Polderen met Chang

[prajak]

13 januari 2013.

Van de mevrouw en meneer die kort geleden hun zoon verloren gaat morgen de dochter trouwen. Voor de tweede keer, want haar eerste echtgenoot vond bij nader inzien alcohol toch aantrekkelijker dan deze mooie en frisse meid van 30 lentes. Je moet er maar opkomen….maar die zieke geesten zijn er nu eenmaal.

Haar nieuwe man is een Thai uit de metropool met een nette rot yon (auto) onder zijn kont en daaronder een brommende sportuitlaat. Een nette vent al vindt pa, khun Jack, dat zijn dochter eigenlijk wel een farang heeft verdiend. Ongetwijfeld, maar die zou dan een schoonpa krijgen die regelmatig lijdt aan grote dorst en die in de herrie die dan volgt met zijn vrouw er niet voor terugdeinst haar een paar meppen te verkopen.

Zijn vrouw is een aardige vrouw die, hoe zeg ik dit netjes, in het Thaleeman kwartetspel opgenomen zou worden in het kwartet “slagschepen” en ze mept dus stevig terug. Dat gaat dan die kleine gemeenschap hier rond en die ergert zich daaraan en wil niets van Jack weten. Dus liep khun Jack een week voor het trieste overlijden van zijn zoon met een blauw oog rond omdat hij ook met de naay chaang (ingenieur/klusjesman) herrie zocht en die is niet van het type ‘polderen moet’ maar peerde hem er een op zijn muil. De Dikke Van Dale noemt zoiets een muilpeer.

Dus besluit de buurt het huwelijk niet te bezoeken. En je begrijpt, dat is ernstig gezichtsverlies. Van Kai krijg ik eerst in het Thais de mededeling dat ‘wij’ er ook niet naar toe gaan en daarna komt op een briefje, ‘keurig’ in het Engels vertaald via de PC, het waarom. Daarmee het buurtprobleem bij mij deponerend want khun Jack is mijn naaste buurman even verderop in de soi en met hem en zijn vrouw heb ik een bescheiden maar goed contact.

Kai is gisteren naar Bangkok gegaan en komt de 15e terug met haar ma en met haar zoon, de vader van kleinjunior, die na bijna een jaar eindelijk eens komt kijken hoe het met zijn zoon gaat die op mijn knip leeft…. En de bruiloft is de 14e. Hoe pak ik nu het poldermodel aan ?

Niet zo moeilijk. Ik heb gisteren bij de Tesco Lotus een tray Chang bier gekocht, dat kost een dikke 500 baht, een aanvaardbare bijdrage, en die heb ik gisteren rond 20 uur als een dief in de nacht naar khun Jack’s huis gebracht. Want bier moet toch wel goed gekoeld zijn voordat men kan aanvallen. En ik vertelde ze dat ik er maandag niet ben want Kai is naar Bangkok en ik heb de kleine thuis en meer blabla in het Thais… dus dat weten en begrijpen ze nu.

Zo los je dat op. Ik doe niet mee met de Hoekse- en Kabeljauwse twisten in Gat Buitenpost.

En voor wie niet goed heeft opgelet op school….
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hoekse_en_ ... se_twisten

[Harm]

Kai is gisteren naar Bangkok gegaan en komt de 15e terug met haar ma en met haar zoon, de vader van kleinjunior, die na bijna een jaar eindelijk eens komt kijken hoe het met zijn zoon gaat die op mijn knip leeft…. En de bruiloft is de 14e. Hoe pak ik nu het poldermodel aan ?



Is dit nu typisch Thai's dat men zijn kinderen gewoon ""na de geboorte"" niet meer hoeft te zien?
Valt mij op hoe gemakkelijk Thai ""afscheid"" kunnen nemen van hun kinderen.
Ik moet werken (in andere stad) dus kinderen bij opa/oma of neef/nicht verre verwant, dondert niet als er maar iemand anders voor zorgt en niet ikke.
Wel kinderen op de wereld schoppen maar er vervolgens net zo gemakkelijk ""afstand"" van doen
Oh ja natuurlijk wel eens opzoeken zo 1 x per jaar of zo en ondertussen de single uithangen.
En als ze dan eens langs komen bergen met commentaar, en oh ja bergen met snoep en andere zooi om evt schuld gevoelens (als die er al zijn) af te kopen.
Na ongeveer 1 a 2 uur over tot de orde van de dag en doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is om dan met de buren te gaan praten en je kinderen waar ze voor kwamen weer aan hun lot over te laten.
Heb dit nu een aantal keren mogen aanschouwen en ga me aan dit gedrag steeds meer ergeren
Hoezo je verantwoording nemen voor dingen die je hebt gedaan.
Of valt dit nu ook weer onder het door Ron genoemde achterlijk of door Joep geconstateerde anders denken.

