Thailand en de poedelgekte na 13-0 afgang WK voetbal

Informatie over cultuur en gebruiken.
Moderators: Chang, Patriot, Broom

Moderator: Loempia

Plaats reactie
Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Thailand en de poedelgekte na 13-0 afgang WK voetbal

#1 Bericht door erik-kuijpers » zaterdag 13 juli 2019, 06:23

Nederland kent van tijd tot tijd de oranjegekte die, zeker na verlies zoals nu bij het vrouwenvoetbal, dan weer snel wegebt. Thailand heeft weinig last van dat soort gekte en dat is maar al te begrijpelijk. Zoals onlangs weer eens duidelijk werd, slaagt het land er vooralsnog niet in op wereldniveau een aardig balletje mee te trappen. Reden te meer om te zoeken naar een eigen sportief hoekje, waar beter gepresteerd kan worden.
.
Afbeelding
.
Thailand nummer 1 op WK voetbal voor olifanten

Tot voor kort hadden ze daarvoor hun olifanten, die ze met eindeloos geduld hadden leren dansen, schilderen en een slabbetje te dragen als ze zich aan een banaan of suikerriet zetten. Op gezette tijden wordt er voor een uitgelaten publiek van selfie-trekkers (niet geniepig bedoeld hoor, in het Vlaams trek je een selfie) overgegaan tot een partijtje voetbal.

Bovendien staat diezelfde olifant, als dat zo uitkomt, ook symbool voor koninklijke waardigheid. Helemaal niet zo gek natuurlijk, want ook wij noemen olifanten majestueuze dieren. Ze met een pikhouweeltje op hun kop slaan en aan hun gevoelige oren trekken om ze te bewegen hun kunstjes op te voeren mag in sommige ogen misschien dan ook wat ambivalent lijken. Want zoiets komt gekroonde hoofden niet toe.

Maar de Thaise geest, lenig als hij is, slaagt erin om zaken, die door de rest van de wereld misschien voor ongerijmd worden gehouden, met het grootste gemak weg te werken. Thais vinden olifanten schattig; 'na rak' zoals ze het noemen, letterlijk ze hebben een lief gezicht. En met schattigheid hebben ze iets.
.
Afbeelding
.
Ze verlegden hun passie voor schattigheid

Ongelukkigerwijze kwam tijdens de afgelopen jaren dat sportieve gedoe met die olifanten internationaal steeds meer onder kritiek te liggen. En daar is het land, dat graag een goed gezicht ophoudt, niet ongevoelig voor. Misschien is dat de achterliggende reden dat veel Thais hun passie voor schattigheid verlegden naar een wat kleinere en minder ophef verzakende viervoeter, de poedel.

Poedelgekte: schattig zo’n beestje

Je ziet ze overal. Aanzittend bij dik onder de juwelen zittende oudere dames in een Sizzler’s in een van de shopping malls, waar ze keurig hun beurt afwachten hun brokje biefstuk in ontvangst te nemen. Met fier opgeheven kopje in het boodschappenmandje aan het stuur van een brommer. Of zonder een enkel spoortje doodsangst gewoon achterop de duo-zit, terwijl de bestuurster door het walmende verkeer zigzagt en een belletje doet op haar mobieltje.

Je treft ze aan in de vele koffietentjes, genietend van airconditioning en een vertroetelend suikerklontje. Op overdekte markten kan je ze braafjes zien afliggen bij de groenteverkoopsters, meestal op een frisgewassen kleedje geborduurd met stripfiguren. Want ook dat laatste is schattig en niet meer dan gepast voor dit hondjesras.

En het zijn heus niet alleen vrouwen die poedelgek zijn. Ik heb een Thaise vriend, die er niet aan denkt zijn huis te verlaten zonder zijn keurig opgedofte keffertje mee te nemen. Hij heeft het beestje geleerd blafstootjes te geven overeenkomstig het aantal vingers dat hij opsteekt, waarmee hij alom bewondering wekt.
.
Afbeelding
.
Hij werkte zijn neusje bij met een viltstift

Poedels komen in allerlei soorten, maar je kunt er van op aan dat ze er net als Lady Gaga, altijd gedurfd extravagant uitzien. Laatst in de sky train in Bangkok zag ik een politieagent met wat ik voor een viltstift hield, het neusje van zijn geliefde mormeltje bewerken om dat, indien mogelijk, nog wat zwarter te krijgen.

Zijn kopje zat volledig verzonken in zijn opgetoupeerde langharige vacht maar zijn pootjes waren gladjes opgeschoren. Het beestje leek meer op een uitvergrote duizendpoot die op een landmijn heeft getrapt en daar het overgrote deel van zijn ledematen aan was kwijtgeraakt.

