Vooropgesteld moet ik opmerken dat het onderwerp van gesprek er enorm toe doet.Gaat het over alledaagse koetjes en kalfjes of gaat het over specialistische/technische onderwerpen.
*Ik zit 2 a 3 keer per jaar bij een directeur van de plaatselijke Toyota te kletsen.Echt kletsen,soms wat gebaren uitleg,maar geen woordenboek in de buurt.Aan de hand van de vragen kan ik ook opmaken dat men mijn geprevel begrijpt
![Wink ;)](./images/smilies2/icon_e_wink.gif)
*Met de familie van mij partner komt het tot absoluut niets.Ze kijken me aan alsof ik van Mars kom.
![Happy No :happyno:](./images/smilies2/icon_happyno.gif)
*Alle overige dagelijkse contacten met winkelpersoneel-leveranciers/servicepersoneel aan huis- etc ,loopt verre van vloeiend maar ik kom thuis met wat ik wil hebben
![Smile :)](./images/smilies2/icon_e_smile.gif)
Ik ontdek dus een groot verschil van (on)begrip over mijn pogingen om Thais te spreken.
Mijn woordenschat is (en dat durf ik te zeggen) enorm groot maar......uitspraaktechnisch ...????????
Daar ligt toch een grote oorzaak van het onbegrip.
Ik woon in een Amphur waarvan de naam gevormd wordt door drie korte woordjes.
Ik woon er nu 8 jaar en een voorkomende vraag bij vele gesprekken is:"waar woon je?"Na al die 8 jaren kijkt men mij meestal verdwaasd aan als ik deze 3 woordjes uitspreek.Vervolgens probeer ik het op vele verschillende manieren,met diverse verschillende klemtonen uit te spreken echter ???Als het al lukt dan weet ik zelf niet wat ik anders heb gezegd.Ik gebruik nu de naam van een dichtbij liggend dorp en vertel er dan bij dat mijn X X X een paar kilometer verder is.Ooohhhh dat is X X X .., inderdaad knik ik dan maar
![Mr Green :mrgreen:](./images/smilies2/icon_mrgreen.gif)
Elke poging tot het spreken of leren spreken van de Thaise taal vind ik bewonderenswaardig en ik laat eenieder daarbij in z'n/haar waarde.
Ik ben nu overigens begonnen met het Thaise schrift.Gewoon met eenvoudige schoolschriftjes.Op zich wel geinig
![Happy No :happyno:](./images/smilies2/icon_happyno.gif)