Actieplan bij plotseling overlijden in Thais schoonfamilie

[Wereldvreemd]

Mijn schoonvader is niet meer de jongste en zijn gezondheid is beroerd. Nu zijn Thai overbezorgd en bij het eerste hoestje is het al totale paniek. Kortom vroeg of laat gaat hij beginnen aan zijn volgende leven.

Ondertussen leven wij met 3 kinderen (1, 2, 3½ jaar) in Nederland, maar bij het eerste hoestje komt al de druk om alle kinderen naar opa te sturen. Daar lig ik ondertussen iedere 3 maanden dwars voor, want we gaan niet iedere 3 maanden tickets boeken en overvliegen. (Mijn vrouw's alternatief is dat ze wel een paar jaar bij papa blijft.... samen met de kinderen).

Maar goed, vroeg of laat gaat hij echt en wat dan? Ik zeg: vrouw, ga maar, voor de kinderen wordt gezorgd. Daar maak ik geen vrienden mee, dat weet ik.

Graag verneem ik van jullie, hoe jullie dergelijke zaken hebben afgekaart.

[Bean]

Mijn schoonvader is niet meer de jongste en zijn gezondheid is beroerd. Nu zijn Thai overbezorgd en bij het eerste hoestje is het al totale paniek. Kortom vroeg of laat gaat hij beginnen aan zijn volgende leven.

Ondertussen leven wij met 3 kinderen (1, 2, 3½ jaar) in Nederland, maar bij het eerste hoestje komt al de druk om alle kinderen naar opa te sturen. Daar lig ik ondertussen iedere 3 maanden dwars voor, want we gaan niet iedere 3 maanden tickets boeken en overvliegen. (Mijn vrouw's alternatief is dat ze wel een paar jaar bij papa blijft.... samen met de kinderen).

Maar goed, vroeg of laat gaat hij echt en wat dan? Ik zeg: vrouw, ga maar, voor de kinderen wordt gezorgd. Daar maak ik geen vrienden mee, dat weet ik.

Graag verneem ik van jullie, hoe jullie dergelijke zaken hebben afgekaart.

Wat een een Thai in zijn hoofd heeft ..................

Ik zou er even een waarzegger tegen aan gooien en die haar zoals van te voren
afgesproken laten vertellen dat pappa nog wel zeker 10 jaar te leven heeft.
zo niet geef je de waarzegger de schuld.

Sterkte .

[RuudThai]

Wij hebben het in de ruim 4 jaar dat we samen in Nederland woonden met de kinderen gelukkig niet meegemaakt.
De vader van mijn vrouw was al overleden voordat ik haar leerde kennen maar haar moeder is al ruim 10 jaar in dezelfde kwakkelende staat als jouw schoonpapa.
Mijn vrouw voelt zich wel geroepen om haar moeder te helpen en we vullen dan ook haar magere pensioentje wat aan. Ze is de jongste van alle kinderen en tevens - via mij - ook de rijkste dus van haar wordt dat ook verwacht.
Ze heeft in onze 'Nederlandse tijd' altijd gezegd dat haar broer en zusters wel voor hun moeder zouden zorgen als er iets was. Maar als haar moeder zou overlijden dan wilde ze toch wel graag naar Thailand. Echter niet voor lang en wij hoefden ook niet mee was haar standpunt.

Als jouw vrouw echter het enige kind is dan komt inderdaad die drang naar voren om voor de ouders te zorgen. En dat is wel moeilijk want om de kinderen voor relatief korte tijd naar Thailand mee te laten gaan lijkt me niet zo goed voor hen. School, vriendjes, ze worden er zo van weggerukt en na een tijdje moeten ze weer terug en hetzelfde ondergaan.
Het wordt dus nog een flinke afweging!

[Ais]

Doe wat je gevoel zegt, dan kom je nooit met jezelf in de problemen.

[Duncan]

5 personen ( vliegen kinderen eigenlijk nog gratis beneden een bepaalde leeftijd? ), dat is al snel 3500 euro...
Ik zou de kids sowieso niet meenemen, die hebben er zelf niets aan en effectief is het alleen maar show voor de buhne.
Ik zou - in jouw geval - gewoon de vrouw laten gaan - je houdt ze immers toch niet tegen als ze iets in de kop hebben - en zelf pas gaan als het inderdaad zover is.
Zo ken ik een familie waarbij de moeder al bijna 10 jaar op sterven ligt, volgens de Thaise vrouw .

