Verhalen uit het oude Siam; tour d'histoire

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (deel 15)
(311)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; Eilanden in de golf

1858; Henri Mouhot koopt een boot om de eilanden in de Golf van Siam te bezoeken.

==

Konam-Sao

‘ Voor 25 tical koop ik een kleine boot om de eilanden in de golf te bezoeken.

Het eerste eiland is Konam-Sao; het heeft de vorm van een kegel en is ongeveer 250 meter hoog doch slechts twee mijlen in omtrek. Zoals alle andere eilanden in dit deel van de golf is het van vulkanische oorsprong.

De rotsen er omheen maken toegang moeilijk maar het effect van al dat rijkelijk aanwezige groen is alleraardigst.

Het droge seizoen dat zo aantrekkelijk is voor Europese reizigers vanwege de frisse nachten en ochtenden betekent in Siam een tijd van stagnatie en dood voor de natuur. Vogels vliegen naar waar mensen wonen, zelden nog hoor je hun gezang om ons op te vrolijken, alleen de visarend schreeuwt zijn hese en doordringende kreet iedere keer als de wind van richting verandert. Mieren zwermen overal uit en lijken samen met muggen en krekels wel de enige insecten die de vernietiging hebben overleefd.

Nergens op deze eilanden vind ik een pad of beekje; het was erg moeilijk te benaderen door de massa van klimplanten en in elkaar gevlochten takken. Ik moet me een weg banen met mijn kapmes en kom in de avond terug, helemaal uitgeput door de hitte en de inspanning.

Het merendeel van de rotsen op de verhoogd liggende delen van deze eilanden is elementair en bevat sporen van afzettingen onder water. Ze hebben door vulkanische invloeden een duidelijke wijziging ondergaan en bevatten sporen die men ‘contact afzettingen’ noemt gevormd bij contact met magma. ‘

De Ko-Man eilanden

‘ Wij zeilen we naar de eerste van de Ko-Man eilanden want het zijn er drie die dicht bij elkaar liggen. De grootste is maar 12 mijl uit de kust. Enkele visarenden, zwarte duiven en een soort witte tortel zijn de enige dieren met vleugels die ik zie. Leguanen zijn er ontelbaar en als ze over dode bladeren en takken lopen maken ze zo’n herrie dat je denkt dat er veel grotere dieren aan komen.

Tegen de avond met afgaand tij laat ik mijn boot aan de grond lopen in de modder die ik overdag heb herkend als veengrond vermengd met vulkanische assen. Gedurende de nacht stijgt uit de grond een zwavellucht op zo erg dat ik denk op een vulkaan te zitten.

Daarna bezoeken wij het tweede eiland dat hoger is en mooier dan de vorige. De rotsen die er omheen liggen geven een magnifiek effect speciaal in vol zonlicht als het laagtij is. De eilandengroep Patates aldaar dankt zijn naam aan de aanwezigheid van wilde knollen. ‘

Cape Liaut

‘ Tijdens mijn bezoeken aan de omliggende eilanden breng ik een paar dagen door op Cape Liaut. Dat ligt in het mooiste deel van de golf en kan voor zijn schoonheid de vergelijking aan met de Straat van Sunda bij de kust van Java.

Toen twee jaar geleden de koning Chantanboun bezocht bouwden ze voor hem op het uiterste puntje van de kaap een huis en een paviljoentje en werd ter herdenking aan die gelegenheid een uitkijktoren gebouwd waar vandaan je van een groot blikveld kunt profiteren.’

Ko Kram en terug naar Chantaboun

‘ Ik maak ook kennis met Ko Kram, het grootste en mooiste van alle eilanden aan de noordkant van de golf tussen Bangkok en Chantaboun.

Het hele eiland bestaat uit een beboste bergkam, is gemakkelijk toegankelijk en bevat veel oligist, ijzerhoudend erts.

Op de weg terug naar Chantaboun hebben we geen wind en zijn we uitsluitend afhankelijk van de roeispanen en dat in de felle brandende zon.

Tot mijn verbazing begint plotseling het water fel te bewegen en onze lichte boot wordt op de golven heen en weer geschud. Ik weet niet wat ik er van moet denken en ben serieus verontrust als de loods roept ‘Kijk hoe de zee kookt’.

Ik zie de zee in een borrelende staat en even daarna spuit een straal van water en stoom de lucht in. Dit fenomeen heb ik niet eerder aanschouwd en ik ben niet meer verbaasd over de zwavellucht die me op een eiland bijna de baas was. Het is echt een onderzeese vulkaan die uitbarst, meer dan een mijl van waar we dagen geleden voor anker gingen. ‘

Foto port Chantanboun

De rivier op

‘ Op 1 maart komen we aan in Ven-Ven, bij Paknam-Ven, daar waar de zijrivieren bijeen komen.

Deze rivier die aan de monding 3 mijl breed is wordt gevormd door diverse stroompjes die uit de bergen komen, alsmede door een zijrivier. Als wij de stroom een mijl of 14 tot 15 op gaan komen we bij een grote stad, Bandiana. Paknam-Ven echter is alleen bewoond door 5 families van Chinese vissers. ‘

Krokodillen en apen

‘ Er leven meer krokodillen in de rivier bij Paknam-Ven dan bij Chantaboun.

Ik zie ze keer op keer van de oevers het water in gaan; het komt vaak voor dat onvoorzichtige vissers of mensen die onnadenkend aan de oever in slaap vallen hun prooi worden of naderhand zijn gestorven door de wonden die ze veroorzaken. Dat maak ik tijdens mijn verblijf hier twee keer mee.

Het is amusant te zien, als je geïnteresseerd bent in het observeren van de gewoontes van dieren, op welke manier deze dieren apen vangen die soms het plan opvatten met ze te spelen. ‘

Het vermetel spel tussen krokodil en aap

‘ Dicht bij de oever ligt de krokodil, zijn lijf in het water met alleen zijn grote bek er boven, klaar om alles te pakken dat binnen zijn bereik komt. Een troep apen krijgt hem in het zicht. De apen lijken te overleggen met elkaar, komen voetje voor voetje dichterbij en beginnen hun lolletje waarbij ze om de beurt acteur en toeschouwer zijn.

Een van de actiefste, of de meest onvoorzichtige aap, springt van tak naar tak tot op behoorlijke afstand van de krokodil en dan, hangend aan één hand, met de behendigheid eigen aan deze dieren, nadert hij, of trekt de hand terug, en geeft de krokodil een klap met zijn hand, en dan weer niet.

Andere apen die van die lol genieten willen duidelijk meedoen. Maar de andere takken zijn te hoog en dus vormen ze een ketting, houden elkaar bij de hand vast, slingeren heen en weer en een voor een kunnen ze de krokodil pesten.

Soms zie je de verschrikkelijke kaken dichtslaan maar niet op de vermetele aap die maar net ontsnapt; dan hoor je de plaaggeesten uitgelaten krijsen terwijl ze in het rond huppelen.

Maar af en toe wordt de hand gepakt en de aap het water ingesleurd met de snelheid van het licht waarna de troep zich verspreidt, grommend en schreeuwend. De rampspoed weerhoudt ze er evenwel niet van een paar dagen later weer te beginnen. ‘


Toelichting

Tical; waardestandaard van edelmetaal, voorloper van het huidige betaalmiddel, de munt. De zilveren tical (15 gram) is de voorloper van de Thaise baht (15,16 gram goud voor juwelen, 15,244 gram voor de handel) en is gebruikt tot ongeveer 1930.

Koh- en een heleboel oude namen; zijn niet meer terug te vinden. Tussen Chonburi en Koh Chang liggen meer dan twintig kleine en grotere eilanden en voorbij Koh Chang voor de kust van Cambodja liggen er tenminste zestig. De oude namen van Mouhot zijn gehanteerd.

Ko Kram; Ko Khram Yai, nabij Sattahip
Oligist; hematiet erts, bloedrood erts

Foto visarend: Licensed under Publiek domein via Wikimedia Commons - https://commons.wikimedia.org/wiki/File ... eyNASA.jpg

Foto leguaan: Licensed under CC0 via Wikimedia Commons - https://commons.wikimedia.org/wiki/File ... ezuela.jpg

Foto haven; foto krokodil en aap: geen rechthebbende gevonden. Tekeningen van Mouhot.

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (deel 16)
(335)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; De heuvels bij Chantaboun, deel 1

1858; Henri Mouhot gaat het binnenland, de heuvels in.

==

Te gast

‘ Heb me mogen installeren in het huis van een goeie ouwe Chinees, peperplanter, van wiens gastvrijheid ik mag genieten tijdens mijn eerste bezoek hier, en dat nu al twee maanden. Zijn naam is Ihié How en zijn bijnaam is Apait en dat betekent oom.

Hij is weduwnaar en heeft twee zoons waarvan de oudste 18 jaar is, een goeie jongeman, levendig, hard werkend en volhardend. Hij staat me zeer nabij en wil me begeleiden naar Cambodja. Voor hem, geboren als bergkind en van nature intelligent, hebben viervoeters en gevleugelde dieren hier geen geheimen meer. Hij is niet bang voor tijger of olifant. Dit alles tezamen maakt Phrai, zo heet hij, waardevol voor me.

Apait heeft ook twee broers die katholiek geworden zijn en zijn gaan wonen in Chantaboun om dichter bij de eredienst te zijn. Hij zelf heeft geen enkel verlangen van religie te veranderen want, zegt hij, dan moet hij zijn overleden ouders vergeten waar hij regelmatig aan offert.

Foto van de kapel:

Hij zit er financieel slecht bij; heeft een schuld opgebouwd van 50 ticals waarvoor hij jaarlijks 10 ticals rente moet betalen. De rente in Siam is altijd twintig of dertig procent.

Foto van de 10 en 20 tical 'munt'

Daarnaast moet bij belastingen betalen; 12 ticals per zoon, 4 voor zijn huis, 1 voor zijn oven, 1 voor zijn varken. De belasting over zijn peperveld is 8 ticals, 1 over zijn betelbomen en 2 sellungs voor de kokosboom, samen dus 39 ticals terwijl zijn land 40 ticals opbrengt. Wat moet hij met die ene tical? Arme boeren van zijn slag, en daar zijn er vele van, leven van groente en van de rijst die ze krijgen in ruil voor van betelblad. ‘

Zere voet

‘ Ik ben in Chantaboun opgehouden voor een dag of 10; ik kon niet lopen na mijn tocht naar de eilanden. Ik heb mijn hiel opengehaald tijdens het klimmen op de rotsen op Ko-Man eiland maar omdat ik vaak in zout water loop was de wond geheeld. Maar later kreeg ik er last van, de voet werd dik en ik was gedwongen de wond te openen om een stuk schelp te verwijderen.....

Zo spoedig mogelijk daarna huur ik een kar en twee buffels om naar de berg te gaan. Het is een genoegen me te bevinden te midden van een rustige omgeving zo heerlijk en vol van grootsheid.

Hier vind je valleien doorsneden door stroompjes van puur en kristalhelder water. Verderop kleine velden waar de bescheiden hutten van de arbeidzame Chinezen verspreid staan, terwijl wat verderop de berg oprijst met zijn imposante rotsen, zijn hoge bomen, zijn krachtige stromen en watervallen.

We hebben al stormen gehad want de regentijd nadert, de vegetatie is fris, de natuur levendig; je hoort om je heen het gezang van de vogels en het gezoem van insecten.

Apait heeft me zijn bed toegewezen, als je dat zo mag noemen, want het bestaat uit tengel van de betelboom op 4 paaltjes.

Ik heb mijn slaapmat op dit frame gelegd en zou eigenlijk als een roos moeten slapen de hele nacht door ware het niet dat zwermen mieren me van tijd tot tijd storen door over mijn lichaam te lopen, onder mijn kleren en zelfs in mijn baard, en, fantaseer ik maar, me uit bed zullen slepen als ik ze niet van tijd tot van me afschud.

Af en toe schrikken grote spinnen en andere weerzinwekkende monsters die onder het dak rondkruipen mij op door plots op mijn gezicht te vallen.....

De hitte

‘ De hitte is nu wel te verdragen, de thermometer wijst in de morgen 80 °F aan en op het midden van de dag 90 °F. Het water van de stroompjes is zo koel en verfrissend dat badderen in de morgen en de avond me urenlang prettig doet voelen en me in conditie houdt.

