Folk tales, volksverhalen, van Thailand

Informatie over cultuur en gebruiken.
Moderators: Chang, Patriot, Broom

Moderator: Loempia

Plaats reactie
Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Folk tales, volksverhalen, van Thailand

#1 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 01 september 2020, 06:31

Na het ene boek volgt het andere en ik heb een aardig boekwerkje op de kop getikt in Thailand. Begin zeventiger jaren gedrukt, van een auteur die alleen al 21 boekjes met folk tales, volkse vertellingen, in India heeft verzameld en laten drukken. Misschien ga ik ook nog daarnaar op zoek maar die komen uiteraard niet in het Thailand forum.

De Thaise mythologische vertellingen komen allemaal uit de boeddhistische en hindoeïstische mythologie en een aantal ervan zijn uit de Ramayana, en een aantal zitten er dicht tegenaan. Ramayana, in Thailand gebruikt men de naam Ramakien, is het epos van goed en kwaad mede verhaald door de geleerde Hem Chandra. In Thailand wordt de Tamil-versie gebruikt maar er komen de 'personen' in voor uit de andere Ramayana-versies: Ravana, Hanuman en de reuzen.

De verhalen zijn geschilderd in de Tempel van de Emerald Boeddha in Bangkok op het terrein van het Grand Palace. Wie is er niet geweest! Een van de traditionele 'khoon' gemaskerde traditionele dansen in Thailand verhaalt de vertellingen ook. Bij Youtube is er iets van te vinden als je goed zoekt maar laat ik je even helpen:
.
https://www.youtube.com/watch?v=UjfbG1COj3E
.
Het duurt 14 minuten over Mekala en Ramasoon, overigens niet afkomstig van de Ramakien. Koning Rama I heeft zelf ook een versie van de Ramakien geschreven maar ik weet niet of die nog wordt opgevoerd; heb wel eens gehoord dat zo'n voorstelling dagen duurt.....

Dus je hebt nog wat cultuur van me tegoed binnenkort.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Folk tales, volksverhalen, van Thailand

#2 Bericht door erik-kuijpers » maandag 07 september 2020, 22:16

Volksverhaal. Mekhala en Ramasoon

Als de donder door de wolken gaat en de bliksem door de lucht vliegt in Thailand kijkt ieder Thais kind op en roept 'Dat is Ramasoons bijl en Mekhala vlucht weg met de hulp van haar kristallen bal.' Dit is een van de populairste Thaise volksverhaaltjes.

De traditionele afbeeldingen van Mekhala met haar kristallen bal en van Ramasoon met zijn bijl zijn gemaakt van leer, afgedrukt op rijstpapier en in duizendtallen verkocht. Hun beeld is bekend bij iedere man en vrouw in Thailand.

Mekhala

Mekhala, een bekoorlijke schoonheid, was geboren in het witte schuim van de golven op zee. Ze was al jong gezegend met betoverend mooie ogen, lange zwarte lokken en was opgewekt en zelfverzekerd. Ze kon vliegen en speelde vaak in de lucht en in de wolken met een kristallen bal in haar handen. Deze kristallen bal was voor haar bescherming. Ze kon die bal draaien en die spuugde dan gloeiende, verblindende en angstaanjagende lichtflitsen uit.

Had Mekhala niets te doen in haar paleis dan verliet ze dat en vloog hoger en hoger door de wolken heen. Vaak deed ze dat op haar eentje. Ze hield hiervan. Ook vloog ze wel eens rond met vrienden van haar leeftijd, allen glinsterend van de juwelen en in heldere, kleurrijke kleren. Mekhala hield dan de kristallen bal verstopt in haar kleren.

Ramasoon

Haar schoonheid en charme bekoorde Ramasoon die geboren was in de stormwind en regen als zijn mantel had. De grootste vriend van Ramasoon was Rahoo, de god van de duisternis. Ramasoon droeg altijd zijn bijl bij zich als zijn wapen. Hij mocht Rahoo roepen als hij zin had en dan werd de wereld in duisternis gehuld.

Ramasoon had de boosaardige wens Mekhala te pakken en mee te nemen naar zijn woonst.

Die dag was Mekhala aan het spelevaren op de donzige witte wolken die in groepen hoog in de lucht dreven. Plotseling zag ze een dik pak donkere wolken op zich af komen. Het was Ramasoon die snel naderbij kwam om de mooie dame te pakken maar Mekhala wist van zijn hebberig voornemen. Zij versnelde, hij versnelde ook maar hield zich in de donkere wolk verborgen. Maar ze had hem wel gezien!

Zij verloor geen moment. Pakte haar kristallen bal en beval dat de bal verblindende lichtflitsen zou uitzenden. Ramasoon slingerde zijn dodelijke bijl om haar te verwonden zodat ze niet verder kon vliegen en dat gaf een donderend kabaal in de wolken en een oorverdovende herrie. Maar de kristallen bal liet Mekhala niet in de steek. Na iedere lichtflits hoorde ze de bijl afketsen en door de wolken heen vallen.

Toen kwam, op Ramasoons wens, zware regen en onder dekking van die regen kon Ramasoon ontsnappen. Mekhala haastte zich naar haar paleis en droogde haar lange, zwarte haren.

Mekhala liet zich echt niet bang maken. Ze ging door met het spel in de wolken maar nam altijd haar kristallen bal mee. Ramasoon kon niet van zijn waanzinnige verliefdheid afkomen; hij probeerde nog vaak Mekhala te vangen door zijn bijl te gooien en Mekhala ontsnapte steeds weer dankzij haar kristallen bal.

En dit is hoog in de lucht nog steeds aan de gang. Daarom horen wij in onze wereld de oorverdovende slag van de donder als Ramasoon zijn bijl gooit. Dan zien we de flitsen uit Mekhala's bal die Ramasoons ogen verblinden en voelen we de regen vallen die Ramasoon helpt te ontsnappen.
-
Bron: Folk Tales of Thailand (1976). Vertaling en bewerking Erik Kuijpers.

Mekhala, ook wel Makhara en Manimekhala, is de godin van de bliksem; Ramasoon (spreek uit Ramasoen), ook wel Ramasura, is de god van de donder die altijd een bijl draagt. Beiden zijn goden uit de boeddhistische en hindoeïstische mythologie.

Ramasoon is verliefd op Mekhala maar zij wil hem niet. Hij valt haar aan met zijn bijl doch Mekhala verdedigt zich met een kristallen bal.

