seniorenleed, niet alleen NL talig

[jumbo]

http://www.thaivisa.com/forum/topic/453 ... try4300155

[joepattaya]

Ze hebben aan de ene kant wel een punt, maar aan de andere kant: Moet men nu ook hier al de betutteling gaan loslaten op de bevolking. MEN zal wel vertellen of men al dan niet voldoende middelen heeft, of dat men er wel of niet appetijtelijk genoeg uitziet om voor volwaardig door te gaan.

Als er in Chiang Mai een lichtelijk "verloederde" twintiger door de Soi slentert, dan is het waarschijnlijk een back packer die zichzelf, laat staan zijn kleding al een paar dagen niet gewassen heeft en net van het busstation onderweg is naar het hostel.

Als er een grijzaard met een dikke buik door de straten slentert in een versleten t-shirt, dan is het waarschijnlijk een pensionado die zichzelf lekker voelt in zijn (ooit) heel dure outfit en zich niet wenst over te geven aan de slecht passende casual wear die men op de Night Market aanbiedt.

Ik heb zoiets van: Leven en laten leven en men er voor kiest om als "aspirant-landloper" door het leven te gaan, dan is dat zo. Wie is men dan om dat te veroordelen.

Natuurlijk zijn er echte gevallen en die zijn ook schrijnend, maar dat lost zich vanzelf bij de eerste les: "Vliegen zonder parachuut". (Nee, da's te hard.............of toch ook weer niet?). Het is wel weer frapant, dat de Britse Consul in CNX 1 van de voortrekkers is van het klupje dat dit probleem (als het dat al is) mag oplossen. Niet geheel onbegrijpelijk als je weet dat de Britse pond 3 jaar geleden nog goed was voor THB 72 en nu nog maar THB 48 oplevert, da's toch even een teruggang van 37% en als je dus toendertijd net op het randje van de THB 65,000 zat, zit je nu op THB 43,333 en dus ga je van een leven als God in Frankrijk naar een leven onder de brug langs de Seine........bij wijze van spreken dan.

[prajak]

Het toont maar weer eens aan dat je in dit land niet meer kunt leven van de lucht of de liefde alleen. De visumregels zijn aangescherpt en je moet inkomen of poen hebben. En heb je geen zorgpolis dat moet je v-e-e-l poen hebben. Je moet ook een waardevermindering van "jouw" munt aankunnen met spaargeld om hier te deponeren voor verlenging van het verblijf.

Of je moet een stap terug doen. Goedkoper gaan wonen en leven. De buikriem aanhalen. Er zijn dagen dat ik zelfs zou wensen dat ding te kunnen aanhalen.......

En krijg je een bedlegeriig bestaan zonder voldoende middelen ga dan terug naar het thuisland. Daar is de zorg altijd beter en is er een vangnet. En familie. Maar ik begrijp het wel. je hebt hier een partner en misschien wel koters.

Ga je "malen" dan ben je overgeleverd aan ... ja, aan wie ? Dan mag je hopen dat je een goede partner hebt en niet een die de poen inpikt en je laat verr..... Maar hoe dat wordt gemachtigd heb je zelf in de hand ! Mijn dame kan geen geld uit NL naar hier boeken. Dat kunnen alleen een broer van mij en ik. En daarmee heb je controle ingebouwd.

[luc.cc]

Ze hebben aan de ene kant wel een punt, maar aan de andere kant: Moet men nu ook hier al de betutteling gaan loslaten op de bevolking. MEN zal wel vertellen of men al dan niet voldoende middelen heeft, of dat men er wel of niet appetijtelijk genoeg uitziet om voor volwaardig door te gaan.

Als er in Chiang Mai een lichtelijk "verloederde" twintiger door de Soi slentert, dan is het waarschijnlijk een back packer die zichzelf, laat staan zijn kleding al een paar dagen niet gewassen heeft en net van het busstation onderweg is naar het hostel.

Als er een grijzaard met een dikke buik door de straten slentert in een versleten t-shirt, dan is het waarschijnlijk een pensionado die zichzelf lekker voelt in zijn (ooit) heel dure outfit en zich niet wenst over te geven aan de slecht passende casual wear die men op de Night Market aanbiedt.

Ik heb zoiets van: Leven en laten leven en men er voor kiest om als "aspirant-landloper" door het leven te gaan, dan is dat zo. Wie is men dan om dat te veroordelen.

Natuurlijk zijn er echte gevallen en die zijn ook schrijnend, maar dat lost zich vanzelf bij de eerste les: "Vliegen zonder parachuut". (Nee, da's te hard.............of toch ook weer niet?). Het is wel weer frapant, dat de Britse Consul in CNX 1 van de voortrekkers is van het klupje dat dit probleem (als het dat al is) mag oplossen. Niet geheel onbegrijpelijk als je weet dat de Britse pond 3 jaar geleden nog goed was voor THB 72 en nu nog maar THB 48 oplevert, da's toch even een teruggang van 37% en als je dus toendertijd net op het randje van de THB 65,000 zat, zit je nu op THB 43,333 en dus ga je van een leven als God in Frankrijk naar een leven onder de brug langs de Seine........bij wijze van spreken dan.

