Gezinsuitbreiding

[prajak]

1. En dan is hij er niet meer...

Kai meldt me: vader voelt zich niet goed. Vader is 80, moeder 77, maar moeder is vief, vader aanmerkelijk minder fit. Ik heb moeder meegemaakt in mijn huis en ja, ze is nog vief maar niet meer zo piep. Ik zie beiden in Bangkok als ik hun huis bezoek en een bakkie met ze doe.

Vader is wat licht in zijn hoofd en gaat naar het regeringsziekenhuis en wat ik daarna hoor is een bloeddruk van 160 (hoog ? laag ?) en daar een nachtje slapen; ik hoor daarna dat vader weer thuis is met kaliumtabletten want zijn zouthuishouding is niet in orde. Ik stel Kai gerust dat het wel mee zal vallen.

Maar dan die maandag; Kai luidop aan de telefoon en ze komt huilend naar me toe. Pa. Het duurt even voordat ze mijn vraag beantwoordt: pa is dood. Thuis in zijn stoel overleden; motortje gestopt, geen pijn gehad, gewoon, het leven heeft het eindpunt bereikt, de vlam dooft. Een dergelijke dood zou je iedereen wensen. Rot voor familie, beter voor de persoon zelf.

En dan wil Kai naar Bangkok. Haastig naar de kaartjesverkoper; vanavond om 19 uur vertrekt de bus want ik krijg haar niet in een vliegtuig en de veiliger trein vindt ze maar niks. Thuis wordt een tas ingepakt en komt info uit Bangkok over de procedure. Maandagavond gaat pa naar de tempel, dinsdag en woensdag worden gebeden gedaan en donderdag de crematie. Kosten 60 k baht inclusief alles. Er zijn nog maar 3 kinderen in leven van de 5 en die hoesten dat bedrag op. Want pa krijgt een waardig afscheid.

Wanneer kom je terug ? Dat weet ze niet maar het wordt vrijdag, of zaterdag, dan zondag dus ik reken op maandag maar dinsdag kan ook nog. Dit is Thailand. Het wordt dus woensdag….

Ze heeft mijn digiding mee en heeft ruim geknipt en ik moet het maar op schijf zetten en daarna gaan we naar de fotoprinter en mag ik zelf zien dat kosten noch moeite zijn gespaard. Pa heeft een traditionele crematie gehad en de as is uitgestrooid tijdens een boottochtje op een meer. Kostte wel iets meer…90 k.

En nu ? Want ik ken de situatie in dat huis. Ma woont daar nu alleen met haar oudste achterkleinzoon; Kai’s oudste zoon is gescheiden en zijn twee jongsten wonen bij zijn ex. De oudste woont nu bij overgrootmoeder; niet leuk voor een kind van 9. Vriendjes heeft hij niet want hij zit dagelijks drie uur in de schoolbus dus hij vertrekt met het eerste licht en komt met donker thuis….ga dan maar op straat met vriendjes spelen.

Of zowel ma als kleinzoon niet naar Nongkhai moeten komen, vraag ik.

Geen sprake van; men redt zich, men voelt zich sabaai-sabaai, hoe kom ik er bij. Nou, dan niet. Was lief aangeboden hoor. Maar ik geloof er niks van...

(Wordt morgen vervolgd)

[janjaap]

rraaaaaaaaaaaarrrrrrrrrrrrrrrrrrr

[Harm]

Laat me raden,

Na ampel overleg en wat ""pressie""

is men overstag en komt opoe en kleinzoon naar Nongkai.

Maar das een inkoppertje want eerder had je het al over een uitbreiding van je huisje gehad.

[Gardensafari]

Laat me raden,

Na ampel overleg en wat ""pressie""

is men overstag en komt opoe en kleinzoon naar Nongkai.

Maar das een inkoppertje want eerder had je het al over een uitbreiding van je huisje gehad.

Tsja, da's Thailand.
Familie betekent nog wat.
Zolang Prajak zich niet laat degraderen tot "tuinhuisjesfarang" is er weinig aan de hand.
En met die inwoning kan zo'n tuinhuisje op z'n tijd best wel eens een uitkomst bieden...

