Niet van lotjes getikt !

[prajak]

Deel 1 van 3.

We kennen ze allemaal, wel eens gezien, meestal lopend. De dames, ja, meestal zijn het dames in mijn woonregio, soms een heer, soms er nog tussenin. Men voorziet de hunkerende goegemeente van die kleine kans op immens geluk, “voorspoed en welzijn zullen uw deel worden”, en men haalt alles uit de doos. Nee, niet uit de kast maar uit de doos.

Om hun nek slingert een lint en daaraan hangt de doos met loten; het lint is sterk genoeg om de doos te dragen maar kan, dit is zorgvuldig nagemeten, niet leiden tot fysiek ongemak als een afgeklemde luchtpijp. Dat zou ook zonde zijn want het leidt alsdan tot verlies voor de staatskas die mede wordt gevoed door lieden als jij en ik die loten kopen. Aan een dooie collectrice heeft niemand iets.

Ja, zo heette die persoon vroeger in Nederland; ik denk dat ze er niet meer zijn. Ze woonden in statige huizen want de funktie was, als ik me goed herinner, weggelegd voor de fine fleur der samenleving, type “Veuve d’un Colonel” en gelijkaardige weduwes en die woonden toen beter dan nu Henk en Ingrid, om de gemiddelde burger eens modern aan te duiden. Het woord valt niet te verwarren met het Nederlandse woord zelatrice, in katholieke kringen betekende dit “werkend lid van een broederschap” en daarnaast propagandist, ijveraar, een beetje zoals het Engelse woord canvasser wat een eerzaam beroep is maar in dit land om de zoveel jaar wel eens levensgevaarlijk… Canvasser is stemmenwerver, campagnevoerder. Nee, dan is het verkopen van loten minder link. Dus wordt daaraan met verve gewerkt ! Geestdriftig, vol elan.

Zo kan het dan gebeuren dat je zit te eten of aan de koffie nipt en ineens, echt, ze komen uit het niets, staan ze voor je. Dames in kledij die ik het best beschrijf als ravissante raapsels van een snit die je niet aantreft in de schappen van Zeeman maar die hier, met een speelse verwijzing naar de weverij, schering en inslag zijn. Nee, het zijn niet de rijken die met loten leuren en ze moeten het hebben van de periode dat ze hun hap rijst moeten verdienen met een toeslag op de lotprijs. Men vraagt in het begin van de verkoopperiode 110 baht en dat betekent dus 30 baht loopgeld, maar allengs zakt de prijs naar 100 en zelfs 90 baht als de datum van de trekking nadert en ze zich realiseren dat de bron spoedig opdroogt.

Daar staat ze dan voor me. De collectrice. De doos gaat open en met trefzekere blik zoekt ze mijn ogen en wijst ferm een lot aan. Haar gezicht vertoont verdriet in de trant van “dit is de twee miljoen, maar ik kan het zelf niet betalen…”. Haar vinger blijft gedecideerd rusten op het lot en soms heeft ze er een verhaal bij. Ze heeft gedroomd, ze heeft een advies gekregen van haar vader, buurman, aangetrouwde nicht en daar de opa van, of ze heeft de ingewanden gelezen van een overreden kip voordat ze haar van straat haalde en in de koelkast stopte. Ze weet het zeker; DIT is het lot der loten. Die vinger gaat niet weg.

Nu koop ik wel eens loten en dan geef ik een bankbiljet aan mijn dame en zij keurt de waar en bepaalt de laatste drie nummers van wat ik koop. Die begint dan ook met vingers de nummers aan te wijzen ! Aan mij. Maar ik wil dat niet. Geef mij 10 loten en we doen samsam, zeg ik. Dat betekent in de praktijk dat ik de loten betaal en de opbrengst nul is…..

Lang geleden kocht ik alleen loten met een bepaald eindcijfer. Dat was 46, mijn geboortejaar; 07 en 11 want die hebben ook een betekenis in dat kader, en de 00 want dat is in het Thais soensoen en maak daar maar van wat je belieft.

Daar ben ik uit arren moede mee gestopt. Soms waren die nummers er helemaal niet. En dat wijt ik aan de speciale dorpsmeneren in dit land.

(wordt vervolgd)

[prajak]

Deel 2 van 3.

Men is zo bijgelovig dat men adviezen omtrent de winnende nummers aanvaardt van monniken en van de mensen in de dorpen die met de “geesten” omgaan. Nu neem ik monniken serieus behalve als het om loten gaat, maar mensen die met geesten omgaan passeer ik.

Maar die kun je niet passeren !

In het dorp woont zo’n meneer; en dat is een serieuze zaak hoor. Hij heeft “contacten met boven” en gaat ook over het “spirit house”, goden/geestenhuisje dat ik hier heb staan. Kijk ook eens hier http://www.google.nl/search?q=spirit+ho ... d=0CDoQsAQ

Het godenhuisje is een vorm van bijgeloof; heeft niets met het Boeddhisme te maken. Ook de drempelgeest, het woord zegt het al: die woont op de drempel van de woonst, is bijgeloof maar trap hem niet op zijn lijf want kommer en kwel, en erger, zal uw deel worden !

