zou dan uit vijf appartementen bestaan. De aannemer was tevens eigenaar van het pand.

Het verhuren van die appartementen had hij aan een makelaar toevertrouwd. Ik dus naar die makelaar en voor de volgende dag werd een afspraak gemaakt. Het appartement, dat mij beviel, was op de begane grond achter in het huis, met uitzocht op een wat grote tuin. De achterdeur van het appartement was aan die tuin. Het was een mooie grote appartement. Een slaapkamer, een grote kamer, een aangebouwde keuken en een doucheruimte en toilet. Het appartement beviel mij wel en op 19 februari werd het huurcontract getekend. De huur was fors; 710 euro huur plus 50 euro servicekosten per maand. Tevens betaald ik 125 euro voor gas, stroom en water per maand. En ik werd buur van mijn vriendin. Die was er blij mee dat ik naast haar ging wonen en dat vonden haar twee zonen ook.

Meteen naar het ondertekenen van het huurcontract gingen ik naar het gemeentehuis en liet mij inschrijven.

Ik kon met die inschrijving ook bij een zorgverzekeraar inschrijven. Het werd “De Friesland”. Dat ging allemaal via internet. Met de aanvullingen, waren de kosten van de zorgverzekering 132 euro per maand in 2018, nu is dat 140 euro per maand. De eigen risico is 385 euro op jaarbasis.

Dan moet je een huisarts vinden. Bij de eerste huisarts was er geen plaats meer, maar hij verwees mij naar een collega, die mij wel aannam. Toen ik naar Thailand vertrok, gaf mijn toenmalige huisarts in Nederland, mijn ziektegeschiedenis mee in het Engels Die heb ik in Thailand kunnen gebruiken, toen ik bij twee ziekenhuizen voor mijn glaucoom drie keer per jaar kwam Eerst in Lampang en toen in Chiang Mai.

Ik beloofde de huisarts dat ik in Chiang Mai mijn ziektegeschiedenis in Thailand zou halen.

Verzekering, inboedel- en aansprakelijkheidsverzekering kon je via internet regelen. De kosten, 10 euro per maand.

Daarna KPN als provider voor internet en TV geregeld. Ook alles via internet. Die kosten waren 49 euro per maand

Energiemaatschappij en waterleverancier werd door de huiseigenaar geregeld.

Ik had al eerder, toen ik het huurcontract had getekend en mij had laten inschrijven, de datum van terugkeer geprikt. Dat zou 25 maart 2018 zijn.

Dus die 5 weken in Nederland waren nuttig. Veel geregeld in drie weken, huis gehuurd, ingeschreven in de gemeente, een zorgverzekering, internet en TV aansluiting geregeld en als gewezen grafisch vakman, een abonnement op het AD genomen. Uiteraard de papieren versie. Toen ik nog in Nederland woonde had ik het AD ook al. Dat abonnement kost 20 euro per maand.

Ik vertrok weer op 25 februari naar Thailand om daar alle zaken te regelen.

Dat was redelijk makkelijk. De weduwe van een goede vriend van mij in Thailand, wilde graag mijn auto kopen. Een Honda Civic van 12 jaar oud. Die koop was vlug geregeld. Ik kreeg er 140.000 baht voor. Een redelijk prijs voor een auto van 12 jaar.

Ik had geen 800.000 baht op de bank staan voor de visum, maar had wel een Thaise bankrekening. Ik had in Nederland een ING-bankrekening. Ik vroeg aan een goede vriend van mij, die deed Thailand 8 maanden Thailand, vier maanden Nederland, of ik Thaise bahts op zijn Thaise bankrekening kon overmaken en dat hij, via zijn Nederlandse bankrekening, mij in euro's zou betalen. Dat ging prima. Ik storten mijn Thais geld in bahts op zijn Thaise bankrekening en hij storten, tegen de dagkoers, euro's op mijn ING-bankrekening vanaf zijn Nederlandse bankrekening. Geen bankkosten en geen eindeloos wachten bij de Thaise bank om mijn geld over te maken naar mijn ING-bankrekening.

De huur van mijn woning werd opgezegd. Ik pakte een aantal dozen van maximaal 20kg met persoonlijke spullen in en verzond die dozen per zeepost naar mijn nieuwe adres in Nederland.

