Grondprijzen in Thailand

[Henk Korat]

Wij wonen aan de rand van onze moe ban in Nakhon Ratchasima. Achter ons huis hoort een vrijwel altijd groen rijstveld te liggen. Maar de eigenaar heeft gekozen deze oogst over te slaan




De reden is dat de overheid bezig is de klong, die je misschien op de achtergrond ziet liggen, in te duikeren en de weg te verharden. Daarom had de eigenaar tijdelijk niet meer de beschikking over voldoende water.



Wij zijn erg gesteld op dit stuk rijstveld, want dan staan er geen huizen. Anderhalf jaar geleden vroeg ik aan een goede kennis van ons of hij kon achterhalen wie de eigenaar is. Die goede kennis, noem hem maar Koen Dogabert, want hij is echt rijk, is een project ontwikkelaar hier in Nakhon Ratchasima. Zijn vrouw wilde al direct een deal sluiten. We kopen ieder de helft. zei ze. Twee uurtjes later belde Koen Dogabert op met de informatie die ik nodig had. Hij had de eigenaar gesproken en die wilde eigenlijk helemaal niet verkopen en als hij het deed, dan moest de prijs toch echt boven de "song laan ha sen bath to rai" zijn, oftewel boven de 2,5 miljoen bath per rai. Het perceel is in totaal 14 rai groot. Koen Dagobert en ik keek elkaar aan en riepen bijna in koor: "Te duur, daar verkoopt hij het nooit voor".

Ik was meer dan tevreden, want er zouden zeker in de naaste toekomst geen huizen achter ons gebouwd worden.

Vandaag viel er een brief van het Land Registry Office in de bus, met het verzoek of we volgende week zaterdag ons beschikbaar konden houden, om de mensen van de landmeting te ontvangen. Ik schrok me een hoedje. Ojee, de eigenaar wil helemaal geen rijst meer verbouwen, maar het land opdelen in kavels en het verkopen. Tong zag mijn schrik en zei, dat ze het Land Registry Office wel even zal bellen.

Ze kreeg een vriendelijke vrouw aan de lijn en zoals dat gaat - Ruud schreef het elders al - kunnen die dames uren praten over een lantaarnpaal op de hoek. Ik volgde het gesprek en na 10 minuten zag ik de oogjes van Tong gaan glimmen.

Wat vertelde het vrouwtje van de Land Registry Office namelijk. De eigenaar wil een nauwkeurige nameting van de maten op het chanot, want de waarde van de grond is wel erg gestegen. De projectontwikkelaar van onze moe ban en van Venice Park en I-Condo had de eigenaar "ha laan ha sen to rai" geboden, of te wel 5,5 miljoen bath per rai. Maar de eigenaar wil beslist niet verkopen. Hij is rijk zat en heeft het geld niet nodig. Hij wil gewoon dat er rijst op het stuk land verbouwd wordt.

Tong en ik keken elkaar zeer tevreden aan. Voor een aantal jaren zaten we goed.

[Hua Thale]

Laten we het hopen voor je Henk.

Foto's zijn ruim aan de maat trouwens.
Normaal is Website/e-mail 320x240 een zeer leuke afbeelding
Het past niet meer op mijn laptop

[brake034]

Dat zijn stevige prijzen, recent is er een stuk rijstveld aan de weg in het buitenste buitenbos waar wij wonen voor 1 miljoen per rai van de hand gegaan. Dit ten behoeve van de bouw van een nieuwe benzinepomp, althans zo gaat het verhaal.

Inmiddels kosten rijstvelden buiten de gebaande paden pakweg 200.000 baht per rai.

In Chiang Rai stad zag ik een prijs van 6 miljoen per rai, vraagprijs dus hoe serieus dat is weet ik niet.

P.s. ik heb Momfer maar gekozen, ik hoest nogal eens, woon echter niet in een schuilkelder maar ben wel geëmigreerd naar het buitenste buitenbos.

[Henk Korat]

Ik denk dat de grondprijzen in Thailand zeer sterk afhankelijk is van de locatie. Waar ik woon noemen ze als Nai Mueang en de verbindingswegen zijn goed.

Buiten Nai Mueang dalen de prijzen al en ver afgelegen, moeilijk bereikbare grond is goedkoop.

Vrienden van ons wonen in Bangkok en ze vertelde me, dat vlakbij waar zij wonen er prijzen van 200 miljoen bath per rai gevraagd wordt.

Zal wel net zo zijn als met de rente of de valutakoers of noem het maar op. Geef de mond een slinger en laat er iets uitkomen. Misschien trappen ze erin.