[rob kaen]

Zou geen relatie willen met iemand die constant met z'n familie bezig wil zijn. Ben zelf ook geen familiedier en 'n relatie neem je toch omdat je met z'n tweeen dingen wil kunnen ondernemen. Als het grootste deel van de week al in familie-aangelegenheden gaat zitten, kun je dus net zo goed geen relatie met elkaar beginnen.
Ik voel me overigens niet opgescheept met familie, dat zou ik alleen zo voelen als ik verplicht met ze om zou moeten gaan, maar er is maar sporadisch 'n familieaangelegenheid waar ik niet onderuit kan. M'n schoonmoeder zie ik graag maar dan 1x per jaar en dat is met songkran.
Nu is ze dit jaar niet gekomen ze moest geopereerd worden aan der oogleden dus moet ik jammer genoeg weer een jaar wachten voor ik der zie.
Nee geen familie in huis ik wil mijn rust dat heb je toch verdient als je ouder wordt nee geen gezeur en stress om me heen,mijn vrouw heeft geen kinderen en ik ook niet hier en in holland ook niet.
Nou prajak veel geluk verder met je nieuwe situatie hoop dat alles lukt wat je van plan bent

[joepattaya]

Ik heb ook eens tijdelijk wat gezinsuitbreiding gehad.
His Lordship vond het nodig om zijn vruchtbaarheid te testen op het andere geslacht en resulteerde in een schreeuwertje van Thaise komaf.
Ik bood aan om de hele familie onderdak te verschaffen met als tegenprestatie, dat mama de boel zou schoonhouden en dat papa de broodnodige rijst op de plank zou brengen door het verrichten van regelmatig betaalde arbeid.

Naast het feit, dat aan beide voorwaarden maar bijzonder moeilijk voldaan werd, dat de hele grap me maandelijks tussen de THB 10,000 en THB 15,000 kostte EN dat ik me op een gegeven niet meer thuis voelde in mijn "eigen huis", heeft me doen besluiten om de familie op eigen benen neer te zetten.

Er werd nog even geappelleerd aan mijn vader-gevoelens door me "papa" te noemen, maar ik zei steevast: "Ik ben geen homo geworden om papa te zijn!!" sanpten ze niet, maar ik was het kwijt.

Woon nu ruim een maand alleen........en moet eerlijk zeggen dat ik het gedoetje wel een beetje mis. Ik mis het alleen niet genoeg om er weer aan te beginnen.

Of Prajak eindigt als een "tuinhuisjes-farang" hangt in grote mate van hemzelf af; als hij graag vertoeft in een tuinhuisje, dan zal hij daar ook eindigen, maar Prajak kennende laat hij het zover nooit komen.

[dutch]

Zou geen relatie willen met iemand die constant met z'n familie bezig wil zijn. Ben zelf ook geen familiedier en 'n relatie neem je toch omdat je met z'n tweeen dingen wil kunnen ondernemen. Als het grootste deel van de week al in familie-aangelegenheden gaat zitten, kun je dus net zo goed geen relatie met elkaar beginnen.
Ik voel me overigens niet opgescheept met familie, dat zou ik alleen zo voelen als ik verplicht met ze om zou moeten gaan, maar er is maar sporadisch 'n familieaangelegenheid waar ik niet onderuit kan. M'n schoonmoeder zie ik graag maar dan 1x per jaar en dat is met songkran.
Nu is ze dit jaar niet gekomen ze moest geopereerd worden aan der oogleden dus moet ik jammer genoeg weer een jaar wachten voor ik der zie.
Nee geen familie in huis ik wil mijn rust dat heb je toch verdient als je ouder wordt nee geen gezeur en stress om me heen,mijn vrouw heeft geen kinderen en ik ook niet hier en in holland ook niet.
Nou prajak veel geluk verder met je nieuwe situatie hoop dat alles lukt wat je van plan bent

Ben het grotendeels met rob eens al moet ik er wel aan toevoegen dat alles erg persoonlijk is.
Vanwege mijn vroegere expat bestaan , ben ik nooit echt aan constante familie contacten gewend en vanwege de vele verhuizingen kwam er van "echte" vriensschappen ook niet veel.
Een en ander betekent dat ik me zeer goed kan vinden in mijn " eenzaam " bestaan.
Maar zoals gezegd,het is allemaal nogal persoonlijk in iemands relatie (s).