[ron]

5 personen ( vliegen kinderen eigenlijk nog gratis beneden een bepaalde leeftijd? ), dat is al snel 3500 euro...
Ik zou de kids sowieso niet meenemen, die hebben er zelf niets aan en effectief is het alleen maar show voor de buhne.Ik zou - in jouw geval - gewoon de vrouw laten gaan - je houdt ze immers toch niet tegen als ze iets in de kop hebben - en zelf pas gaan als het inderdaad zover is.
Zo ken ik een familie waarbij de moeder al bijna 10 jaar op sterven ligt, volgens de Thaise vrouw .

Ron.

[prajak]

Ik wil niet rot doen of keihard lijken maar ik heb de volgende afspraak met de familie in Nederland en elders.

De vrouw van pa is 77 en best nog vief maar je weet maar nooit. Dan komt dat belletje.... Ik plan de reis en die gaat zeker twee dagen duren, minimaal.

Ik ga naar NL en tref haar dood aan. Daar hoef ik niet voor te reizen, crematies kan ik hier ook zien.
Ik ga naar NL en tref haar in diep coma aan. Daar heb ik niks aan. Hoelang moet ik blijven ?
Ik ga naar NL en ze zit rechtop in bed; "Goh wat leuk, heb je vakantie ?"
Ik ga naar NL en kan nog net afscheid nemen.

Dus ik ga niet naar NL. En omgekeerd komen broers en zussen niet naar Thailand.

[Wereldvreemd]

Tja, het gaat typisch Thais bij mijn vrouw. Nadenken over de consequenties, zal ze niet doen. De kosten voor tickets zijn een zorg voor mij, niet voor haar. Dat geldt sowieso: de uitgaven zijn haar zorgenkindje, ik mag de inkomstenkant oplossen.

Wat Prajak schrijft is zakelijk gezien het beste en ik zou het ook zo doen, ware het niet dat mijn vrouw toch wel een heel sterke familieband heeft. Ze kan haar moeder na twee dagen niet meer verdragen, maar eenmaal in het vliegtuig is het dikke tranen. Mijn vrouw heeft ook nog altijd heimwee naar Thailand en dat zal ook wel zo blijven. Helaas versterkt een ziekte dat gevoel.

[Gardensafari]

Mijn beide ouders leven nog, gelukkig.
Pa is 82 en moe 80.
Pa had kanker, maar is recent "schoon" verklaard.
Morgen rijd ik weer met hem naar het Anthonie van Leeuwenhoek, voor de half-jaarlijkse check-up.
Ook de ouders van mijn Thaise vrouw leven nog.
Ma is 67, Pa is 72.

Op enig signaal dat er echt iets is, ga ik met mijn vrouw naar Thailand, of gaan ik met mijn vrouw van Thailand naar Nederland.
Je ouders verlies je.
Dat staat bijna vast.
Maar wel één keer in je leven.
Als het even kan wil ik daar bij zijn.
En ook ervoor.
Al zou ik het geld voor de ticket moeten lenen van de maffia: ik ga. Mijn vrouw ook.
Dat daar discussie over is, begrijp ik niet.
Prajak begrijp ik wel, want die heeft het over de vrouw van zijn vader.
Dat zal dus zijn moeder niet zijn.
En dat maakt het een ander verhaal.
Maar je eigen ouders: geen discussie mogelijk, lijkt me, tenzij je als kind bent misbruikt of zo.
Maar dat soort uitzonderingen valt buiten deze discussie.

[carpediem]

Mijn schoonvader is niet meer de jongste en zijn gezondheid is beroerd. Nu zijn Thai overbezorgd en bij het eerste hoestje is het al totale paniek. Kortom vroeg of laat gaat hij beginnen aan zijn volgende leven.

Ondertussen leven wij met 3 kinderen (1, 2, 3½ jaar) in Nederland, maar bij het eerste hoestje komt al de druk om alle kinderen naar opa te sturen. Daar lig ik ondertussen iedere 3 maanden dwars voor, want we gaan niet iedere 3 maanden tickets boeken en overvliegen. (Mijn vrouw's alternatief is dat ze wel een paar jaar bij papa blijft.... samen met de kinderen).

Maar goed, vroeg of laat gaat hij echt en wat dan? Ik zeg: vrouw, ga maar, voor de kinderen wordt gezorgd. Daar maak ik geen vrienden mee, dat weet ik.

Graag verneem ik van jullie, hoe jullie dergelijke zaken hebben afgekaart.