Ik had een huishoudster, die al 11 jaar voor mij werkte, haar naam in het Thais klonk als “Dweil” en die naam hield ik maar aan. Ik vond het voor haar heel erg dat ik vertrok, want ze was een deel van de familie geworden. Voor haar liet ik de rest van mijn inboedel. achter. Ik kocht alles nieuw, toen ik in Thailand ging wonen, dus was de inboedel nog prima. En ik betaald haar natuurlijk een redelijke extra premie toen ik vertrok.

In het Ram-ziekenhuis in Chiang Mai kreeg ik mijn ziektegeschiedenis in het Engels mee.

Mijn huishoudster zou de abonnementen voor de TV en energie opzeggen. Zij verbleef nog een maand na mijn vertrek in het huis. Om alles schoon te maken en de inboedel naar haar woning in Phayao te vervoeren.

Op 24 maart 2018 verliet ik Thailand voorgoed. Op 25 maart lande ik op Schiphol om permanent weer in Nederland te wonen.

In het volgende deel zal ik beschrijven hoe het in Nederland is, in vergelijking met Thailand.

[driver]

Eerlijk is eerlijk : Dit soort berichten zijn makkelijk te lezen en informatief waar anderen eventueel ook hun voordeel of ideetjes mee kunnen doen. Wat ik nu lees heb je alles goed geregeld. 710 is idd niet weinig maar vrije sector ligt de prijs nu eenmaal hoger.

[erik-kuijpers]

Printen, effe snel gelezen maar morgen doe ik het opnieuw en dan reageer ik inhoudelijk. Nu pruttelt de lasagne in de magnetron en straks bekervoetbal op Fox........

[Adrie]

[quote=printen44

Dat was redelijk makkelijk. De weduwe van een goede vriend van mij in Thailand, wilde graag mijn auto kopen. Een Honda Civic van 12 jaar oud. Die koop was vlug geregeld. Ik kreeg er 140.000 baht voor. Een redelijk prijs voor een auto van 12 jaar.




Tis nogal bijna 4000 euro voor een oud gebakkie van 12 jaar oud

[Duiker]

Mooie bijdrage printen44. Ik wacht op het vervolg.

[printen44]

Deel 3.

Je woont weer in Nederland. 12 jaar Thailand ligt achter je. Veel mooie herinneringen aan die periode, maar aan alles komt een einde.

Je bent 12 jaar van “huis” geweest, op drie korte bezoeken na. En nu je definitief weer in Nederland woont, vraag je jezelf af of er veel veranderd is in die 12 jaar.

Ik woonde vrijwel mijn hele periode dat ik in Nederland woonde, in de Randstad, Woonde in Leiden, en werkte in Den Haag en later in Haarlem bij de “Staatsdrukkerij (SDU)” en de laatste 18 jaar in Haarlem bij de “SDU Private en Security Documents”.

Ik wilde niet meer in de Randstad wonen. Ik woonde 12 jaar in Thailand buiten de grote steden, op het platte land en dat beviel mij prima.

Weer wonen in Nederland was het wel wat wennen. Het is veranderd. Niet de mensen. Ik woon een Sneek, Friesland. Een kleine stad. Ik vind de mensen niet veranderd. Dezelfde hartelijkheid, die ik twaalf jaar geleden bij Nederlanders aantrof. Maar niet alleen Friesland, maar ook in andere plaatsten die ik bezocht. Dat was bij familie en vrienden.

Persoonlijk maakte ik niet mee dat er onderscheid was tussen Nederlanders en buitenlanders. Het is uiteraard een persoonlijke ervaring. Ik kan niet en wil niet namens andere spreken. Sneek heeft ook asielzoekers en gevestigde buitenlanders. Mijn ervaring is dat men hier geen of weinig onderscheid daar maakt. Mijn indruk, voor wat het waard is, is dat men elkaar respecteert.

De verandering die ik aantrof is dat vrijwel alles via internet gaat. Heb je geen PC of smartphone, heb je het moeite om afspraken te maken of informatie te verkrijgen. “Bekijk maar onze website” is meestal het antwoord dat je krijgt, als je informatie wilt.