Toen ik hier kwam wonen stond het precies daar waar ik de carport wilde hebben. In de weg dus; hopeloos in de weg. Een houten paal in ernstige staat van verval en daarop een houten hut met kerststal. Mijn toenmalige dame keek er niet naar om dus ik besloot de kerststal in een doos te mieteren en ik haalde de hut van de paal en was echt van plan daar brandhout van te maken.

Dat had ik niet moeten doen. Hel en verdoemenis. Nee, ik had potdorie de goden verstoord ! De geesten onrustig gemaakt. De hut moest terug, de kerststal mocht ik wel uitmesten en de poppetjes opschonen, maar het moest en zou terug op zijn plaats. En daarna zou de dorpsmeneer komen om een andere plek aan te wijzen, in goed en degelijk overleg met de huisgeesten want die wonen niet zo maar ergens ! Stel je voor.

Ik werd ingeseind door een farang en besloot zelf de plaats te bepalen waar ik het nieuwe huisje wilde. Ik kocht een model op stenen paal en nodigde in het geniep de meneer uit, stopte hem 300 baht in de hand, en vroeg hem de geesten gunstig te stemmen om “daar, op die plek, ja, zie je waar ik die stok in de grond heb gestoken ? ” hun woonst te willen aanvaarden en aldus gemanipuleerd kwam de heer twee dagen later met in zijn gevolg enkele dorpsdames. Hij prevelde volstrekt onverstaanbare kreten en gooide toen een zakje leeg. Daarin zaten kippenbotjes, goed afgekloven en schoon gemaakt en die werden op de grond gegooid als ware het mikado. En wat denk je, de geesten seinden hem een plek in en ja, er stond dan wel een stok in de grond maar dat bleek geen bezwaar: hij zette een ander stokje er naast en DAT was de plaats waar de goden mijn huis in de gaten wensten te houden en te beschermen. En die hut staat er nog steeds….

Daarna vroegen ze om een pilsje….

Je snapt dat als zo’n meneer zegt dat het winnende lot eindigt op 46 dat iedereen dat nummer gaat kopen en dus de eerste dag van de verkoop je nergens meer dat nummer aantreft.

Toen men in het dorp lucht kreeg van de zware operatie werd mij hulp aangeboden; men wilde de geesten gunstig voor mij stemmen. Ja, daar hing een prijskaartje aan…. Ik heb daarvoor bedankt; mijn prijskaartje was al hoog genoeg…en van een betere kwaliteit.

Vandaag, 87 dagen na de ingreep en de onverwachte complicaties aan de lage rug is het sein “brand meester” gegeven en het licht op groen gekomen voor zwemmen en begeleide krachtsport. Dat is toch een hoofdprijs, niet waar ? Dat krijg je niet voor elkaar met kippenbotjes…..

(wordt vervolgd)

[prajak]

Deel 3 van 3.

De collectrices, inderdaad meestal dames, blijken te beschikken over een tot de verbeelding sprekend uithoudingsvermogen. Ze lopen toch maar uren per dag over de vaak ongelijke straatvloer en dan die hoge stoepen op en af, de hele dag lang. Als de kuiten bloot gaan zie je onderdelen die een waarlijk pront karakter hebben. Ze zijn goed getraind, de dames. En ze lopen in de kleding als beschreven maar…allemaal voorzien van een hoofddeksel tegen de zon. Hoofddeksel, ik zeg niet “hoedje”. Want wat je op hun hoofden ziet tart iedere beschrijving. Het zijn vaak vodden van stro.

Ach, ik ben natuurlijk verwend. Ik kijk ieder jaar naar de troonrede op BVN TV en dan zie ik de verzamelde Kamers der Staten Generaal. De Majesteit blinkt uit door een moderne doch zeer decente hoed en de voorzitster der Tweede Kamer blinkt uit door geen hoed op te hebben maar wat er daar verder aan dameshoeden te zien is tart eigenlijk ook iedere beschrijving. Als zotheid of als wufte blijk van wat men haute couture noemt ? Is dat de parade der “fine fleurse kopvodden” ? Een correcte besteding van ‘s Rijks pegulanten ? Moeten de traktementen omlaag ?

Nee, ik neem het de collectrices niet kwalijk dat men “jouette” omgaat met hun beperkte middelen. Stel je voor, je moet de hele dag maar leuren bij mensen die soms wel vijf minuten twijfelend naar de nummertjes kijken en maar geen keuze kunnen maken. Dan helpt haar vingertje ook niet meer. De besluitelozen van de straat ! Ze zien bijvoorbeeld twee nummertjes die hen wel wat lijken en in hun radeloosheid wordt dan moeders gebeld die het ook niet weet en soms, heel soms, worden dan beide nummers gekocht met het risico dat thuis de deegroller wacht wegens verspilling van de beperkte huishoudelijke middelen.