Als hij echt gaat lijkt me er geen probleem; aldaar afsheid nemen, samen of zij alleen, en weer terug. Kinderen van die leeftijd lijkt me niet echt handig en nodig om die mee te nemen.

Dat zij met de kinderen terug wil en jou voor eventueel langere tijd alleen achterlaten is lijkt me een veel groter probleem.
Denk daar maar is over na.

[paknampo]

Mijn beide ouders leven nog, gelukkig.
Pa is 82 en moe 80.
Pa had kanker, maar is recent "schoon" verklaard.
Morgen rijd ik weer met hem naar het Anthonie van Leeuwenhoek, voor de half-jaarlijkse check-up.
Ook de ouders van mijn Thaise vrouw leven nog.
Ma is 67, Pa is 72.

Op enig signaal dat er echt iets is, ga ik met mijn vrouw naar Thailand, of gaan ik met mijn vrouw van Thailand naar Nederland.
Je ouders verlies je.
Dat staat bijna vast.
Maar wel één keer in je leven.
Als het even kan wil ik daar bij zijn.
En ook ervoor.
Al zou ik het geld voor de ticket moeten lenen van de maffia: ik ga. Mijn vrouw ook.
Dat daar discussie over is, begrijp ik niet.
Prajak begrijp ik wel, want die heeft het over de vrouw van zijn vader.
Dat zal dus zijn moeder niet zijn.
En dat maakt het een ander verhaal.
Maar je eigen ouders: geen discussie mogelijk, lijkt me, tenzij je als kind bent misbruikt of zo.
Maar dat soort uitzonderingen valt buiten deze discussie.

Helemaal mee eens.

Wij hebben het meegemaakt tijdens onze vakantie in Thailand.
Kreeg telefoon uit Nederland moeder lag slecht.
Rap terug naar Nederland we waren rond 20.00 uur bij moeder aan bed.
We konden gelukkig rustig afscheid nemen, later in de nacht is ze overleden.

Vader leeft nog is 94 jaar, zou zomaar nog eens kunnen gebeuren.
Andersom als schoonmoeder het zelfde overkomt, zijn wij sowieso snel in Thailand zeker weten.

Gr.

[prajak]

Klopt, Gardensafari, mijn ouwelui zijn al dood. Maar voor broers en zussen ga ik ook niet reizen. We hebben daar afspraken over gemaakt. Trouwens, ik ben de oudste....ik zal wel het eerst gaan.....

[Wereldvreemd]

Ik lees zojuist mijn eerste post terug en realiseer me dat de quote: "vrouw, ga maar, voor de kinderen wordt gezorgd." verkeerd uitgelegd kan worden. Daarmee doelde ik op de vele malen dat schoonpa ziek is. Dan eet hij 3 weken niet, dan hoest hij 3 weken lang non-stop. Dat niet eten, komt meer door zijn beroerde karakter, dan door ziekte, maar mijn vrouw wil daar niet aan. Haar zus en moeder weten wel beter, maar beklagen zich wel over alle keren dat het gebeurt. Mijn schoonvader moet per se iedere dag een andere maaltijd hebben, waarvan sommige alleen bij een restaurant in een naburige stad. Bij iedere ziekte wil mijn vrouw met alle kinderen op naar Thailand. Dit, allemaal onder het motto, dan kan opa afscheid nemen gedurende 3 maanden..... want korter gaat ze niet.

Nou weet ik dat opa niet echt veel aandacht aan de kleinkinderen geeft. Vaak slaapt hij de hele dag en hooguit dat de jongste wat uurtjes naast hem slaapt. Kortom ik zie niet het nut in om iedere keer bij een ziek bed alle kinderen neer te zetten. De kinderen zijn dan meer bij slapende opa, dan thuis.

Als hij echt heen gaat, dan wordt de zaak anders. Mijn vrouw gaat dan uiteraard en ik zal mijn uiterste best doen om daarbij te zijn. Alleen lijkt het mij niet wijs om een dergelijke trip te ondernemen met 3 jonge kinderen erbij. Een vrouw vol verdriet, die al aandacht nodig heeft en dan ook nog 3 koters erbij in het vliegtuig. Het zijn echte Thai, want luisteren doen ze niet, maar ze bewegen wel des te meer.

