Gezinsuitbreiding

[dutch]

Lees ook graag de verhalen van prajak, volgens mij is dit nog het echte Thailand

Neen,het is een deel van Thailand.
Mijn buren leven niet zo.

[Ka2le]

Ik dacht altijd dat Khao San Road 'het echte Thailand' was. Weer wat geleerd...

Maar hoe dan ook: als je de verhalen niet interessant vindt, lees ze dan niet.

[elst99]

Net zo min als Khaosanroad een deel van Thailand is de Kalverstraat een deel van Nederland.
Daar is geen vergelijk te maken, niet in Nederland en niet in Thailand

Maar Prajak laat je niet ontmoedigen, ik lees alles liever dan het politiek geneuzel!

[prajak]

Ik ben niet blind mensen ! En ik heb goeie oren. En ben 10 jaar hier, en ken de regio nu 20 jaar. Maar van alle wilde verhalen is een klein deel slechts waar.

Ik ken hier huwelijken of relaties van farang en Thais die tig jaren stand houden, en ik ken er die kort stand houden. Ik ken Thaise vrouwen die op poen uit zijn, op macht, op prestige, en die gewoon lekker samen oud willen worden met hun vent. Als ik een schrijver in dit onderwerp moet geloven is het alleen maar kommer en kwel hier. Nou, wat let je, pak jouw biezen en vertrek.

Het zijn vaak de niet aan het land en haar gewoontes aangepaste farang die in de ellende komen. Die de verkeerde mensen treffen. Die dan de verkeerde beslissingen nemen. En dan gaan sakkeren op Thailand en alles wat er mee samenhangt. DIE mensen hoorden hier van het begin af aan niet thuis.

Thailand is een bijzonder land door haar bijzondere mensen; met hun eigen gewoontes, gevoel voor rangen en standen, gevoel voor aanzien en vooral voor gezichtsverlies dat te allen tijde dient te worden vermeden. Een land dat de kool en de geit spaart zoals ik gisteren heb uiteengezet in een ander item. Een land waarin consensus met hoofdletters wordt geschreven en een grote muil een doodzonde is. Als je in dat land wilt wonen moet je je al aanpassen; wil je ook een relatie dan moet je op eieren leren lopen.

Bovendien: het is MIJN leven en ik vul dat in samen met Kai op de manier die wij besloten hebben. En dat gaat Rob Kaen niet aan. En als het hem niet bevalt dat leest hij het maar niet.

En wat anderen betreft: hoeveel farang hebben kinderen bij hun Thaise vrouw of partner ? Tig toch ? Wat doe ik voor bijzonders dan ?

En de vragen...

Morgenochtend komt Kai terug met haar ma van 77 en kleinzoon van 9. Maandag gaan Kai en haar ma naar Khon Kaen voor de operatie; ma blijft daar slapen en er komt hulp van een tante die dichtbij het ziekenhuis woont. Ik neem de zorg voor stiefkleinzoon op me, zal de koksmuts opzetten zolang Kai er niet is of herstelt van de ingreep en farang/thais koken. De 27e komt de ma van kleinzoon naar hier om hem te laten bijschrijven in het huisboek van de werkster want anders kan dat menneke niet eens naar school....de regeltjes zijn vreselijk in dit land.....

[Henk Korat]

Hier sprak een mens van vlees en bloed met vele ervaringen in dit land. Luister naar hem en leer.

Veel sterkte met de schoonmama en Kai.

Ik voel dat je je nooit zal laten kisten en dat is niet bedoeld als antwoord op het onderschrift van Hans.

Ga door. Ik geniet van je verhalen.

[ron]

Laat je niet opfokken Prajak.
Jij start juist draadjes op,waar veel mensen plezier aan hebben.
Daar wordt dit forum een stuk levendiger door.

Als een ander zich vermaakt met politiek gezwam,en elkander maar voor rotte vis blijft uitmaken,so be it!
Maar ik hoop dat deze heren/dames dit soort draadjes van jou met rust laten.

Ron.