En dan komt de dag van de trekking waarop het tijd wordt de doos in te leveren bij het uitgiftepunt en de verkochte loten af te rekenen. Dan blijkt hoeveel men heeft verdiend met het geloop. En blijkt wat men tevergeefs heeft “meegesjouwd” aan het nektouw. En misschien krijgen ze ook wel op hun falie als er te weinig is verkocht; weet iemand dat ? En ik zit in de avond luxe aan de PC en draai de trekkingslijst uit op mijn printer…..

Thailand; prachtig land, lieve mensen, maar het is wennen….

[Henk Korat]

Prachtig Prajak. Ik weet nu eindelijk hoe ik dat met dat kerststalletje moet aanpakken.

De eerder door "iemand" aangewezen plek was in de hoek van mijn net aangelegde tuin.

Mijn vrouwtje en ik hebben er geen woorden over gehad (komt zelden voor), omdat het toch mijn tuin is.

Maar ik voel dat ze zo'n geesteshuisje wil hebben.

[v@go]

Welkom terug Prajak zulke verhalen heb ik gemist

[Mart]

Beter ten halve gekeerd dan met verkeerde mensen de vernieling in.

[vleespet]

Prajak ik ben blij dat je weer terug bent.

[Gardensafari]

De Thaise numerologie strookt niet met de Nederlandse.
Toch blijft mijn lief het met veel entousiasme proberen: de Thaise regels om te zetten in een winnend staatslot.
In Nederland komt ze nooit bij de monnikken, dus die kunnen haar niet helpen.
Sjamanen zijn in Nederland ook al dun gezaaid, dus dat gaat ook niet werken.
Kippenbotjes vallen net als theeblaadjes in Nederland ook al niet zoals het hoort.
Blijft er één informatiebron over: de droom.

Mijn lief slaapt vast en kan zich haar dromen 's-morgens zelden herinneren.
Maar soms wel en dan breekt de pleuris uit....
Stad en Thailand worden afgebeld om erachter te komen hoe de droom om te zetten in de juiste getallen.
Zo had ze laatst gedroomd over een rode zandweg.
De conclusie was: 42.
Ze heeft het mij zonder enig succes proberen uit te leggen.
Ik geloof dat het iets te maken had met huisnummer42 aan een zandweg in de buurt van Trat, waar een goede monnik had gewoond.
Maar het kan ook wel zijn dat die op 42-jarige leeftijd is overleden.
Of dat hij 42 kinderen had.
Maakt niets uit. De staatsloterij is een zuiver gokspel, dus eindcijfers 42 zijn voor mij net zo goed als bijvoorbeeld 77.
Een staatslot in huis gehaald, nummer 42.

Op de trekkingsavond blijkt dat de hoofdprijs is gevallen op... eindcijfers 24.
"Zie je wel", zo sprak mijn lief, "hij draaien".
Uiteraard valt daar niets aan te ontkennen.
"Weg ook draaien, naar links."
Dat was informatie die ze niet had verstrekt aan de numerologen...
En ja, dan mis je het draaien.
Maar 4 en 2, dat klopte.
Dus had ze er met haar droom dichtbij gezeten, vond ze zelf.

"Maar", zo ging ze verder, "Nederlandse loterij niet goed. Moet hebben drie cijfers, niet twee."
En zo ben ik weer bij mijn uitgangspunt: de Thaise en Nederlandse numerologie verdragen elkaar niet.
Reken maar na:
twee lootjes in Thailand is 2 X 3 eindcijfers = 6
twee lootjes in Nederland is 2 X 2 eindcijfers = 4
Als je die twee optelt krijg je 10.
De tientallen doen niet mee, dus is het laatste getal bepalend: 0.
En 0 = niets.
Dus dat gaat nooit werken.

[Duiker]

Prajak, fijn dat jer er weer bent.

[bauke66]

Wij kopen alleen loten met het kenteken van onze auto, die heeft de zegen van boedha gekregen, dus dat moet zich terug betalen......
Prajak ik vind het fantastisch dat je weer 'onder' het forum bent. Ik prevel boedha dat je het nog vaak op de heupen zult krijgen.

Groeten Bauke

[afra]

Hee, weer terug, fijn. Ik wil je nog bedanken voor de tip over de glucosamine. Ik geloofde er tot toen niet echt in. Toch maar gekocht en mijn schouder is veel minder pijnlijk.

[dutch]

Ik kop de lootjes.
De winst gaat naar haar
(50% op de spaarrekening en 50% in de portemonnaie en bij prijzen van 10000 en meer, is er een andere verdeelsleutel )

[joepattaya]

Ik prevel boedha dat je het nog vaak op de heupen zult krijgen.

Over heupen gesproken........Prajak, ouwe zemelaar, hoe is het met je heup(en)?

[nbreeker]

Prajak ik was het in het verleden niet altijd met je eens maar welkom terug.

[RuudThai]

Ik kop de lootjes.
De winst gaat naar haar
(50% op de spaarrekening en 50% in de portemonnaie en bij prijzen van 10000 en meer, is er een andere verdeelsleutel )

.....maar die is nog nooit toegepast