Haar oudste zoon, Tijger wierp zich weldra op tot hoofdkater en was duidelijk de baas over de andere kinderen. Tot ongenoegen van een jongere kater, Namphan, die ook fors groeide maar het niet zo erg kon vinden met zijn oudere broer, die ik er overigens ook van verdenk de vader te zijn van hem en de 3 anderen. Incest bij katten is geen punt.
Namphan had nog een broertje uit hetzelfde nest, Shirley, die we zo hadden genoemd omdat zijn balletjes pas laat kwamen en wij het voor een poesje versleten.
En dan waren er nog uit het laatste nestje van Lily 2 jongen overgebleven, katertje Pim en poesje Pam. Twee andere katjes uit dat nest hadden we Pet en Pom genoemd, maar die waren weggegeven.
Moederpoes Lily vond al dat nageslacht maar lastig, ze begon tegen ze te blazen en verdween wel eens een dag en een nacht voor haar rust. Dat werd meer en zelfs een paar keer een week en in juni is ze voorgoed verdwenen en hebben wij ondanks zoeken en vragen aan mensen in de buurt haar nooit meer teruggezien.
In augustus gingen wij verhuizen binnen dezelfde wijk en het nieuwe (huur)huis was minder dan 200 meter van ons verkochte huis.
Katten hechten zich meer aan een huis dan aan hun bazen, in tegenstelling tot honden. Dus hielden we ze in het nieuwe huis zo lang mogelijk binnen maar dat hou je niet vol. Een kleinzoon op bezoek en de deur staat open en wég zijn de katten, naar buiten. En naar het oude huis.
De nieuwe bewoners daarvan vonden één katje wel leuk, Shirley, en die bleef daar toen ook. De rest haalden we telkens terug.
Maar toen begon de ellende. Begin september werd Tijger ziek, zware diarree en we brachten hem naar de dierenarts. Het hielp niet, na 2 dagen was hij dood. Vergiftigd volgens de dierenarts.
In oktober gingen wij 2 weken op vakantie en toen wij terugkwamen had onze dochter die op het huis paste net katertje Pim naar de dokter gebracht met dezelfde verschijnselen als Tijger. Hij heeft daar een week gelegen, diverse injecties gekregen en aan het infuus maar ook hij redde het niet. Ook vergiftigd.
Zijn zusje, poes Pam, die aanvankelijk honkvast was geworden, verdween half oktober ineens en werd in de buurt van het oude huis gesignaleerd en ook wij zagen haar wel eens maar konden haar niet te pakken krijgen.
Gistermorgen vond de onderhoudsman van de wijk haar op straat, ook zwaar ziek en hij waarschuwde ons. Meteen met de poes naar de dokter, ook weer met dezelfde verschijnselen als de vorige katten, maar het was alweer te laat, gistermiddag is ze gestorven. Vergiftigd!
Het was het lievelingskatje van onze zoon Sjoerd en hij was er erg verdrietig om.
De dierenarts vermoedde in alle gevallen het gebruik van rattengif omdat dat heel makkelijk verkrijgbaar is en behoorlijk effectief.
Het kan zijn dat iemand een kattenhater is en bewust de katten heeft vergiftigd. Maar er kan ook iemand een rat hebben gezien en met z'n domme kop overal rattengif heeft gestrooid.
Ik had juist 2 weken geleden een pamflet gemaakt samen met onze dochter (voor het Thais) en dat bij ruim 100 woningen in de bus gestopt. Daarin had ik gewaarschuwd voor de vergiftiging van huisdieren en ik had daarop een foto geplaatst van de 2 vermiste poezen en gevraagd of die waren gesignaleerd.
Er waren een paar reacties geweest maar die mensen hadden Namphan gezien die lijkt op de 2 vermiste maar niet raszuiver is en bijv. witte sokjes en witte vlekken bij de neus heeft.
Die laatste kat is dus nu de enige die we over hebben en dat is niet zo'n huiskat, het is een beetje een zwerver. Komt met veel bombarie (mauwmauwmauw) en na zich te hebben volgegeten en even uitgerust te hebben verdwijnt hij weer voor 1 of 2 dagen.
Dit is kater Namphan:
En dit waren de katjes Pim en Pam:
Voorlopig nemen we maar geen nieuwe katten meer, het is hier te gevaarlijk voor ze
.