Wie het gevecht tussen hen in beeld wil zien kan hier kijken (14 minuten).
.
https://www.youtube.com/watch?v=UjfbG1COj3E

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Folk tales, volksverhalen, van Thailand

#3 Bericht door erik-kuijpers » vrijdag 11 september 2020, 22:21

Volksverhaal. Manora, de kinnari

De kinnari: half mens, half vogel of paard.

De koning van de 'vogelmensen' had zijn hoofdstad in Suwan Nakon stad, de stad van goud, midden in het woud van Himapun, het sneeuwwoud, aan de voet van de Himalaya's. Hij had zeven dochters en al die prinsessen waren sierlijk en knap en altijd gekleed in schitterende zijden jurken. Manora was de jongste dochter en de knapste van het stel.

Bij iedere volle maan vlogen de zeven prinsessen naar een meer nabij de kluizenaarshut van een monnik. Daar deden ze hun vleugels en staarten af en zwommen in het meer tot de dageraad. Zodra ze de gouden bal van de opkomende zon zagen trokken ze hun vleugels en staarten weer aan en vlogen vrolijk naar huis.

Dit meer lag nabij het koninkrijk Pawankala. Boen, een onderdaan van de koning van Pawankala, was een goed jager. Hij had ooit het leven gered van de slangenkoning en die had Boen beloofd hem te helpen als hij het nodig had. Op een nacht was Boen bij de woning van de monnik en hoorde een zacht geluid van vleugels. Hij verstopte zich en zag de zeven prinsessen-vogel landen in een jolige bui. Hij zag ze hun vleugels en staart af doen en in het meer gaan. Boen was diep geraakt door hun schoonheid.

Prins Sutone

Boen vroeg de kluizenaar hoe hij een van die elfjes kon vangen en aanbieden aan de knappe prins Sutone. De monnik zei hem dat dit alleen kon met de lasso van de slangenkoning. Boen was opgetogen; hij vroeg en kreeg de lasso en leerde hoe die te gebruiken.

Boen wachtte tot de volgende volle maan. Hij verstopte zich achter een boom en hield de lasso klaar. Toen de prinsessen uit het water kwamen en terug wilden vliegen mikte Boen op de mooiste van hen en gooide de lasso. Het was Manora; ze zat vast! Ze probeerde los te komen maar dat lukte niet. De andere prinsessen vlogen bedroefd naar huis.

Boen raapte alle veren van Manora op en bracht haar naar prins Sutone. Sutone was ook jong en knap. Hij werd direct verliefd op Manora en ze trouwden. Maar Manora werd ongelukkig als ze dacht aan haar huis in de Himalaya's en de hemelse familie daar. Doch op den duur werd ze hevig verliefd op Sutone en vergat zij dat ze eigenlijk een kinnari is, een prinses-vogel.

Toen werd Pawankala aangevallen door een sterk leger en prins Sutone ging als legeraanvoerder op weg. De koning en de koningin zouden voor Manora zorgen. Maar de prins had een vijand aan het hof: de invloedrijke minister van justitie. En die zag zijn kans nu schoon.

De koning had een sombere droom en vroeg die minister wat die betekende. Die deed net of hij er verstand van had en probeerde zogenaamd de droom te doorgronden. Hij had zijn plan snel klaar. 'Sire, ik zie dood en verderf en u kunt er aan ontkomen door iemand te offeren. Dat moet Manora zijn. De geesten zijn boos. Een andere weg is er niet.'

Manora hoorde dat en zei dat ze wel geofferd wilde worden maar dan eerst een dans ter afscheid wilde doen. Dat mocht. Ze deed haar veren en haar staart aan en begon een prachtige dans. Ze zag er mooi uit en haar ogen glansden. Maar met iedere pas van die subtiele dans groeiden haar vleugels vaster en vaster en werden ze sterker. Plotseling steeg ze op en vloog weg naar haar paleis in de Himalaya's.

De reis

Prins Sutone won de oorlog en raadpleegde de monnik bij het meer. De monnik adviseerde hem. 'Neem een ring van Manora mee; ik geef je deze aap mee die je zal gidsen op de lange en gevaarlijke reis naar jouw bestemming. De reis duurt zeven jaar, zeven maanden en zeven dagen.' En Sutone ging met de aap op pad en die gidste hem door de jungle en over de heuvels.

En na een gevaarlijke reis bereikte hij het land van de vogelmensen. Hij zat aan het meer waar vogelmeisjes water haalden voor de allerlaatste reinigingsceremonie van Manora om alle sporen van menselijk contact weg te wassen. De aap adviseerde hem stiekem de ring in een van de vazen te laten vallen en hij kon dat doen zonder dat de dames dat merkten.

Manora was Sutone nog niet vergeten en toen het water over haar heen werd gegooid herkende ze de ring. De vogelmeisjes vertelden haar dat er een knappe man, een buitenlander, bij het meer zat en hen had benaderd. Ze vertelde haar vader dat haar echtgenoot was gekomen na een gevaarlijke reis en vroeg hem haar man te willen ontvangen.

De koning was bedroefd over wat met zijn dochter was gebeurd en liet Sutone komen. Die maakte een diepe buiging voor de koning en wierp zich voor hem op de grond. Dat beval de koning maar hij wilde hem eerst testen.

Alle zeven prinsessen zaten in een cirkel; allemaal precies gelijk gekleed. Het duizelde Sutone; ze leken hem allemaal gelijk te zijn. En toen zag hij die kleine ring aan een pink. Het ontroerde hem en hij wees Manora aan........
-
Bron: Folk Tales of Thailand (1976). Vertaling en bewerking Erik Kuijpers.

Manora (ook Manohara, in Thailand ook Nora, โนราห์ ) is een verhaal uit de mythologie en kent vele varianten. Dit is de versie van een Indiaas schrijver.

Wikipedia geeft de geschiedenis van Manora weer op deze pagina. https://en.wikipedia.org/wiki/Manohara

De Manora Thaise dans; zie hier een filmpje (4 minuten) met wat uitleg.
.
https://www.youtube.com/watch?v=edsYc6tBbhk
.

Kinnari/Kinnaree/Kinnara, Thais กินรี, is de naam voor een fabeldier uit de mythologie; van boven mens, van onderen paard of vogel, in dit geval een vrouw die ook zwaan is. De mannelijke pendant heet kinnon.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Folk tales, volksverhalen, van Thailand

#4 Bericht door erik-kuijpers » woensdag 16 september 2020, 21:37

Volksverhaal. De zevenkleurige smaragd

Koning Hongse Thong had twee koninginnen. De oudste van die twee beviel van zijn dochter prinses Sroi Pradub en van de kroonprins, Prins Hongse Yout. Prins Hongse Noi werd later geboren uit de tweede koningin.