Phrai is gisteravond met mijn gezel Fion naar Chantaboun gegaan om inkopen te doen en brengt voor zijn vader Chinese bonbons mee waarvoor hij een halve fuang heeft betaald. De arme oude man is verrukt daarmee, en deze morgen kleedt hij zich bij het krieken van de dag in zijn beste kleren en ik vraag hem waarom.

De geesten van de voorouders

Hij begint direct een plank schoon te maken die aan de muur is gemonteerd en die dient als soort altaar. Daarboven hangt een tekening van een man die danst en zijn tong uitsteekt, met klauwen aan handen en voeten en de staart van een aap en dat moet zijn vader voorstellen. Dan vult hij drie kopjes met thee, stopt de bonbons in een vierde kopje, en zet dat alles op het altaar.

Tenslotte steekt hij twee stukjes welriekend hout aan en begint zijn gebeden. Het is een offer aan de geesten van zijn voorouders, uitgevoerd in de hoop dat die zullen neerdalen en van de goede dingen gaan proeven die hij voor hen heeft neergezet.

De buren op bezoek

Bij de ingang van Apaits tuin en direct voor zijn huis heb ik een schuurtje gemaakt met stammen en takken van bomen en bedekt met een bladerdak waar ik mijn grote verzameling van dieren kan drogen en prepareren; ik heb apen met lange armen, geitjes, neushoornvogels en ook insecten.

Dit alles trekt nieuwsgierige mensen aan als Siamezen en Chinezen die de ‘farang’ willen zien en zijn curiositeiten willen bewonderen.

Nu het net nieuw jaar is geweest hebben we drie dagen feest achter de rug en iedereen uit de buurt is geweest om ons te bezoeken. Bij tijden is Apaits huis vol met mensen in zondagse kleren en velen van hen willen mijn instrumenten zien, mijn preparateurspullen en de opgezette dieren en zij houden me voor een goed dokter en vragen om medicatie.....

Helaas! Zo hoog reiken mijn pretenties niet. Ik behandel ze evenwel volgens het Raspail principe; en later zal een Europees museum een insect of een schaaldier ten toon stellen waarvoor ik een doosje haarcrème of een flesje water met pijnstiller heb gegeven aan deze waardige mensen.

Een dagelijks rustpunt

Na een dag jagen in de bergen over heuvelen en door dicht woud waar je je een weg moet banen met het hakmes in de hand is er niets zo fijn als even uitrusten op de bank bij de goeie Chinees, voor zijn hut, in de schaduw van bananen-, kokos- en andere bomen. De laatste vier dagen heeft een felle noordenwind geblazen, fris in het licht van het seizoen en zonder onderbreking. Dit is zijn afscheid want de komende vele maanden zal de zuidoostenwind hier komen blazen.

Dit is voor mij een aangenamer avond dan gebruikelijk. De sterren staan helder in de lucht, de maan is zichtbaar. Ik zit naast Apait en terwijl zijn zoon wat Chinese deuntjes speelt op zijn bamboe fluit zit ik te peinzen over welk een rijke en voorspoedige provincie dit zou kunnen worden als het verstandig en intelligent zou worden bestuurd, of als Europese kolonisten er zouden wonen en de bronnen ontwikkelen.

Kort bij de zee dus communicatiemogelijkheden, rijke bodem en een gezond en geschikt klimaat; niets staat dan succes in de weg voor een nijvere en ondernemende landbouwer.

(Deel 2 volgt)

==

Toelichting

Tical; waardestandaard van edelmetaal, voorloper van het huidige betaalmiddel, de munt. De zilveren tical (15 gram) is de voorloper van de Thaise baht (15,16 gram goud voor juwelen, 15,244 gram voor de handel) en is gebruikt tot ongeveer 1930.

Sellung en fuang; de Cambodjaanse tical was onderverdeeld in 4 salong, 8 fuang, 32 pe of 64 att. De Thaise tical was vanaf de Sukhothai periode onderverdeeld in de song-sa-lueng (1/2 baht), de sa-lueng (1/4 baht), de fuang (1/8 baht) en nog kleinere delen.

Foto van de kapel; deze kapel is later geworden de enige kathedraal in Thailand. Tekening van M. Sabatier naar schets van Mouhot; website http://www.ruby-sapphire.com/chanthabur ... ontown.htm

Foto’s tical; dit is de Cambodjaanse tical. Website http://en.numista.com/catalogue/cambodge-1.html

Raspail; midden 19e eeuw vanuit Portugal verspreide nieuwe behandelmethode. Ik verwijs naar wikipedia voor nadere toelichting; dr Francois Vincent Raspail, 1794-1878

Fahrenheit naar Celcius; eerst min 32, dan delen door 9 en daarna maal 5. Dus 104 graden Fahrenheit, min 32 geeft 72, 72 x 5/9 is 40 Celcius.


De plaatsing loopt vanaf nu parallel met het schrijversblog en met mijn leesplankje. Vanaf vandaag een bijdrage per twee dagen, sneller hou ik niet mij met lezen, vertalen en samenvatten.

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (deel 17)
(351)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; De heuvels bij Chantaboun, deel 2

1858; Henri Mouhot gaat het binnenland, de heuvels in.

==

Een begeleider er bij

‘ De goeie ouwe Apait heeft ingestemd dat ik zijn zoon in dienst neem, vooropgezet dat ik een half jaar loon, 30 ticals, vooruit betaal aan hem. Daarmee kan hij, bij verkoop van huis en peperveld, zijn schulden aflossen en rustig gaan leven in het berggebied.

Phrai is verrukt me te begeleiden en hele dagen met me door de bossen te lopen; ik ben niet minder blij met de afspraak want zijn kennis van het land en zijn levenslust, intelligentie en trouw aan mij zijn van onschatbare waarde.

De hitte wordt erger en erger en de thermometer stijgt naar 102 graden in de schaduw; jagen wordt lastig en soms onmogelijk behalve in de bossen.

Een paar dagen terug zijn we, gebruik makend van een korte periode van koeler weer, naar een waterval gegaan waar ik van hoorde; ze ligt in woesteingebied genaamd Prion, twaalf mijl van Komban. Na het bereiken van laatstgenoemde plaats liep ons pad anderhalf uur langs een bekoorlijke vallei, bijna zo glad als een gazon en geordend als een park.

Langzaam volgden we de oevers van een stroom door het bos heen en tussen twee bergen door en de stroom werd breder en breder naar gelang we bij de bron kwamen. Weldra kwamen we aan bij de waterval die in de regentijd echt een spektakel moet zijn.

Want dan valt hij omlaag van een immense loodrechte rotswand en vormt als het ware een ronde kuil, bijna 30 meter in diameter en twintig meter diep. Nadat de kracht van de woeste stroom is gebroken door het rotsbed ontstaat een tweede waterval van 10 voet, en verder naar beneden na een derde waterval van 15 voet komt het water in een groot bassin dat als in een spiegel de bomen en rotsen reflecteert.

Zelfs in het droge seizoen, de lente, loopt zij onder enorme granieten blokken door met genoeg capaciteit om enkele stromen te voeden.

Ik ben verbaasd dat mijn twee bediendes die last hebben van de warmte tijdens de lange tochten badderen in het koude water. Ze zeggen dat de bewoners altijd een bad nemen als het heet is. ‘

Steenhouwers

‘ We zijn allemaal steenhouwers geworden. Dat wil zeggen, we gaan aan het werk om de afdruk van een onbekend dier in de oppervlakte van uit het water stekend graniet los te hakken. Een Chinees heeft in januari een zo idioot hoog bedrag daarvoor gevraagd dat ik het idee maar liet varen en genoegen wilde nemen met een afdruk in was, maar Phrai stelde me voor het werk aan te pakken en door onze gezamenlijke inspanning is het geklaard.

De Siamezen hebben het er niet zo op dat ik me meng in deze bezigheden en hun achterdocht wordt nog eens versterkt als ik per ongeluk een witte aap dood; maar als het dier eenmaal ontveld is eten ze maar wat graag een stuk vlees want zij kennen aan dat vlees grote medicinale waarde toe. ‘

Mieren en bloedzuigers

‘ De regentijd komt er nu echt aan; meer en meer komen stormen op ons af en het rommelen van de donder is beangstigend.

Er zijn meer insecten dan anders en de mieren, die een veilige plek zoeken, komen onze vertrekken binnen en zijn de pest voor mijn verzameling om niet te spreken van mij en mijn kleren. Ze hebben in een enkele nacht enkele boeken en kaarten verslonden.

Er zijn gelukkig geen muggen maar om dat te compenseren is er een kleine bloedzuiger die tijdens regen de stroompjes verlaat en de bossen teistert wat een uitstapje niet alleen lastig maar ook onaangenaam maakt.

Je moet ze bij tientallen van je afplukken en omdat er wel een aan de aandacht ontsnapt kom je onder het bloed thuis; mijn witte broek ziet er soms uit als die van een Franse soldaat....’

Regentijd

‘ Je ziet nu minder dieren en dat is voor iedereen een teleurstelling.

Phrai en Niou hadden een overvloedig feestmaal aan het vlees van de apen en verdienden geld aan de verkoop van galblaas aan Chinese artsen in Chantaboun. De neushoornvogels zijn nu het bos in dus we kunnen niets vinden om de provisiekast aan te vullen behalve dan met hier en daar een geitebokje.

Op de berg leven grote herten maar je moet de hele nacht speuren om in hun nabijheid te komen. Er zijn weinig vogels te zien, geen kwartels, patrijzen of fazanten, en de enkele wilde hoen die je zo af en toe ziet is zo moeilijk te raken dat het verspilling is van tijd en munitie.

In dit deel van het land zeggen de Siamezen dat ze geen bananenbomen kunnen houden vanwege olifanten want die komen van tijd tot tijd uiit de bergen en doen zich te goed aan de bladeren.

Tijgers zijn in ruime mate aanwezig en jagen in de buurt van de huizen zodat je in de morgen de afdruk van hun grote klauwen ziet in het zand en in de klei aan de oever. Overdag gaan ze de bergen in waar ze schuilen in het kreupelhout. ‘

Vertrek naar elders

Helaas, over een paar weken zal ik afscheid moeten nemen van deze mooie bergen en zal ze waarschijnlijk nimmer meer zien. Ik ga daar spijt van krijgen. Ik heb enorm genoten van het jagen en van de wandelingen in dit gematigde klimaat. ‘

Toelichting

Tical; waardestandaard van edelmetaal, voorloper van het huidige betaalmiddel, de munt. De zilveren tical (15 gram) is de voorloper van de Thaise baht (15,16 gram goud voor juwelen, 15,244 gram voor de handel) en is gebruikt tot ongeveer 1930.

Fahrenheit naar Celcius; eerst min 32, dan delen door 9 en de uitkomst maal 5.

Plaatsnamen; niet teruggevonden. Waarschijnlijk namen in Mon-Khmer talen die lokaal werden gesproken.

Foto voetafdruk reptielen; dank aan http://www.geologievannederland.nl/foss ... ssilisatie

Foto bloedzuiger; door Chris Schuster - Eigen werk, CC BY-SA 2.0 de, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=167636

Foto Franse legerbroek; met dank aan http://www.forumeerstewereldoorlog.nl/w ... formen.jpg

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (deel 18)
(380)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; Pechaburi of P’ripp’ree

De auteur wordt niet vermeld doch ik vermoed Mouhot; periode midden 19e eeuw na het bezoek aan Chantaboun.

==

Bezoek aan Pechaburi

‘ Aan de andere kant van de golf van Chantaboun en veel dichter bij de monding van de Maenam, binnen een paar uur zeilen van Paknam, ligt de stad Pechaburi, die nu beroemd is vanwege het zomerpaleis dat de vorige koning heeft laten bouwen, en als stad waar meer en meer buitenlanders in Siam rust komen zoeken.

De juiste spelling van de naam van deze stad is iets wat de vorige koning veel zorg en verdriet gaf. Zo trots als hij was op zijn functie en kennis, zijn betweterigheid werd geplaagd door de manier die schrijvers in de media hanteerden om namen te geven.

