Reisje Khorat

[prajak]

Ik word oud en vergeet mijn camera. Ik vergeet ook mijn bloeddrukpilletjes maar die werken 72 uur, dus een dagje zonder brengt je niet direct in de problemen.

Heb ruim op tijd een busticket gekocht en meld me om 09 uur aan het kantoortje en krijg een bus toegewezen: bus 22-23 waarbij 22 staat voor de lijn Nongkhai-Bangkok en 23 is het busnummer op die lijn. Het blijkt een dubbeldekker en ik zit boven en op stoel 4A, en dat is links en daar zit je zonder buurman. Rechts heb je wel een buurman; of -vrouw.

Er loopt een struise busvrouw rond en even zie ik een blik van herkenning: is dat niet die farang die een paar weken terug zijn kop stootte aan de spiegelstang van de bus Sri Chiangmai - Bangkok ? Maar meer laat ze niet zien; ze is discreet. Ik ben dan iemand die niet aandringt en geen resten van hechtingen laat zien en zegt “ dat komt door die kl… bus van jou…”

Kwart voor tien is iedereen, nou ja, halfvol, binnen en zet het ding zich in beweging. Traag, elegant, dit soort bussen zijn geen racemonsters. Je betaalt voor het traject Nongkhai-Khorat 295 baht en dat is meer dan de 239 baht die ik betaal op de reis terug met twee andere busbedrijven voor kortere trajecten. Overigens, voor dit geld kan ik naar Khorat geen auto rijden, nog niet eens de motor.

Busbedrijf, ja, want dit zijn ondernemers die een lijn pachten. Niets van de staat zoals de spoorwegen; busvervoer is particulier. Deze bus rijdt statig en stopt lang niet overal, de bekende opstapplaatsen worden genegeerd en pas in Udon Thani wordt halt gehouden bij een kantoortje van het bedrijf ‘407’ want ik zit in hun bus (zij doen ook de lijn Nongkhai-Rayong en Sri Chiangmai- Bangkok). Daarna wordt langer gestopt op het busstation hartje stad en daar komen mensen bij en flessen water en pakjes met een soort cake. Gratis. En de mensen die na Khorat blijven zitten tot in Bangkok krijgen ook een eetcoupon en dat geeft gratis eten of eten met korting, dat weet ik niet.

Aan de poorten van Khon Kaen wordt gestopt voor bijtanken en voor een sanitaire pauze. Een mooie gelegenheid om een ijsco te eten en het vulstation aldaar eens nader te bekijken. Gas ! Het is een gasstation. Een loei van een installatie waar strikt verboden toegang heerst maar de deur staat open en ik kan binnen kijken naast tig bordjes: blauwe bordjes die aangeven dat ik een helm op moet en een veiligheidsbril, rooie bordjes die aangeven dat ik er niet mag roken en geen open vuur en geen mobieltje…De bus wordt gevuld met gas dus er zal achterin een joekel van een tank zitten want zo’n motor zal best wat nuttigen. Je kunt er gewoon bij komen staan, niemand zegt iets, ik kan de meter bekijken en zou ook de slang los kunnen rukken. Men verwacht duidelijk niet een farang-terrorist aldaar.

De struise dame roept de mensen en we betreden de bus weer voor de lange rit naar Khorat. Weer geen hogere snelheid dan 80 of 90, geen gejakker en gesakker en getoeter, een statige reis door een statige dubbeldekker.

Om 16 uur, dus 6 uur na vertrek, is de reis van 360 km voorbij en stap ik uit op het busstation van Khorat, aan de Thanon Mittaphab net ten noorden van het centrum. Grappig, deze weg heet in Nongkhai net zo.

Tuktuk zoeken. Ik zie aan de straat tuktuk’s staan en tref een meneer die het hotel weet en 80 baht vraagt. Ik ken de tarieven aldaar niet en zeg OK en druk hem 100 in de handen want het is een aardige man van middelbare leeftijd met hoogstwaarschijnlijk 8 bloedjes van kinderen die des morgens om een homp rijst blèren en ik wil niemand te kort doen.