De koning werd langzaamaan oud en besloot zijn vermogen te verdelen onder zijn twee zoons want een van hen zou koning worden. Zijn dochter kreeg helemaal niks.

De zevenkleurige smaragd

Nu had de koning een heel mooie en erg grote zevenkleurige smaragd.

Hij wilde die geven aan de kroonprins. Maar toen werd de jongere prins boos; hij klaagde bij zijn vader dat hij in plaats van de zevenkleurige smaragd niets extra kreeg. Hij kreeg steun van een broer van de koning maar alle andere edelen aan het hof waren het met de koning eens dat de kroonprins de smaragd zou krijgen. Het zaaide verdeeldheid in koninklijke kringen en zelfs de burgers kregen er lucht van.

Hoe dan ook, een schaamteloos brutale dief brak in en stal de zevenkleurige smaragd. Toen kreeg geen van de prinsen hem. De koning was pisnijdig en de prinsen verbitterd. Maar ja, wat doe je er aan? Niets, dus.......
-
Bron: Folk Tales of Thailand (1976). Vertaling en bewerking Erik Kuijpers.

Meer lezen?
Over 's werelds grootste smaragd. htps://en.wikipedia.org/wiki/Bahia_Emerald

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Folk tales, volksverhalen, van Thailand

#5 Bericht door erik-kuijpers » vrijdag 18 september 2020, 13:27

Volksverhaal. Twee Chinese vrienden

Een Chinees volksverhaal erg populair in Thailand is het verhaal over twee arme Chinezen. Nguan Heng en Ha Yong. Hoe hard ze ook zwoegden in hun dorpje Swatew in China, ze bleven straatarm. Die armoede kwam ze de strot uit en ze besloten naar Siam te gaan voor een nieuwe bladzijde in hun leven. Ze hadden gehoord dat Siam het land van overvloed was.

Ze stapten op een jonk en verlieten hun land voor de reis naar Bangkok en zagen met plezier de smaragdgroene rijstvelden aan hun ogen voorbij gaan. Ja, ze wisten zeker dat ze de juiste beslissing hadden genomen en hoopten op een mooie toekomst. Na een lange reis over de rivier bereikten ze Bangkok, de hoofdstad van Siam (thans Thailand).

Het dieet: geen eend, varken, gevogelte

In Bangkok gingen ze uit elkaar. Ze maakten wel de plechtige afspraak dat ze, tot ze een stevig kapitaal hadden, niet minder dan 500 baht, beiden geen varkensvlees, eend of gevogelte zouden eten.

Wat deed Nguan Heng?

Die vond een baantje ergens achteraf in de stad. Hij bleef zijn plan trouw: hij at alleen rijst en zout en gezouten rapen. Hij at geen eend, zelfs geen kleine visjes die er in overvloed en heel goedkoop waren. Werkte heel hard en spaarde iedere cent vanaf zijn eerste dag in Siam. Was tevreden met zijn maaltijden van rijst, groente en noedels.

Begon een eigen bedrijfje en investeerde iedere gespaarde cent in dat bedrijf. Leefde een sober leven en had geen behoefte aan vlees. Zelfs toen het bedrijf goed ging bleef hij van varkensvlees, eend en gevogelte af. Hij dacht altijd aan de afspraak. Maar hij was gelukkig en voelde dat hij een leven opbouwde.

Pas nadat hij veel meer dan 500 baht had gespaard, een huis had gebouwd en een vrouw had gevonden begon hij ook vlees, vis en eieren te eten. En hij werd een welvarend handelaar in zijn buurt.

En Ha Yong?

Hij hield zich net twee weken aan de afspraak. De smakelijke, gebraden eend in de winkel lachte hem toe en werd een kwelling voor hem. Op de zestiende dag besloot hij een eend te kopen en voor die ene keer op te eten. Hij beloofde plechtig dat nooit meer te gaan kopen omdat zijn salaris niet zo gek hoog was.

Het was een culinair feest, die eend. Hij kon er eens goed van slapen. Maar de volgende morgen hing de
smaak van de eend nog in zijn mond en de hele werkdag dacht hij er aan. Die avond ging hij weer naar een eend zoeken maar dan een goedkope, eentje die van ziekte was gestorven en wel goedkoper zou zijn. Maar hij vond er geen.....

Tenslotte kocht hij er toch maar een en vond vrede bij het idee dat dit echt de laatste zou zijn tot hij 500 baht had gespaard. Maar hij hield zichzelf voor de gek.... Want als je een afspraak breekt glij je meer en meer weg. Het verlangen bij Ho Yong om eend te eten nam de overhand en hij kocht iedere dag een eend.

Tja, en na enige tijd..... Als je dan toch eend eet waarom dan niet varkensvlees, of gevogelte. Hij herinnerde zich wel degelijk de afspraak maar vond steeds wel een excuus. Maar het veroorzaakte een groot gat in zijn spaarpot. Ha Yong bleef zo arm als hij vroeger was toen hij naar Bangkok kwam. Hij werd een teleurgesteld man en wilde eens zien hoe het zijn vriend was vergaan.

Hij ging naar de buurt waar Nguan Heng zou wonen en men wees hem op een groot huis in een boomgaard. Hij kon eerst niet geloven dat dit Nguan Hengs huis was maar groot was de verrassing toen hij zijn vriend zag tussen een groep mensen die aan het werk waren. Nguan Heng zag hoe zijn vriend er uit zag en met name zijn kleren. Hij schaamde zich toen hij zijn gescheurde kleren zag en dat hij ondervoed was. Hij vroeg hem niets maar bood eten en onderdak aan.

Ha Yong kreeg een kleine hut om in te wonen en zijn vriend zond hem iedere dag rijst en gezouten vis. Er stonden tamarindebomen in de tuin en Ha Yong mocht van de kleinste boom bladeren plukken om mee te koken met de rijst want dat geeft een goede smaak aan het eten. Maar Ha Yong plukte in een paar dagen de boom helemaal kaal en vroeg of hij een andere boom mocht nemen.......

Nguan Heng lachte eens. 'Kijk, wat jij met deze boom hebt gedaan dat heb je jezelf ook aangedaan. In plaats van een paar bladeren te nemen van een tak en de tak eerst te laten aangroeien door jouw behoeften omlaag te brengen heb je de boom helemaal kaalgeplukt. Nu duurt het heel lang voor er weer voldoende bladeren aan zitten.'

