Hua, wij hebben ook een stukje overpad over ons land beneden, naar de weilanden erachter langs de rivier. Dat overpad snijd in een S-vorm recht over ons land, tussen de huizen. En dan hoor je af en toe gemekker dat Eh of Oh langskomt terwijl ze daar een hekel aan hebben "want".... en ondertussen wordt er wel "gin Khao" geroepen, want dat hoort zo
.
En dan zegt domme ikke:" waarom sluiten we de weg niet, dan lopen ze maar om". Dat mag dus niet, dan krijg je gelazer. Dus vervolgens zeg ik: "dan verleggen we die weg toch, laten we ze in een L-vorm langs de randen van ons perceel lopen." Ja, dat kan ook niet, want Noi heeft zo'n tweeasser met motor voorin en planken achter en die kan er dan moeilijk langs... En het is altijd al zo geweest...
Enfin, ze doen maar, als ik me er echt mee ga bemoeien maak ik meer stuk in de sociale verhoudingen daar dan het oplevert en de familie zit daar wel 365 dagen per jaar. Als pa en moe het tijdige met het eeuwige hebben verwisseld wil mevrouw Duncan een laag muurtje om "ons" huis neerzetten, voor de privacy. Ik vind het allemaal wel best, het is een heerlijk gebied om een tijdje te bivakkeren - met ook genoeg hele lieve mensen daar - maar om er maanden achter elkaar te zitten, dat nog maar niet.
Prajak, dat land is nog niet zo heel lang in handen van de familie, ze hebben het een jaar of 15-20 terug gekocht, 2 huizen achter het huis van oma, de huidige buren hebben toen 45% van hun land weggedaan omdat ze er niets mee konden "want het spookte". Ze komen oorspronkelijk uit een dorp uit de bergen 10 kilometer van Tha Li en toen het daar mis ging hebben ze het houten huis afgebroken, planken mee en op dat land weer opgebouwd
. De begrenzing was toen onderling wel aabgegeven met die paaltjes ( sommige officieel, sommige met stukken hout rechtop in de grond, en eigenlijk hoorde ik pas het 2e jaar in mijn relatie met Mrs. D. dat ze geen eigendomsbewijs van dat land hadden. Dus toen hebben we/ze dat maar geregeld, ook een verhaal apart en sinds die tijd zijn ze gebrouilleerd met de buren, want die wilden meer geld zien dan nodig voor hun toestemming/papier/handtekening want de farangfactor kwam erbij. En dat pikte mijn schoonfamilie niet...
Wel heel leerzaam hoor, die dorpjes
.
Edit: die tempel met dat stukje natuur uit mijn vorige post, voor diegenen die willen kijken waar dat is - aanrader! - is Ban Na Di, niet Na Hi. Langs die weg, over een afstand van 25 kilometer, vindt je Ban Na Di, Ban Na Hi en Ban Ahi. Hoe verzinnen ze het...
