Daarvoor waren zoveel mogelijk samen in ons appartement in CM. Dat was minimaal 3 weken samen in de 10 weken en maximaal 3 weken (18 a 19 dagen) samen in de 7 weken, voor een periode van 2 jaar.
Mijn partner was altijd al zeer zelfstandig in haar leven en aangezien ik voor mijn werk 2 weken off-shore zit en dan vervolgens een periode van 3 weken vrij ben, moest zij wel zichzelf 'bedruipen' in mijn 2 werkweken waarbij ik dan op zee zit.
Toen ze aan kwam medio september 2014 zijn we ons direct gaan aanmelden voor een studie inburgering level A2, wat een vereiste is om te behalen na 3 jaar verblijf en ik geloof maximaal de totale verblijfsduur van het MVV (5 jaar). Indien niet behaald in die periode dan moet je Nederland volgens mij weer verlaten.
In samenspraak met het opleidingsinstituut en aanvangsttest, waarbij ze bekijken waar je zit qua kennis van de taal en de samenleving hebben ze haar ingeschaald op een studie periode van 12 maanden.
Dus begin oktober is ze gaan studeren, 2 keer 3 uur studie op school de rest met E-learning op de computer, waarbij het opleidings instituut als richtlijn een 3 studie uren per dag aangeeft.
De opleiding voor level A2 is pittig zeker wat grammatica betreft, daar was ikzelf op school al niet erg goed in en na zovele jaren niet meer op school gezten te hebben en de automatische spellings correctie van de computer valt het niet mee voor mij om haar met grammatica te helpen. Maar voor de overige vakken gaat het best oke.
Voor haar was, ondanks dat ze de Westerlingen en de Westerse wereld (Europa) best goed kend toch niet al te makkelijk en soms nog steeds niet.
Voor haar komt onze Nederlandse samenleving nogal hard, kil, afstandelijk en op zijn tijd nogal onrespectvol (bot) over. En dat valt toch niet mee voor een Thaise. Net zoals de Nederlander in de algemene omgang op straat nogal op zichzelf is, groeten of gewoon een praatje maken is er in de regio Rotterdam niet zo snel bij.
En als ze zich soms wat minder prettig voelt (niet in haar vertrouwde omgeving) is het soms toch wat eenzaam zonder familie en kennissen/vrienden, ondanks dat ze zeer een 'private person' is, zoals ze zichzelf omschrijft.
In de seizoenen dat het weer niet zo geschikt is voor óutdoor' activiteiten zitten we als Nederlanders veel meer binnenshuis en dat is voor haar in de periode dat ik weg ben toch duidelijk anders als wat ze gewend is.
Nu is er met televisie, internet en studeren best veel op te vangen, maar niet alles in het begin. Dus was het zaak om wat onhanden voor haar te vinden buiten de eerder genoemde zaken. Gaandeweg heeft ze steeds meer haar draai gevonden, het balkon van ons appartement is veranderd in een kleine moestuin, met groente en kruiden.
In de omgeving heeft ze een hele route in kaart gebracht waar appels, pruimen, kersen, en bramen te vinden en te plukken zijn. Momenteel is het het seizoen voor de bramen, dus hebben we (zij het meest) wel zo'n 15 a 20 kg Bramen geplukt, waar dan Jam, Milkshakes, Smoothies, salades ect van word gemaakt. Kleding (ver)maken heeft ze onderhand ook verheven tot een kunst.
In ons appartement heeft ze onderhand steeds meer inbreng van hoe ze het wil hebben, wat mij aangeeft dat ze zich steeds meer thuisvoelt en haar eigen plakje 'claimt', wat goed is omdat ze daarmee aangeeft dat ze meer en meer begint te 'wortelen'.
Het samenleven is meestal erg fijn, maar communiceren, ondanks dat zowel zij als ik uitstekend Engels spreken, het toch nog wel eens voorkomt dat de taal gewoon te beperkt is om alle gedachten en gevoelens in woorden uit te drukken en omdat we beiden van 'verschillende' werelden zijn is dat op zijn tijd best wel een 'uitdaging' voor beide,.