Maar hij legt het uit als een aansporing tot spoed en dat had ik helemaal niet gewild. Hij rijdt een tuktuk maar dan een ding dat we in Nongkhai niet kennen; deze :
http://www.google.nl/imgres?imgurl=http ... g&dur=6193

Excuses voor de giga link; ik zal hem dadelijk controleren…..

Een gasgestookt monster waar ik met mijn nieuwe heup nauwelijks kan instappen, veel te laag, en als ik dan zit dan kan ik niet naar buiten kijken, dak ook te laag, ik kan me niet goed vasthouden behalve aan een stang achter me, en dan vierkant de bochten door en bij ieder rood stoplicht een U-bahn-achtige manoeuvre om het stoppen te voorkomen…met wel een slinkse blik of de wouten naar hem staan te kijken…..

Enfin, ik overleef het en bereik het hotel en van het hotel heb ik geschreven. Ik doe een dutje en heb kop- en rugpijn van de bus en de airco en zet me aan het diner met een paracetamolletje…..

Dan wordt het tijd voor een massage. De rug doet zeer en ik weet hoe heilzaam een massage dan kan zijn. Ja, er is zelfs een geacht forumlid die dit ook al weet en zich binnenkort op de massagebusiness gaat storten. Tot meerdere heilzaamheid van de zwakken in de samenleving die zich kunnen veroorloven een lage rugpijn te laten wegknijpen.

Ik loop naar de straat, ga naar de kruising en vind een aardige tuktuk meneer, ook al op gas, en die leg ik uit dat ik rugpijn heb en een massage wil. Komt het door mijn van nature olijke blik ? Of verwacht meneer ergens een aardige provisie ? We zullen het nooit weten, maar na een lange rit dropt hij me bij een gebouw waar in keurig Thais op staat geschilderd “aap nuat”. Kijk, dat vertrouw ik dan al niet, en er naast stond in drie delen, natuurlijk om mij om de tuin te leiden, O-sa-ka en dat lijkt me Japans en niet Thais, zover ik weet, dus ik werd daar afgezet met dubbele twijfels en ging toch maar naar binnen om eens te kijken.

Ja, het werd me snel duidelijk, de achter glas gezeten dames waren ab-so-luut geen geslaagden van de door mevrouw Agnes-Josefien van Deudekom-Fluitekruid geschreven naaikursus ‘bedek je plekje’. De dames vertoonden eerder ‘bloot moet’ en er zat een verzameling push-up beha’s die zodanig waren aangetrokken dat ik dacht meid, dat zal toch wel pijn doen. Ja, er werd duidelijk om de punten gestreden….. Het was gewoon een n--ktent. (Maar motdomme, er zaten me toch kanjers bij…..Foei, foei, foei…)

De tuktuk stond er nog en na nog eens uitgelegd te hebben wat ik wilde ging bij hem het licht en het gas aan en bracht hij me naar een tent waar ik werd opgewacht door drie dames in de veertig met armen als van een worstelaar en de erotische uitstraling van een strijkplank. Kijk, daar voel ik me beter thuis en na twee uur knijpen had ik pijn op plekjes waarvan ik niet wist dat je er pijn kon hebben maar de hoofd- en rugpijn waren weg en na een flesje bier in het hotel viel ik snel in Morpheus’ armen.

Mijn afspraak de volgende morgen verliep snel en ik was om 09.25 uur op het busstation om te horen dat om 09.30 uur een bus zou gaan naar Udon Thani. Was dat effe mazzel ! 199 baht kostte die bus en ik had nog net tijd een paar flesjes jus in te slaan en iets te eten.