'Je had moeten sparen en aan de toekomst denken maar jij hebt al je geld uitgegeven en daarom kon je niet vooruit komen. Ik, ik heb hard gewerkt, ik heb geld gespaard en geen eend, varken of gevogelte gegeten tot ik mijn kapitaal bijeen had zoals we hadden afgesproken. Vriend, laat dit een lesje voor je zijn.'

Die kwam aan! Ha Yong veranderde zijn leven. Hij ging zuinigjes leven, werkte hard en spaarde geld. Zijn vriend begeleidde hem daarin. Na een paar jaar was Ha Yong ook een rijk man.
-
Bron: Folk Tales of Thailand (1976). Vertaling en bewerking Erik Kuijpers.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Folk tales, volksverhalen, van Thailand

#6 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 29 september 2020, 21:46

Volksverhaal. Sung Thong, de prins in een schelp

Lang geleden... Een koning en een koningin, ongelukkig want ze hadden geen zoon! De koningin had meegedaan aan allerlei rituelen en heel veel gebeden om een zoon. Maar dan is er eindelijk toch vreugde: bekend werd dat de koningin een kind gaat krijgen. Maar ze baarde een hele mooie schelp......

Geen zoon maar een schelp...

De koning werd knettergek van de commentaren van zijn bijvrouwen die riepen dat de koningin een heks was en dat ze zijn ondergang zou worden. De koning verbande haar uiteindelijk door haar met schelp en al in een boot te zetten. Pas na een paar dagen landde ze aan de zoom van een bos. De uitgeputte koningin stapte met de schelp uit het bootje en ontmoette een ouder echtpaar dat in het bos woonde. Dat nodigde haar uit de woning en het eten met haar te delen en zij werkte mee in de groentetuin.

Maar in de schelp zat een jongetje verstopt! En hij groeide. Als de drie bewoners weg waren kroop hij uit de schelp om wat te spelen; daarna kroop hij weer terug. En toen hij wat ouder was kookte hij ook hun eten! Zijn moeder begon te vermoeden dat er iets aan de hand was met de schelp; ze verstopte zich een keer en zag een knappe jongen uit de schelp klimmen.

Ze kwam tevoorschijn, vernielde de schelp en vroeg de jongen om een normaal leven te gaan leiden. Hij kreeg van haar de naam Prins Sung. Maar dat kwam uit en bereikte de oren van de jaloerse bijvrouwen in het paleis die een plan maakten hem te laten vermoorden.

Maar toen bood de slangenkoning, die onder de grond leeft, zijn hulp aan om Prins Sung te beschermen. Een reuzin werd aangewezen om Prins Sung groot te brengen en zij nam de gedaante aan van een knappe vrouw. In vijftien jaar voedde ze hem op en baadde hem in de gouden vijver waardoor hij een goudkleurige huid kreeg. Ze leerde hem mantra's en als hij die uitsprak kon hij bevelen geven aan alle herten in het bos en alle vissen in het water.

Ze gaf hem een gouden stokje en een paar kristallen schoenen waarmee hij onzichtbaar kon vliegen. Maar ze waarschuwde hem ook, en gaf hem het camouflagepak om er uit te zien als een lelijke Ngoc, een onverzorgd kreng van een vrouw. Toen nam de prins afscheid en vloog naar de afgelegen stad Samont.

Zeven prinsessen uithuwelijken...

De koning van Samont had zeven knappe dochters. Hij wilde dat zijn dochters zelf een echtgenoot kozen en gelastte dat alle geschikte jonge vrijgezelle mannen naar Samont Stad zouden komen.

Er was al een datum bepaald. Op die dag kwamen jonge prinsen bijeen uit Cambodja, Laos, China, Burma, India, Maleisië en andere landen en alle jonge vrijgezelle mannen van Samont Stad waren er ook.

Die dag was het mooi weer en het hof was versierd met vlaggen, slingers en bloemen. De kandidaten op hun paasbest. De zeven dochters van de koning droegen oogverblindende jurken en hun juwelen. De eerste zes dames kozen hun echtgenoten maar de zevende, de jongste, prinses Rochana, kon maar geen keus maken.

De koning was boos en vroeg of iemand werd gemist. Ja, er was een lelijke vent in het Ngoc kostuum en hij werd opgedragen een stoel te nemen. Prinses Rochana moest nog eens de kandidaten af gaan en zag de knappe prins door het Ngoc kostuum heen. Ze koos hem. De vorst en de koningin waren verbaasd over haar keus en verbanden beiden naar de rand van de stad.

Prinses Rochana wist dat ze geen foute keus had gemaakt. Ze leefde gelukkig in een hut samen met haar man die nog steeds dat lelijke pak droeg en zij vertelde hem niet dat ze wist wie er in zat.....

De jacht

De koning wilde zien of de schoonzoons wel konden jagen en schreef een test uit. 'Morgen allemaal zes herten brengen' was de opdracht. De Ngoc deed zijn kristallen schoenen aan en vloog naar een deel van het bos waar veel herten waren. Hij sprak de woorden van de mantra uit en alle herten kwamen bij hem rusten.

De andere schoonzoons kwamen tenslotte bij hem uit en vroeger ieder zes herten. Maar hij gaf iedere collega slechts één hert en sneed bij ieder dier een stukje van het oor af. De koning was hoogst verbaasd dat alleen de Ngoc zes herten had en de anderen slechts één hert met een kapot oor.....

De tweede test betrof het vissen; iedere schoonzoons moest honderd grote vissen vangen. Deze keer deed hij zijn Ngoc kostuum uit en met hulp van de mantra kwamen alle grote vissen naar hem toe. Later kwamen de andere zes, die niets hadden gevangen. Hij gaf iedereen slechts twee vissen en sneed een stukje van de neus af.

Bij de koning kon hij honderd vissen brengen, de anderen slechts twee met een stuk uit de neus. Hun vrouwen jammerden; van de herten was ook al een stuk weg..... De koning en koningin waren verbijsterd. Rochana was uiteraard blij.

Inmenging van boven

De god Indra nam de gedaante aan van een sterke soldaat met een leger achter zich en daagde de koning uit tot een polowedstrijd met de stad Samont als inzet. Deed de koning dat niet dan zou hij de stad plat branden. De koning aanvaardde de uitdaging en liet zijn zes schoonzoons spelen want schaamde zich voor de Ngoc. Maar de zes werden gemakkelijk verslagen. Indra eiste de zevende schoonzoon als tegenstander.

