in thailand wonen zonder veel geld

[gast]

Roger ph schrijft:"bereid je goed voor en zorg dat, desnoods door een paar jaar hard te sparen, je geen avonturen begint waar je later spijt van krijgt".


Mijn motto is dat je beter spijt kan krijgen van iets dat je WEL hebt geprobeerd, dan spijt krijgen van iets dat je NIET hebt geprobeerd!!!!!

[Manuel]

Dat je in Thailand met minder toekomt is 1 ding. Om als advies te geven dat je met een paar hondered Euro kan overleven, lijkt mij onverstandig.

Visa verplichtingen. Minimum inkomsten eisen. Werkvergunning. Zijn deze zaken ook meegerekend? Wat zijn de minimale voorwaarden om in Thailand te mogen verblijven?

Dat zou het begin moeten zijn voor een ieder die zich hier zou willen vestigen.

[Mystic]

De mensen die kapot gaan in Thailand, zouden ook kapot (kunnen) gaan in hun eigen, of een ander land.
Overal zijn verleidingen, en als je niet "gewoon" bij jezelf blijft, en inderdaad de tering naar de nering kun zetten, ga je overal kapot.

Ik zou best zonder een paar dingen die ik hier heb kunnen, denk aan een dure inrichting van je huis, je leeft daar buiten, drie kasten kleren, grote tv (of 2), en zo nog wel veel meer, maar zonder computer? no way, zonder een bierje? nooit meer wijn? nooit meer auto rijden? no way, ik ga liever gewoon dood, ik ben een bourgondische vrouw, geen boedistische monnik.....
Mijn tijd komt nog wel, ik heb de tijd

[ericsson]

De mensen die kapot gaan in Thailand, zouden ook kapot (kunnen) gaan in hun eigen, of een ander land.
Overal zijn verleidingen, en als je niet "gewoon" bij jezelf blijft, en inderdaad de tering naar de nering kun zetten, ga je overal kapot.

Ik zou best zonder een paar dingen die ik hier heb kunnen, denk aan een dure inrichting van je huis, je leeft daar buiten, drie kasten kleren, grote tv (of 2), en zo nog wel veel meer, maar zonder computer? no way, zonder een bierje? nooit meer wijn? nooit meer auto rijden? no way, ik ga liever gewoon dood, ik ben een bourgondische vrouw, geen boedistische monnik.....
Mijn tijd komt nog wel, ik heb de tijd

sluit ik me volledig bij aan, ik leef liever hier als een bourgondier dan daar als een monnik, mijn doel is in thailand gaan leven als een bourgondier

[Denhakke]

Roger ph schrijft:"bereid je goed voor en zorg dat, desnoods door een paar jaar hard te sparen, je geen avonturen begint waar je later spijt van krijgt".


Mijn motto is dat je beter spijt kan krijgen van iets dat je WEL hebt geprobeerd, dan spijt krijgen van iets dat je NIET hebt geprobeerd!!!!!

Je moet het zeker proberen maar zorg er dan tenminste voor dat je het geld ervoor hebt. Als je met een minimum van inkomsten naar ginder gaat komt 90 % binnen de 2 jaar terug. Ik ga nu al een 7 tal jaar op vakantie naar Thailand omdat mijn nonkel ginder een restaurant heeft (Patong) maar in die 7 jaar heb ik al veel buitenlanders zien komen en gaan.
Je moet het proberen maar zorg er tenminste niet voor dat je nadien eens zo hard moet werken om de gemaakte schulden terug te betalen.

[falang]

Ik ben geen boedistiese monnik, maar voel me prettiger bij een in alle opzichten gematigd leven, misschien omdat ik in Nederland ook een tijd van erg weinig en zonder dak boven m'n hoofd geleefd heb. Als ik de westerse overdaad soms zie, de overdadige luxe, de 5-sterren hotels, dure auto's etc. wordt ik soms een beetje onpasselijk.
Uiteraard moet je in Thailand wel zorgen aan de formele verplichtingen te kunnen voldoen w.b. visa etc. Maar voor de rest is het een kwestie van individuele keuzes hoeveel luxe je wilt.
Ik heb ook mensen in Thailand kapot zien gaan aan drank of bedriegende vrouwen. Ze hadden alle schepen achter zich verbrand. Als je zorgt dat er altijd een weg terug is naar Nederland kun je rustig wat proberen.
Ik klink meer als een dominee dan als een boedistiese monnik, hoewel ik me met de laatste meer verwant voel.