[prajak]

2. Toch naar Nongkhai…

Nu is mijn Thais steeds beter aan het worden. Kan niet anders als je een partner hebt, een werkster, een kouwe kant, een tuinman en een naay chaang die alleen maar Thais spreken en vaak slecht Thais ook want men kwaakt Isan en Lao door elkaar. De tuinman kan niet eens lezen en schrijven.

Dan leer ik aan het aantal telefoontjes en aan emotie dat het in Bangkok moeilijker gaat. Oma is 77 en dan een koter van 9 verzorgen, een spring-in-het-veld, dat valt niet mee. Het mensje wordt ook een daggie ouwer en heeft geen enkel inkomen. Kai betaalt iedere maand 3 k baht voor de schoolbus en 1.500 baht voor moeder uit haar toelage van mij.

Dan herhaal ik mijn aanbod maar. Beiden naar hier ? Na lang aarzelen krijg ik een ‘ja’. “Ik sta mijn Boeddha kamer wel af, daar kunnen ze slapen”.

Nee dus. Een boy van 9 hoort niet te pitten en de kamer te delen met een over-oma van 77. Beiden hebben recht op een eigen ruimte en mijn Kai moet een Boeddha kamer hebben voor de prevelementen….

Prevelementen. Geen juist woord; het betekent een informeel praatje. Maar nee, het is een formeel gebeuren, vind ik, iedere avond op de knietjes voor een muur vol beeltenissen van Boeddha, monniken, andere mensen die ik niet ken. De vele wierookstokjes branden dat het een aard heeft en dan komt een boek uit de kast en wordt er een uur, of meer, gemurmeld en gebeden opgezegd en dat in een toonhoogte die me doet denken aan de traditionele ‘gezangen’ die je hoort in iedere Thaise tempel. En iedere dag weer hoop ik dat ik de TV niet harder hoef te zetten want het is, voor mij althans, onaanhoorbaar. Maar het hoort bij het land. Grin and bear it.

Ik zet mijn plannen uiteen. En ik laat de bouwtekeningen zien. Wij laten een kamer aanbouwen voor junior. Aan de zuidoost kant van het huis is plaats zat, kost een stukje tuin, en daar kan een kamer met badkamer gebouwd worden van 5 bij 3,5 meter samen. Dan hebben we ineens twee badkamers met toilet/douche want met zijn vieren aanmodderen op de bestaande faciliteit geeft alleen maar ruzie….

Moeder kan dan in de huidige Boeddha kamer en Kai krijgt een andere Boeddha kamer en dat wordt de fitnessruimte waar eerst een nieuw dak op moet. Later maak ik wel afspraken dat ze niet gaat murmelen terwijl ik TV kijk…..

Maar ja, de bouw….

Dat geeft immense discussie. Blij met mijn voorstel, dankbaar ook dat ik moeder en kleinzoon in huis wil nemen, maar wat haar niet aanstaat….
is de plaats van de extra kamer, die kan ook 5 meter verderop….
is de plaats waar ik de deur van de badkamer wil, die moet anders….
is de maat van de badkamer, ze wil hem veel groter….
is de stank van de badkamer, de plee, dus er moet een tweede ventilator in….
is de plaats van de kastruimte….
enfin, er klopt geen fluit van.

(Wordt morgen vervolgd)

[RuudThai]

Wat interessant om dit besluitvormingsproces te volgen, om daar lering uit te trekken wat kan leiden tot het voorkomen dat je zelf in een eventuele val trapt.
Ik heb ruim 4 jaar gewoond in ons 1e huis in het geboortedorp van mijn vrouw (dat huis hebben we nog steeds), waar haar familie in dezelfde straat woont. Leuk voor haar hoor, maar ik ben wel gesteld op enige privacy en dat heb je dan niet, met al die familieleden om de hoek, die op elk moment - ook ongewenst - vrijelijk binnenlopen, soms zelfs de slaapkamer als je daar nog bent!
Wij gaan zeer regelmatig naar het dorp toe, om de familie te bezoeken, het huis bij te houden enz., en sommige familieleden komen ook regelmatig bij ons in de stad op bezoek, maar dat vind ik wel genoeg.
Ik zou echt geen kamer willen bijbouwen aan ons huidige huis om familieleden te huisvesten, dat komt me veel te dicht op de huid.