Vorst en vorstin vroegen hem de stad te redden. Toen de volgende dag de hele stad was uitgelopen en Indra op zijn paard gereed zat in volle uitrusting sprintte ineens een prachtig paard het veld in met daarop gezeten een prins met gouden huidskleur. Met de polohamer in zijn hand daagde hij Indra uit.

De wedstrijd begon. De vermomde Indra probeerde zijn rivaal te verslaan maar zijn tegenstander was sterker. Indra's paard zweefde ineens door de lucht en tot verbazing van iedereen steeg ook het paard van de zevende schoonzoon schuimbekkend op om de uitdaging te beantwoorden. Hij had zijn kristallen schoenen aan verstopt onder zijn loshangend gewaad. Indra kon niet winnen; integendeel, hij kreeg een doelpunt tegen. Het spel was voorbij. De stad gered.

Indra gaf zijn vermomming op. Hij vertelde wie hij echt was en zei hen ook wie de Ngoc in werkelijkheid was. De prins uit de schelp.

Prins Sungs moeder, die de schelp had gebaard, en het echtpaar in het bos werden ruim gecompenseerd met geld, kleren en land in eigendom. Sung en zijn vrouw Rochana mochten in het paleis wonen tot Sung tenslotte de volgende koning werd van Samont en het hele koninkrijk.
-
Bron: Folk Tales of Thailand (1976). Vertaling en bewerking Erik Kuijpers.

Opnieuw een verhaal uit de zang- en danscultuur van Thailand. Kijk hier voor een weergave van dit verhaal uit de mythologie dat de kenmerken heeft van alle andere: koning, knappe zoon of dochter, booswichten, tovenarij, en eind goed al goed. Elders heet het verhaal Prins Sang Thong, en zie voorts inhoudsopgave van de website. https://disco.teak.fi/asia/sang-thong/

Een Finse theateropleiding geeft internationale studenten de gelegenheid programma's te volgen om de theaterculturen, ook uit andere Aziatische landen, te bewaren. Zie de website https://www.uniarts.fi/en/units/theatre-academy/

Toelichting
Ngoc is een Vietnamese voornaam voor meisjes en jongens en betekent juweel, edelsteen. Maar er is een tweede betekenis: een veel te dik kreng van een vrouw dat stinkt naar rotte eieren.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Folk tales, volksverhalen, van Thailand

#7 Bericht door erik-kuijpers » zondag 04 oktober 2020, 12:16

Volksverhaal. Prins Wichit en Prinses Sno

De jonge prins Wichit Chinda was de zoon van de koning en koningin van Nakon Noparat, een mooie stad in Thailand. Direct na zijn geboorte werd de hofastroloog geraadpleegd. Hij zei niets maar zuchtte.... De koning stond er op antwoord te krijgen. Volgens de astroloog had de net geboren prins in een vorig leven een goddelijke 'Naga', slang, gedood. Deze kwaadaardige daad zou de prins zijn leven lang achtervolgen; op een bepaald moment zou hij zeven jaren dood blijven maar zou gered worden door een mooie prinses met wie hij zou gaan trouwen.

Ondanks dat voedden de vorsten hem op met de grootste liefde en zorg. Maar toch, op die dag, prins Wichit zat op een steen aan de rand van de tuin en een slang had daar gif achtergelaten. Hij raakte het gif aan en viel dood neer.

De ouders waren buitengewoon bedroefd. De astroloog adviseerde hen het lichaam van de prins te bewaren in een sala in de tuin. Daar lag het voor zeven jaar en de bosengelen bewaakten hem. De prins zag er net zo fris en knap uit alsof hij leefde....

Vrouwe Fortuna en prins Wichit....

In het nabije koninkrijk Romanasai kregen de koning en koningin een mooie dochter. Maar tijdens de geboorte hadden de hovelingen een visioen. Ze zagen de prinses geboren worden in een heel mooi huisje gemaakt van de zachte, geurige bladeren van de Sno-plant. Muzikanten speelden een betoverend lied en het baby-meisje lachte......

Haar ouders noemden haar prinses Sno Noi Ruan Ngam ofwel Kleine Sno van het mooie huisje. Zij groeide op tot een knappe jonge vrouw van 15 jaar en toen werd de hofastrologen gevraagd te voorspellen omtrent haar huwelijk en haar toekomst. Maar die waren hoogst verbaasd na hun berekeningen: 'Koning,' zeiden ze, 'prinses Sno brengt ongeluk naar de stad en naar iedereen hier tenzij je haar direct verbant. Ze zal dan trouwen met een dooie prins die ze tot leven brengt door een wonder. Maar ze moet nu direct worden weggestuurd.'

Diep bedroefd voldeden de vorst en vorstin aan deze opdracht; zij werd weggestuurd naar het oerwoud met slechts een bundeltje kleren. Ze liep over dierensporen totdat de god Indra vond dat hij moest ingrijpen. Hij deed zich voor als kluizenaar en sprak prinses Sno aan. De kluizenaar kende de bestemming van prins Wichit en prinses Sno en sprak haar moed in.

'Kind, neem dit medicijn mee. Als je ziek bent wrijf je wat op je voorhoofd en dan word je beter. Zie je een dode dan kun je hem tot leven wekken als je het medicijn mengt met water en de dode er mee inwrijft.' Prinses Sno was verbaasd maar bewaarde het medicijn; de kluizenaar vertrok weer.

Het medicijn werkt....

Tijdens haar tocht ontmoette prinses Sno een lelijke vrouw, Kula. Die werd helaas door een slang gebeten en stierf maar de prinses diende het medicijn toe en ze leefde weer! Ze vroeg de prinses haar mee te nemen als verzorgster maar diep in haar hart wilde ze meer weten over dat middel....

Ze kwamen op hun reis aan in de stad Nakon Noparat en hoorden van prins Wichit die al zeven jaar dood lag in zijn sala. Ze stuurde iedereen de sala uit; alleen Kula bleef bij haar. Ze maakte een mengsel van het medicijn en water en wreef de prins er mee in. Uit zijn lichaam stegen dampen op van het slangengif; de prinses besloot een fris bad te nemen in de vijver en liet Kula met haar kleren achter. Die zag de prins tekenen van leven vertonen en voerde haar boos plan uit: zij trok de kleren van de prinses aan en zei prins Wichit dat zij hem tot leven had gewekt.