[met 15 000 baht toekomen]

Ik ben het volledig eens met de reacties op mijn eerdere bijdrage. Vijtienduizend baht komt ruimschoots toe om in Thailand te leven. Hangt natuurlijk vooral af van hoe je het gewend was in Nederland of Belgie en je bereidheid om die levensstijl drastisch terug te schroeven. Mijn stukje was vooral bedoelt voor diegenen die te hard aan het dromen zijn en onvoorbereid gekke dingen willen/gaan doen. Als je in de mogelijkheid bent moet je jezelf ook eens testen op het feit of je een low-budget leven echt aankan. Je kan alles gaan romantiseren maar de confrontatie met de praktijk is nog wat anders. En dan is er nog de druk van de Thaise aanverwanten of... je eigen Thaise partner. Want een farang wordt alvlug geassocieerd met GELD. Hoe zal je bijvoorbeeld omgaan met de verarmde tak van je familie die komt aankloppen voor wat hulp. Ze kunnen de begrafenis niet alleen betalen, geen schoolgeld voor hun pientere zoon of dochter, de bank dreigt hun lapje grond te verkopen als ze niet regelmatig de lening blijven afbetalen. Leer dan ook omgaan met de teleurgestelde reacties die dan zullen volgen. Leer dan ook omgaan met het feit dan je plots iets minder populair wordt. Ja natuurlijk genegenheid koop je niet met geld, dat clichee kennen we maar je zal heel vlug totaal geisoleerd staan indien je niet af en toe een financieel handje helpt. Oh ja nog iets. Ik ben niet een Belgische toerist die het allemaal beter weet na een kort verblijf in Thailand. Ik ben ook geen veteraan die al jaren in Thailand verblijft... maar vijftien jaar telkens 4, 5 weken ginds en mijn huwelijk dat toch al 13,5 jaar duurt geven me toch enig recht van spreken.
Mensen die low-budget leven en perfect gelukkig zijn krijgen mijn volste respect en dat meen ik. Ik hoop dat ze ook gedacht hebben aan een goede verzekering en dat niet alle bruggen naar het eigen moederland opgeblazen zijn want het lot kan soms erg wispelturig zijn.. en dat is ook een clichee (om als slot te kunnen rijmen op...)
Roger

[rogerphayao]

Ik ben het volledig eens met de reacties op mijn eerdere bijdrage. Vijtienduizend baht komt ruimschoots toe om in Thailand te leven. Hangt natuurlijk vooral af van hoe je het gewend was in Nederland of Belgie en je bereidheid om die levensstijl drastisch terug te schroeven. Mijn stukje was vooral bedoelt voor diegenen die te hard aan het dromen zijn en onvoorbereid gekke dingen willen/gaan doen. Als je in de mogelijkheid bent moet je jezelf ook eens testen op het feit of je een low-budget leven echt aankan. Je kan alles gaan romantiseren maar de confrontatie met de praktijk is nog wat anders. En dan is er nog de druk van de Thaise aanverwanten of... je eigen Thaise partner. Want een farang wordt alvlug geassocieerd met GELD. Hoe zal je bijvoorbeeld omgaan met de verarmde tak van je familie die komt aankloppen voor wat hulp. Ze kunnen de begrafenis niet alleen betalen, geen schoolgeld voor hun pientere zoon of dochter, de bank dreigt hun lapje grond te verkopen als ze niet regelmatig de lening blijven afbetalen. Leer dan ook omgaan met de teleurgestelde reacties die dan zullen volgen. Leer dan ook omgaan met het feit dan je plots iets minder populair wordt. Ja natuurlijk genegenheid koop je niet met geld, dat clichee kennen we maar je zal heel vlug totaal geisoleerd staan indien je niet af en toe een financieel handje helpt. Oh ja nog iets. Ik ben niet een Belgische toerist die het allemaal beter weet na een kort verblijf in Thailand. Ik ben ook geen veteraan die al jaren in Thailand verblijft... maar vijftien jaar telkens 4, 5 weken ginds en mijn huwelijk dat toch al 13,5 jaar duurt geven me toch enig recht van spreken.
Mensen die low-budget leven en perfect gelukkig zijn krijgen mijn volste respect en dat meen ik. Ik hoop dat ze ook gedacht hebben aan een goede verzekering en dat niet alle bruggen naar het eigen moederland opgeblazen zijn want het lot kan soms erg wispelturig zijn.. en dat is ook een clichee (om als slot te kunnen rijmen op...)
Roger