Maar bel je een instantie op, dan is men vriendelijke en geeft men goede informatie. Dit is ook weer mijn persoonlijke ervaring.

Mijn huisartsenpraktijk heeft uiteraard een eigen website. Je maakt daar een eigen account aan met je gebruiksnaam en wachtwoord. Via je eigen account vraag je de medicijnen aan die je nodig hebt. Voor mij is dat oogdruppels voor mijn ogen. Als ik die medicijnen hebt aangevraagd, krijg ik een uurtje of wat later een e-mail dat het goedgekeurd is en dat je die medicijnen bij de apotheek kan halen. Je hebt bij je apotheek bij de inschrijving bij de huisarts de apotheek vastgelegd. Uiteraard die het dichtstbij van je vandaan is.

Je haalt de medicijnen op en de kosten ervan krijg je soms een maand later van je zorgverzekering te horen wat er ingehouden word van de eigen risico. Is je eigen risico betaald, kosten de medicijnen niets extra en wordt het betaald via je zorgverzekering.

Ik moet 2x tot 3x per jaar naar het ziekenhuis voor een “eye-vison control”. De eerste keer krijg je van de huisarts een verwijskaart. De huisarts stuurt al je gegevens alvast naar het ziekenhuis en in die verwijskaart staat je persoonlijke nummer. Je belt het ziekenhuis op, geef je nummer door en het ziekenhuis heeft alreeds je ziektegeschiedenis van de huis arts.

Je maakt een afspraak. Op die dag kom je in het ziekenhuis, bij de ingang stop je je rijbewijs in een machine, je gegevens wordt op een scherm gezet, je klikt op ok en er komt een kaartje uit die machine met een soort code en de route die je moet volgen om bij de oogkliniek te komen. Bij het oogkliniek, stop je die barcode tegen een lichtje en je krijgt meteen te zien op welke afdeling je moet zijn. Je gaat er naar toen en meestal op de tijd die afgesproken is, wordt je behandeld.

De volgende afspraak gaat via e-mail. Je krijgt die een paar weken voor de datum van die nieuwe afspraak.

Heel efficiënt, maar redelijk onpersoonlijk.

Al mijn rekeningen gaan worden via accounts betaald. Van huur tot en met de verzekeringen. Berichtgeving van Pensioen, SVB etc., gaat via DigiD. Je krijgt een melding via e-mail.

Kortom, veel is geautomatiseerd. Mijn persoonlijke mening is dat ouderen die weinig met internet en PC en smartphone overweg kunnen, in een doolhof terecht komen. Er is wel hulp om uit dat doolhof te komen.

Nu de centen.

Huren, particulier of via de woningcoöperaties, is duur. Mijn huur is 710 euro plus 50 euro aan servicekosten per maand. Dat is een hele grote hap uit mijn maandelijkse inkomen. Ik betaal aan de huisbaas 125 euro aan water, gas en elektra. Omdat er vijf appartement op een adres staan, kent de energieleveranciers maar een adres. De appartement hebben het huisnummer met een letter. Ik bewoon huisnummer 10E.

Ik gebruik, indien nodig, de auto van mijn vriendin. Ik bezit een Ov-kaart op naam. Reizen per openbaar vervoer is hier prima geregeld. Wil ik op bezoek bij familie en vrienden, stap ik op de trein in Sneek, check ik met de Ov-kaart. ik kan de trein in. In Leeuwarden, check ik weer uit bij Arriva, een andere vervoersmaatschappij, en ik check weer in bij de NS. Als er te weinig geld op die OV-kaart staat, word het automatisch aangevuld, via mijn bankrekening. Omdat ik vrijwel altijd buiten de spits in de trein zit, is het rustig. De meeste treinen hebben Wifi aan boord.

De zorgverzekering kost mij nu 140 euro per maand. Met de eigen risico van 385 euro op jaarbasis. Die “snoep” ik op in de loop van het jaar voor het ziekenhuisbezoek en de medicijnen. Bezoek aan de huisarts wordt niet betaald van het eigen risico.

Bij het basisverzekering, kan je nog wat aanvullingen nemen. Voor bril, tanden, fysio etc. Ik heb twee aanvullingen. Voor fysio en tanden. Alles tezamen, met de basisverzekering, is dat 140 euro per maand.