[bantakokennerkhorat]

Nee geen familie in huis ik wil mijn rust dat heb je toch verdient als je ouder wordt nee geen gezeur en stress om me heen.

Dit is een regel wat rob kaen schreef in 1 van zijn bijdragers vandaar dat hij hier op het forum komt zeuren over belangrijke zaken wat wel sterk te maken heeft met Thailand zoals boter of magarine en wat te denken van fruit.
Beste prajak ga nog even door want ik lees liever jou bijdragers dan die van rob kaen.

m.v.g.bantakokennerkhorat

[joepattaya]

Had hier eigenlijk een andere reaktie geplaatst; heb deze maar verandert; de boodschap naar Rob toe was duidelijk.

Er zijn 2 manieren om "schoon" familie in huis te krijgen:
1. Het gaat beetje bij beetje. Eerst komt de ene broer, dan de andere zus en omdat zowel broer en zus nu inwonen is er niemand meer die voor papa en mama zorgt, die op hun beurt de 3 kleinkinderen in hun kielzog meenemen. Uiteraard is de hele situatie tijdelijk zonder er een eind-datum op te plakken.

2. In goed overleg maak je afspraken met je partner over wie er komt, wanneer men komt en wanneer men weer gaat (of niet). Financiele afspraken horen daar ook bij: Wie draait er op voor de hele santemekraam. Als er werkzaam volk meekomt, dan zal er gewerkt worden. Kortom: de royale farang mag best iets terugkrijgen voor zijn geste, al is het maar een gestreken was en een schoon huis.

Ach, en natuurlijk zijn de voorbeelden van inwonende Thaise echtgenoten (heten dan ineens de broer te zijn), tuinhuisjes-farangs, buitenlgesloten farangs en berooide farangs, alom bekend. De situaties waar het wel goed gaat vind je niet breed uitgemeten op een forum.

Feit is wel, dat je in grote mate je privacy kwijt bent, je een sterke ruggegraat moet hebben en tot op zekere hoogte tolerant moet zijn, toleranter dan dat je al was.

[dutch]

Elk topic dat in een forum gestart wordt, kan commentaar verwachten.

Ik las dit schrijven van Prajak met grote interesse en al lezende ga je toch e.e.a. met je eigen situatie vergelijken.
Als reactie, beaam ik een post daarvoor en geef ik ook aan waarom het bij mij niet zou passen.Eindigen doe ik dan ook nog met de uitdrukkelijke stelling dat e.e.a. zeer persoonlijk is.
Regelrechte aanvallen op de positie, waarin Prajak zich willens en wetens nu manoeuvreert ( misschien het juiste woord niet ), zijn absurt.
(absurt met een "t" zodat Ruud ook nog zijn zegje kan zeggen )
Ik bewonder zijn kijk op de dingen en de manier waarop hij zijn leven indeelt en met ons deelt.(Inderdaad boek waardig !)

[rob kaen]

Had hier eigenlijk een andere reaktie geplaatst; heb deze maar verandert; de boodschap naar Rob toe was duidelijk.

Er zijn 2 manieren om "schoon" familie in huis te krijgen:
1. Het gaat beetje bij beetje. Eerst komt de ene broer, dan de andere zus en omdat zowel broer en zus nu inwonen is er niemand meer die voor papa en mama zorgt, die op hun beurt de 3 kleinkinderen in hun kielzog meenemen. Uiteraard is de hele situatie tijdelijk zonder er een eind-datum op te plakken.

2. In goed overleg maak je afspraken met je partner over wie er komt, wanneer men komt en wanneer men weer gaat (of niet). Financiele afspraken horen daar ook bij: Wie draait er op voor de hele santemekraam. Als er werkzaam volk meekomt, dan zal er gewerkt worden. Kortom: de royale farang mag best iets terugkrijgen voor zijn geste, al is het maar een gestreken was en een schoon huis.

Ach, en natuurlijk zijn de voorbeelden van inwonende Thaise echtgenoten (heten dan ineens de broer te zijn), tuinhuisjes-farangs, buitenlgesloten farangs en berooide farangs, alom bekend. De situaties waar het wel goed gaat vind je niet breed uitgemeten op een forum.