Prinses Sno werd als dienstmeisje behandeld door Kula maar zowel prins Wichit als zijn ouders hadden Kula al lang door. Kula had Sno inmiddels verbannen naar een hut en als hoedster van eenden en kippen. Om de ware prinses te ontdekken zou prins Wichit een boottocht gaan maken en hij gaf Kula stof en verf om een koninklijke vaan te maken voor de voorsteven. Iemand van koninklijke huize wist hoe dat moet.

Kula wist zich daarmee geen raad en gooide in paniek alles kapot, ook het medicijn. Sno kon de restjes nog verzamelen en maakte de vaan voor de boot doch die pikte Kula in en ze sloeg Sno buiten westen......

De ingreep van boven

Maar toen men wilde afvaren kreeg men het anker niet omhoog. De stuurman wist het antwoord: de prins had alle goede mensen moeten vragen welk cadeautje ze van hem wilden hebben. Kula vroeg een rode edelsteen voor een ring. En zo werd iedereen gevraagd maar nog steeds ging het anker niet op. 'Je bent iemand vergeten. Misschien dat meisje dat eenden en kippen hoedt? Dat is een nette vrouw.' En Sno werd gevraagd.

'Ik wil prins Wichit vragen om een mooi klein huisje van Sno hout. Dat wordt mijn cadeau.' De prins vond het maar vreemd maar het anker ging nu omhoog en de boot voerde naar het koninkrijk Romanasai. Daar wist niemand het huisje te kopen en dus werd de koning er naar gevraagd. Die wist zeker dat het om zijn dochter ging en ondervroeg prins Wichit minutieus. Hij gaf hem daarna een klein huisje van Sno-hout en stuurde twee man mee om die vrouw te bezoeken.

Het verraad van Kula kwam uit. Prinses Sno werd herkend. Zij trouwde toen eindelijk met haar prins Wichit.
-
Bron: Folk Tales of Thailand (1976). Vertaling en bewerking Erik Kuijpers.

Astrologen spelen in dit verhaal een hoofdrol alsmede een geheim smeersel en een kwaadwillende hofdame. Maar aan het eind is alles weer goed.....

Volkstoneel en -dans in Thailand, een uitgebreide toelichting; website wikiwand. https://www.wikiwand.com/en/Dance_in_Thailand

Toelichting

Nakon Noparat; de gebruikelijke schrijfwijze is Nakhon Noppharat. Nakhon betekent stad, Noparat (en de afwijkende spelling) komt van het Sanskriet woord Navaratna en betekent 'nine gems', negen edelstenen die garant zouden staan voor voorspoed. In een van de vele namen van de stad Bangkok komt Noppharat voor. Zie deze link. https://en.wikipedia.org/wiki/Navaratna

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Folk tales, volksverhalen, van Thailand

#8 Bericht door erik-kuijpers » woensdag 07 oktober 2020, 14:15

Volksverhaal. Over aardige en gevaarlijke bomen. Pas maar op!

Bomen en planten hebben een betekenis in de volksverhalen. En die kan positief of negatief zijn. Bijvoorbeeld de frangipani plant, de plumeria, in het Thais de lanthom (ลันทม), en die is met die mooie bloemen een feest voor jouw tuin. Maar de Thai vindt de naam erg veel lijken op rathom, ระทม, en dat betekent verdriet, leed, zorg. De naam wordt geassocieerd met de dood en veel Thaise mensen willen die plant niet in hun tuin..... De plant wordt gezien als de woonplaats van dode geesten die in hun leven geen al te best bestaan hadden. En die gaan spoken...

Dat is ook aan de hand met de saraka indica, de asoka, ashok, asoca, in het Thais อโศกน้ำ. De boom komt voor in de Ramayana in de strijd tussen Sita en Ravana en in de tuinen in India wordt hij niet graag gezien. In India is de naam Sita niet populair om aan je dochter te geven en in Thailand ziet men deze ook liever niet in de tuin.

Er is ook een boom die Rak heet: liefde!

De rakboom wordt graag gezien. Rak betekent immers liefde in de Thaise taal: รัก. De calotropis gigantea, kroonbloem, groot Indisch kroontjeskruid, wordt gebruikt in guirlandes en geeft men bruid en bruidegom graag om de nek. Maar vroeger werd de bloem gebruikt als middenstuk voor bloemstukken bij crematies en oudere mensen willen die boom daarom liever niet in hun buurt.....

Dat geldt ook voor de ngiew boom, in het Thais งิ้ว. Van deze mooie boom, de bombax malabaricum of Indische kapokboom, maakt men doodskisten. Deze boom staat dus niet in je tuin.

Dit hout komt veel voor in boeddhistische vertellingen over de hel. De geesten van vrouwen die ontrouw waren geweest moesten langs die 'stekels' omhoog klimmen naar de hel en onder die boom stond een woeste tijger te wachten om je op te vreten als je omlaag viel....

Onze buren in Nongkhai hebben er een maar die staat net buiten de heg en ze raken hem echt niet aan..... De kapok blijft op de weg liggen tot de regen het wegspoelt.

De phutharaksa beveiligt Boeddha

Deze boom, in het Thais พุทธร้กษา, de canna lelie, ook wel Indisch bloemriet, dient als heg. De bijnaam is Boeddha's bescherming omdat de boom boze geesten weghoudt van jouw erf. In religieuze ceremonies worden bloem en blad wel gebruikt.

Is de boom erg groot dan wordt hij gezien als woonplaats van geesten, goeie of kwaaie. Ga je die omhakken dan moet je eerst aan de boom offeren...

De bananenboom is levensgevaarlijk. De musa balbisiana, of kluey tani, in het Thais กลว้ยตานี, is de woonplaats van beruchte vrouwelijke geesten. Vermijd contact want ze zuigen je bloed uit en je sterft een pijnlijke dood. De boze geesten heten in Thailand Naang Tani en verschijnen op avonden met mooi maanlicht waarin jongemannen in een verliefde bui kunnen raken....

O, die vrouwen toch! Er komen nog meer bomen met kwaadaardige vrouwen.....

Nog zo'n lekkertje! De boom Naang Yaem. De clerodendrum fragans, de Burma conehead, ook wel Lady Nugents rozenbloem, in het Thais นางแย้ม, is ook een boom die je niet in je tuin zet. De boze vrouw die er in woont wordt op latere leeftijd een onhandelbaar mens en gooit dan midden in de nacht stenen naar jouw buren....