Ik betaal ook de ZWV, ingehouden op mijn inkomen. Ik krijg wel, omdat ik 65 jaar en ouder ben, weer 68 euro per maand terug van die inhouding.

Op mijn bedrijfspensioen en militair pensioen, wordt belasting en ZWV ingehouden zonder heffingskortingen. Er kan maar op een inkomstenbron heffingskortingen toegepast worden, meestal is dat bij het hoogste maandinkomen en dat is bij mij de AOW. Dus op de AOW word heffingskortingen toegepast en krijg ik bruto-netto- uitgekeerd. Bij de belasting aangifte, wordt dat weer rechtgetrokken over mijn gezamenlijk inkomen. Volgen mijn belastingconsulent, krijg ik teruggave van 2018.

TV en internetabonnement is via KPN en kost nu 52 euro per maand. Ik heb tig kanalen op mijn TV en internet is, volgens Thaise maatstaven supersnel, zo rond de10 a 12 MB/sec downloaden. Je kan snellere internetsnelheden krijgen, maar die van mij is snel genoeg.

IK heb internetverbinding overal waar ik kom, via T-Mobile. Kosten is 25 euro per maand, inclusief redelijk wat belminuten.

Ik heb een abonnement op het AD, dat is 20 euro per maand.

De aansprakelijkheidsverzekering en inboedelverzekering is 10 euro per maand. Inboedelverzekering heb ik niet, die kosten zijn voor de huisbaas.

De dagelijkse boodschappen die ik in de buurt. Op 200 meter zijn er twee supermarkten, de ALDI en Poiesz, Ik koop bij beide supermarkten mijn dagelijkse boodschappen.

Tot mijn verbazing zijn de kosten voor de dagelijkse boodschappen, vrijwel even duur of goedkoop, net zo als je het wilt noemen, dan in Thailand. Met wel die aantekening dat ik in Thailand voor de helft in de wat duurdere supermarkt kocht, waar veel buitenlandse producten lagen. In Chiang Mai bij BigC en Rimping.

Bij de kringloopwinkel heb ik veel spullen gekocht. In prima staat en uiterst goedkoop. De TV kreeg ik van mijn broer. Je kunt wat meubilair en andere huishoudelijke spullen goedkoop hier kopen, als je bij de kringloopwinkel of bij Action koopt. Het scheelt enorm.

Maar de financiële struikelblokken zijn energie en huur. Die kosten echt een veelvoud meer als wat je gewend bent in Thailand. Die uitgaves slokken een behoorlijk deel van je inkomen op.

Nederlanders klagen altijd. In Thailand, dus ook hier. En ik loop soms met die meute mee. Maar alles omvattend is het leven voor mij in Nederland prima. Geen zorgen over gezondheidsproblemen. Medische zorg, zo ver ik het kan inschatten, is goed geregeld en efficiënt.

Groot aanbod van levensmiddelen in diverse supermarkten en op zich niet duur.

Zover ik kan nagaan, is het in Nederland goed geregeld. Ik had nergens probleem met welke instantie ook. Afspraken worden prima nagekomen en als er een afspraak wordt afgezegd, krijg je vroegtijdig bericht ervan.

Ik heb geen kinderen, maar kan via de zonen van mijn vriendin wel zeggen dat onderwijs, basis en voortgezet onderwijs prima is, in vergelijking met Thailand. De dure privéscholen in Thailand niet meegerekend.

De oudste zit intern op de Maritieme Academie in Harlingen, komt alleen in het weekeinde thuis, Het onderwijs is daar prima en vakgericht. Hij gaat volgend schooljaar naar de MBO en krijgt een opleiding voor “Zeeofficier op alle schepen”. Afgestudeerd heeft hij, via rederijen, een baangarantie.
De jongste krijgt een Vmbo-opleiding en kan, indien hij dat wil, verder onderwijs genieten.. Ook die middelbare school geeft uitstekend onderwijs. Ik ben bij beide scholen op de Open Dagen geweest en kon zelf zien en, via gesprekken met leraren, horen hoe het onderwijs daar in elkaar zat.