Het bleek een racebus ! Achter op het ticket stonden tijden van aankomst en vertrek in Khon Kaen en Udon Thani en dat bleken zulke strakke tijden dat de bus wel moest racen en toeteren en sakkeren en schudden dat het een aard had. En dan voor die paar rotte baht minder, zoals gezegd, op het hele trajct 56 baht minder, 1,5 euro tegenwoordig (het moet niet gekker worden, hoop ik) tref je een chauffeur die als een gek rijdt. Het heilige tijdschema. En dan mag je hopen dat de man in Udon Thani of in Khorat wordt gewisseld en na 2, 3 of 4 ? diensten de dag MOET afsluiten en niet een paar flesjes van die pep-drank naar binnen schudt en nog een dienst draait voor de poen. Want chaufferen is geen vetpot en thuis zit moeders met een stapel koters….

Je stopt onderweg in twee plaatsen voor je in Khon Kaen bent maar als je denkt daar effe te kunnen plassen ? Nee, de bus stopt, er gaan een paar mensen uit, er komen een paar mensen in, ondertussen komen mannen en vrouwen binnen die eten verkopen, een enkele reiziger haalt 20 baht uit de kontzak, en nog voor de handelaars klaar zijn zet de chauffeur de bus al in zijn achteruit en gaan we op weg naar de volgende stop. Ja, in Khon Kaen stopte de bus 10 hele minuten …. maar dat stond dan ook op het briefje.

Half 3 Udon Thani, inderdaad, korter gereden dan de heenreis maar nu de aansluiting zoeken naar Nongkhai en om half 5 ben ik thuis. Moe. Moe want per bus reizen is vermoeiend. Maar als ik een auto had zou ik dan de auto nemen ? Want bussen is wel gemakkelijk hoor.

Morgen een lange reis op de motor. Dus op tijd de kooi in.

[Jim]

alleen ff naar khorat voor een massage?

[prajak]

Jim, koop eens een goeie bril.... Het ging om de busreis, snappez vous ?

[Ben]

alleen ff naar khorat voor een massage?

Mijn afspraak de volgende morgen verliep snel en ik was om 09.25 uur op het busstation

[prajak]

Ge denkt aan een vluggertje ? Foei, heer Ben, gaat gij maar koeken bakken....

[serpay]

en waarom neem je niet gewoon de trein in nog geen 3 uur ben je er.

[Duiker]

Het is maar goed dat je de paar uur na aankomst bij de eerste massage niet hebt beschreven. Dan moeten wij ons hierover ook niet ongerust maken. Wij begrijpen dit wel. A man have to do what a man have to do. Wederom, een mooi verhaal!

[prajak]

Nongkhai heeft ook alle soorten massage in de aanbieding; daarvoor hoef je echt niet ver weg te gaan. Het is ook een REISverslag; een enkeling ziet dat goed in !

Het grappige is dat de tuktukmeneer de link legde: farang=hoppa ! massage. Maar die kronkel zit niet alleen in tuktukmensen, begrijp ik...!

Het is half zes in de morgen; om 07 uur begint een lange reis op de motor naar een forumlid heel ver weg diep onder in de provincie Udon Thani. De hemel ziet er droog uit.

[prajak]

Serpay, er is een trein van 13 uur uit NK naar Khorat maar dat is een boemeltje 3e klas met houten bankjes....7 uur doet die er over. De andere treinen gaan in de avond.

En de 3 treinen terug naar Nongkhai vertrekken in Khorat in de nacht (2) en om 06 uur in de morgen en de laatste is dat 3e klas boemeltje.... De vierde trein die Nongkhai aandoet komt niet in Khorat maar rijdt de route Saraburi-Bua Yai-Khon Kaen.

Vroeger was er een ochtendtrein om 09 uur naar Khorat maar die is gewijzigd. Dus dan blijft de bus over.

[Ben]

Ge denkt aan een vluggertje ? Foei, heer Ben, gaat gij maar koeken bakken....

Daar dacht ik niet aan ,maar waarschijnlijk lees en onthoud ik beter
en in een vorige post ergens had je aangegeven dat je een afspraak had
in Khorat vanwege een last will .

Maar ja ik moet ook alles lezen en onthouden vanwege een ander hobby

Vluggertjes laat ik aan de Thai over ,vaak half werk aldus de dames

[rob kaen]

Nongkhai heeft ook alle soorten massage in de aanbieding; daarvoor hoef je echt niet ver weg te gaan. Het is ook een REISverslag; een enkeling ziet dat goed in !