Feit is wel, dat je in grote mate je privacy kwijt bent, je een sterke ruggegraat moet hebben en tot op zekere hoogte tolerant moet zijn, toleranter dan dat je al was.

Helemaal mee eens Joep er zijn er op dit forum die dat ook is overkomen en er niet vooruit willen komen zeer zeker weten voorbeelden te over zijn er.
Zint eer ge begint zou ik zeggen leef met mijn vrouw alleen en Hond en vissen wil dit zo laten!!
en woon aan de rand van een dorp iedereen kent me heb gisteren nog een ping-pong tafel geschonken aan de tempel voor de kinderen die daar zijn voor gisteren een molam feest in een ander dorp daar kennen ze me ook had bezoek van motor vrienden.
Dus afleiding genoeg volegende week komt mijn ausie kameraad ga nu naar paul een motorfanaat nou kom tijd tekort

[Jack]

Henk Korat schreef gisteren:

We moeten niet vergeten dat ze in Thailand, naar mijn beste weten, geen verpleeg of bejaardenhuizen hebben.

Laten we aub niet de fout maken de Nederlandse cultuur op de Thaise te plakken.

Ik zou zeggen 1. " helaas heeft men niet dit soort tehuizen" en 2. " de Nederlandse cultuur verschilt op dit gebied helemaal niet zo met de Thaise".

Laat ik met de 2e stelling beginnen: ik zie om me heen dat de familie noodgedwongen als opvang dient, en niet altijd van harte, in veel gevallen wordt er wat afgekibbeld over wie welk aandeel levert in de opvang van seniore, gehandicapte of aan lager wal geraakte familieleden. Je ziet dezelfde menselijke eigenschappen als overal ter wereld, van egoisme tot ruime gastvrijheid. Ik ken helaas van zeer nabiij hoe zwagers en schoonzussen hun aandeel in de opvang proberen te ontlopen, of eigenlijk niet eens "proberen". Ik denk dat Thailand op dit gebied zo'n 50 jaar achterloopt op Nederland (op veel andere terreinen niet), vroeger vingen de Nederlanders elkaar ook op, maar of dit altijd van harte ging? Ik zie geen wezenlijk verschil met het Nederland van voor WO2. Ik zie de situatie in beide landen naar elkaar groeien: in Nederland een versobering van de opvang (later ingaan WAO, minder in Euro's, nieuwe bijstandwet) en in Thailand de eerste schreden naar een niet-familie gebonden opvang (verzekeringgen via de werkgever, de Baht 500 WAO).

2. Helaas zijn er nog geen verpleeg- of bejaardenhuizen. Biij het rondje door het dorp vorige week met Songkra viel het me weer op hoe ontzettend aan huis gekluisterd de zeer oude bejaarden leven. Vroeger was er voldoende opvang, maar nu door de vergrijzing en het sterk afnemend kindertal en de snelle wijziging van de beroepsbevolking (vroeger bijna iedereen landarbeider, nu bijna iedereen werkzaam in kantoren en winkels) is er simpelweg te weinig volk rond het huis om op Opa en Oma te passen. Als je dan ook nog bedenkt dat veel huizen op palen zijn gebouwd, de mensen komen de trap niet meer af. Het huis van miijn schoonouders is aangepast, alles gelijkvloers, rollator uit Nederland meegenomen, en beide 80-plussers redden zich aardig, maar als ik zie hoe met andere stumpers gaat dan breekt mijn hart. Ik denk dat die beter af zijn in een (kleinschalige) opvang in het dorp, al is het maar voor de daguren.

[prajak]

3. De uitvoering

Forget it. Het zijn mijn centen. Dat mag je niet zeggen in dit land maar ik zeg het wel. Ik maak de plannen, niet jij. En als ze straks hier zijn betaal ik voor huis en maaltijden en Kai betaalt school voor kleinzoon en een toelage voor haar ma. Kai heeft een eigen budget. En daar gaat ze mee akkoord.