Al met al heb ik geen spijt van mijn verhuizing naar Nederland. Thailand missen doe ik (nog) niet. Uiteraard denk je veel aan de 12 jaar dat ik daar doorbracht. Maar de zekerheid van een redelijk inkomen, geen verrassingen meer in visa-gebeuren, maar vooral het missen van de onzekerheid over de kosten van ziek worden in Thailand is voorbij. En dat is voor mij een verademing.

Al de vragen en opmerkingen die zijn ontstaan of die nog komen gaan over de drie delen, zal ik gaarne beantwoorden in een apart deel. Deze drie delen zijn een persoonlijke beleving en een persoonlijke mening. Dus vragen en opmerkingen zijn van harte welkom. Ik, maar ook de leden van het forum kunnen er hun voordeel mee doen.

[pjotter]

Goede verhalen Printen. Ik herinner me jouw post “Should I go or should I stay”? Ziektekosten in combinatie met leeftijd speelden een grote rol herinner ik me. Deze verhalen bevestigen mijn gedachte dat ALS er een echt gezondheids probleem ontstaat op wat 'jongere' leeftijd, je dus altijd weer terug kunt keren naar Nederland. De 'outpatient kosten' vind ik erg laag in Thailand. Zelf, ook al is het misschien wat asociaal, zou ik pas terugkeren op het moment dat er zich grote gezondheids problemen voordoen. ZO moeilijk is het dus blijkbaar ook weer niet om weer in de ziektekosten verzekering te komen als je een NL woonadres hebt. Ook de leeftijd speelt een rol. Vanaf een jaartje of 80, zou ik toch hier in Thailand blijven bij gezondheidsproblemen (zeg ik NU als "jong bloempje" van bijna 63). Maar ..... dat is een persoonlijk gevoel en mening natuurlijk.
Heel veel plezier en gemoedsrust toegewenst printen !!!!

[jumbo]

Een korte reactie op een wederom prima stukje, prive scholen en prive ziekenhuizen zijn niet per definitie 'duur', rondkijken is daarbij een goed advies,
duurder kan weer wel, maar duurder als wat??

Ik betaal nagenoeg net zoveel voor mijn HBO volgende zoon in NL als voor mijn Blilingual University studerende dochter in Thailand.

[yandre]

nu printen leuk om te lezen hoe het je vergaat in nederland .
en ja als ik zo de bedragen lees huur enz is dit een flink bedrag
maar het is ook thailand natuurlijk niet .

ik denk dat dit toch voor vele die aleen aow en klein pensoen genieten
redelijk duur is om terug te keren in nederland .
weet niet wat een aow uitkering nu doet maar als je 50% ontvangt aow
door de wetgeving in het verleden veranderd .
andere 50% moet vrouw ontvangen als ze in nederland woont
dan is het armoe denk ik kom je mischien wel voor potjes in aan merking
maar .maar wat je aan geeft de ziekten kosten waren in de toekomst een
van de redenen om terug te keren .
maar in iedergeval sucses

[stille]