[Henk Korat]

Eerlijk gezegd moest ik daar ook aan wennen. Ik zag dat een zus van mijn vrouwtje haar twee kinderen achterliet bij de familie en 1.500 km verderop ging werken. Er was geen geld om elke maand een vliegticket te kopen, dus was er slechts beperkt fysiek contact. Maar na een tijdje ontdekte ik dat er werkelijk bijna dagelijks telefonisch of later via Skype contact tussen de zus en de twee kinderen was en dat ze elkaar misten. De zus wist zich verzekerd van de goede opvang door de familie, die letterlijk op elkaar wonen.

Ik denk dat dit iets Thais is. Ik zeg niet typisch Thais, want het kan ook in andere landen voorkomen.
De familieband is sterk en het onderlinge vertrouwen groot. Er moet ook geld op de plank komen en als je daarvoor 1.500 km van huis af moet, dan moet dat maar. Ik zie dit in Nederland nog niet gebeuren.

[Wereldvreemd]

De omgang van een Thai met kinderen, ik krijg er geen hoogte van. Mijn vrouw blijft een neiging houden om een kind bij haar ouders of haar zus te willen parkeren. Nu weet ik dat ons gezin erg druk is, maar je neemt verantwoording voor je kinderen of niet soms?

Je gaat ze zeker niet naar een uithoek sturen zonder kans op fatsoenlijk geneeskunde, onderwijs, ondervoeding, waarbij in die omgeving dan wel extra ziekten, verkeersgevaar, criminelen zijn. Het zal aan mij liggen.

Soms denk ik dat het een combinatie is, waarbij er ook druk vanuit de familie uitgeoefend wordt.

[prajak]

De pa van junior is 30, junior wordt 10, dus het was een vergissing en het huwelijk mogelijk een motje... Hij is een laag opgeleide man met weinig kansen, een dagloner die zijn werk moet zoeken in de regio groter dan de metropool en daar staat zijn huis, aan de grenzen van de metropool, heel ver in Khet Nongkhaem, op de 'linkeroever' zeggen ze in Antwerpen. Als men dan uit elkaar gaat en men beiden niet het brood op de plank verdient dan wordt het kind gedropt bij de grootouders. Dat is hier heel normaal heb ik al geleerd en forumleden bevestigen dat.

Maar er was alleen maar een oma, Kai, en die is uitgeweken naar de provincie Sakon Nakhon en gaf de zorg over aan haar ouders die toen beiden leefden en de pa van junior kwam daar in de weekenden. Dus er was wel contact.

Zijn ma woont Laksi, dichtbij Don Muang, dus die zag hij wel eens maar zij kon de zorg ook niet aan. Geld, moet ik meer zeggen ?

Maar pa kreeg een relatie in Ratchaburi (onder Kanchanaburi) en dat is toch 100 km van hartje Bangkok. Dus toen was junior in de zorg van alleen zijn overgrootouders. Hoezo 'dus' ? Ja, de nieuwe relatie moet jouw kind ook maar willen ! Ik zou die eis stellen maar ik kan niet voor een ander praten.

Grootoma en junior waren in april 2011 in mijn huis toen ik de aan de heup werd geopereerd (het was schoolvakantie) want Kai is bang alleen in huis. Dat beviel me goed, hun aanwezigheid, maar ze gingen terug voor grootopa en school. Grootopa ontviel voorjaar 2012 en toen bleek dat grootoma, Kai's moeder, het niet meer rooide want ook zoon 2 van Kai, een dagloner, was werkzaam ver van huis.

Toen heb ik ze beiden laten komen en een stuk aangebouwd. Het geeft gezelligheid in huis maar ja, kost wat. Nu ben ik allesbehalve platzak en ik kan het dokken. Mijn laatste hemd heeft geen zakken; ik weet dat maar al te goed.

Junior ligt nu te pitten op de linkerhelft van ons bed en Dton, zijn vriendje uit de soi, op de uitklap-sofa aan het voeteneinde van mijn bed en dat was gisteren ook al zo en zo zal het morgenavond ook zijn. Gelukkig snurken ze niet....en horen ze mijn gesnurk niet. Om 05.50 uur gaat de bel en maak ik ontbijt en help ik die mennekes naar de schoolbus.... Kai is dinsdagmorgen rond 06 uur weer thuis met haar ma en de pa van junior.

We gaan de hut kopen ! De omstandigheden waaronder de eigenaren (3) moeten verkopen zijn triest, een zwaar zieke in de familie en dus geld nodig, en men biedt de hut aan voor 450 k. Tel ik de 2 jaar vooruitbetaalde huur er bij dan is het 525 k voor een groot maar oud huis op een perceel van 480 m2 op een uiterst rustige lokatie. Een goeie prijs.

Rustig ? Nou vandaag niet rustig.... De bruiloft is pas morgen maar vandaag draait de 'kalaoke' al en aan het gebral te horen heeft men de tray bier al aangesneden....