Om die reden luchtte hij zijn hart in een lang artikel in The Bangkok Calendar met een protest zo eigen en op zijn manier amusant dat ik het in dit stuk moet opnemen. ‘

Foto The Bangkok Recorder

‘ Na zijn lang betoog op basis van wetenschap, geschiedenis en oudheidkunde over de naam van de stad Bangkok gaat hij als volgt verder:

“ Neem de stad P’etch’ara-boree; de massa noemt hem P’ripp’ree of P’et-p’ree. De naam P’etch’ara-boree is Sanskriet, een koninklijke naam aan die plaats gegeven zoals ook namen als T’on-boree, Non-boree, Nak’awn K’u’n K’an, Samoot-pra-kan en Ch’a-chong-sow. Wel, als je Maha’nak’awn Bangkok noemt, en de andere plaatsen Talat-k’wan, Paklat, Paknam en Paatrew, is het juist dat P’etch’ara-booree die weg volgt en zijn volksnaam P’rip-p’ree of P’et-rp’ree krijgt. “

‘ De koning liet daarna meer bezwaren horen tegen het romaniseren van oude namen. ’

De reis naar Pechaburi, juli 1855

‘ Wij verlaten Bangkok om drie uur in de namiddag en hoewel we het tij mee hebben halen wij maar vijf mijl in de eerste drie uur.

Onze vaarweg loopt door een kreek en er zijn zoveel boten dat het me doet denken aan Cheapside op het drukst van de dag. Hoewel ik nu vier maanden in Bangkok ben heb ik geen idee dat er in de kreken zoveel mensen zijn. Na vier mijl varen is er nog geen afname van de groep mensen en het verkeer is er net zo druk als in de monding van de kreek.

Maar nu zijn we er voorbij en kunnen twee uur snel varen en stoppen bij een tempel om de mensen wat rust te gunnen. Deze tempel wordt ‘Laos’ genoemd, is gebouwd door Laotianen en is, als we het verhaal mogen geloven, de grens tot waar de Birmezen zijn gekomen. Hier, zeggen de Siamezen, is een groep Birmezen verslagen door de bevolking die zich in de tempel had verschanst.

Ze laten als bewijs twee grote gaten zien waar kanonskogels de tempel raakten. Hierna varen we snel door en bereiken een werf waar we voor anker gaan voor de nacht. ‘

De volgende dag

‘ Wij hebben een prachtige reis. Het grootste deel voert langs smalle kreken waarvan de oevers bedekt zijn met palm en bamboe terwijl er achter plantages liggen met pepers, bonen en peulen. Alligators en otters zijn er in grote aantallen en ook apen. We schieten een aap die bekend is vanwege zijn smaak maar de scheepsjongens eten ook met gretigheid de otter.

We passeren vandaag de Tha-Chin, een rivier zo breed als de Maenam in Bangkok. Tegn de avond varen we de Mei-Klong in. Daar wachten wij op gunstige wind om de baai over te steken. ‘

Op jacht naar apen?

‘ Om vier uur varen wij weg en hebben gunstige wind; wij komen aan de overkant in drie uur. De baai daar is bijzonder aangenaam en is zo ondiep dat we gedurende zes uur nooit meer water hebben dan zes voet, en soms wel minder. We varen daarna de rivier op die ons naar Pechburi zal brengen, de Phet. Aan de monding zien we een massa apen.

En dan gebeurt een alleraardigst voorval.

Meneer Hunter, die een jonge aap probeert te vangen, schiet zijn wapen af op de moeder-aap maar verwondt haar slechts en ze heeft de kracht haar jong de jungle in te dragen. Vijf man gaan haar direct achterna maar nog voordat ze vijf minuten uit zicht zijn horen we ze aan komen rennen, roepend ‘apen, apen, apen’.

Omdat ik niks zie vraag ik meneer Hunter of ze achter apen aanzitten. Nee, zegt Hunter, de apen zitten achter hen aan!

En jawel, duizenden en duizenden apen komen op ons af en weinig vriendelijk. Omdat het laag tijd is ligt er een strook zachte modder om over te steken voor je bij de boot bent. De apen halen de mannen snel in en als ze bij de boot zijn blijken de achtervolgers nog maar twintig meter achter hen.

De scene is uiterst lachwekkend en ik denk dat als mijn leven daar op het spel zou staan ik geen schot had gelost. Hilarisch te zien hoe de mannen worstelen om door de modder heen te komen, buiten adem door het rennen, en die schurken van apen een meter of twintig achter hen, schreeuwend en dingen roepen die vast des duivels zijn zou ik ze kunnen verstaan. En wij hebben het idee dat de apen gelijk hebben. ‘

‘ Maar een van de opvarenden volgt niet mijn visie op de gebeurtenissen.

Zich te schande makend en zich verstoppend achter bamboe pakt hij mijn wapen en vuurt twee reservoirs op de dolgeworden vijand. De apen trekken zich in wanorde terug en er blijven er vier dood achter. De mannen hebben veel kritiek op deze gang van zaken. ‘

De stad

‘ Het naderen van Petchaburi is aangenaam. De rivier wordt overspannen door de takken van tamarindebomen terwijl de bewonderenswaardige landbouwcultuur alle andere indrukken overwint langs de route.

Het eerste object dat onze aandacht trekt is de prachtige pagode waarin een liggende Boeddha van 145 voet lang. Boven de pagode hebben de monniken met buitengewone volharding een stuk rotswand tot terrassen vermaakt tot op grote hoogte. Ongeveer halverwege naar boven vind je een grote grot onder buitenlanders algemeen bekens als de ‘Grot van de afgoden’ en die naam verdient het vanwege het grote aantal Boeddhabeelden die er staan.

Pechaburi is een bloeiende stad met ongeveer 20.000 inwoners. De huizen zijn voor het grootste deel keurig gebouwd en we zien geen drijvende huizen. Rijst en suiker zijn twee/derde deel duurder dan in Bangkok en de rijst is van een fijnere soort.

Vanavond zien we de gouverneur; morgen gaan we op huis aan. ‘

==

Toelichting

Gulf of Siam; thans Gulf of Thailand; zie foto.

Pechaburi; tegenwoordig de provincie Phetchaburi gelegen tussen de Golf van Thailand en Myanmar in.

The Bangkok Calendar; in 1859 verscheen een jaarlijkse almanak onder die naam, uitgegeven door Dan Beach Bradley (1804-1873 missionaris) die eerst uitgaf Opium Edict in 1839 en daarna The Bangkok Recorder en vanaf 1859 The Bangkok Calendar. Foto van The Bangkok Calendar is niet te vinden:

Cheapside; straat met markt nabij St Paul’s, London.

Tha-Chin; Tha Chin, afsplitsing van de Maenam die bij Samuth Sakhon stroomt in de golf.

Mei-Klong; Mae Khlong, rivier die in Samuth Somgkhram stroomt in de golf.

Foto golf: Public Domain, $2

Foto The Bangkok Recorder: By Dr. Dan Beach Bradley - Scanned document, Public Domain, $3

Foto apen; dank aan http://thaitraveltour.weebly.com/mini-t ... and-l.html

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (deel 19)
(404)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; de stammen van noordelijk Siam

Deze berichten komen uit de reisverslagen van ontdekkingsreizigers en missionarissen uit het einde van de 19e eeuw.

==

De afgelegen districten

‘ Tot enkele jaren geleden was niets bekend over de inwoners van de afgelegen districten van Siam.

Door het afmattende klimaat en de vele gevaren van het reizen door oerwoud en wildernis hebben onderzoekers tot dusver maar weinig bijgedragen aan onze kennis van de schuwe en wilde stammen in het noorden en het westen.

Ondanks onze onwetendheid echter moet worden toegegeven dat de rassen gevonden op het Indo-Chinese schiereiland ons voor problemen stellen van groot volkenkundig belang waarvan de vragen nu onoplosbaar zijn.

Voor de meeste buitenlanders bestaat Siam uit Bangkok en de omgeving. Maar om een juiste voorstelling te krijgen van dit koninkrijk als een van de meest opmerkelijke staten van Azië moeten we de diversiteit en de omvang van het land kennen waarvan we een enkele blik hebben hebben gekregen door de verslagen van hen die de wildernis hebben bezocht.

Volken langs de Mei-Klong

‘ De verslagen van McCarthy, die zes jaar leiding had van het onderzoek door de regering wat hem tot autoriteit maakt, wonen de mensen in de nederzettingen langs de rivier en leven vooral van de verbouw van rijst.

Er zijn maar weinig dorpen verder weg van de rivier gelegen en in deze bergachtige delen van het koninkrijk zijn steden en dorpen gebouwd in vlakke valleien, omringd door de bergen die van top tot voet bebost zijn en waarvan het kreupelhout zo dicht is dat je zelden of nooit een plek ziet die het monotone leven vergroot tot meer dan een paar meter zicht.

Het bijzondere aan deze bevolking van diverse nationaliteiten is dat ze niet samensmelten met andere volken en zo komt het dat je in Bangkok zelf ook dorpen ziet waar alleen Birmezen wonen of Annamieten en waar ze hun eigen talen en gewoontes koesteren.

De regio ten westen van de Meinam is vooral bergachtig en een dichte jungle en daarom heel dun bevolkt.

Niet ver van de brede vallei ligt de hoge helling die de waterscheiding vormt tussen de golf van Siam en de baai van Bengalen. Dit deel van de hoogvlakte lijkt te worden gevoed van het westen uit maar niet door de ‘moeder der wateren’ zelf maar door de Mei-Klong die bijna parallel daaraan loopt van Karengebied naar de golf. ‘

‘ Deze rivier naar Kanburi’, aldus dr Collins, Amerikaans missionaris die als eerste het gebied doorkruiste tussen Bangkok en Moulmein, ‘is een buitengewoon kronkelige, brede, heldere en ondiepe stroom, traag stromend en met duidelijke oevers waar enkele dorpen liggen en veel verspreide gehuchten.’

‘ Het beste land daar schijnt in handen te zijn van Chinezen die tabak telen, suikerriet, katoen en rijst. Veel van deze Chinezen zijn gehuwd met inheemse vrouwen en vormen de beste delen van deze populatie. Behoorlijk veel van hen zijn Rooms Katholiek terwijl ze allemaal zuinig zijn, vlijtig, ordelijk en geslaagd. ‘

De Karen

(Verslag van missionaris Rev Collins)

‘ Wij hebben de rivierboot achtergelaten in Kanburi en gaan per olifant door de gebieden bevolkt door de Karen, een simpel levend en gehard ras van bergbewoners dat de bosgoden vereert. Dit volk bezet in kleine gemeenschappen het grensgebied tussen Siam en Beneden-Burmah .

Wij zien maar weinig tekenen van dierenleven in de bossen; in het algemeen heerst er een diepe stilte slechts onderbroken door het wilde gezang van de Karen en het kraken van bamboetakken waar de olifanten lopen. Vroeg in de morgen zien we aan de oevers veel apen zich koesteren in de warme zon maar later trekken ze zich terug in de diepte van het woud.

Deze bossen kunnen gewoon geen wilde dieren huisvesten als tijgers en andere gevaarlijke dieren want wij passeren regelmatig Karenfamilies die te voet van dorp naar dorp gaan.

De Karen hebben gehuchtjes overal in de jungle. Hun kleine dorpen bestaan uit wat primitieve bamboehutten en nabij kweken ze rijst en katoen terwijl ze veel vis halen uit de bergbeekjes.’

‘ Soms hebben ze gevogelte en kweken ze zoete aardappelen, rode peper en bloemen. Ze blijven zelden twee seizoenen op de zelfde plek maar gaan naar ander en onontgonnen land. ‘

‘ Wij passeren veel verlaten Karen dorpjes en velden waar nu rijen onkruid en bamboe de rijst en katoen verdringen.

De Karen die wij ontmoeten zijn heidenen. Ze schijnen geen rijkdom te hebben en ontginnen net voldoende land om zich te kleden en te voeden. De vrouwen zijn beleefder dan de Siamese en Birmese en het is plezierig te zien hoe ze vrolijk en bekwaam rijst planten, hun kleding weven of gewoon het huishouden doen en die taak verlichten met lokale klaagliederen.

Tengevolge van de traditie dat ze op een dag van een religie vanuit het westen zullen horen komt het ons voor dat deze mensen vreemd genoeg wel vatbaar zullen zijn voor de invloed en het onderricht van christelijke missionarissen. ‘

De Lao of Laosians

‘ De Lao en Shan stammen komen vermoedelijk uit Centraal China onder de oude naam Tai en vormen een gedegenereerd restant daarvan. De naam Lao of Laosian wordt gegeven aan de stammen die in noord en oost Siam wonen al komen enkele stammen zo zuidelijk als de grens met Cambodja.

