Iedereen die Thailand regelmatig bezoekt of er woont zal er zeker weleens eentje hebben zien rijden. Ze vervoeren meestal landbouwproducten, zijn prachtig beschilderd, hebben fraai ijzerwerk en veelal uitgerust met een Kubota tweetact motor, die dat typische geluid maakt, waardoor de Thai het ook wel een tuktuk noemt.
Mijn zwager was na het zien van de Rot Iten meteen verkocht. Ik beloofde hem te stoppen als we een mooie Rot Iten zagen om het voertuig te bekijken. Die dag kwam sneller dan ik had verwacht, want de meeste Rot Iten zijn qua uiterlijk niet goed onderhouden en zien er verouderd uit. Op de terugweg van Prasat Phanom Rung in Buriram naar Khorat kwamen we door Dan Kwian. Je weet nog wel Dan=poort en Kwian=ossenkar. Net voordat we het dorp zouden verlaten stond er een prachtige Rot Iten aan de kant van de weg. Ik parkeerde de auto voor de Rot Iten en we gingen op zoek naar de eigenaar. We vroegen aan een oude man in een leeg kraampje waar de eigenaar was en hij wees naar een winkeltje in potten iets verderop. Ik wilde de eigenaar vragen of we de Rot Iten mochten bekijken, want ik wilde dat zonder zijn toestemming niet doen. De eigenaar zag ons en kwam op ons toelopen. Ik vroeg hem of we zijn Rot Iten van alle kanten mochten zien en van hem mocht dat zeker. Hij was er, zo te zien, ook een beetje trots op dat farang naar zijn voertuig vroegen.
Mijn zwager vroeg of hij op de bank achter het stuur mocht gaan zitten en vroeg ook toestemming voor het maken van een foto. Nou die toestemming gaf de eigenaar, maar hij ging wel zelf achter het stuur zitten.
Mijn zwager, een gepensioneerde ondernemer, zat die avond en de volgende dag te meimeren over het kopen van zo’n Rot Item, het naar Nederland te exporteren en het in te zetten bij evenementen. Maar dan zou de Rot Iten wel geschikt gemaakt moeten worden voor personen vervoer. Nu zijn het grote laadbakken met veelal een keepfunctie. Dus zou dat kunnen?
Een aantal dagen daarna bezochten we Chok Chai Farm (zie dat topic), maar we wilden wel op tijd terug naar huis, want we hadden die avond een afspraak. We vroegen de lieftallige gidsen of we tussendoor terug gebracht konden worden naar de uitgang en dat kon. Na de paardenshow gaven wij de gids een seintje dat we graag wegwilden. Ze vroeg ons even te wachten op vervoer naar de uitgang. We gingen naar buiten toe en wat stond daar? Een Rot Iten geheel geschikt gemaakt voor personen vervoer. Er konden 12 farang in. Ik noem farang, want ik heb in Khorat regelmatig een Rot Iten zien rijden met wel 30 man in de bak.
Dat probleem was opgelost, maar voordat je zo’n ding koopt, moet je veel meer weten. Ik had inmiddels de voorschriften gevonden waaraan een landbouwvoertuig, dat ook gebruikt wordt voor personen vervoer, in Nederland aan moest voldoen. De maten van een 20 foot container zaten inmiddels ook al in mijn hoofd.
Mijn zwager en zus waren inmiddels naar Nederland terug gereisd en op mij nu de taak een producent van Rot Itens op te zoeken. De eigenaar van de Rot Iten in Dan Kwian , dat 30 jaar oud was, zei dat hij zijn Rot Iten in Pak Tong Chai had laten opknappen. Dus op een dag gingen we naar Pak Tong Chai en vroegen aan de winkelier vlak bij de markt, waar de Rot Iten fabriek was. Hij zei: “Mai mi”, maar wij geloofde hem niet, want de eigenaar was pertinent. Dus vroegen we het aan een andere winkelier, maar kregen hetzelfde antwoord. Wat nu? Opeens bedacht ik me dat de casave oogst in volle gang was en dat zeker bij de bloemfabriek, tussen Dan Kwian en Khorat, op het parkeerterrein tientallen Rot Itens staan te wachten. We reden ernaar toe, stopte bij de eerste de beste Rot Iten en vroegen de eigenaar of hij wist waar de Rot Iten fabrikant was. De eigenaar twijfelde met het geven van die informatie, want er waren meer fabrikanten en als hij de naam van die ene gaf, dan zou hij de anderen benadelen. Na enig aandringen gaf hij de naam van de fabrikant in Ban Si Suk.
Ban Si Suk is een dorp, dat deel uitmaakt van Chakkarat. Je weet wel de plaats waar zich het vliegveld van Nakhon Ratchasima bevindt. De weg van Chakkarat naar Si Suk was een aaneen schakeling van kuilen. Niet zo erg als in Costa Rica, waar de kuilen 20cm en meer waren, maar toch genoeg om langzaam te rijden. Na 15km en twee keer vragen zagen we aan de rechterkant van de weg de Rot Iten werkplaats. We stopten en liepen op de werkplaats af.
Er was 1 Rot Iten in aanbouw, 1 klaar met de ruwe bouw en 1 bijna klaar voor aflevering.
De zoon van de eigenaar leidde ons rond en ik kon hem alles vragen wat ik wilde. Natuurlijk was ik geinteresseerd in de prijs. Het antwoord beantwoorde ook een andere vragen. De prijs varieert met het model. Een klein model kost iets meer dan 200.000 Bath, een midden model iets meer dan 300.000 Bath en het grote model iets meer dan 400.000 Bath. Als je een vrachtwagenmotor in plaats van een Kubota tweetakt motor wilde, werd de prijs hoger. Een houten opbouw van de laadbak is ook duurder dan met een ijzeren opbouw. Ik ging met hem het lijstje van Nederlandse voorschriften door en de werkplaats kon ervoor zorgen dat aan alle voorschriften werd voldaan. Het kleine model, hetzelfde als het eerste model in Dan Kwian en het model op Chok Chai farm, past precies in een 20 foot container.
Als Nederlander wil je natuurlijk vergelijken en aan de hand van een tweede hands site voor Rot Iten, vond ik nog een werkplaats in Sa Phra richting Chaiyaphum. Ik vond de ontvangst door de eigenaren al niet zo leuk en toen ze de prijzen noemden, was het echt einde hoofdstuk voor mij. We hebben daar wel kunnen zien hoe een Rot Iten beschilderd werd. De Chang was bezig met spuitbussen en creeerde de mooiste kunstwerkjes. Vakmanschap is er echt in Thailand.
Maar waarom dan niet gekocht? In de topic “Likee voorstelling” schreef ik, dat wij opgehaald werden door onze vriendin om naar haar ouderlijk huis te gaan. De chauffeur wist een kortere weg tussendoor. Vlakbij het ouderlijk huis was een ongeluk gebeurd. Een Rot Iten was op de achterkant van een bestelbus gereden. Toen we bij het ouderlijk huis arriveerden, hoorden we, dat de chauffeur van de Rot Iten was overleden. Hij was met zijn hoofd tegen de stang van de kap geslagen en het resultaat was gelijk aan die rode man uit 1 van de verhalen van Ron, die een baal sisal op zijn hoofd kreeg. Ik vond de Rot Iten in Nederland een te hoog veiligheidrisico.
