Jij kunt makkelijk kletsen ( geen geloop meer )greenthaiway schreef:Prajak.
Die ellende zoals je omschrijft is er niet.
Het is een fluitje van een cent, dat bewijs van leven leveren.
Een kind kan de was doen.
1 x per jaar wat vraagjes beantwoorden en het opsturen wordt voor je gedaan.
Valt dus echt mee en is een vooruitgang ten opzichte van de vorige regeling m.b.t. bewijs van leven.
Na enkele maanden weet men bij elk SSO kantoor van de hoed en de rand.
Geen geloop meer naar een notaris, stadhuis of wat dies meer zij!
Grtz
Norman
Als al die andere pensioen boys of girls ( of die minister, hoe heet die ook weer - Hors of zo ) nu eens gaan samenwerken met SVB , en maar 1x per jaar zo'n formulier eisen, dan is de ellende over.
Op een gegeven moment ( half juni ) constateerde ik dat de uitbetaling van mijn pensioen bij DELTA LLOYD sinds november niet meer was ontvangen.
Ik achter het toetsenbord en naar de reden gevraagd. Geen bewijs van leven ontvangen. Kan gebeuren dacht ik en vroeg dus om een nieuw formulier ( de zwervers hadden niet eens de moeite om mij even te benaderen per post / email /of mobil ) Ik weer in gezelschap van mijn gezelschapsdame naar het stempeltjes kantoor. Vervolgens dat vot weer in enveloppe gedaan en verstuurd. Liegen doe ik zelden dus ofschoon het ongeloofwaardig is.... er kwam geen poen. Na zeer veel emails en een paar telefoontjes heb ik 21/7 het vierde exemplaar verstuurd, mar nu aangetekend en per EMS, kosten 950 TB, en nu maar weer afwachten.
Uiteraard was ik het spuugzat, en heb een samenvatting gemaakt van alle heen en weer emails, en deze verzonden aan uiteraard de directie en al die jongens en meisjes waarvan ik een email adres had.
In de email waarin ik man en paard hebt genoemd, Hfd Klantenservice, manager dit en dat en weet ik veel, en verzocht naar een intern onderzoek.
Ik ben helemaal niet boos of onaardig geweest, maar ca 2 jaar geleden is me nagenoeg het zelfde overkomen, en ook dat is niet zo erg maar iedere keer weer naar dat stempels mannetje bezorgde bij de kriebels.
Tegen mijn vrouw had ik al gezegd dat we dan maar droog brood zouden eten, waarop zij zei: dan haal je toch een beetje uit je schatkist. Ik durfde haar niet te vertellen dat ik niet meer weet waar ik hem begraven hebt.