Rogerphayao is de naam
heb blijkbaar een foutje gemaakt waardoor het -gast- werd

[Bartje]

Ik ben het volledig eens met de reacties op mijn eerdere bijdrage. Vijtienduizend baht komt ruimschoots toe om in Thailand te leven. Hangt natuurlijk vooral af van hoe je het gewend was in Nederland of Belgie en je bereidheid om die levensstijl drastisch terug te schroeven. Mijn stukje was vooral bedoelt voor diegenen die te hard aan het dromen zijn en onvoorbereid gekke dingen willen/gaan doen. Als je in de mogelijkheid bent moet je jezelf ook eens testen op het feit of je een low-budget leven echt aankan. Je kan alles gaan romantiseren maar de confrontatie met de praktijk is nog wat anders. En dan is er nog de druk van de Thaise aanverwanten of... je eigen Thaise partner. Want een farang wordt alvlug geassocieerd met GELD. Hoe zal je bijvoorbeeld omgaan met de verarmde tak van je familie die komt aankloppen voor wat hulp. Ze kunnen de begrafenis niet alleen betalen, geen schoolgeld voor hun pientere zoon of dochter, de bank dreigt hun lapje grond te verkopen als ze niet regelmatig de lening blijven afbetalen. Leer dan ook omgaan met de teleurgestelde reacties die dan zullen volgen. Leer dan ook omgaan met het feit dan je plots iets minder populair wordt. Ja natuurlijk genegenheid koop je niet met geld, dat clichee kennen we maar je zal heel vlug totaal geisoleerd staan indien je niet af en toe een financieel handje helpt. Oh ja nog iets. Ik ben niet een Belgische toerist die het allemaal beter weet na een kort verblijf in Thailand. Ik ben ook geen veteraan die al jaren in Thailand verblijft... maar vijftien jaar telkens 4, 5 weken ginds en mijn huwelijk dat toch al 13,5 jaar duurt geven me toch enig recht van spreken.
Mensen die low-budget leven en perfect gelukkig zijn krijgen mijn volste respect en dat meen ik. Ik hoop dat ze ook gedacht hebben aan een goede verzekering en dat niet alle bruggen naar het eigen moederland opgeblazen zijn want het lot kan soms erg wispelturig zijn.. en dat is ook een clichee (om als slot te kunnen rijmen op...)
Roger

Rogerphayao is de naam
heb blijkbaar een foutje gemaakt waardoor het -gast- werd

Helemaal mee eens!

[Manuel]

Je geeft duidelijk aan elke keer als toerist naar thailand te komen. Je mag hier veel komen en een Thaise getrouwd zijn maar een bezoek van 4 of 5 of iets meer weken is zeker een toeristisch bezoek. Bij een vestiging gaan er zeker andere maatstaven meespelen.....

Nogmaals, wat is het minimum loon voor een Nederlander in Thailand? 50,000.00 THB? Dat is 1,000.00 Euro? Waar gaan we heen met 15,000.000 per maand? illigaal hier verblijven?

[falang]

Je kan toch elke maand een visumrun maken. Dan heb je tochniets te maken met minimumloon etc.?

[nicod]

Je geeft duidelijk aan elke keer als toerist naar thailand te komen. Je mag hier veel komen en een Thaise getrouwd zijn maar een bezoek van 4 of 5 of iets meer weken is zeker een toeristisch bezoek. Bij een vestiging gaan er zeker andere maatstaven meespelen.....

Nogmaals, wat is het minimum loon voor een Nederlander in Thailand? 50,000.00 THB? Dat is 1,000.00 Euro? Waar gaan we heen met 15,000.000 per maand? illigaal hier verblijven?

Manuel,

Wat je zegt klopt. Ook ik heb een Thaise vrouw . Ze werkt en woont in Thailand. Ongeacht het aantal keren dat ik daar ben' blijf ik een toerist" en geef als zodanig geld uit. De momenten daartussen in Nederland heb ik hard nodig om daarvan te herstellen (financieel) Van 15.000 Baht per maand kan en wil ik niet rondkomen. Ik zou momenteel de laatste stap ook niet KUNNEN nemen dus. (vertrek naar Thailand voor altijd)

Een leven in Thailand vergt voorbereiding ook financieel (de minimale waarborgen mag je niet vergeten) Zie andere forum teksten. M.a.w zonder back-up wordt het lastig.