Ook speeld familie een behoorlijke rol in onze relatie, voor haar hier in Nederland, mijn familie is heel klein, ik heb sinds mijn scheiding nu zo'n 3 jaar geleden geen contact meer met mijn moeder en broer (die relatie was altijd al minimaal en niet erg goed te noemen), voor de rest heb ik een dochter, schoonzoon en kleinkind (5 jaar nu) en een zoon, die sociaal gezien nogal achter ligt in zijn ontwikkeling (was altijd al zo), maatschappelijk goed geslaagd, maar in de sociale omgangsvormen niet erg 'handig', wat door mijn partner nogal bot en onrespectvol overkwam, wat toch nog wel eens tot de nodige irritaties leidde.
Zij vind mij eigenlijk verantwoordelijk voor zijn gebrek hieraan, als ik uitleg dat hij vanaf zijn 12de eigenlijk op dit punt niets meer aannam (hij is nu 27), dit is in Nederland nu eenmaal anders als in Thailand, dan gaf ze nogwel eens blijk van haar teleurstelling hieraan. De reden daarvoor was omdat ze vind en er de behoefte aan had om 'opgenomen' te worden in een warm familie gevoel. En hierdoor was dat voor haar wel wat 'ongemakkelijk'. Mijn dochter, schoonzoon en kleinkind en mijn beste vrienden stonden er wel in zoals ze prettig vond. Maarja zoals eerder aangegeven, ik heb maar een hele beperkte sociale kring ( wat ik haar direct bij aanvang van onze relatie 3 jaar geleden heb aangegeven).
Maar gaande weg heeft ze een steeds betere invulling van haar dagelijkse doen en laten en beleeft daar ook haar plezier aan als ik weg ben voor mijn werk. Tijdens ons samenzijn verdeel ik mijn tijd tussen bijwerken en haar studie en samen dingen ondernemen die we leuk vinden en ons ontspannen.
Zoals aangegeven, ze verankerd zich steeds beter, maar het heeft toch nog wel een paar jaar nodig om daar echt in thuis te raken (ze heeft een vriendin in Frankrijk en die gaf aan dat ze na 3 jaar zich echt thuis begon te voelen in Europa). We gaan er vanuit dat haar inburgering dit jaar nog behaald zal worden. Daarna voorzie ik toch nog wel een periode van zo'n 2 jaar studeren, of een combi van werk en studie voordat ze echt aan het arbeidsproces kan deelnemen en haar zelfstandigheid daarin kan behalen.
Wat ik wel erg leuk van haar vond (mijn dochter & schoonzoon zij bezig voor het eerst een huis te kopen) dat ze nav van de huizenjacht van mijn dochter & schoonzoon, ook is aan kijken is geslagen op Funda. Ze vroeg mij, omdat ze niet echt blij is met ons appartment (niet omdat die niet goed zou zijn) omdat die geen tuin heeft en zij van afkomst een Farmer is, zou zij graag een beneden huis(je) met een tuintje zou willen hebben in de toekomst. Vond ik een goed idee, dus aangegeven als zij tegen die tijd een baan heeft, we naar de bank kunnen voor een hypotheek. Praktisch is dat nu (nog) niet mogelijk, omdat ik momenteel al de verplichting heb voor 2 hypotheken, maar als ze werkt kunnen we dat invullen zoals ze dat graag zou zien.
Dus al met al vind ze gaande weg meer en meer haar draai, de markt, supermarkt, Primark (voor wie dat niet weet, dat is een winkel met heule goedkope kleding, waar 'duizenden' vrouwen elke dag zich een weg banen
), ook openbaar vervoer vind ze haar weg wel.Stap voor stap komen we vooruit, maar het is een hele stap voor haar om 'haar' wereld te verlaten en onze wereld in te stappen, draai dat maar eens om, ga eens naar Thailand, zonder gedegen opleiding en taalbeheersing en geen bron van inkomen!
Zouden wij dat snel doen..................Het is voor ons een grote uitdaging, waarbij het qua liefde onveranderd sterk is gebleven en ik van haar elke dag nog kan leren hoe je met weinig heel goed kan rondkomen. Zij is in staat om met een bijstandsuitkering riand rond te komen. En niet omdat wij dat zo moeten, maar gewoon omdat het kan als ze wil en ze het leuk vind.
Dit was een kleine impressie van ons eerste jaar samen hier in Nederland, misschien kan een deze of gene er wat mee.
Genesis