Dan komt de naay chaang, de ingenieur, echtgenoot van de werkster, en we steken samen stukjes hout in de grond waar de grenzen van de nieuwe kamer zijn en meneer gaat aan het rekenen en we gaan samen de bestellingen kopen. Meneer kan morgen beginnen ! Want er is weinig werk in de Isan.

De prijs wordt afgemaakt. Drie werkmensen die ieder 400 baht per dag krijgen. Dat is voor technisch contractwerk in deze provincie en regio. Huur je een techneut in voor een losse dag dan is het tarief 450 tot 500 baht maar in aanneming is het tarief 400 baht.

Ik heb een artikeltje geschreven over wat ik denk van dit tarief en hun inkomen. Dat heb je gelezen, denk ik.

Vrachtwagens/roestbakken van onbestemde namen en ouderdom rijden vandaag af en aan en brengen materialen, cement, zand, stenen en ijzeren buizen en alles wordt gedeponeerd in de tuin. Kost vandaag veel poen maar ja, wie A zegt… De huiseigenaresse zei ja tegen de plannen dus we gaan aan de slag.

De naay chaang zijn geblokte mannen in aangepaste kleding tegen de hitte, het is midden maart en loeiheet, maar een van hen doet zijn werk in bloot bovenlijf en dat lijf zou absoluut niet misstaan in de Chippendales... Deze man buigt betonijzer met de blote handen en ook de andere heren kunnen dingen tillen waar elders een hulpmiddel voor wordt geroepen. En dat in temperaturen waarbij Kai en ik liefst binnenblijven bij de ventilator (want we hebben en willen geen airco). Nee, petje af voor deze mensen die dit werk doen voor de kloterige 10 euro per werkdag van 08 tot 17 uur met een uurtje voor een hap rijst thuis in de soi waar ik woon. Kai vindt dat wij dat eten niet hoeven te geven omdat ze in de zelfde soi wonen; met plezier te doen hoor maar ik hou me deze keer aan haar adviezen.

(Wordt vervolgd)

[prajak]

4. De problemen……

Ik weet van het bestaan van farang die zich onder psychiatrische behandeling hebben moeten stellen na het laten bouwen van een huis door Thaise ingenieurs. Er zijn er die in een dwangbuis zijn afgevoerd naar een 'baan ba ba' voor welk woord het in onbruik geraakte begrip 'gekkenhuis' de beste vertaling is.

Farang die moeten worden vastgebonden in een stoel en wier deerniswekkend restant van leven bestaat uit het trommelen met de vingers op tafel als waren ze drummer in de Jostiband. Af en toe springen ze op en roepen “neen, g@dmiljaar !” waarna ze berustend ineenzakken op de stoel, het zinloze van hun protest inziend en ze verder gaan met het voeren van een gesprek met de geraniums in hun bescheiden verpleegvertrek.

Uit alles blijkt dat ze ernstig getraumatiseerd zijn. Er is zover ik weet nimmer onderzoek gedaan naar dit fenomeen maar het moeten er duizenden zijn die geestelijk afgestompt door het leven gaan, in een tuigje vastgebonden, en het is wachten op de geleerde drs die er op gaat promoveren.

En ik begrijp dit thans volkomen.

Die ingenieurs, echt, het zijn spierballen zonder hersens. Het zijn mensen die zeer bekwaam zijn in het hanteren van een voorhamer om in EEN klap een schroef in een stuk tropisch hardhout te rammen. Aardige mensen maar luisteren, tekeningen lezen, nee, niets van dat. Ze hebben iets van ‘we doen dit al 200 jaar zo en wat wil jij farang nou komen vertellen….’

En ik stel helemaal geen gekke eisen. Ik heb een plattegrond gemaakt van hoe ik de indeling wil en wat is daar nou moeilijk aan ?

De ene chicane na de andere doemt op en ik moet wat toegeven maar een aantal dingen blijf ik eisen en dan begint Kai de kant te kiezen van de ingenieurs ! Is ze nou helemaal belaaitafeld ? Maar ik begrijp het: zij zit ook vast in bouwstramienen. Eeuwen bouwcultuur zit in de hoofden. En de naay chaang zijn hoogedelachtbaar en in aanzien…..