Hai Printen 44.
Ik heb je verslag gelezen,zowel deel 1 als 2.
Een goed verslag, zoals het daad werkelijk is.
Nu mijn verhaal.
In 1999 ben ik voor lange vakantie naar Thailand gegaan 8 maanden, heb eerst het zuiden gehad,o.a. Pattaya,Phuket,,Bangkok,Nonta Buri, en al die tijd een huisje of appartement gehuurd, voor 1 of 2 maanden.
(Ik was toen 57 jaar en met 52 jaar met BV Lom gegaan bij de Luchtmacht voor die tijd 8 jaar marine.)
Na die 8 maanden was ik weer in Nederland(Leeuwarden) en heb aan me zelf gevraagd wat wil ik nu,want in Nederland kon ik niet wennen ,veel in buitenland gezeten.
( 2000)Het zuiden van Thailand is VOOR MIJ NIETS, dft is het leven sex rock and roll,dan ga ik financieel lichamelijk en geestelijk stuk.
Toen dacht ik wil nog het noorden uitproberen ook voor lange tijd,naar Changmai ,toen ik in de trein zat en zag die bergen en de jungle had ik gelijk een goed gevoel.
Na enkele dagen een tuktuk man gevraagd wil een huis huren mag 15km van Changmai zijn,wat kost me dat voor een halve dag met jou,500 bath.
Uiteindelijk gevonden een mooi huisje bij T.nong Phung 13 km van de Nhight bazar.
Daar heb ik 8 maanden gewoond huis aangehouden in Thailand , weer naar Nederland,huis verkocht en een stacaravan gekocht met als standplaatst Bergummermeer en ingeschreven bij mijn dochter in Leeuwarden.
In 2007 ging ik met pensioen en in 2009 heb ik via mijn belasting adviseur van mijn mil.vakbond laten uitrekenen wat mijn netto salaris is indien ik in Thailand ga wonen.(zag er goed uit).
Toen achter een ZKV aan,in die tijd kon het nog bij Unive compleet buitenland met als woonland Thailand kost toen 279 Euro p/m.
Nu in 2019 VGZ 600 euro p/m
Dus uitgeschreven,maar hield mijn caravan wel aan omdat ik toch 3a4 maanden ook in Nederland wil zijn p.j.
In 2010 kreeg ik prostaatkanker,geholpen in het Changmai RAM hospitaal goede ZKV geen problemen ze maken het met bankgarantie over.
Maar toen begon ik er over na te denken,dit viel nog al mee.
Stel dat het erger is en langdurig wat moet ik dan als ik niet een goede ZKV heb.
Sommige mensen dan ga ik toch weer terug,zou kunnen.
1) je moet eerst je laten inschrijven misschien lukt het bij de familie,maar je komt als patient aan willen ze je wel helpen of kunnen ze dat?
In 2013 kreeg ik darmkanker geopereerd 11 dagen opgenomen daarna chemo,s iedere chemo 2 dagen daar liggen en dat om de 14 dagen + de nodige scan en kijkoperatie dus in 2013 moest ik 4 maanden langer blijven.(ook mijn caravan verkocht)
In 2014 heb ik door de Haan de belastingman in het forum en thailandforum een berekening laten maken tussen Thailand en Nederland met een heel mooi specificatie gemaakt.
2015 heb ik in Leeuwarden bij verschillende bureau,s laten inschrijven voor een kamer tot 400 euro eventueel een huis cq appartement.
Kreeg verschillende aanbiedingen voor een kamer tot 400 euro,maar ga ik daarop reacgeren kreeg ik als antwoord U hoord niet bij deze doelgroep, mijn vermoeden ze kunnen dat niet eggen op leeftijd i.v.m discreminatie op leeftijd.
Ook voor een huis of apartement,maar die waren allemaal boven de 750 euro en aangezien ik ook 8 maanden in Thailand wil verblijven kan de bruine dat niet opbrengen.
Heb een mil.pensioen Adj+ AOW+ een ontbelast uitkering van de WUBO.
Krijgt nu nog aanbiedingen,maar reacgeerd er niet meer op.
In 2018 juni kreeg ik in Leeuwarden een Tia opgenomen 4 dagen in het MCL.
Gelukkig op tijd en op de goede plaatst.Ambulance was binnen 5 min aanwezig stond op de parkeerplaatst van de Aldi.
Mocht eigenlijk 3 maanden niet vliegen maar aan gezien ik op 24 Juli weer terug ga heb ik gezegd ik toch, de Arts zei tegen mij dat is een advies,daar zijn nog geen onderzoekingen gedaan,maar als je het tegen de maatschappij zegt,laten ze je vermoedelijk niet gaan(dus niets verteld.
Wel werd mijn rijbewijs voor 3 weken in beslag genomen en moest ik daarna nog een test doen bij de MCL
Toen ik hier aankwam bij het Ram geweest met mijn medisch rapport van de MCL en gelijk een scan gemaakt moet op 28-05-2019 weer tevens mijn medicijnen ophalen.

Nog een waarschuwing.
Als men denkt dat men zomaar een huisje of appartement kan huren,dan heb je het mis,
Ook in Friesland niet,of je moet een goed inkomen hebben,voor in de particuliren sector.
Sociale woning kan je lang opwachten.

Stille









=

[erik-kuijpers]

Nee, Stille, een 'sociale' woning gaat op sommige plaatsen heel snel; enkele maanden. Je moet alleen niet in een centrumgemeente aanvragen, daar zijn de prijzen hoger en zijn er veel kandidaten. In Sneek worden ook 'sociale' woningen aangeboden boven de 750 euro p.m. Neem je genoegen met een 'gat' een paar kilometer verderop dan huur je voor onder de 500 of zoals ik net in de 500 euro.

