De eerste zeven jaar in dit huis had ik iets van ‘la ma vallen’ en in de ochtend deed ik mijn ronde en raapte rijpe mango’s gevallen van de bomen die ik in de tuin heb; twee volwassen bomen en een jonkie plus een tak van de boom van de buurtjes. En er waren dan gebarsten vruchten bij, vruchten waar de mieren kun kaken al in hadden gezet en overrijpe mango’s en dat werd bewaard voor de koeien. Maar er verdwenen er toch veel naar de ingewanden van mij vooral en van vrienden en buren. Want de mango’s zijn zoet en uitstekend van smaak.
Kai heeft een andere kijk op mango’s en daar had ik in het begin moeite mee maar nu we weer in de rijp zitten snap ik het zowaar. Ze plukt de mango’s zolang ze nog groen en hard zijn en dan worden ze vertroeteld. Een natte lap, een droge lap, en dan komt een stuk krant waarin ze liefdevol worden opgeborgen tot rijpere tijden aanbreken. De krant, voor de mensen die dat willen weten, is de Thaise krant met de naam ‘day-li-niws’ maar de mango’s blijken zich ook prima thuis te voelen in de Bangkok Post.
En na verloop van dagen of weken worden ze rijp en eetbaar en dan gaan er zakken vol naar vrienden en familie en buren en de rest blijft opgeslagen tot ze eetbaar zijn. En dan krijg je dit in en bij huis……
)