[brake034]

200 miljoen/rai is pakweg Euro 3300 per m2?!
Das ook lekker eten, je zal nog wat rai's overhebben uit een erfenis.

[Henk Korat]

Zo hoort het er normaal uit te zien achter ons huis, als er voldoende water is.

[ron]

Zozo.....die rijst is snel gegroeid Henk.

Ohhhhh,je was nog niet klaar zie ik.

Ron.

[Hua Thale]

Hier zou je het allemaal kunnen vinden Henk wat normaal is met de grondprijs.

Information

The mission of The Treasury Department is as follows: Administration and maintenance of the state possessions that are in reasonable condition. Development of state possessions to maximize the economic, social and environmental status of the nation. Serve as a real estate appraiser. To oversee coin and monetary production to meet demand in the economy. Oversee accounting and maintain the property values of land and security.


http://www.treasury.go.th/internet/

Kan alleen het knopje Engels niet vinden.

[brake034]

Lekker Willem, ik begin pas in September met de 10 jaar durende cursus Thais lezen en schijven voor mollen!

[Hua Thale]

Slechts tien jaar
Het gaat hier over grondprijzen dus zal de kromminucatie tussen Thailanders en Farangs over taal maar niet aan gaan.

[brake034]

"Verdommunicatie" een taalvondst van Koot & Bie in 1975 die daarmee slechte communicatie en wazige woorden aan de kaak wilde stellen.

[Henk Korat]

Vanmorgen bij het Land Registry Office geweest om de twee stukjes land, die wij gekocht hebben, op naam te stellen. Voor de leken tussen ons, natuurlijk op naam van mijn vrouwtje, want buitenlanders mogen geen grond bezitten.

We hebben twee stukjes land gekocht en mijn schoonzus een derde stukje. Ik heb met de verkoper afgesproken dat we het transport in twee keer doen. Eerst onze stukjes en dan dat van mijn schoonzus. De reden is, dat het altijd heel erg druk is op de Land Registry Office en de machtiging van mijn schoonzus nog niet uit Zweden binnen was.

De stukjes grond liggen naast elkaar en zijn ieder een half rai of 2 ngan, dus het totaal voor ons is 1 rai. De stukjes grond liggen aan een soi niet ver van de tanon. Er is water en electriciteit vlak bij. De prijs van de stukjes grond is voor Khorat begrippen alleszins redelijk.

De verkoper was vanmorgen om 06:00 uur al bij het Land Registry Office om een nummertje te halen. Hij kreeg nummer 1, dus we waren het eerste aan de beurt. We kwamen om 08:00 uur bij het Land Registry Office aan en moesten even wachten, want het kantoor ging pas om 08:30 uur open. Na opening gingen we naar binnen en de ruimte was lekker koel met airco. Er stond een rij van 12 bureau's naast elkaar, met daarvoor een ijzeren bankje voor twee personen met skay bekleding. Zoals ik verwacht had, was niet al het personeel binnen. De chief constable was er met een rooskleurig overhemd en beige broek en jas. Hij had een grote naamplaat achter zich hangen. De chef was druk bezig allerlei documenten vastgeprikt aan chanotten te lezen. Hij was de belangrijke man, want hij had een leesbril en hij zette als allerlaatste een handtekening op het chanot. De twee onderchefs waren ook aanwezig en natuurlijk veel drukker dan de baas. Het backoffice werd bezet door een zwangere 50 jaar oude dame (ik kon de leeftijd moeilijk inschatten), een tomboy en een meester stempelaar, die denk ik afgerekend wordt per gezette stempel, want hij was erg druk aan het hameren. De post werd verdeeld door drie mensen in songkran overhemd.

Achter de twaalf bureau's zat slecht 1 dame. Ik had eigenlijk ook niets anders verwacht in Thailand, want zo disciplinair is een Thai niet. De rest van de bezetting van de bureau's, allemaal dames, kwamen tussen 08:45 uur en 09:15 binnen. De tweede die binnen kwam was een Pietje precies. Ze haalde alle benodigde gereedschappen, zoals pennen, een liniaal, stempels, stempelkussen, nietmachine en dergelijke uit haar bureaulade en legde die artikelen in slagorde op haar bureau. Alles moest recht liggen met een zelfde afstand tussen de voorwerpen.