Tenslotte nog een boom die je niet in je tuin wilt hebben. De hopea odorata, de ta-khian, in Thais ตะเคียน, is een boom waarvan het hout gebruikt wordt om boten te bouwen. Maar je moet eerst aan de goden offeren voor je hem omhakt.

In de boom woont de geest en zij begint vreselijk te jammeren als ze boos is; zij is de naang ta-khian, maar lokt ook jonge mannen! Zij zingt prachtige klaagliederen en als de jongeman naderbij komt om te vragen wat er mis is dan omhelst ze hem en knijpt zijn bloed er uit.....

Hebben daarom Thais vaak 'cement' in de tuin liggen?

Bron: Folk Tales of Thailand (1976). Vertaling en bewerking Erik Kuijpers. Deze keer over bomen en gevaarlijke vrouwelijke geesten....

Meer lezen?
Meer bomen, meer volksvermoedens en oudewijvenpraat? Zie deze link. http://joythay.weebly.com/thai-superstitions.html

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Folk tales, volksverhalen, van Thailand

#9 Bericht door erik-kuijpers » woensdag 07 oktober 2020, 14:18

Volksverhaal. De roos

Thailand is het land van bloemen. Zoals orchideeën. Thaise vrouwen houden van bloemen. Een bloemetje geven is een gebaar van liefde, een groet of een blijk van respect. En onder de bloemen is de roos wel de mooiste. Het ontstaan van de roos komt door een vrouw en volgend volksverhaal is heel bekend.

Waar komt de roos vandaan?

Volgens de Thaise verhalen wordt de aarde bestuurd door een groep goden en godinnen. Ze zijn niet bovenmenselijk en hebben emoties als liefhebben en boos zijn al leven ze wel in eeuwige gelukzaligheid in de grote hemel heel ver boven de wolken. Mensen geloven dat wie goede daden verricht voor de mensheid, mannen zowel als vrouwen, god en godin kunnen worden na hun dood. Maar leef je goddeloos en zelfzuchtig dan kom je terug op aarde als dier.....

In dit verhaal was Suthep een koning onder de goden in het hemels koninkrijk. Hij was ongehuwd. Jonge godinnen dansten voor hem in zijn hof. Maar op een dag zag hij weer een mooie jonge godin voor hem dansen en hij werd op slag verliefd.

Deze jonge godin was Madhana maar zij was onbereikbaar voor Suthep. Ook zijn vertrouweling, de wagenmenner, deed zijn best maar kon de boodschap van zijn baas niet over brengen. Ten einde raad vroeg Suthep de magiër Mayavin om raad. Die ontdekte dat Suthep in een vorig leven koning van Panjala was geweest die de dochter van de koning van Surat, die nu Madhana is, had willen trouwen. Maar haar vader weigerde en toen de koning van Panjala hem dreigde te doden pleegde zij zelfmoord. Vanwege die vijandschap moest Suthep zijn plannen maar opgeven, zei de magiër.

Maar Suthep was verblind en smeekte de magiër iets te regelen zodat zij tenminste naar zijn hof zou komen. Dat lukte maar Madhana weigerde met hem te trouwen. Suthep werd razend en verbande haar naar de aarde om als mens geboren te worden. Daar was Madhana het mee eens en vroeg om als bloem geboren te mogen worden. En dit was zijn antwoord.

'Jij wordt herboren als een mooie bloem die iedere man bekoort die langs je loopt. En bij volle maan word je een mooie vrouw voor een dag en een nacht en daarna ben je weer een bloem.'

Madhana kwam op aarde als roos met een verfijnde kleur en een fascinerend parfum. De kluizenaar Kalatatsin zag die plant en verpotte hem naar zijn kluizenaarshut. Hij zorgde goed voor de roos en met volle maan, als zij vrouw werd, verzorgde zij de kluizenaar die ze als haar vader zag. Tijdens zijn meditaties wist de kluizenaar van haar afkomst.

Haar prins op het witte paard....

De hermitage lag in een bos in het koninkrijk Hastina. Net met volle maan reed koning Chaiyasen daar te paard voor de jacht en besloot uit beleefdheid een bezoek te brengen aan de kluizenaar. Daar zag hij de beeldschone Madhana en die twee vonden elkaar direct leuk. Een paar dagen later was de koning er weer maar zag hij haar niet......

De kluizenaar vertelde hem van haar lot en de volgende volle maan was hij weer daar en de kluizenaar gaf haar aan hem om zijn vrouw te worden. De koning nam de rozenboom mee en plantte hem vlakbij zijn slaapkamer. Iedere volle maan veranderde de roos in Madhana en hadden ze een erg gezellige 24 uur met elkaar.

Maar de koning had al een vrouw: koningin Chantee. Ze kwam er achter en was uiteraard jaloers. Ze vertelde dat aan haar vader, de koning van Magadha. Die zou Chaiyasen wel eens een lesje leren en trok met zijn leger op om aan te vallen. Chaiyasen was ook legerleider en trok met zijn leger er op uit om weerstand te bieden.

Toen speelde koningin Chantee haar vuil spel. Ze vond een ouwe magiër, Vitun, bereid namaakrituelen uit te voeren bij de rozenboom en een pseudo minnedrankje te maken om de koning te laten geloven dat Madhana verliefd was op een jonge kapitein uit het leger, Supang, die overigens van niks wist....

Door deze poppenkast werd de koning des duivels en verjoeg Madhana en Supang naar het woud om ze te laten executeren. Toevallig werd een 'spion' opgepakt en bij de koning gebracht. Deze spion was niemand minder dan Vitun die zijn vuile spel toegaf en verklaarde dat het allemaal een spelletje was van koningin Chantee. Net toen de koning Vitun wilde straffen met zijn zwaard verscheen de god Teevanta die vertelde dat Madhana nog leefde in het bos en dat Supang in het leger tijdens de strijd tegen de koning van Magadha eervol gedood was.

De koning ging op zoek naar Madhana in het woud. Maar die had in paniek god-koning Suthep gevraagd om hulp. Die wilde wel helpen en haar als zijn vrouw meenemen naar de hemel maar Madhana wilde dat niet: die wilde haar eigen koning.... Toen werd Suthep erg boos en vervloekte Madhana: ze zou altijd op de aarde blijven als roos en niet meer als mens, ook niet bij volle maan. De koning nam de boom wel mee naar zijn slaapvertrek maar de roos werd nimmer meer vrouw.....