Ik denk dat het prajak nog wel eens vies gaat tegenvallen, al zijn schoonmama en kleinkoter nog zo aardig. Ze bemoeien zich tenslotte op zeer korte afstand met je huishouden en je leefomgeving. En kleinzoon is nu nog een jonkie, maar gaat over een paar jaar puberen. Nou, dan zal jij als iemand die geen kinderen gewend is zich nog wel een keertje op het hoofd krabben....

[printen44]

Ik kijk elke dag uit naar de verhalen van Prajak. Met een goed gevoel voor humor schildert hij het leven van een "farang" in de krochten van het binnenland van Thailand. Geweldig om te lezen. En als je het mij vraagt, mogen die verhalen van Prajak gebundeld worden in een boek. Zal een bestseller worden. En daar kan Sjon Hauser nog een puntje aan zuigen.

[rob kaen]

Ik weet wat hier speelt met fam in huis de laatste keer was met de bus onderweg een duitser uit udon zat er ook in een hoop kabaal schelden op alles ik zei jochie scheelt er wat.
Nou weg was die van huis en haard de hele dag fam over de vloer had niks meer te zeggen in zijn eigen huis.
Huis weg auto weg alles weg heb hem later weer getroffen en zei niks van je ex gehoord nee zei die ze mag alles houden ga er nooit meer terug.
En zo kan ik wel doorgaan maar het heeft geen zin je met die verhalen op te schepen je komt er wel achter vroeg of (te)laat.

[RuudThai]

Ik wil het niet zo zwart/wit stellen als rob kaen, maar 1 ding lijkt mij zeker: het privacy-gevoel van ons westerlingen is geheel anders dan het privacy-gevoel van de Thai. En dat zal eens botsen.
Ik ken prajak als iemand die zich houdt aan de regels. Maar dat zal zeker met de komst van kleinzoon op de proef worden gesteld. Voorbeeld: kleinzoon is zometeen 12 (of nog jonger!) en op een middag is de Honda motocy weg. Gevraagd aan Kai waar de motocy is antwoordt ze dat de jongen even in het dorp een fles cola moest kopen en de brommer heeft geleend..... Gebeurt hoor, écht! Dat wordt dus leren accepteren want verbieden heeft geen zin.
Wordt nog veel wennen prajak, ik wens je succes en geen hartklachten!

[Henk Korat]

Wat Prajak doet, past volgens mij geheel in de Thaise cultuur. Ik zie geen enkel kwaad, maar een man en vrouw die verantwoordelijkheden durven nemen. Niets mis mee.

Er zal heus wel af en toe stress zijn, maar ook veel vreugde.

Overigens, zo ging het bij ons in Nederland vroeger toch ook. Ik kan me nog goed herinneren dat, toen ik 12/13 jaar oud was, onze opa, de vader van mijn moeder, bij ons kwam inwonen. Voor de zus van mijn moeder werd het te zwaar. Natuurlijk was er binnen ons gezin kort overleg daarover, maar vader en moeder hadden het laatste woord. Ik heb genoten van mijn oude opa. Op het laatst ging hij dementeren. Dat was niet leuk. Hij moest naar een verpleegtehuis. Hij heeft daar slechts drie of vier weken gewoond en is toen overleden.

We moeten niet vergeten dat ze in Thailand, naar mijn beste weten, geen verpleeg of bejaardenhuizen hebben.

Laten we aub niet de fout maken de Nederlandse cultuur op de Thaise te plakken.

[ron]

Hallo Prajak

Wanneer zal de gezinsuitbreiding plaatsvinden?
Ik hoop dat je ons WEL op de hoogte houdt van de ontwikkelingen omtrent deze situatie.
Er is al meermalen door lezers geopperd om een bundel van jou verhalen te maken,en ook ik ben daar een voorstander van.

Prachtige uiteenzettingen van een expat op het Thaise platteland.
Ik kan er in ieder geval altijd van genieten,en zie jou belevenissen al helemaal voor me.
In afwachting van jou volgend schrijven,groetjes Ron.

[jomel17]

Lees ook graag de verhalen van prajak, volgens mij is dit nog het echte Thailand