Van alle Laosians zijn zij die in het noordelijkste deel wonen het meest achtergebleven en wat men meermalen beweert, ze zijn absoluut niet de slimsten.

Ze zijn tot op zekere hoogte gemeen. Vrijgevigheid en ruimhartigheid kennen ze niet, ze zijn verstoken van gewoon menselijke sympathie geobsedeerd als ze zijn om uit de klauwen van de geesten te blijven.

Hun hoogste ambitie is geld hamsteren, boten, gouden en zilveren sieraden en andere dingen van waarde. En over de manier waarop ze dat vergaren zijn ze niet echt gewetensvol.

Laosians zijn hoogst onbetrouwbaar en bijzonder schrander om uitvluchten te vinden; ze vinden het erger op roken betrapt te worden dan op een leugen.

==

Toelichting

James McCarthy, ontdekkingsreizieger, bekend van zijn verslagen van de Ho/Haw oorlogen.

Moulmein; Mawlamyine, Myanmar, op de hoogte van Mae Sot en Tak..
Kanburi; vermoedelijk Kanchanaburi.

Dr Collins; Rev David G. Collins, werk gepubliceerd in 1888.
Informatieve weblink over de missie uit de VS in Thailand; typ dit in de browser: //cca.org.hk/home/ctc/ctc08-12/12_damrongthai70.pdf

De Karen; volk in Thailand, Laos en Myanmar. Tot deze groep behoren ook de ‘langnekvrouwen’.

Foto Karen langnek: "Kayan woman with neck rings" by Steve Evans - http://www.flickr.com/photos/babasteve/351227116/. Licensed under CC BY 2.0 via Wikimedia Commons - https://commons.wikimedia.org/wiki/File ... _rings.jpg

Foto Karen dames: By Takeaway - Own work, CC BY-SA 4.0, $3
Foto Karen huis: By Adbar - Own work, CC BY-SA 3.0, $3

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (deel 20)
(423)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; het leven in de 19e eeuw (deel 1 van 3)

Ook deze berichten komen uit de reisverslagen van ontdekkingsreizigers en missionarissen uit de tweede helft van de 19e eeuw.

==

Karakter

‘ De indruk die de meeste reizigers in Siam hebben gekregen ten aanzien van de karakteristieke normen en waarden van de bevolking is in het algemeen positief en wordt in zijn algemeenheid bevestigd door buitenlanders die hier lang wonen.

Zij hebben uiteraard afwijkingen en gebreken die je kunt verwachten bij halfwilde mensen, die generaties lang bestuurd zijn in een wispelturige tirannie van een oosterse despoot. Ook het klimaat en de leefomstandigheden in het land zijn niet geschikt om bij hen de meest stoutmoedige en nobelste deugden te ontwikkelen.

Noeste arbeid en zelfopoffering zijn niet te verwachten karaktereigenschappen bij mensen voor wie de natuur zo gul is dat ze niets vraagt voor voedsel en kleding; en waar de natuur tot traagheid en inactiviteit uitnodigt overwint de gemakzucht.

Maar men is het er wel over eens dat waar de Siamezen de noeste arbeid en het economisch denken van de Chinezen missen, ze niet het onstuimige en soms onbetrouwbare karakter hebben van de Maleiers. Voor de reiziger zijn ze niet agressief, bijna timide, en met een meer dan gebruikelijke ‘natuurlijke genegenheid’.

Kinderen

‘ Ouders weten heel goed hoe ze zich bijzonder geliefd en gerespecteerd moeten maken en Siamese kinderen zijn meegaand en lief. Ouders luisteren naar het Hof voor het gedrag van hun kinderen. Haalt een kind iets uit dan komt ie zich melden als het Hof de ouders bestraft of anderen aan wie het respect verschuldigd is.

Bowring getuigt in zijn boek dat in alle klassen van de samenleving veelvuldig bewijzen zijn te vinden van de genegenheid van ouders naar hun kinderen en van het respect van de jongere voor ouderen.

Men ziet steeds vaders met hun kroost in de armen en moeders die hun kinderen optutten. Ook de koning is nooit in het openbaar verschenen zonder enkele van zijn jonge kinderen bij hem en we hadden geen enkele ontmoeting met edelen waar geen peuters op het karpet speelden, of gegroepeerd waren rondom ouderen en niet permanent aandacht kregen.

Nog een bewijs van de tederheid der ouders is dat grote sommen geld worden gespendeerd aan enkelringen voor kleine kinderen, armbanden, halssnoeren en gouden kettingen, vaak honderden dollars waard en hun kleding geheel bedekkend. De schoonheid van de kinderen trekt de aandacht van reizigers, en ze lijken net zo beminnelijk als mooi. ‘

De huid kleuren

‘ De huid van de kinderen is gekleurd met een fijn poeder van een diepe gouden kleur en een aromatische reuk. In de morgen zie je Siamese moeders druk bezig met het geel maken van hun kind en wel van kop tot teen. Dit gebruik is zo algemeen dat als je een kind van de koning of van een edele over de bol aait je zeker gele vlekken op je kleren krijgt.

Een beetje van dat poeder vermengd met ongebluste kalk maakt daarvan een pasta met een roze kleur en dat wordt gebruikt om op betelbladeren te kauwen waarin de betelnoot zit. Dit wordt gebruikt in zulke hoge mate dat ik bootladingen daarvan heb gezien tussen de drijvende markten op de Meinam.

Deze kurkuma of Indische saffraan is bekend als de kleurstof in de curry’s en chutneys van India en wordt dus gezien als iets voor inwendig en uitwendig gebruik. ‘

Wonen

‘ Tussen de luxe en de pracht van het paleis van de koning en de armoede van het gewone volk zit natuurlijk het grootste en meest pijnlijke contrast.

De paleizen van de koning zijn voorzien van alles wat de rijkdom en de macht van de eigenaar kan voortbrengen. De behuizing van het gewone volk is echter kaal en zonder comfort en de meubels bestaan slechts uit kale bankjes van aardewerk of vlechtwerk en een paar matten op de vloer.

In de huizen van de iets betere klasse vind je gereedschappen voor houtbewerking, een verplaatsbare oven, kookspullen zowel in koper als in klei, lepels van paarlemoer, dienbladen en borden in metaal en aardewerk en een grote porceleinen fles. Er is ook een thee-set en alle spullen voor het betel kauwen en roken plus voorraadkasten en kruiderij.

De betrouwbaarste getuigen over het karakter van de Siamezen zijn de protestantse missionarissen die hebben geleefd nabij en in goede samenwerking met deze mensen en die het goed met hen voorhadden.’

M.L. Cort

Uit een boek geschreven door mevrouw M.L. Cort deze tekst :

‘ Vrouwen genieten een grotere vrijheid dan in bijna ieder ander oriëntaals
land. Je ziet ze overal en op markten en in winkels doen zij de boodschappen. Ook als bedienden en slaven doen ze alle soorten werk in de straten. Toch zijn ze achtergesteld en worden ze gezien als oneindig minderwaardig aan mannen.

Het is betekenisvol dat hoewel jonge mannen onderwezen worden in de Buddhistische kloosters er nu en in het verleden geen staatsscholen zijn voor meisjes. Een behoorlijk aantal van hen heeft evenwel lezen geleerd in hun eigen familie maar die kennis wordt als een overbodige bekwaamheid beschouwd en ze worden niet aangemoedigd te lezen noch wordt onwetendheid over boeken als beschamend ervaren.

De Siamezen zijn een plezierig, goedaardig volk maar lui en sloom in de grootst mogelijke gradatie; ze zijn ijdel, oppervlakkig en verwaand. Hun grootste gebreken zijn liegen, gokken, immoreel gedrag en buitensporigheid al is het laatste streng verboden door een van de Buddhistische tien geboden. ‘

Alcohol en drugs

‘ De Siamezen zijn betreurenswaardig gevoelig voor de kwade effecten van alcohol en opium.

Fysiek zijn ze een klein en wat zwak ras en het effect van sterke drank op hen is een achteruitgang van hun fysieke gezondheid terwijl hun temperament, dat van nature licht van aard is, timide en vrolijk, dan stuurs en koppig wordt onder invoed van die drank.

De verschrikkelijke aantasting van het welbevinden van het volk die er ooit kwam door het te overvloedig gebruik van arak, een inheemse drank gestookt van rijst, bracht de waarheid snel bij de autoriteiten en leidde tot het aannemen van strenge regels voor de verkoop van die drank, en dat tot verdriet van de Chinese dealers die een monopolie hadden in die handel.

Een verbeten kruistocht werd ondernomen tegen het roken van opium. ‘

‘ Strenge wetten werden aangenomen en uitgevoerd. De ongelukkige Siamees die met de pijp in de hand werd aangetroffen kon kiezen: nationaliteit kwijt, een Chinese paardenstaart laten groeien en belasting betalen als buitenlander, of de dood.

In de handel hiervan zijn Chinezen de leveranciers die wel zwaar protesteren tegen de import van opium in hun eigen land maar geen enkele wroeging tonen dit spul wijd te verspreiden in andere landen.

==

Toelichting

M.L. Cort; Mary Lovina Cort, 1886, The heart of farther India.

Arak; rijstbrandewijn

Tekeningen: geen rechthebbenden gevonden, zeer oud uit de tijd van Mouhot.

Foto handen; "Turmeric hands" by vivek Joshi - Flickr. Licensed under CC BY 2.0 via Wikimedia Commons - https://commons.wikimedia.org/wiki/File ... _hands.jpg

Opiumpijp; "Bamboe-opium-pijp-Amsterdam-Pipe-Museum-2" by onbekende maker, China, foto door Fotodienst Amsterdam Pipe Museum - Collectie Amsterdam Pipe Museum, eigendom Stichting Pijpenkabinet. Licensed under CC BY 3.0 via Wikimedia Commons - https://commons.wikimedia.org/wiki/File ... seum-2.jpg

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (deel 21)
(447)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; het leven in de 19e eeuw (deel 2 van 3)

Ook deze berichten komen uit de reisverslagen van ontdekkingsreizigers en missionarissen uit de tweede helft van de 19e eeuw.

==

Kleren

‘ Om terug te gaan naar Mrs Cort’s verslag, de kleding is erg eenvoudig en comfortabel en bestaat uit een lendedoek, jasje, sjaal en soms hoed en sandalen. Maar dat doen ze niet allemaal en iedere dag, dan zou het niet opvallen.

Nee, als natie weten ze niet wat verlegenheid is, en omdat het klimaat mild is en aangenaam en de meerderheid van de mensen arm en onverschillig bestaat hun gebruikelijk tenue uit een eenvoudige lendedoek, gedragen op een losse en slordige manier; veel kinderen tot tien of twaalf jaar dragen helemaal niks.

Buitenlanders die voor het eerst in Siam komen zijn bijna bij voortduring geschokt door de naaktheid van het volk en hoewel ze hen vertellen zich te kleden is hun verhaal net als op andere terreinen aan dovemansoren gericht. Nee, zolang Siam zich niet kleedt hoeft ze geen plaats te verwachten tussen aanzien genietende en ontwikkelde landen. ‘

Het haar

‘ De ouderwetse scheerbeurt die een pluk stevig stekelhaar achterlaat op de kruin, als een schoenborstel, is niet langer de gebruikelijke stijl.

Europese kapsels zijn in de mode in de hoofdstad, sommige jongemannen laten hun snor staan en trimmen, terwijl de vrouwen hun haar het hele hoofd laten bedekken en behandelen met kokosnootolie. Zij scheren hun voorhoofd, smeren bijenwas op hun lippen, poederen hun gezicht en gebruiken parfum,

Ze bewegen en oefenen hun gewrichten om ze soepel te houden, en draaien hun elleboog onhandig heen en weer want dat wordt als elegant beschouwd. ‘

Het begroeten van....

‘ Het ritueel van elkaar begroeten is onbetwistbaar eigenaardig.