En sinds die tijd vertegenwoordigt de roos het beste in een vrouw. Zachtheid, deugd, schoonheid en geur. De roos staat voor ware liefde en trouw van een vrouw. De roos betekent een bron van genot voor de man en de pracht van de vrouw.

De jonge Thaise vrouw wordt gezien als een roos in de knop en de volwassen vrouw als een roos in bloei. Het geven van rozen wordt gezien als een blijk van liefde en respect.

Bron: Folk Tales of Thailand (1976). Vertaling en bewerking Erik Kuijpers.

Was het een beetje te volgen? Een verhaal over liefde en haat, een jaloerse vrouw en een boze schoonvader, een godheid die vanuit het niets in het verhaal stapt en tenslotte een boze oppergod. Doch het koninkrijk Magadha heeft bestaan en lag in de regio waar nu Nepal, Bangladesh, Bihar en Uttar Pradesh (India) liggen. Ook andere koninkrijken in het verhaal hebben ooit in India bestaan. Tenslotte blijft alleen de roos over die vrouw en man kan betoveren. Het Thaise woord voor roos is กุหลาบ.

Meer lezen?
Rozen bij wikipedia. https://nl.wikipedia.org/wiki/Rozen

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Folk tales, volksverhalen, van Thailand

#10 Bericht door erik-kuijpers » zondag 11 oktober 2020, 15:56

Volksverhaal. De Nakhon Pathom pagode

Rondom de oudste tempels en kloosters in Thailand bestaan legendes en andere verhalen. Dit komt in India ook voor. De oudste gebouwen daar zoals de Konarak tempel in Orissa (Oost-India nabij Kolkata) en de Somnath tempel in Gujarat (West-India niet ver van Karachi, Pakistan) komen voor in legendes rondom hun ontstaan.

Dit geldt ook voor het oudste gebouw van het boeddhisme in Thailand, de Wat Phra Pathom chedi in Nakhon Pathom, ten westen van Bangkok.

De chedi in Nakhon Pathom

Dit is het oudste boeddhistische monument van Thailand, tenminste 2.000 jaar oud, en ook de oude stad van Nakhon Pathom dateert van meer dan 100 jaar voor onze jaartelling. Het was toen de hoofdstad van het Mon koninkrijk en droeg de naam Nakhon Chaisi.

De oude stad was in verval geraakt en Koning Mongkut, Rama IV (1804-1868, vorst van 1851-1868) startte de restauratie van het bouwwerk. De restauratie van het 127 meter hoge bouwwerk werd voltooid tijdens het bewind van Koning Chulalongkorn. De chedi wordt (normaliter) bezocht door vele pelgrims en duizenden toeristen.

Omtrent het ontstaan van het bouwwerk loopt dit verhaal dat speelt onder de regering van keizer Asoka (268-232 vC), heerser over wat thans India is.

Het verhaal

De koning over het gebied waarin Nakhon Pathom ligt was in die tijd Phya Kong. Tot hun grote vreugde kregen koning en koningin een zoon. Dan komen naar goed gebruik de astrologen bijeen om de toekomst van de prins te voorspellen.

De astrologen waren verbijsterd toen ze zijn toekomst zagen in de sterren. De prins was voorbestemd later zijn vader, de koning, te doden en hij moest verbannen worden naar heel ver weg of direct worden vermoord. Maar de vorst en vorstin konden moord op hun eigen kind niet opbrengen.

Het kind werd op een vlot gelegd en losgelaten in de rivier. Zij dachten dat het wel zou sterven door gebrek aan voedsel of anders door dieren zou worden opgegeten. Maar het lot besliste anders. Het vlot liep vast nabij een hut op de oever en daar woonde een kinderloos echtpaar, meneer Choma en mevrouw Homa. Zij adopteerden blij het kind.

Het was een knap kindje en de ouders besloten het te geven aan de koning van Rataburi (Ratchaburi) en die adopteerde het jongetje. Hij leerde onder meer jagen en vechten. Rataburi was in die tijd horig aan het koninkrijk Kanburi (Kanchanaburi) en daar was koning Phya Kong, de natuurlijke vader van de prins....

Hoezo, schatplichtig?

Rataburi was schatplichtig aan Kanburi en gaf jaarlijks drie kunstbomen van goud en drie van zilver aan Kanburi. De jonge prins, die de naam Phya Pan had gekregen, was inmiddels volwassen en een bekwaam soldaat en adviseerde zijn vader daar maar eens mee te stoppen. De koning ging met tegenzin akkoord en waarschuwde zijn pleegzoon dat dit een oorlog tot gevolg zou hebben.

Die oorlog kwam er! Er werd stevig weerstand geboden en tenslotte daagde Phya Pan koning Phya Kong uit voor een man tegen man gevecht op de olifant, niet wetend dat het zijn vader was. Het kwam tot een serieus gevecht waarbij Phya Kongs olifant ineens terugdeinsde en Phya Pan de koning kon doodsteken.

Phya Pan bezette Kanburi en dwong, naar de gewoonte van die tijd, de zittende koningin met hem te trouwen. Maar de koningin herkende haar zoon aan een litteken op zijn gezicht dat hij had opgelopen toen de nanny hem in bad had gedaan. Phya Pan had zo'n spijt dat hij zijn eigen vader had gedood dat hij zijn pleegmoeder, Homa, doodstak omdat zij hem nimmer van zijn afkomst had verteld.

Een knagend geweten...

Phya Pan had een slecht geweten over de twee laaghartige moorden die hij had begaan: zijn vader vermoord en de vrouw die hem had geadopteerd. Hij vroeg wijze monniken om raad of hij niet beter zelfmoord kon plegen. Hun advies was 'Nee, zelfmoord levert niks op. Bouw een pagode, de grootste en hoogste van het land en bestem die voor Lord Boeddha. Dat zal je troosten en je misdaden goedmaken.'

Phya Pan aanvaardde dat advies. Hij bouwde de grootste pagode van het land en er werd een tand van Boeddha in begraven. Hij bouwde voor mevrouw Homa een tweede pagode, de Phra Pratone nabij Nakhon Pathom niet ver van de eerste pagode, de Phra Pathom Chedi.

Bron: Folk Tales of Thailand (1976). Vertaling en bewerking Erik Kuijpers.

Meer lezen?
Wat Phra Pathom in wikipedia. https://nl.wikipedia.org/wiki/Wat_Phra_Pathom_Chedi

De heerschappij van Keizer Asoka (Ashoka); https://nl.wikipedia.org/wiki/Asoka

Plaats reactie

Terug naar “Cultuur”