Nongkhai; Wat Thung Sawang; de crematietempel

[prajak]

Nongkhai; Wat Thung Sawang

Hier cremeert men ook de westerse mensen. Een bekende plaats in de stad waar niet gelovige buitenlanders worden gecremeerd.

Ben je katholiek dan is er in de regio een katholieke kerk waar je begraven kunt worden en men een mis kan lezen. Voor baptisten is er ook een faciliteit en Chinezen en Vietnamezen hebben een eigen begraafplaats.

Maar Sam is prebyteriaan.

Streng hervormd al doet ie alles wat volgens zijn leerboek verboden is. Sam was ooit fokker van herdershonden (German sheperds) en wordt hier ‘Gerry’ genoemd omdat ie eens hond heeft gegeten in Thailand en daar nog trots op is ook.

Ondanks de adviezen van zijn artsen drinkt hij grote pullen bier en bestaat zijn ontbijt uit biefstuk en gebakken piepers; Sam redt het niet en de familie vindt met moeite ergens rond de metropool een Presbyteriaanse kerk voor zijn laatste reis. Dood gaan is niet zonder ongemakjes.

วัดทุ่งสว่าง Wat Thung Sawang

Maar de Wat Thung Sawang is meer. Veel meer. Het ligt hartje stad, in een zijstraat van de Thanon Prajak en die heet Soi Sillapakhom.

Het is een kleine tempel maar de kapel is onberispelijk met sculpturen versierd en met zuilengangen. Helaas is de tempel zelf dicht als er geen plechtigheden zijn. Ik sta voor een gesloten deur.

(wordt vervolgd)

[prajak]

(vervolg)

Het bescheiden columbarium

De muur rondom de centrale tempel is een nissenmuur voor urnen. Je ziet op de volgende foto waar de urnen in geplaatst worden en de plaat met foto is een tegel die tegen urn gemetseld wordt. Je kunt het een familiegraf noemen. Maar het is vol en de andere urnen staan ingemetseld in de talrijke chedi's.

Beelden

In de tuin staat een verzameling Boeddhabeelden, ieder onder een fantasievol dakje. De tuin geeft je het gevoel van een sprookjesland.