Natuurlijk kun je overal op deze wereld voor een dubbeltje leven als je de weg kent of bereid bent die te vinden, echter als je deze vraag op het/ dit forum neerlegt denk ik dat je de weg nog niet gevonden hebt en europese antwoorden wilt hebben.

Wees kritisch (ook naar jezelf) Thailand Maakt je niet gelukkiger. dat is echt een taak voor jou zelf (en kost niets) Behalve inspanning. Thailand is geen "vlucht" land (geen enkel land overigens).

[Mystic]

Ik ben geen boedistiese monnik, maar voel me prettiger bij een in alle opzichten gematigd leven, misschien omdat ik in Nederland ook een tijd van erg weinig en zonder dak boven m'n hoofd geleefd heb. Als ik de westerse overdaad soms zie, de overdadige luxe, de 5-sterren hotels, dure auto's etc. wordt ik soms een beetje onpasselijk.

Ik klink meer als een dominee dan als een boedistiese monnik, hoewel ik me met de laatste meer verwant voel.

Als je werkelijk zo "zen" bent, of wilt zijn, wordt je nergens (meer) onpasselijk van, dan 'verheerlijk' je het een niet, en verwerp je het ander niet.
Om jezelf beter te kunnen en willen doorgronden, zou je je af kunnen vragen wat de ongebreidelde luxe en decadentie met je doet, en vooral..... waarom?

[rogerphayao]

Je geeft duidelijk aan elke keer als toerist naar thailand te komen. Je mag hier veel komen en een Thaise getrouwd zijn maar een bezoek van 4 of 5 of iets meer weken is zeker een toeristisch bezoek. Bij een vestiging gaan er zeker andere maatstaven meespelen.....

Nogmaals, wat is het minimum loon voor een Nederlander in Thailand? 50,000.00 THB? Dat is 1,000.00 Euro? Waar gaan we heen met 15,000.000 per maand? illigaal hier verblijven?

Voor mezelf is het dus afwachten geblazen voor ik de status van Thailandgoeroe bereik. Ik zal verder ook maar zwijgen over voetbal want ik ben zelf nooit profvoetballer geweest. Politiek idem dito ik heb namelijk nooit in het parlement gezeten. Kunnen enkel diegenen die effectief in Thailand wonen zinnige dingen zeggen/schrijven? Is niet zo hard bedoelt hoor al is er sprake van enig sarcasme.
de toerist,
Roger

[falang]

Ik ben geen boedistiese monnik, maar voel me prettiger bij een in alle opzichten gematigd leven, misschien omdat ik in Nederland ook een tijd van erg weinig en zonder dak boven m'n hoofd geleefd heb. Als ik de westerse overdaad soms zie, de overdadige luxe, de 5-sterren hotels, dure auto's etc. wordt ik soms een beetje onpasselijk.

Ik klink meer als een dominee dan als een boedistiese monnik, hoewel ik me met de laatste meer verwant voel.

Als je werkelijk zo "zen" bent, of wilt zijn, wordt je nergens (meer) onpasselijk van, dan 'verheerlijk' je het een niet, en verwerp je het ander niet.
Om jezelf beter te kunnen en willen doorgronden, zou je je af kunnen vragen wat de ongebreidelde luxe en decadentie met je doet, en vooral..... waarom?

Ik ben niet religieus of zen of wat dan ook. Ik zeg hoe ik over de dingen denk, ze zie en voel op grond van de kennis en ervaring die ik in m'n leven opgedaan heb.
Je kunt misschien luxe pas op de juiste waarde schatten als je ook de keerzijde van de medaille ondervonden hebt, het ontbreken van elke vorm van luxe. En dit kan zowel een bewuste, misschien religieuze keuze zijn, als, zoals in mijn geval, niet voortkomen uit een of ander idealisme maar je gewoon overkomen.
In het westen wordt luxe meestal als vanzelfsprekend gezien, maar aan luxe zit de keerzijde dat het verslavend is, m.a.w. de westerse mens wordt min of meer een slaaf van z'n bezittingen en moet z'n leven inrichten, in dienst stellen van het verwerven en behouden ervan om mee te tellen.
Ik ben op zich niet voor of tegen luxe, doe er zelf ook -hopelijk op gepaste wijze- aan mee.