De oude manier is op handen en voeten en terwijl je op de knieën rust breng je de samengevouwen handen drie keer boven je hoofd, en buig je het hoofd voorover tot de wenkbrauwen de grond raken. ‘

‘ Ze kussen hun vrienden met de neuzen tegen elkaar onder het uitroepen van ‘Wat ruik je lekker zeg...’ terwijl ze met lange halen genoeglijk aan elkaar snuffelen.

Maar velen leren nu handen te schudden en een buiging te maken zoals Europeanen. De ook geïmporteerde kus is nog niet in zwang, en ik zie niet in dat dat gaat gebeuren tot de betelnoot in de ban is want op dit moment is de neus een meer kuswaardig deel van het Siamese gezicht dan de mond. ‘

Juwelen

‘ De mensen zijn buitengewoon gek op juwelen en vaak zijn hun gouden kettingen en ringen de enige versiering die het lichaam mooi maken. Veel jonge meisjes weigeren een jasje te dragen want dat zou de kettingen bedekken die gedragen worden zoals een jager zijn weitas draagt: over een schouder en onder de arm.

Ze prefereert een sjaal die ze kan schikken en herschikken om de blingbling te laten schitteren. Zij draagt een heleboel gouden ringen en de oorbellen zijn dikwijls duur en heel mooi. Er zijn ook pols- en enkelringen en amuletten om hals en middel. De hogere klasse draagt draagt riemen waarvan de gespen bezet zijn met juwelen.

De opsmuk heeft vaak een vreemd en uniek design. Armbanden met een slang; halskettingen met gouden schildpadden, vissen en bloemen bezet met edelsteen. Ringen met drakenkop, met diamand, smaragd of robijn en een tong die kan bewegen. Sommige ringen hebben vogels die met de vleugels wijd als het ware balanceren, bezet met juwelen; gouden olifantjes en meer rijk en duur spul. ‘

Het huis

‘ Alle gewone Siamese huizen moeten drie kamers hebben; inderdaad, dit aantal wordt zo belangrijk geacht voor het gemak van de familie dat de ‘aanstaande’ drie kamers moet beloven aan de schoonouders voor hij met de bruid mag trouwen. Er is de master bedroom, een ruimte waar ze overdag zitten en gasten ontvangen, en de keuken.

Laat ik bij de keuken beginnen en proberen die vuile en groezelige plaats te beschrijven.

Ze hebben al geen godsvrucht, ook zindelijkheid ontbreekt geheel. Er is een primitieve kist met aarde waar ze hun vuur maken en iets doen wat men koken noemt. Dat wil zeggen, rijst koken en curry maken, en ze roosteren vis en bananen op de kooltjes.

Ze maken geen brood of pastei, geen cake of pudding. Geen gebraad, geen jus, geen soepen. Zelfs aardappelen worden zelden in huis gekookt maar door anderen gemaakt en verkocht op de markt of uitgevent in de straat. Daar kopen ze gekookte zoete aardappelen, groene maïs, houdbaar fruit, curry, geroosterde vis, mieren, meloenen en pompoenen. ‘

‘ Uien in het zuur en rapen worden verkocht in de straten van Bangkok zoals er zure bietjes zijn in Damascus. Curry wordt van alles gemaakt maar is meestal een combinatie van vlees of vis met groenten. Als je er een andere naam er voor wilt: stoofpot. ‘

Pepers en zo

‘ De ingrediënten worden heel fijn gesneden of gestampt in een vijzel, vooral de rode pepers, uien en kruiden. De overheersende smaak is rode peper, zo heet en vlammend dat je mond pijn doet en brandt een half uur lang na het eten er van. Toch zijn de curry’s erg goed en samen met gestoomde rijst heb je een goede maaltijd.

Maar soms komt er een onduidelijk allegaartje op tafel. Zoals, bijvoorbeeld, als ze curry maken van rat of vleermuis, of van dode of zieke dieren, en dat kruiden ze met kapick, een soort rotte vis waar alle Siamezen buitensporig gek op zijn. Het kent zijn weerga niet in geur en smaak.

Siam is uniek in die zin dat ze twee van de meest afschuwelijke dingen bezit die, horen wij, toch verrukkelijk zijn, en dat zijn durian, fruit gevonden op het schiereiland, en kapick waarvan ik hoop dat het buiten Siam niet te vinden is.

De keukenvloer is gemaakt van bamboe met spleten er tussen waar ze de restjes en het vuil doorheen duwen dus ze hoeven niet te vegen en te schrobben. Naast de deur staan stenen kruiken met water die zo vaak als nodig door de vrouwen of de bediendes in de rivier worden gevuld, en men wast de voeten voor men het huis in gaat.

Er staan ook koperen potten die niet gepoetst worden en groen uitslaan, en ik kan het niet helpen te denken dat dit de oorzaak kan zijn van de zweren en de huiduitslag waar het hele land aan lijdt. ‘

==

Toelichting

Kapick; wordt omschreven als pasta van rotte vis, mogelijk is bedoeld Nam Phrik Kapi.

Foto (verkleind) mevrouw met betelnoot: By Rolfmueller - Own work, CC BY-SA 3.0, $3

Foto haar: geen rechthebbenden gevonden, vermoedelijk zeer oud en van Mouhot.

Foto pompoen; Door Ardfern - Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.p ... d=12058629

Foto diepe buiging; By Asanagi - Own work, CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.p ... d=37867107

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (deel 22)
(469)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; het leven in de 19e eeuw (deel 3 van 3)

Ook deze berichten komen uit de reisverslagen van ontdekkingsreizigers en missionarissen uit de tweede helft van de 19e eeuw.

==

Trouwen

‘ Huwelijken zijn het onderwerp van onderhandelingen die niet door de ouders worden gevoerd maar door bemiddelaars aangewezen door de aanstaande bruidegom. Hij doet via hen voorstellen aan de ouders van de bruid.

Wijzen die twee keer af dan is het einde verhaal, maar aanvaarden die het aanbod dan komt een grote stoet op gang, vrolijk versierd met vlaggen, begeleid door muziek en beladen met kleding, fruit, betel etc. In het midden staat een grote cake in felle kleuren in de vorm van een piramide.

De bruidegom begeleidt de processie naar het huis van zijn toekomstige schoonpa waar de bruidsschat en de huwelijksdatum worden afgesproken. De bruidegom is verplicht een huis te bouwen of te betrekken dichtbij dat van zijn aanstaande en het zal nog een paar maanden duren voor hij haar mee kan nemen.

Het huwelijk wordt niet voor de kerk gesloten hoewel monniken zijn uitgenodigd voor het feest dat langer duurt naarmate de gegoedheid van partijen. Muziek is daarbij een vast gegeven. ‘

‘ Men trouwt jong; ik zag bruiloften waarbij er vijf generaties rond het hoofd van de familie stonden. Ik vroeg eens een koning hoeveel mensen er in zijn paleis wonen: hij wist het niet maar wel dat het er honderd of meer waren.

In de hogere klassen wordt het wel vaker gevraagd. Hoeveel kinderen en kleinkinderen heb je? O, heel veel, ik kan je niet vertellen hoeveel. Ik vroeg de koning hoeveel kinderen hij had. Zijn antwoord: twaalf voor ik monnik werd, en elf sinds ik koning ben. ‘

De mia noi

‘ Ofschoon vrouwen of bijvrouwen in ieder aantal kunnen worden gehouden naar gelang de rijkdom of wens van de echtgenoot, heeft de vrouw met wie hij legaal gehuwd is voorrang boven de anderen en zij is de enige wettelijke echtgenote; zij en haar afstammelingen zijn de enige wettelijke erfgenamen voor zijn bezittingen.

Scheiden is ook gemakkelijk en op verzoek van de vrouw in welk geval de bruidsschat wordt teruggegeven. Wat de kinderen betreft, kind nummer 1, 3, 5 en zo voorts komt bij een echtscheiding bij de vrouw, de ‘even’ kinderen bij de man. ‘

Foto van bijvrouwen in het oude China:

‘ De echtgenoot mag de vrouw verkopen behalve als zij een bruidsschat meebracht. Als de vrouw partij is bij aangegane schulden mag hij haar verkopen voor aflossing daarvan maar niet voor enig ander doel.

Siamezen van de gegoede klasse zijn wel “zo vaak getrouwd” dat ze er nauwelijks gedoe van maken. De ceremonie is ook aanmerkelijk magerder dan wanneer de man dood gaat. Want dood gaan doe je maar een keer en de begrafenis wordt niet herhaald. ‘

Zoon gaat het klooster in

‘ Het kruintje afscheren van een kind is een groot familiefeest waarvoor bekenden en vrienden worden uitgenodigd door hen fruit en cakes te zenden.

Een geweerschot kondigt het gebeuren aan.

Monniken zeggen gebeden op en wassen het hoofd van de jongere die versierd is met sieraden en juwelen zoveel als de ouders kunnen betalen. Er wordt door de naaste familie muziek gespeeld gedurende de ceremonie. Alle felicitaties worden begeleid door geschenken van zilver voor de net geknipte; soms bestaan de kado’s uit grote sommen geld.

Hun opleiding begint met het scheren van het hoofd en daarna worden de jongens gezonden naar de pagode om te worden onderwezen door de monniken in lezen en schrijven en in de dogma’s van de religie. De jongens verrichten als tegenprestatie diensten in het klooster.

Hun opleiding is waardeloos maar iedere jonge Siamees is veroordeeld tot het in de tempel doorbrengen van een deel van zijn leven en velen zullen die levensstijl nimmer achter zich laten. Vandaar de enorme toevloed tot een niet-productief, passief en nutteloos ras. ‘

Dood gaan

‘ Als een Siamees dood gaat worden de monniken geroepen; zij sprenkelen reinigend water op de zieke, zeggen passages uit een heilig boek op over de leegte van het aardse bestaan en herhalen vele malen in het oor van de bijna-dode “Arahang! Arahang!”, een mystiek woord dat aangeeft dat Buddha onthecht was aan aardse begeerten.

Als de zieke dan de laatste adem heeft uitgeblazen komt de hele familie doordringend weeklagen tegen de zojuist overledene:


O goede vader, waarom ga je van ons heen?
Wat hebben we gedaan je zo te beledigen?
Waarom ga je alleen?

Het was jouw eigen schuld; waarom at je van dat fruit waardoor je dysenterie kreeg? We voorspelden het; waarom heb je niet geluisterd?

Wat een ellende! Wat een verdriet! O wisselvalligheid van het aardse leven!


Ze werpen zich aan de voeten van de overledene en huilen, weeklagen, kussen, roepen tientallen lieve verwijten tot de klaagkreten op zijn.

Dan wordt het lichaam gewassen en in wit katoen gewikkeld. Het wordt geplaatst in een doodskist voorzien van verguld papier en bekleed met bloemen van klatergoud. Er wordt een verhoog gebouwd en versierd met kransen van bloemen en wassen lichtjes.

Na een paar dagen wordt de kist weggehaald; niet door de deur maar men maakt een gat in de muur en rent daarna drie keer met de kist rond het huis om te voorkomen dat de dode de weg naar binnen kan vinden om rond de levenden te gaan spoken.

Daarna gaat de kist op een boot en men speelt treurmuziek. Familie en vrienden gaan op een andere boot en brengen hem naar de tempel om te worden verbrand.

In de tempel wordt het gezicht van de overledene gewassen met kokosmelk.

(Heb je besloten dat jouw lijk moet worden geworpen voor gieren en kraaien dan hakt de ceremoniemeester jouw lichaam in stukken en gooit het voor de roofvogels die je altijd wel aantreft bij zulke gelegenheden.)

Dan wordt het vuur aangestoken.

Als de verbranding voorbij is verzamelen de familieleden de botten, stoppen die in een urn en nemen die mee naar het huis van de overledene.

De crematies van de rijken duren wel twee of drie dagen. Dat gaat gepaard met vuurwerk, preken van monniken en theater in de avond waar allerlei soorten monsters in voorkomen. Er worden tafels en stoelen geplaatst binnen de tempelmuren, en spelen en gokken begeleiden die rites rond de dood. '

==

Toelichting

Foto huwelijk; By Ben Stephenson - Flickr: DSC_6781 copy, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.p ... d=26446866

Foto Chinese bijvrouwen; By Giuseppe Castiglione - http://www.ourjg.com/bbs/read.php?tid=6 ... 1#post_tpc, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.p ... d=15232708

Foto crematie in Thailand; Door ผู้สร้างสรรค์ผลงาน/ส่งข้อมูลเก็บในคลังข้อมูลเสรีวิกิมีเดียคอมมอนส์ - เทวประภาส มากคล้าย - Captured by uploader., CC BY 2.5, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3554577

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (deel 23)
(491)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; Fauna in de 19e eeuw (deel 1 van 2)

Reisverslagen van missionarissen uit de tweede helft van de 19e eeuw na 1861 (Henri Mouhot overleden).

