Midden in het stadje, op een steenworp afstand van de ‘seven’ en het bestaat uit kleine huisjes die je huurt, althans ik betaalde in augustus 2013, 400 baht, 10 hele euro.
Mijn indruk is dat er geen short time bezigheden worden gedaan. Ik sliep tenminste uitstekend ondanks dat uitgerekend het huisje naast me ook in gebruik was en dat waren geen toeristen maar, denk ik, Thaise mensen die in die buurt een klus moesten opknappen. Techneutologen.
Vijf. Vijf huisjes maar en daarom zul je er geen bussen met toeristen aantreffen want waar laat je die mensen. Op internet vind je dit ding echt niet.
Een paar plaatjes....
De sprietantenne geeft elf zenders waarvan er een paar dubbel zitten...daar is weinig eer te behalen voor een buitenlander.
Alle onderbrekers zijn 64 amp. Ja, zo kan ik het ook.....daar blijf je vet aan hangen hoor als er wat mis gaat.
Aardlek ?
Nee, dit is de extra schakelaar om de douche uit te zetten, merk Chang (die zit ook overal in....) en er staat 25 amp op en is absoluut geen aardlekschakelaar. Zou dit in het goedkoopste model douche zitten ?
Geen restaurant maar wel een waterkoker. En dat betekent dat je bij de ‘seven’ koffie of thee kunt inslaan. En enkele sandwiches, of een half broodje en wat snijvlees, en dat bewaar je in de koelkast. Kopjes, glazen, lepeltjes, dat is er wel. Het is behelpen maar vooruit....
Eten doe je in de stad. Thais. Mag ik het menu, vroeg ik. Zwijgend wees de juffrouw naar de muur..... daar hing alles keurig aangeplakt en met foto’s ook. En het was zoals Thais eten behoort te zijn: lekker.
Hoe dan ook, voor 400 baht een rustige nette kamer.