Het begint al met hun lasapparaat.



Een brommend ding waar pinkdikke laskabels aanzitten en dikke stroomkabels maar geen stekker. Nee, natuurlijk niet, men wil de blote kabels steken in die houtje-touwtjeschakelkast waarop staat 30 amp en 250 volt. Maar de vorige naay chaang die dat deed veroorzaakte brand dus dat gebeurt niet meer. Ik heb een 25 amp zekering voor de patlom rohn en daar mag het in, onder luid protest van de heren. De sfeer was gemaakt hoor ! En 4x brandde de beveiliging door (dat zijn dunne metalen pennetjes die je koopt voor 5 baht het stuk…) maar dat heb ik liever dan fik….

Ach, en dan de rest…

Een douche is niet 80x120 maar bij hen 90x90 (maar de tegeltjes zijn 20 breed…); de douche heeft geen zijwandje maar bij mij wel; 1,50 meter is te veel voor een nette wc pot met billenspuit en een fonteintje - maar ik weet hoe slecht ter been oma is en dat ik steunen moet plaatsen naast de wc pot en dan moet je ruimte hebben….. maar in dit land tel je niet mee als je oud en kreupel bent, zelfs niet bij jouw eigen dochter…..je moet je maar redden. Naadloze nonsens vind ik dat. Laat het 200 euro meer kosten, dat doe je dan toch ? Overigens, die steunen zijn niet goedkoop.

We zijn er nog niet. De geyser wil men IN de douche; ik er net buiten. Geen stroom in een natte cel graag. Aardlekschakelaar ? Wat is dat ? Aardpen slaan ? De geyser aarden ? Nooit van gehoord. Nee, wij aarden op de nul die van de stroompaal komt…. Mooi, maar niet bij mij !

Dan heb ik een van de supergeleerde heren DRIE keer moeten uitleggen hoe de vier nieuwe ramen naar buiten draaien en met viltstift de scharnieren voorgetekend op de kozijnen en dan kijk ik vijf minuten niet en HUP ! daar steekt de beitel al in de verkeerde kant en kan meneer een stukkie hout gaan afslijpen om het gat te vullen…

En dan, stom stom stom van mij, heb ik geen draaikruk gekocht maar een deurklink zoals in Nederland te doen gebruikelijk. Twee handvatten en dan presteren ze het toch een klink naar achter te laten wijzen en een naar voren.... Tja, meneer farang, kijk maar, het past niet ... 'leuker kunnen we het niet maken...'. Ik heb gewacht tot de techneuten weg waren en de hoofdingenieur voorgedaan hoe je dit moet monteren..... Hij kon er gelukkig om lachen......

Maar eindelijk vordert dan de bouw en naar mijn zin al moet ik er iedere minuut bij blijven en er voor zorgen dat men de door mij opgestelde plattegrond er bij houdt en naleeft. Opletten in het kwadraat. Men zit zo vol met standaardmaten en ingebakken gewoontes dat men vergeet de eisen van de opdrachtgever serieus te nemen. Ze lachen je gewoon uit. En Kai zit als een gier te kijken of ik niet de edelachtbare heren ingenieur te hard aanpak. Want dan komt ze naar buiten rennen….en heb ik het gedaan. Als ik de ingenieurs aanpak is dat voor haar gezichtsverlies in de buurt. En gezichtsverlies dient te allen tijde vermeden te worden.

(Wordt morgen vervolgd met foto's)

[driver]

Prajak....lekker door blijven posten met je in mijn ogen zeer vermakelijke verhalen over wat dan ook.
Wat dit topic betreft heb ik alleen maar waardering voor je dat je dit onderneemt en ik zou dit ook niet kunnen denk ik omdat ik ook mijn privacy en vrijheid wil maar ik zit nu niet in Thailand en ik ben niet jij dus lekker je eigen koppie blijven volgen zou ik zeggen .


mvg driver

[jomel17]

Heel herkenbaar...maar heb toch ook wel weer zitten lachen