Het grappige is dat de tuktukmeneer de link legde: farang=hoppa ! massage. Maar die kronkel zit niet alleen in tuktukmensen, begrijp ik...!

Het is half zes in de morgen; om 07 uur begint een lange reis op de motor naar een forumlid heel ver weg diep onder in de provincie Udon Thani. De hemel ziet er droog uit.

En nu maar wachten op een "spannend" verhaal van zijn brommer reis naar udon ja kan niet wachten

[prajak]

Ben, "living will" want de "last will" heb ik al, bij een advocate in Bangkok....

Rob, de reis naar Udon ? Weer overleefd. Ik ben heel, de fles wijn die ik kreeg is heel, de motor is niet heel en die hond is dood......denk ik.

Sukkels ! Dat zijn het. Na 19 uur is de autobaan Udon Thani-Nongkhai op plaatsen pikdonker en ik zat tussen Phen en de king amphur Sa Kraay want ja, ik moest in het donker rijden, de verplichtingen van die dag liepen wat uit. Vandaag 370 km gedraaid.

Omdat het donker is rijd ik niet op het fietspad maar op de meest linkse rijbaan, tot verdriet van al dat hardrijdend spul dat aan komt zoeven, maar dan kan ik tenminste uitwijken als iemand meent me van de weg te moeten drukken. Het zijn sukkels, allemaal ! Je telt als motorrijder niet mee. Je bent oud vuil.

Ik zie links van me opdoemen een menspersoon in passende kleding voor deze donkere avond. Meneer, denk ik, is geheel gekleed in zwart. Ik rijd 90 km/h en een meter van de streep af dus daar kan ik langs, zelfs al valt die persoon om. Dan zie ik een witte 'lage' hond voor die persoon lopen en die witte 'lage' hond komt op het briljante idee even te gaan snuffelen aan iets net voor mijn voorwiel. Een kleine correctie is voldoende om niet over het dier te rijden maar toch ...klabang...! een klap tegen de motor, pijn aan mijn voet gelukkig gestoken in zware bergschoenen, en ik rij verder en merk dat een voorlamp het niet meer doet. Die hond ? 90 Per uur tegen zijn kop ? Nou, die is er geweest hoor.

Stoppen ? Zinloos. Persoon zal altijd ontkennen dat het zijn/haar hond was dus schade dokken is er niet bij. Het zijn de risico's van rijden in Thailand, of je auto of motor rijdt. Kost weer duizend baht voor gebroken plastic borden en treeplank. Waarom ik dat weet ? Het is hond nummer drie.....

[rob kaen]

Ja dat is het nadeel rijden in donker op een motor rij al jaren motor maar zorg dat ik voor donker weer lekker thuis ben je zou het moeten weten slechte wegen en honden liggen gewoon te pitten op straat.
Ze kunnen je wel de hondemepper van nong khai gaan noemen denk als je mijn hond raakt je een flinke smak maakt die weegt 45 kilo schoon.(rottweiler).

[prajak]

Hangt er van af waar je de hond raakt. Over een beest van 45 kg heenrijden betekent een smak en dat kan een doodsmak zijn op volle snelheid. Raken met het scherm zoals tot nu toe betekent een kapot scherm en treeplank en een dooie hond als je de kop raakt. Rij je over de poten dan hoor je de hond jonkeren en weet je dat ie niet dood is maar wel dood gaat want met gebroken poten kan het dier geen eten zoeken. Ja, dan houden ze die beesten maar aan de lijn hoor.

[rob kaen]

Der is eens een echtpaar vol tegen mijn hond gereden en mijn hond rende het rijstveld in om te kijken wat er daarna gebeurde hij mankeerde niks.
Maar het echtpaar moest ik terug op de brommer zetten en een duw geven en ja ze zagen niet uit overal schaaf wonden en ben er s,avonds na toe gegaan en een forse bijdrage gegeven aan het herstel van het stel!! .