De meeste bijdragen (mijn dank daarvoor) beschrijven situaties zonder kinderen en ik denk dat daar hem de kneep zit. D

[Ben]

Ik lees zojuist mijn eerste post terug en realiseer me dat de quote: "vrouw, ga maar, voor de kinderen wordt gezorgd." verkeerd uitgelegd kan worden. Daarmee doelde ik op de vele malen dat schoonpa ziek is. Dan eet hij 3 weken niet, dan hoest hij 3 weken lang non-stop. Dat niet eten, komt meer door zijn beroerde karakter, dan door ziekte, maar mijn vrouw wil daar niet aan. Haar zus en moeder weten wel beter, maar beklagen zich wel over alle keren dat het gebeurt. Mijn schoonvader moet per se iedere dag een andere maaltijd hebben, waarvan sommige alleen bij een restaurant in een naburige stad. Bij iedere ziekte wil mijn vrouw met alle kinderen op naar Thailand. Dit, allemaal onder het motto, dan kan opa afscheid nemen gedurende 3 maanden..... want korter gaat ze niet.

Nou weet ik dat opa niet echt veel aandacht aan de kleinkinderen geeft. Vaak slaapt hij de hele dag en hooguit dat de jongste wat uurtjes naast hem slaapt. Kortom ik zie niet het nut in om iedere keer bij een ziek bed alle kinderen neer te zetten. De kinderen zijn dan meer bij slapende opa, dan thuis.

Als hij echt heen gaat, dan wordt de zaak anders. Mijn vrouw gaat dan uiteraard en ik zal mijn uiterste best doen om daarbij te zijn. Alleen lijkt het mij niet wijs om een dergelijke trip te ondernemen met 3 jonge kinderen erbij. Een vrouw vol verdriet, die al aandacht nodig heeft en dan ook nog 3 koters erbij in het vliegtuig. Het zijn echte Thai, want luisteren doen ze niet, maar ze bewegen wel des te meer.

De meeste bijdragen (mijn dank daarvoor) beschrijven situaties zonder kinderen en ik denk dat daar hem de kneep zit. D

3 maanden..... want korter gaat ze niet.

Het zijn echte Thai, want luisteren doen ze niet, maar ze bewegen wel des te meer.

De appels vallen vaak niet ver van de boom.

[heisa]

Wij zaten vorig jaar in dezelfde situatie en was voor mijn vrouw heel moeilijk. Wij in Nederland en opa in Thailand bij de familie. Wij gaan gemiddeld 2x per jaar naar Thailand en iedere keer weer bij het afscheid nemen (terug naar nederland) was het voor mijn vrouw heel moeilijk om gedag tegen opa te zeggen. Zij wist namelijk dat het de laatste keer kon zijn dat ze opa in leven zag. Zij had zich er dus bij neergelegd dat zij niet bij het sterfbed van opa zou zijn.

Uiteraard hadden we wel de afspraak dat mocht opa te komen te overlijden dan zitten we dezelfde avond nog in het vliegtuig naar thailand om de familie bij te staan en om op een goede manier afscheid te nemen. Of mocht de familie bellen dat hij echt heel erg hard achteruit gaat (niet drinken en eten) dat we dan ook direct onderweg zijn.

Het bizarre bij ons was dat opa echt op mijn vrouw heeft gewacht. Wij kwamen aan in Sisaket en een dag later zitten we beide aan zijn sterfbed en hebben er ook de dagen erna bij kunnen zijn tm het moment dat we opa naar de tempel brachten.

Mijn advies: luister naar degene in de familie die er het minst emotioneel inzit dus iemand die niet bij het eerste hoestje meteen aan het ergste denkt. Wij hadden veel steun aan haar broer toen wij in nederland waren. En de kinderen zou ik ook zeker thuis laten.

Het blijft een moeilijk verhaal en wens je daarom ook veel sterkte.

Mijn schoonvader is niet meer de jongste en zijn gezondheid is beroerd. Nu zijn Thai overbezorgd en bij het eerste hoestje is het al totale paniek. Kortom vroeg of laat gaat hij beginnen aan zijn volgende leven.

Ondertussen leven wij met 3 kinderen (1, 2, 3½ jaar) in Nederland, maar bij het eerste hoestje komt al de druk om alle kinderen naar opa te sturen. Daar lig ik ondertussen iedere 3 maanden dwars voor, want we gaan niet iedere 3 maanden tickets boeken en overvliegen. (Mijn vrouw's alternatief is dat ze wel een paar jaar bij papa blijft.... samen met de kinderen).

Maar goed, vroeg of laat gaat hij echt en wat dan? Ik zeg: vrouw, ga maar, voor de kinderen wordt gezorgd. Daar maak ik geen vrienden mee, dat weet ik.

Graag verneem ik van jullie, hoe jullie dergelijke zaken hebben afgekaart.