Misschien handig om enige van die misverstanden uit de wereld te helpen en de geinteresseerden inzicht te geven in de telecomwereld van het grote geld, DE melkkoe van verschillende overheden en grote bedrijven.
Geloof me, er wordt wat afgeleuterd over dit onderwerp in de wereld, en het één is nog grotere onzin dan het andere.
VOORBEELD 1:
Het kiezen van een provider: deze mystiek bestaat overal op de wereld, dus ook in wonderlanden als de USA, de UK, Australie, Nederland, enzovoorts. En zo ook in Azie.
Even terug in de tijd en voor het gemak praat ik even over twee historische gebieden: het analoge deel (van ongeveer 1900 tot aan de 80'er jaren) en het digitale deel (van na 1990).
In het begin van de analoge tijd begonnen bedrijven (vrijwel overal in de wereld 100% eigendom van de overheid) met het aanleggen van koperen kabels in de grond, of via telefoonpalen.
Grof gezegd verbonden die abonnee's, via al dan niet via handmatige of geautomatiseerde centrales, met elkaar.
(Voor het idee: de "moderne" analoge centrales uit de 80'er jaren waren zo groot als een voetbalveld (in een gebouw natuurlijk) en volgestouwd met rijen printplaten in rekken. Vandaag de dag zit er meer capaciteit in een moderne smartphone die iedereen in zijn broekzak heeft.)
Ergo conclusio: in ieder land op aarde is er dus slechts één (in een enkel land 2) eigenaar van het oorspronkelijke telecomnetwerk.
In NL was PTT (in de jaren 80/90 overgegaan in KPN) de oorspronkelijke eigenaar van het netwerk. En tot op de dag van vandaag is dat nog steeds zo. En dat gaat op voor praktisch ieder land in de wereld.
Hoewel: veel "rijke" landen op aarde hebben aandelen gekocht in netwerken in armere landen. Zo heeft het Thaise netwerk één eigenaar met vele, vele, deels internationale aandeelhouders.
Wat betekent dit? Je zult het niet geloven, maar in NL bestaan er slechts 3 mobiele "providers" met EIGEN TELECOMAPPARATUUR (centrales en zendmasten): KPN, Vodaphone (eerst Libertel, de tweede mobiele provider in NL) en T-Mobile (eigendom van Deutsche Telekom).
Bovendien betrekken die gasten de apparatuur en netwerkcomponenten van een zeer beperkt aantal telecommunicatie apparatuur fabrikanten: Ericsson, Alcatel Alstom, AT&T/Lucent, Nortel en Huawei (de laatste sinds kort). De meesten hebben slechts 2 van die merken in hun netwerk, in verband de kosten van onderhoud.
De rest (Telfort, Simpel, Tele2 etc. etc. etc. (het zijn er honderden) zijn allemaal "minuten-boeren": deze rakkers kopen in het groot "belminuten" in bij de grote 3 providers en verkopen die, al dan met grote of kleinere winsten, door aan de abonnee's, jij dus.
Dat betekent ook dat het GEEN RUK uitmaakt bij welke provider je minuten koopt, alle belletjes gaan over hetzelfde fysieke netwerk met dezelfde (merk) componenten.
Een discussie over kwaliteit of snelheid tussen de verschillende "providers" is dus zinloos. Alleen een discussie over prijzen heeft zin, omdat de een meer stunt dan de ander.
Je hoort weleens: "Ik heb een abonnement bij Hi en daar heb ik meer "drop-calls" dan bij mijn vorige provider KPN............
Lulkoek: Hi koopt haar belminuten in bij KPN, dus dat kan niet.
Hetzelfde verhaal gaat op voor IEDER land in de wereld, muv een enkeling, zoals Rusland, Noord Korea, Cuba en soortgelijke mysterieuze samenlevingen. Hoe het daar zit weet geen mens, dus ook ik niet.
Het verhaal over snelheid, speedtests en kwaliteit heb ik al in het andere topic uitgelegd.
(Wordt ongetwijfeld vervolgd)