[erik-kuijpers]

Mijn remigratie

Toen mijn stap vaststond heb ik me ingeschreven bij drie woningbouwcorporaties: in Weert, regio Eindhoven en in Friesland. Alle regio's ken ik van wonen, werk en familie.

Mijn eerste woningaanbod kwam uit Friesland, beide woningen in de gemeente Súdwest-Fryslân, Nederlands grootste gemeente qua landoppervlakte. Dit zegt de website van de gemeente:

'Gemeente Súdwest-Fryslân. Meer dan 89.000 fiere Friezen. 89 Kernen. Een kleurrijk gebied tussen Sneek, Stavoren en de Afsluitdijk. Uniek door het groene landschap en het mooie water.'

Woningaanbod en service

Stavoren was optie-1 maar daar stond ik niet bovenaan; dat stond ik wel bij mijn huidige huis en daar kwam geen persoon met een hogere urgentie tussen. Dus nam ik dat huis op tekening en foto.

Tussenwoning, slaapkamer boven waar ik niet kan komen door mijn invaliditeit (ik kan geen trappen lopen), beneden voor- en achterkamer, wc, badkamer, keuken en bijkeuken, tuin voor aan een park, tuin achter met uitgang naar de straat. Moderne isolatie, gas-cv. Rustige buurt nabij een lagere school. Huur 520 euro.

Huisarts met apotheek op 100m, fysio en fitness, haar- en nagelknipster nabij, en een supermarkt met postkantoor die gratis thuis bezorgt. Ik heb een tweewieler voor vervoer want heb hier geen auto nodig. Openbaar vervoer is in mijn regio van het type een-bus-per-uur.

Groot algemeen ziekenhuis op 18 km. In de zomer is het heerlijk rijden door het Friese land en langs het water. Maar in de winter waait de wind akelig koud....

Leven hier of daar?

Mijn plan is 6 maanden winter in Thailand door te brengen bij mijn gezin dat achtergebleven is en niet naar NL wil. Pleegzoon is pas 16 en moet eerst zijn Matthayom 5 en 6 en dan de vervolgstudie afmaken voor we het daar over kunnen hebben. En dan ben ik 80; in een verpleeghuis of in een potje op de schoorsteen......

Het dagelijks leven? Daar heeft Printen al over verteld en het verschilt voor mij niet echt van Thailand. Ik vertaal en schrijf grote delen van de dag en neem mijn rust, mijn pintje en mijn rood kurkje op zijn tijd. Post en bankzaken gaan allemaal digitaal en de medicijnen worden aan de deur afgeleverd..... Eten komt dinsdag binnen op bestelling en je pint in de keuken wat het kost. Ik kom zo niks tekort.

Hoe lang ik nog naar Thailand kan gaan hangt af van mijn mobiliteit die ronduit slecht is. Van de gewrichten onder de navel is er maar een goed, de kunstheup, en de rest is rijp voor de sloop. Een stel operaties acht ik geen optie op mijn leeftijd dus ik loop met een stok of looprek.

Ik laat me op luchthavens dan ook maar duwen in een rolstoel; je bent ineens VIP en passeert alle poortjes met gemak en snel. Aan de slurf staan ze op je te wachten met een rolstoel en staat het vliegtuig niet aan de slurf dan komt er een 'schaarwagen' en gebruik je de andere deur om het vliegtuig in of uit te gaan. Gratis een VIP-behandeling al verwacht de duwer wel een fooi.....

Het contact met thuis

Tja, dat is dus anders als ik in NL ben. Skype is een vast punt in het weekend en verder hebben we sms om berichten en foto's te versturen. Partner en pleegzoon blijven financieel verzorgd achter en mijn gebruiksrechten op het huis heb ik aan haar afgestaan (kostte een uur op het kadaster en 100 baht...) zodat ze een extra spaarpot heeft.

Zoals dat hoort. Al heb ik al gehoord dat mensen op de media roepen dat ik mijn gezin in de steek heb gelaten. Maar aan kreten van dwazen heb ik geen boodschap.