Inmiddels hadden Tong en de verkoper plaatsgenomen op het bankje voor het bureau van die ene dame en overhandigden de documenten. Ik moest ook een verklaring tekenen dat de koopsom echt met het geld van Tong was betaald. Dat, zei de dame achter het bureau tegen mij in het Thais, was om problemen in de toekomst te voorkomen. Dus ik moest echt op papier liegen. Die dame was, evenals de andere dame's achter de andere bureau's, uiterst vriendelijk en behulpzaam.

Even voor 09:00 uur gingen de documenten naar de Chief Constable, die het natuurlijk in eens vreselijk druk had. Iets voor 09:30 uur waren de chanots ondertekend en namen we afscheid van de verkoper. We zullen elkaar aanstaande vrijdag weer zien bij het volgende transport.

Mijn ervaring op het Land Registry Office is uiterst positief. De mensen zijn erg behulpzaam. Maar net zo als een ander forumlid vraag ik me echt af, waarom er niet meer gebruik van de computer wordt gemaakt.

Voor andere forumleden, die altijd opgeven dat er teamoney moet worden betaald, heb ik een teleurstellende mededeling. NEE DUS.

Ik ben bezig met het schrijven van een vervolg en haal het onderwerp naar dit draadje toe, omdat het beter past.

[Henk Korat]

De stukjes grond, die mijn schoonzus en wij gekocht hebben, zijn oorspronkelijk grond waarop cassave werd verbouwd. Er stonden ook vier jackfruit bomen op. We wilden eigenlijk de grond zo schoon mogelijk hebben. Mijn schoonmoeder heeft dat georganiseerd. Samen met de oudste broer en twee neven van Tong, een man uit het dorp, die de bomen kapten en een boer die zijn tractor met shovel wel wilde verhuren, werd de grond schoon gemaakt. Totale kosten; nog geen 2.000 bath.

Zo zagen de drie percelen eruit voor de schoonmaak:







en zo erna:







Het hout van de omgehakte bomen hebben we op laten halen door een pottenbakker uit Dan Kwian. Die kon het goed gebruiken voor de oven.

Een jackfruit boom hebben we, op verzoek van mijn schoonzus, laten staan, om schaduw te bieden.

De drie percelen zijn te onderscheiden door de betonnenpaaltjes, die door het Land Registry Office bij de landmeting neer zijn gezet.

Op een foto is te zien, dat de verkoper al tien trucks met grond op het terrein heeft laten bezorgen voor de aanleg van de weg moet gebeuren.

Tong en ik hebben wel vertrouwen in de eigenaar, dat hij de weg aan zou laten leggen en voor water zou zorgen, maar we namen het heft liever in eigen handen.

We brachten een bezoek aan de Poe Jay Ban, zeg maar de burgemeester van het dorp en vertelde hem, dat wij de stukjes grond aldaar hebben gekocht en dat we graag electriciteit en water zouden willen hebben. Hij zou voor het water zorgen, maar de electriciteit zal moeten wachten totdat er met de bouw wordt begonnen. De Poe Jai Ban is een vriendelijke man van middelbare leeftijd en het is belangrijk een goede relatie met hem te hebben, want je hebt hem altijd nodig.

Hij zei ons dat we voor de aanleg van de weg bij de tambon moesten zijn. Wij gingen dus naar het gemeentehuis toe van tambon Bua Sala. Het was een maandag, maar een vrije dag voor de ambtenaren. Desondanks waren er een aantal ambtenaren aanwezig en zij hebben ons geholpen met het invullen van het aanvraagformulier voor de weg. De aanleg zou een paar maanden op zich laten wachten, want de gemeenteploeg was nu ergens anders bezig.

Dat de gemeente aanvragen voor wegen serieus neemt, kon ik afleiden uit het feit dat vlak bij onze percelen recent twee wegen waren aangelegd naar een aantal huizen en percelen.

Tijdens ons verblijf in Nederland blijft schoonmoeder er op toezien, dat de gemeente en de ban hun werk blijven doen voor de watervoorziening en de straat. De straat is een gemeentelijke voorziening en daar hoeven we niets voor te betalen. Voor het water zullen de kosten van de watermeter van ca. 500 bath per stuk betaald moeten worden.

[brake034]

Henk, ik meen ergens gelezen te hebben dat de cassave teelt de grond ernstig uitput.
Zou ik even nazoeken als ik jou was, misschien moet je flink bemesten voor de grond weer goed vruchtbaar is.

[Henk Korat]

Dat raad ik de volgende eigenaar toch zeker aan. Er moet sowieso 50cm grond op en dan voldoende tuingrond, koemest en kalk.

Ik verwonder me toch al over het gebruik van de grond in Thailand. Jaar in jaar uit gaat er dezelfde teelt op/