==

Fauna en flora

‘ De variaties in het tropische dieren- en plantenleven zijn in Siam ontelbaar. Van de kolossale olifant en de rinoceros in de jungle tot de kleine muggen die woningen teisteren en slaapwijken lastig vallen; van de grote Indische vijgenboom tot de kleinste tuinbloem, een bijna eindeloze diversiteit van leven en groei vraagt jouw aandacht.

Maar wetenschappelijk onderzoek en het registreren daarvan staat nog maar in de kinderschoenen. Veel is gedaan door Amerikaanse missionarissen, speciaal door Dr. Housevan de presbyteriaanse missie die een deskundig wetenschappelijk waarnemer is. De betreurde Mouhot verzamelde een enorme en waardevolle collectie in de onontdekte gebieden waar hij binnen ging. Maar er zijn ongetwijfeld nog steeds onontdekte schatten waar de wetenschap binnenkort beslag op zal weten te leggen. ‘

Olifanten

‘ Olifanten,’ aldus Bowring, ‘ zijn in groten getale aanwezig in de wouden van Siam en groeien naar een hoogte van 12 tot 13 voet. Hun aard is dat van een kuddedier; hij zal niet uit zichzelf een mens aanvallen maar wordt gemeden als zijnde gevaarlijk. Een kudde olifanten die naar de rivier loopt om te drinken zal een boot en zijn passagiers doen zinken.

Hoewel het uitroeien van wilde olifanten verboden is bij koninklijk decreet worden er veel gedood voor hun slagtanden.

In zekere tijd in het jaar laat men tamme vrouwtjesolifanten los in het woud. Ze worden teruggeroepen door een hoornblazer en komen dan terug vergezeld door wilde mannetjes die worden onderworpen door een flinke mep op hun slurf waarna ze de ommuurde gevangenis in gaan die klaar staat voor de vangst.

Het proces van tam maken begint met een paar dagen zonder eten. Dan doen ze een boei om hun poot en worden de dieren vastgezet aan een pilaar. Daarna krijgen ze wat ze het liefste eten: suikerriet, bananen en verse kruiden. Na een paar dagen zijn ze getemd en berusten ze in hun lot. ‘

Reizen per olifant

‘ Zonder de olifant is het nauwelijks mogelijk te reizen door de bossen en de jungle van Siam. Hij maakt een pad zoals ie gaat en drukt met zijn lijf alles opzij dat weerstand biedt. Door moeras en modderpoel gaat hij kniediep of tot zijn buik. Als hij een stroom over moet taxeert hij de diepte met zijn slurf, stapt er langzaam in en daarna zwemt hij, ademhalend door zijn slurf die als enige zichtbaar blijft.

Hij daalt af in ravijnen waar een mens faalt en met hulp van zijn slurf gaat hij steile hoogtes op. Zijn normale gang is vier tot vijf mijl per uur en hij kan dag en nacht lopen als hij goed wordt gevoed. Maar als hij moe is gaat hij op de grond liggen, trompettert en dan weet de begeleider dat hij wenst te rusten.

In Siam zit de reiziger in de howdah, een grote mand met een dak waarin je je met kussens kunt nestelen. De beweging is in het begin onaangenaam maar alles went na oefening. ‘

De krijgsolifant

‘ Olifanten worden in Siam vaak gebruikt in oorlogen zowel als drager als krijger. Alle edelen zitten op een olifant en soms hebben ze er wel duizend. Ze lopen omheiningen en verschansingen omver.

In de recente oorlog tegen Cochin-China verraste de Siamese generaal de vijand met enkele honderden olifanten aan wier staarten brandende toortsen waren gebonden. Ze trokken zo hun kamp in en doodden meer dan duizend soldaten; de rest sloeg op de vlucht. ‘

De harde hand

‘ Bij het tam maken van olifanten worden alle vormen van marteling gebruikt.

Hij wordt met een machine omhoog getild, onder zijn buik wordt vuur gemaakt, hij wordt geprikt met gepunt ijzer tot hij totaal onderworpen is. De tamme olifanten werken in deze met hun meesters mee en het slachtoffer loopt met de rest mee als hij totaal getemd is.

Maar olifanten zijn slim. Ooit heeft een olifant, op wiens hoofd de begeleider een kokosnoot had geplet, de resten verstopt tussen zijn voorpoten, en toen hij de kans zag zijn begeleider dood te trappen gooide hij de resten op het dode lijf.

Ik hoor meer van dergelijke verhalen over de pienterheid van olifanten. Olifanten zijn zonder twijfel trots op hun schitterende versierselen en op de aandacht die ze krijgen.

Men verzekerde mij dat het weghalen van de gouden en zilveren ringen om hun lijf door de olifanten ernstig werd kwalijk genomen en dat ze tevreden waren als ze werden teruggeplaatst. Het verplaatsen van een olifant naar een stal van mindere kwaliteit wordt, zegt men, begeleid door tekenen van ongenoegen. ‘

De witte olifant

‘ Is in Siam de olifant de koning der dieren, de witte olifant is de koning der olifanten. Het is gewoon een albino en krijgt zijn bekendheid en heiligheid door een afwijking. Hij is niet echt wit, zijn kleur is zwak roze en Bowring noemt het zelfs mahonie.

Maar in september 1870 kwam in Bangkok een bijzondere olifant aan, gebracht vanaf Paknam met wel heel veel koninklijke eer. Een groot deel van haar lijf was echt wit en bij aankomst in de hoofdstad gaf dat opwining en verrukking. Maar zij stierf binnen een jaar. Ze had een grote verblijfplaats binnen het koninklijk paleis tot haar beschikking en dicht bij haar was een verhoog en daar stond een gouden stoel voor de koning zo hij haar mocht willen bezoeken.

Zij had een aantal verzorgers die haar vers gras brachten (en dat werd door haar met minachting aanvaard), alsmede suikerriet en bananen. ‘

Ze had een rijkelijk met goud en sieraden versierde sjabrak die ze aan flarden trok en daarvoor werd ze gestraft werd met een tik op haar slurf. Ze zat vast aan een staande paal met touwen bedekt met scharlakenrood katoen maar in de nacht was ze los en ze sliep tegen een onder 45 graden staande muur met matten. ‘

De vangst van een witte olifant

‘ De witte olifant wordt met ijver gezocht, de vinder overladen met eer, en het dier wordt behandeld met bijna eerbiedige aandacht.

Als een gouverneur of een schatplichtig vorst een witte olifant heeft gevangen moet hij een weg bouwen dwars door het bos om het dier een aangenaam transport te geven. Komt hij bij de Meinam dan ligt er een prachtig vlot met bedrukte katoenen hemel met bloemen omkranst. Het dier neemt de centrale plaats in en krijgt cakes en suiker. Tenminste een edele van hoog aanzien begeleidt de olifant maar soms ook de vorst zelf. Een vloot schuiten met muziek vaart mee.

Iedere schuit zit met een touw vast aan het vlot en aanhoudende kreten van vreugde begeleiden de voortgang van de witte olifant naar de hoofdstad.

De vorst verheft hem in de adelstand en geeft hem een indrukwekkende naam. In het paleis wacht een uitgebreide hofhouding hem op en al wat hij wil wordt hem gebracht in vaten van goud en zilver. '

==

Toelichting

Dr. House; Samuel Reynolds House MD, Presbyterian Mission (USA) in Thailand, 1847, meer gegevens niet gevonden.

Krijgsolifanten; zie reproductie uit 1893
Cochin-China; het zuiden van het huidige Vietnam.

Howdah; olifantszadel vaak met baldakijn.
Sjabrak; rijkelijk versierd dekkleed voor olifant of paard. Zie foto howdah.

Foto olifant; Door Yathin S Krishnappa - Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.p ... d=21315155

Foto howdah; By Pearson Scott Foresman - Archives of Pearson Scott Foresman, donated to the Wikimedia Foundation→This file has been extracted from another file: PSF H-450005.png, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3237446

Foto krijgsolifanten met artillerie tijdens de oorlog van Siam tegen de Fransen in Laos, 1893, door onbekend - French publication 1893. Reproduction in [1], Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=4217114

Foto witte olifant; By Colesworthy Grant - A Series of Views in Burmah taken during Major Phayre’s Mission to the Court of Ava in 1855, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.p ... d=19253012

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (deel 24)
(511)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; Fauna in de 19e eeuw (deel 2 van 2)

Reisverslagen van missionarissen uit de tweede helft van de 19e eeuw na 1861 (Henri Mouhot overleden).

==

Witte apen en andere witte dieren

‘ De witte apen genieten bijna de zelfde privileges als de witte olifant; ze worden paja genoemd, hebben een eigen huishouding maar komen in de pikorde na de olifant. De Siamezen zeggen “De aap is een man, niet al te knap dat is waar, maar hij is niettemin onze broer”.

De Siamezen hebben meer respect voor witte dieren dan voor dieren van andere kleur. Men zegt wel dat als een monnik een witte haan ziet hij de haan groet, een eer die hij niet geeft aan de prins. ‘

Andere dieren

‘ Tijgers zijn er in overvloed in de jungle maar zijn in de regel gevaarlijker voor andere dieren, zowel wilde als huisdieren, dan voor mensen. De rinoceros, de buffel, beren, wilde zwijnen, herten, gazellen en andere kleinere dieren wonen ook in het bos.

Apen zijn in overvloed aanwezig. In Cambodja vond Mouhot enkele nieuwe soorten. Op het Maleisisch schiereiland wonen orang-oetangs. Diverse soorten katten waaronder de Japanse staartloze kat worden ook gevonden.’

‘ Vleermuizen zijn er heel veel, sommige worden zo groot als een kat. Vogels zijn in ruime mate aanwezig en groot of heel mooi, sommige fijne zangers, andere doen dat alleen maar na, en weer anderen zijn de aaseters. Pauwen, papagaaien, parkieten, kraaien, gaaien, duiven in grote aantallen en soorten bewonen de bomen.’

De krokodil

‘ Wat de olifant is in het bos is de krokodil in de rivier, de koning van kruipende dingen. De eieren worden als delicatesse beschouwd maar het rapen daarvan is zo gevaarlijk dat het niet als blije roeping wordt gezien. Het is verstandig voor de raper een paard bij de hand te hebben zodat hij direct kan wegvluchten; de krokodilmoeder komt razendsnel haar nageslacht verdedigen. ‘

Hagedissen

‘ Er zijn veel soorten hagedis en de grootste is de takuet. Zijn naam is geslopen in een Siamees gezegde als het voorbeeld van een oneerlijk sujet met dubbele tong omdat de takuet twee tongen heeft, of een gespleten tong.

Dit is de hagedis die ongevraagd de woningen binnenkomt en zich nuttig maakt bij het aanpakken van ongedierte. Maar hij maakt lawaai met een buitengewone stem. Hij begint met een luid en alarmerend whirr-r-r-r zoals het trommelen van een patrijs en brult daarna To-Kay, vier of vijf keer achter elkaar. ‘

Andere dieren

‘ Honderdpoten, schorpioenen, mieren, muggen, slangen en andere plagen van de tropen zal ik hier niet bespreken.

Van de vissen wil ik noemen de tetraodon die lelijk kan bijten en slecht genezende wonden maakt bij baders. ‘

==

Toelichting

Aap; in Thailand veel voorkomend is de Javaanse makaak, ook wel krab etende makaak. Witte aap, ‘paja’; schrijfwijze phaya, in het Thais พญา betekenis koning, leider, baas.

Tetraodon; kogelvis.

Foto aap; Door Muhammad Mahdi Karim (http://www.micro2macro.net) Facebook Youtube - Eigen werk, GFDL 1.2, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=7567071

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (deel 25)
(543)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; Christelijke missie eind 19e eeuw

==

‘ Geen verslag over de huidige situatie in Siam is compleet als je niet vertelt over de geschiedenis van de missie in dat land. ‘

De rooms katholieke missie

Wereldkaart rooms katholieke missies 1891

‘ Eerder zijn al zinspelingen gemaakt over de inspanningen van de rooms katholieke missionarissen, Portugezen en Fransen, om het christendom te introduceren en voor de kerk resultaat te halen met de bekering van de koning en zijn volk.

