In wat je noemt ‘buitengebied’ en daar worden bouwsels gesierd door simpelheid en recht-door-zee; geen liflafjes, nee, recht zo die gaat ! Bij de laatste aanbouw voordat ik hier kwam wonen moest men zelfs een beetje uitgraven zodat in huis nu twee afstapjes zitten anders kon de lange farang niet eens zijn matras op (meneer had geen bedframe…) zonder het hoofd te beschadigen….
En ik heb 17 m2 laten aanbouwen zoals je hebt gelezen en dat zijn de kamers van Nongnaay, tevens badkamer voor Oma en computerkamer voor Kai.
Maar dit zat me dwars; al bijna 10 jaar :
Waarom men dat niet direct helemaal heeft dichtgebouwd is me een raadsel. Voor de frisheid ? Er zat gaas tussen. Maar de eigenaresse is niet meer onder ons en de farang is de hort op; ik kan ze niet meer vragen.
Stofnesten krijg je er van. Dus de naay chaang geraadpleegd. Wat zei hij ? Smartboard !
Nee, dat zei hij niet, hij gebruikte het Thaise woord voor ‘plaat’. แผ่น , en dicht daarbij zit het woord voor plank, แผ่นกระดาน , en vul zelf maar in wat betekent แผ่นดินไหว , de drie woorden betekenen achter elkaar plaat-aarde-schudden …
Die plaat is 120 bij 240 cm en 3,5 mm dik. Het spul zou zo maar vol asbest kunnen zitten maar werd ‘buiten’ gezaagd en na montage en dik onder de verf komt er heus niks uit en verder….ik ben bijna 66 en voor ik de asbestziekte kan krijgen lig ik al lang in een potje op de schouw. De naay chaang heb ik uiteraard bescherming aangeboden; voor de oren, voor de ogen en een stofkapje maar nee, men werkt ‘zonder’….. en slijpt de plaat af met een haakse slijper.
Daarna komt de plamuur en de primer en de ‘glans’; tja, doe dan de hele kamer maar weer eens in de verf…en na twee dagen werken en vette luchten in huis kan alles weer op zijn plekkie en de schilderijen aan de schroefjes en de foto’s van de familie aan de rail en dan ziet alles er weer pico bello uit.
En bij het opruimen kwam een oude kalender uit de kast. Zwart-wit foto’s van de koninklijke familie. Weggooien, dacht ik. Dacht van niet, vond Kai. Twee foto’s mochten weg want ik heb al een prent aan de muur hangen , maar de vier laatste foto’s waren toch te indrukwekkend en na heel veel gedelibereer gingen we ze toch in 4 lijstjes laten stoppen en het resultaat zie je dadelijk hangen..en zo hoog mogelijk aan de muur, het liefst boven het verlaagd plafond ook nog. Tis nie anders, dit is Thailand.
De naay chaang werkt voor 400 baht per dag. We hebben hem iets meer betaald want het is wel de buurman en de pa van Nongnaay’s beste vriend.
En ik heb weer een nette computerkamer, wij een nettere living, de stofnesten zijn van de baan en jullie hebben een paar nieuwe woordjes Thais. Iedereen tevreden.