Met inheemse honden daarentegen hebben Thais niet zoveel, behalve als het nog puppy’s zijn want dan zijn ze schattig om te zien. Eenmaal tot wasdom gekomen worden ze vaak afgevoerd naar de lokale tempel of een hondenasiel, waar er ook steeds meer van lijken te komen.

Die worden vaak gerund door barmhartige buitenlandse vrijwilligers, veelal van Amerikaanse komaf, die zich bevangen door diepgeworteld mededogen, over het lot van de Thaise hond ontfermd hebben. Ze doen hun best een nieuw thuisland te vinden voor deze misdeelde dieren.

Makkelijk is dat niet; er moet een nieuw baasje worden gevonden in het buitenland, de juiste inentingen worden gegeven, een quarantaineperiode worden ingelast en een vliegbiljet worden ingekocht.

Laatst vertelde een Canadese vrijwilligster me hoe moeizaam het allemaal verlopen was een van die Thaise straathonden bij zijn nieuwe baas in Canada te krijgen. Ze waren er maandenlang mee bezig geweest en het had meer dan 4000 dollar gekost…
.
Afbeelding
.
Al naar gelang kan er ook een patroontje ingelegd worden

De poedels daarentegen hebben een bruin leven. In schoonheidssalons, die als paddenstoelen uit de grond rijzen, worden nageltjes gemanicuurd, haartjes gewassen, geföhnd en als de natuur het toestaat tot vlechtjes of pijpenkrul gedraaid. Daarna wordt alles met speciaal daartoe ontwikkeld reukwater besprenkeld of in de haarspray gezet.

Al naar gelang de smaak van het baasje kan er met een tondeuse in hun pelsje ook een patroontje worden gelegd. Of met een ontharingscrème helemaal worden weggehaald, waardoor ze het perzikhuidje krijgen waar ook de Thaise vrouw zich op kan laten voorstaan. En dat alles voor prijzen die een grof veelvoud bedragen van wat tweevoeters voor dergelijke behandelingen betalen.

In de supermarkten overtreffen de schappen met snacks, versnaperingen en gezonde knabbeltjes voor poedels vaak het assortiment aan chips en instant bami, die toch ook niet klein zijn uitgevallen.

En het aantal schoonheidswedstrijden voor poedels waar een aardig prijsje te winnen valt, blijft ook nog steeds toenemen en ze zijn inmiddels internationaal vermaard geworden. Door al die poedelgekte heeft Thailand er nu echt een nieuwe sector bij in de service industrie waarin het land sowieso altijd al uitblonk.

Zoals op zoveel plekken op de wereld waar culturen en waarden op elkaar beuken, zit ook Thailand zich steeds meer af te vragen hoe dat nou zit met die Thaise identiteit. Vandaar dat er vaak stevig wordt vastgehouden aan wat ze Thainess gedoopt hebben, een wat obscuur begrip dat nogal vrijelijk geïnterpreteerd kan worden.

Maar je kan er donder op zeggen dat het te maken heeft met die hang naar schattigheid waaruit die poedelgekte dan weer is voortgekomen. Of het lang zal aanhouden is moeilijk te zeggen. Want de Thaise volksgeest is innoverend en modegevoelig. Misschien wordt er binnen afzienbare tijd een nieuwe gadget ontdekt om schattig te vinden.

Dank aan auteur Antonin Cee; eerder geplaatst in trefpuntazie.com

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Thailand en de poedelgekte na 13-0 afgang WK voetbal

#2 Bericht door erik-kuijpers » zaterdag 13 juli 2019, 08:19

Trouwens, de Thaise mannen hebben van Singapore verloren met 'floorball' en dat is iets als zaalhockey. Ze verloren met 17-1 dus het zal wel in de nationale genen zitten....... :giggle: :giggle2:

godzilla
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 906
Lid geworden op: vrijdag 12 oktober 2018, 14:50

Re: Thailand en de poedelgekte na 13-0 afgang WK voetbal

#3 Bericht door godzilla » zaterdag 13 juli 2019, 08:51

Tja die thai hebben het niet echt begrepen wat honden betreft.
De weinig of niet verzorgde honden zijn inderdaad straathonden, want die kweken er op maar op los.
Nee voor de bling bling moet het een rashond zijn , lekker opgemaakt.
Hier komt er regelmatig ene met een husky wandelen, goed verzorgd dat wel, maar als ie niet meer vooruit kan door de warmte moeten ze hem op de scooter zetten.

Plaats reactie

Terug naar “Cultuur”