Dat plan faalde; en door het politieke gekonkel dat daarmee gepaard ging volgde een smadelijke conclusie: de eerste periode van rooms katholieke missies in Siam sloot in 1688 toen een koninklijk decreet missionarissen verbande uit het koninkrijk. Ze kwamen niet in grote aantallen terug of kregen verblijf tot pas in 1830.

In dat jaar werd bisschop Pallegoix benoemd om de afgebroken arbeid van de rooms katholieke kerk te hervatten. De bisschop is inmiddels overleden maar werd geliefd en gerespecteerd door zowel buddhisten als christenen.

Onder zijn geestdriftig en bekwaam management werd veel succes behaald, echter niet gevolgd door bekeringen van inheemse Siamezen. Op dit moment is er een werkkracht van een twintigal missionarissen inclusief een pauselijk vicaris en een bisschop, met kerken op tien tot twaalf plaatsen in dit land. De bekeerden en hun aanhangers zijn vooral van Chinese en Portugese komaf. ‘

De protestantse missie

Foto Boon Tuan Boon-Itt

‘ Het kerkelijk succes van de protestantse missionarissen was niet erg bemoedigend en betrof vooral en grotendeels Chinezen. Enkele Siamese bekeringen zijn gerapporteerd in de laatste jaren en dat aantal groeit.

De eerste protestantse missie was van ‘The American Baptist Board’ die in Siam was drie jaar voor bisschop Pallagoix in 1830 kwam, al waren Amerikaanse missionarissen eerder al in het land en vertaalden kerkelijke boeken.

De baptisten werden gevolgd door andere congregaties en door de presbyteriaanse kerk uit de Verenigde Staten. Met de loop der jaren verdween het ene genootschap na het andere zodat tenslotte op heden alleen de presbyteriaanse kerk de kerstening van de Siamezen voor zijn rekening neemt. ‘

Resultaten

‘ Op het eerste gezicht waren hun inspanningen, afgemeten aan het aantal bekeerde mensen, een mislukking. De statistieken geven aan dat weinig is bereikt; de rol van de kerkgangers lijkt onbetekenend. Mensen die snel geneigd zijn buitenlandse missionarissen te bekritiseren lijken een goed argument daarvoor te hebben.

Maar de missies hebben toch tot groot succes geleid al vertoont hun geschiedenis een volgorde zonder weerga. Normaliter komt de religieuze verlichting eerst en de beschaving als volgende stap. Maar hier is de kerstening van de natie meer dan slechts een begin. ‘

Vorstenhuis en edelen

‘ Het is dankzij het werk van de christelijke missionarissen in Siam dat koningen en edelen en zelfs mensen uit de burgerij voortgang boeken in algemene kennis en zelfs in wetenschap.

De familietwisten die de laatste twee regerende koningen een dertig jaar van de troon af hielden waren een enorme winst aan kennis zowel voor hen persoonlijk als voor het koninkrijk. Omdat ze buitengesloten waren van iedere politieke activiteit zochten hun rusteloze en intelligente geesten andere kanalen.

De oudste broer zat in het klooster, zijn jongere broer in zijn werkkamer en zij hielden zich bezig met het vergaren van kennis. De oudste, een buddhistisch monnik, stapte haast vanzelf in de studie van talen en literatuur en hij werd door de priesters bereidwillig onderwezen in latijn. De jongere broer bekwaamde zich in wis- en krijgskunde.

Onder de Amerikaanse missionarissen zaten er met praktische kennis van ambachten en van hen leerden de broers Engels en bekwaamden zich in westerse wetenschap. Tenslotte werden ze zo familiair met de missionarissen dat ze hen vroegen te assisteren bij hun filosofische kennis en onderzoeken. ‘

Drukpers

Foto degelpers 1811

‘ Door de gedrukte informatie van de protestantse missie werd veel gedaan om mensen wakker te schudden uit hun eeuwenlange apathie en om onder hen kennis te verspreiden. De vorige koning was pas tevreden toen hij zelf een drukpers had waarvan hij veelvuldig gebruik maakte. De missionarissen met medische kennis hebben hun best gedaan de westerse kennis bekend te maken aan alle lagen van de bevolking.

Het is te danken aan de christelijke missionarissen en met name, zonder tekort te doen aan de rooms katholieke priesters, aan de Amerikaanse missionarissen meer dan aan gehaaide diplomatie dat Siam ver vooruit is in de relaties met andere landen.

Toen Sir John Bowring in 1855 een verdrag kwam onderhandelen vond hij geen onwetende, onbespraakte en primitieve regering tegenover zich maar trof in de beide koningen en enkele edelen goed opgeleide heren aan, uitgerust om de discussie aan te gaan en met kennis en billijkheid de belangrijke zaken te bespreken.

Sir John deed zijn werk kundig en volhardend; het fruit was rijp en hij plukte het. Dankzij het werk -gedurende twintig jaar- van de missionarissen werd dat niet alleen mogelijk maar ook gemakkelijk.

==

Toelichting

Foto Missions Weltkarte; rooms katholieke missies 1891. Door E. Kaufmann, lith. - Vrije Universiteit Amsterdam, Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.p ... d=34407851

Foto Boon Tuan Boon-Itt, missionaris van Thaise afkomst (1865-1903):
By Brain, Belle M - Brain, Belle M., "Boon-Itt, A Christian Leader of Asia" Missionary Review of the World, May 1912, p.327, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.p ... d=29701401

Foto Degelpers 1811; CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=250707

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (26)
(573)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; Bangkok en het nieuwe Siam (deel 1 van 2)

Onderstaand verslag is zowel van De Beauvoir als van Bock.

Foto Bock; van De Beauvoir is geen foto gevonden maar wel van zijn boek:

==

Varen naar Bangkok

‘ Ik denk niet dat er een magnifieker beeld ter wereld is dan de eerste blik op Bangkok.

Dit Venetië van Azië toont al zijn wonderen over een gebied van acht mijl. De rivier is breed en groots; er liggen meer dan zestig schepen voor anker. De oevers worden gevormd door duizenden drijvende huizen terwijl de bewoners in briljant gekleurde kleding verschijnen op het oppervlak van het water.

Op het droge land dat de tweeslachtige stad omringt toont zich de koninklijke stad met zijn gekanteelde muren en witte torens. Honderden pagodes verheffen hun vergulde spitsen naar de lucht met hun ontelbare gewelven ingelegd met porcelein en glinsterende kristallen en zijn schietgaten van glimmend gegraveerd vakwerk.

De horizon wordt naar rechts en naar links afgebakend door fonkelende daken, wel zes tot zeven etages hoog; enorme torenspitsen van metselwerk waarvan de briljante coating de ogen verblindt. ‘

‘ Voorts zie ik kale spitsen van honderdvijftig tot tweehonderd voet hoog die het paleis van de koning aanduiden en die alle zonnestralen reflecteren als een gigantisch prisma. Het lijkt er op dat we voor ons hebben een panorama van porceleinen kathedralen.

De eerste blik op het Venetië van het oosten overtreft alles waarvan we als reizigers hebben kunnen dromen. We kijken er naar uit in de gondels te stappen en te gaan door de levendige kanalen die de straten zijn van de drijvende stad, en waar drukte, levendigheid en geluid ons verbijsteren.....

We springen tenslotte in een boot en vertellen de roeiers dat we naar de toren willen van de katholieke missie. Het duurt bijna een uur daar te komen want we moeten tegen het opkomend tij roeien. Dus we kunnen mooi de details bestuderen van de drijvende stad als we door de straten, beter: door de kanalen, roeien, tussen de volle huizen door die ieder een eilandje vormen.

Wij ontmoeten en passeren duizenden lichte bootjes die daar taxi en autobus zijn. De bewegende peddels laten ze als een notedop van winkel naar winkel glijden. Sommige zijn niet groter dan drie voet, met een Siamees gekneld tussen balen rijst, bananen of vis en andere vervoeren vijftien mensen en zijn zo vol dat je nauwelijks de rand van de boot kunt zien die is gemaakt van een uitgeholde stam van een palmboom.....’

Kinderen

‘ Wat kinderen betreft, die zijn in overvloed aanwezig; ze zijn gekleed in slechts een klodder geel, maar zijn fascinerende kleine schepsels. Ik ben verrukt van ze vanaf het allereerste moment maar het doet me verdriet dat op zekere dag ze net zo lelijk zullen zijn als hun ouders, en dat wil wat zeggen!

Hun kleine knotjes zijn gedraaid rondom een grote gouden haarpin met er omheen een bloemenkrans. Ze zijn vrolijk en zitten vol grapjes en zijn heel leuk te zien in hun jeugdige naaktheid.

Toch zijn ze beter gekleed dan de groep volwassen jonge vrouwen die aan het baden zijn.

Naast een boel armbanden en halskettingen van verguld goud of koper waarmee ze als afgodsbeelden zijn bedekt dragen ze slechts een vijgenblad gesneden in de vorm van een hart en dat hangt aan een touwtje om hun middel. Dit hangende blad, zeg twee inches lang en anderhalf breed, geeft hun sociale status aan: voor de rijken is het van goud, voor de middenklasse van zilver en voor de armen roodkoper. ‘

De grote pagode

‘ De grootste en meest karakteristieke is op de rechteroever, omringd door een mooi en felgroen bos. Het rijst op temidden van een groep kleine torens overklast door een centraal geplaatste piramide van driehonderd voet hoog.

Aan de basis heeft dat de vorm van een kegel met honderdvijftig treden; dan wordt het een zeskantige toren met dakkapellen ondersteund door de slurven van drie olifanten. Daarna rijst een gracieuze spits uit een nest van torentjes omhoog als een enkele kolom die uitloopt in een koepeldak aan de top, en daarop tilt een brons vergulde boog twintig slingerende armen door de wolken heen.

Wordt dit verlicht door zonnestralen dan wordt het een briljante massa; het schitterende email-gekleurde aardewerk en de duizenden glanzende rozen die in het albast-marmer staan geven deze pagode met zijn pure en briljante architectuur, onbekend onder welke andere hemel ook, het magisch effect van een droom maar met kolossale tekenen van echtheid. ‘

Naar centrum stad en paleis

‘ Als wij naderen, langzaam varend in een gondel tegen de onstuimige stroming van de rivier op lijkt het vooruitgeschoven deel van de stad wel een stad op zich, een gewijde stad met ongelijkmatige torens, drukke paviljoenen, geverfde zomerhuisjes, zuilenrijen en standbeelden van roze marmer en rood porfier-graniet.

Maar als wij aan land gaan moeten wij door sloten en modder waden die om het gewijde bolwerk liggen, waar wij moeten lopen door een groep mannen, hun hoofden en wenkbrauwen geschoren en wier kleding bestaat uit een lange saffraanrode romeinse toga. Dit zijn de ‘talapoins’, Buddisische monniken. In een hand houden ze een ijzeren steelpan, in de andere een ‘talapat’ ofwel een waaier van palmblad aangevend hun rang. ‘

Smerigheid alom

‘ De straten waarin zij leven zijn vreselijk vuil, en hun huizen zijn gebouwd van vieze planken en stenen die in duigen vallen. Je zou denken dat zij het afvalputje zijn van de porceleinen paleizen die de hutten als het ware belenden maar wel achter weldadige bospartijen.

Meer dan zevenhonderd talapoins of phra’s kijken naar ons als wij voorbij lopen, met een blik die tegen minachting aan zit.

Wij zien ook de slaperige en verdwaasde hogere monniken die er uit zien als luie bedelaars, en de twaalf- tot vijftienhonderd haveloze boefjes die rondom hen zitten als koorzangers, en die opgroeien in de achterbuurten samen met ganzen, kippen en zwerfhonden.

Het lijkt wel een verzameling modder, vuil en ongedierte behorend bij het klooster, en we kunnen het niet helpen het verschil te zien tussen de toverachtige aanblik van de tempel zoals we die vanaf het water zagen en de verschrikkelijke toestand waarin de honderden monniken leven die daar dienen. ‘

==

Toelichting

De Beauvoir; Ludovic Marquis de Beauvoir (1846-1929), uit zijn beroemde werk A Voyage Rond the World, rond 1870.