Ik voel mij ok het best in mijn vel in een T shirt en een short, ik heb mijn hele leven lang in een uniform met stijf gestreken hemden en broeken en das moeten rondlopen.
Nu dat ik hier in Thailand kan genieten van de zon en van mijn pensioen, doen ze moeilijk over mijn kleding.
Als ik met mijn vrouw wil gaan shoppen moet ik deftig gekleed zijn, dwz lange broek met hemd.
Ik wil mij goed voelen en mijn eigen kleden zoals ik dat wil.
OK zegt ze dan loopt ge niet samen met mij, loop dan maar een meter of twee van mij af.
Ongelooflijk !!!!
Ik vroeg haar maar waarom doet ge zo moeilijk over mijn kleding,
antwoord : De mensen (Thais) zien dat en denken dan dat ik je niet goed verzorg en dat ik profiteer van farang (geld) en niet van mijn
man houd.
Ongelooflijk !!!!
Ok heb me nu aangepast en doe dan maar als ik buitenshuis ga terug dat "rot uniform" (lange broek en stijf gestreken hemd) aan waar ik vroeger zo lang
heb moeten in rond lopen (weliswaar zonder das).
Ik heb de hippie periode nog meegemaakt, oh wat was het toen fijn kwestie kledij.
De Thai zijn enorm jaloers en de echtgenote wilt steeds pronken met haar man en dan nog liefst met dure
Armani en Guzzi kleding
Wel daar heb ik het moeilijk mee, maar ja toch maar volgen (enkel met de dure merkkleding doe ik niet mee)

[Borowolf]

Ach luc, driedelig pak hoeft gelukkig niet meer.

Ik heb er in mijn jonge jaren ook nogal platvoers bijgelopen.
Na mijn studie naar klanten en ja, in pak inderdaad. Ik hield me maar voor dat de klant
weliswaar koninklijk behandeld wilde worden maar dat ze daar dan ook
keizerlijk voor betalen.

In de loop der tijd toch wel gaan wennen aan het idee dat "het oog van de vrouw
ook wel wat wil". Wat zou jij er van vinden als zij er niet leuk bijliep?
Als ik sommige farang er hier bij zou lopen dan denk ik zelfs wel eens...
"je zou er maar naast moeten lopen".

Dus nee, geen driedelig pak meer voor mij. Die tijd is geweest.
En ik hoef ook (nog?) geen hemd aan.
Maar ik loop er ook niet meer bij zoals in mijn jonge jaren met nog lange haren.
Die tijd is ook geweest.

Nu is het zo dat zij en ik er allebei voor elkaar leuk uit proberen te zien.
Daar zit ook wel wat in, toch?

[yandre]

ach kleding loop waar je prettig in voelt
heb in nederland altijd overdag in het ketelpak gelopen
op het werk veiligschoenen aan
en nu lekker luchtig en moet ik naar een school ambasade of
dergelijke dan pas ik mij aan maar in het dorp korte broek en
hempje heerlijk.
val dan niet op in het dorp ja mijn kleur en aparte neus.

[prajak]

Toen ik naar hier kwam kreeg ik 37 muntjes voor mijn euro. Daarop is mijn vertrek gebaseerd; die 37 muntjes waren genoeg pensioen- en lijfrente-inkomen om hier lekker te wonen en de rente op de bank zou ik sparen, had ik niet nodig. Anders zou ik nog een paar jaar doorwerken want ik heb geen miljoen euro in de bank.

Ik heb nimmer minder dan 37 muntjes gehad, alleen maar meer. Dus heb ik het ruimer dan verwacht.

Maar veel mensen zijn naar hier gekomen met de koers op 45 of meer en die krijgen een klap in de knip. Als je dat niet kunt opvangen uit rente of uit vermogen dan ben je een arm mens. Het is vaker gezegd, zonder buffer moet je niet naar hier komen.

En kleding, ach, ik geef er niks om. Een short en een shirt, en sokken tegen de muggen want ik schijn lekker bloed te hebben. Maar dat is buiten Kai gerekend ! Die is erg veeleisend wat mijn kleding betreft. Niet om met me te pronken want ik ben een semi-ouwetje en daarmee valt niet te pronken. Nee, shorts moeten tot de knie gaan en moeten effen van kleur zijn, geen frivoliteiten die een zeker savoir vivre weergeven of een carnavalesk uiterlijk hebben. Een shirt mag in alle kleuren maar de navel moet onzichtbaar blijven en de sokken moeten een keurig dessin hebben. Saaiheid of traditie ? We vinden langzaam een gulden middenweg......

En de mooie pakken blijven in de kast. Die zijn ooit hier gemaakt op een maatje dat hoort bij 85 kilo en daarvan kan ik alleen maar dromen......