Bock; Carl Alfred Bock (1849-1932), Noorse ontdekkingsreiziger,

Foto’s:

Bock; Av Hans Christian Olsen - Verdens Gang, No. 145, December 9, 1882., Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=6076235

De Beauvoir, zijn boek: http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k65295259

Grand Palace Bangkok; Door Andy Marchand - Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.p ... d=25566251

Mercurius met zijn vijgenblad; Door Original uploader was Sputnikcccp at en.wikipedia. Photo taken by Sputnikcccp in the Vatican, May 25, 2003. - Transferred from en.wikipedia, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3435725

Wat Arun Bangkok; CC BY 2.5, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=332534

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (27)
(617)

Bron:
Voornamelijk: Siam, Land of the White Elephant: as it was and is.
George Blagden Bacon (1836-1879)

SIAM; Bangkok en het nieuwe Siam (deel 2 van 2)

Onderstaand verslag is zowel van De Beauvoir als van Bock.

==

Naar centrum stad en paleis (2)

‘ Wij hoeven maar een paar stappen te gaan van de smerige hutten naar het marmeren terras. We beklimmen de grote piramide zo hoog als we kunnen komen en dat is niet gemakkelijk onder de verschroeiende zon die ons de kracht ontneemt terwijl we worden verblind door de schittering van het steenwerk.

Maar het panorama van de hele stad ligt nu voor ons met de bochten van de rivier, de koninklijke paleizen, de elf pagodes in de eerste ring en de tweeëntwintig in de tweede, en wel vierhonderd porceleinen torens en spitsen dat er als geheel uitziet als geplaatst in een heuvel van groen gevormd door de tropische vegetatie. ‘

‘ In de symmetrische zuilenrijen die wij bezoeken staan honderden altaren gedecoreerd met talloze beeldjes van Buddha in goud, zilver, koper of porfier.

Links zien wij een heel grote tempel met een dak in vijf etages in blauwe, groene en gele pannen en schitterende muren. Een dubbele deur van enorme afmetingen, geheel lakwerk ingelegd met paarlemoer, gaat voor ons open en dan zijn we in gezelschap van Buddha gemaakt van gekleurde steen.

Hij zit op een bankje van bijna vijftig voet hoog, de benen gekruist, een gepunte kroon op zijn hoofd, grote witte ogen en zijn lengte is bijna veertig voet. Deze aanbeden stenen massa, alles tezamen metend een negentig voet, is het enige dat niet beweegt door het geluid van meer dan vijftig gongs en tamtams waar de monniken met al hun kracht op slaan. ‘

‘ Wierook brandt in bronzen bekers; een lichtstraal komt door de ramen en valt op vijf rijen vergulden beeldjes, zeker in twee- of driehonderdtal, die knielen aan de voeten van de grote god, en manden met fruit worden aan hem geofferd. Je kunt je wel voorstellen wie dat opeet.

Legeruniformen hangen aan de muur en op gepaste afstand hangt de zevenvoudige paraplu. ‘

De onderwereld

‘ Er is ook halfverheven beeldwerk; het beschrijven zou een heel boek kosten maar zij vertegenwoordigen alle martelingen van de Boeddhistische hel.

Ik ril als ik kijk naar deze beklagenswaardige figuren; sommigen zijn flauwgevallen, met hun tong uitgestoken waar slangen aan vreten, of ze rapen een oog op dat door een adelaar met een klauw is uitgerukt en draaien dat als een dobbelsteen in het rond, of vreten met graagte menselijke hersens op door een spleet in de schedel. ‘

‘ Aan de andere kant van de muur hangen gekleurde fresco’s. Deze illustraties gaan over alle details van de Buddhistische religie die in ieder deel van Azië weer anders is en niet los is te maken van traditie en toch zo tegenstrijdig is in haar wetten.

==

Toelichting

Foto’s:

Kaart van het oude Bangkok; Gemeinfrei, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=25891

Foto Boeddha Wat Traimit; By Kushal Das - Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.p ... d=31603643

Foto avici, het diepste van de Boeddhistische hel; Door Onbekend - Tokyo National Museum, Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=7901039


En hiermee sluit ik het eerste boek af.

Er hebben hier steeds 21 mensen gelezen per bijdrage en dat brengt de belangstelling inclusief mijn eigen blogje en het schrijversblog op 100 lezers per keer. Boek 2 is ook al helemaal klaar (8 bijdragen) en boek 3 is in bewerking. Plaatsing volgt om de dag, de eerste is op maandag 7 maart.

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (deel 28)
(645)

Bron:
A Description of the Kingdom of Siam, 1690
Dr Engelbert Kaempfer (1651-1716)

Toelichting op de familienaam

De naam is officieel Kämpfer maar ik houd hier de naam aan die in de boeken staat en die hij als botanicus kreeg en dat is zonder umlaut.

Wikipedia

Zijn leven staat beschreven bij Wikipedia en dat is te zien als je dit plakt in de browser: nl.wikipedia.org/wiki/Engelbert_Kaempfer

Zijn leven in het kort

Hij werd geboren in Lemgow, Nedersaksen, Duitsland in 1651; zijn vader was predikant, zijn familie aan moeders kant ook. Hij genoot onderwijs in Hameln, Lüneburg, Hamburg en Lübeck.

Daarna de universiteiten Universitas Iagellonica Cracoviensis van Krakow, Polen (in 1364 opgericht) en Albertus-Universität Königsberg, Duitsland (in 1544 opgericht) waar hij zich bekwaamde in talen, filosofie, natuurwetenschappen en geschiedenis.

Hij ging in dienst bij het Zweedse hof en in 1683 zond Zweden hem naar de ambassade in Isfahan, hoofdstad van het toenmalige Perzië. Hij reisde door Rusland naar Isfahan en bleef daar enkele jaren.

In 1685 verliet hij Zweedse dienst en trad in dienst bij de VOC als scheepsarts. Daarna verbleef hij in Siam en in Japan en kwam in 1693 terug naar Europa waar hij bleef.

Zijn belangrijkste werk is ‘The History of Japan’ terwijl na zijn dood ‘The description of the Kingdom of Siam’ werd uitgegeven in de Engelse taal.

In de jaren rond 1690 verbleef hij in Siam en geeft in zijn boek zijn eigen beschouwingen weer als niet-Fransman en niet rooms katholieke toeschouwer in een wereld waar Fransen en katholieken een overheersende rol speelden.

In mei 1690 zeilde hij uit met de VOC om te verblijven aan het hof van Japan. Om zoveel mogelijk voordeel uit die reis te halen kreeg hij opdracht in Siam af te stappen om dat koninkrijk te zien. De observaties die hij daar deed zijn de basis voor dit werk.

Illustraties

De illustraties uit het originele werk zijn overgenomen in de latere uitgaven. Eigendomsvoorbehoud is niet aangetroffen. ISBN 974-8299-16-3. Editie 1987.

Toelichting

Foto/Illustratie:

Kaempfer; Door De originele uploader was Fuelbottle op de Engelstalige Wikipedia - Verplaatst vanaf en.wikipedia naar Commons., Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2986183

Boek: uit de editie 1987.

[prajak]

Geschiedverhalen over Siam (29)
(679)

Bron:
A Description of the Kingdom of Siam, 1690
Dr Engelbert Kaempfer (1651-1716)

Per boot naar Siam

‘ Ik krijg het aanbod mee te varen naar Japan op een VOC-schip, De Waelstroom. Men biedt mij de funktie aan van arts op de ambassade aldaar. Het schip doet ook Siam aan om lading te lossen en aan boord te nemen en ik krijg de gelegenheid dat fameuze koninkrijk en het hof te bezoeken.

Op 7 mei 1690 gaan wij aan boord van de pinas. Wij gaan eerst naar Haynan, Cambodja, Ligor en daarna naar Siam. ‘

‘ Op 6 juni in de avond komen wij veilig aan in de monding van de Meinam bij de stad Paknam. Wij kondigen onze aankomst aan met 5 geweerschoten en gaan voor anker.

Op 7 juni gaan wij in een bootje naar de kust; ik ga samen met de heren Gudward en Van Loohn. Vanaf onze ankerplaats zie je een modderige bodem waar alle soorten schepen veilig kunnen varen. Ik zie dat op de rivier ondieptes zijn aangegeven om die te vermijden. We komen ook vissersboten tegen met de bemanning druk in de weer.

Eenmaal in de monding zien wij nauwelijks nog onze masten. Een aantal Chinese en andere jonken liggen voor anker. De mond van de Meinam loopt uit in de zee als het ware met twee armen laagliggend moerassig land dat tijdens hoogtij onder loopt. Niet ver daarvan zien wij batterijen met kanonnen staan die daar zijn neergezet sinds de laatste problemen met Frankrijk.

Om 12 uur arriveren wij veilig in de VOC-vestiging Pakhuis Amsterdam en worden keurig ontvangen door de gouverneur van die post.’

‘ Vandaag 8 juni probeer ik een ommetje te maken in het nabijliggend bos maar ik kom niet ver. Grote delen van het bos lopen af en toe onder en het droge deel wordt onveilig gemaakt door tijgers en andere vraatzuchtige beesten. Tussen de varens door zie ik ze zitten.

Er groeien ook cypressen, de Alcea Frutescens en andere planten die ik elders zal beschrijven. Een oude gids die kennis van planten beweert te hebben verzekert mij dat ik in Bangkok in groten getale de Anacardium boom zal zien. Wij gaan terug naar de boot. ‘

Voor anker nabij Bangkok

‘ Op 9 juni zeilen wij in onze eigen boot de Meinam op en wij vermaken ons met het afschieten van apen die je regelmatig aan de oevers in bomen ziet klimmen.

Eenmaal in Bangkok zien we het nieuwe fort dat op de rechteroever door de Fransen is gebouwd en inmiddels afgebroken is. Ten noorden van Bangkok zijn de oevers ruim bewoond en vol met huizen en dorpen.

Op de 10e komen wij aan bij een klein eiland midden in de rivier waar wij tempels zien en woningen van monniken. Ik ga aan wal en zie in een van de tempels drie zittende en ook staande afgodsbeelden, verguld en met mutsen als van een mandarijn. Een veertigtal kleinere beelden houdt ze gezelschap aan hun voeten.

Een paar mijl van de stad gaan we voor anker voor de nacht. ‘

Toelichting

De Waelstroom; ook wel Waalstroom, pinas gebouwd in Amsterdam op de VOC werf in 1684. Lengte 150 voet (1 voet is 30,48 cm), breedte 27 voet, diep 16 voet, laadvermogen 648 ton, bemanning 240 tot 275 koppen. Voor de liefhebbers: vocsite.nl.schepen/detail.html?id=11134

Pinas, sloep in de VOC periode.
Batavia; thans Jakarta.
Haynan; eiland ten oosten van Vietnam.
Ligor; Nakhon Si Thammarat.
Paknaam; Samut Prakan.

Pakhuis Amsterdam nabij Bangkok; ter plaatse staat een gedenksteen:

New Amsterdam City was one of the significant historical sites which was situated at Tambon Klong Bang Pla Kod, Phra Samut Chedi district. In Samut Prakan Province in those days a large number of Dutch men came to trade with Thailand. These Dutch men were well-behaved and cordial in conducting their business with Thai people. Some of them provided good service to the government.

They were thus bestowed with some land on the western bank of Bang Pla Kod Canal to be used for storage and residences. The place looked so nice that it was known among the Dutch men living there as New Amsterdam or the Holland Buildings.Later, the mutual relationship began to deteriorate until the end of the Ayutthaya Period and so did the significance of New Amsterdam Time also strengthened the decline of the riverbank where the Holland buildings were situated. They were eroded by the tide. That is why no traces of such places can be seen today.

Alcea; bloeiende plant uit de kaasjeskruidfamilie.
Anacardium; cashewboom.
Judia; het huidige Ayutthaya, destijds hoofdstad tot 1768.

Afbeeldingen:

Pinas; met dank aan vocsite.nl/schepen/scheepstypen.html

Tijgers; Door De originele uploader was Svdmolen op de Nederlandstalige Wikipedia - Verplaatst vanaf nl.wikipedia naar Commons door Dryke met behulp van CommonsHelper., Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=4884702

Muts van een mandarijn; deel van de afbeelding: Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=472372