Boeddhisme en leven na de 'dood'

[Jim]

wat helemaal grappig is, is dat de miljarden die in god geloven je aankijken alsof je gestoord bent als je over buitenaards leven begint.

snappen ze dan niet dat hun god per definitie ook buitenaards leven is?
of denken ze dat hij is geboren op de planeet die hij heeft geschapen?

't zou wel een geweldige truck zijn.. copperfield waardig

[Pieter]

wat helemaal grappig is, is dat de miljarden die in god geloven je aankijken alsof je gestoord bent als je over buitenaards leven begint.

snappen ze dan niet dat hun god per definitie ook buitenaards leven is?
of denken ze dat hij is geboren op de planeet die hij heeft geschapen?

't zou wel een geweldige truck zijn.. copperfield waardig

Ach lees dit dan eens als je nuchter bent en niet als je te veel gedronken of te veel bedorven graan op hebt:

http://eindtijdinbeeld.nl/Nephilim%20en ... studie.htm

De mens is gewoon een slappe kruising tussen iets goddelijks en wat er al was.

gemaakt in een labo

[greenthaiway]

Nu vraag je jezelf natuurlijk af hoe ik daar zo zeker van kan zijn . Dit vertel ik misschien later in deze discussie. Maar ik kan je nu al vertellen, dat ik daar de bewijzen voor heb.

Ik word nieuwsgierig Siam Ton.
Was het een persoonlijke ervaring?
Een bijna dood ervaring, een uittreding?

Mensen die ZELF ervaren hebben dat ze zich buiten hun lichaam bevonden houden zich niet meer bezig met de vraag of er leven na de dood is.
Dat is een gepasseerd station, ze WETEN dat ze ziel zijn, een ziel in een lichaam, ze zijn ook niet bang voor de dood, de uittreding heeft van hen een ander mens gemaakt...
In de regel praten ze er niet over doordat de buitenwacht een dergelijke ervaring snel belachelijk maakt of in het hoekje van sprookjes plaatst.
Ik ben altijd nieuwsgierig geweest, waar komen we vandaan, wie zijn we, waar gaan we naar toe.
En dan kom je veel te weten, wie zoekt die vindt.
Mijn moeder had in de oorlog tijdens de hongerwinter in Amsterdam een uittreding.
Ze lag verzwakt op bed, ineens zag ze zichzelf liggen op dat bed vanuit een positie boven haar lichaam.
Ze voelde zich verwonderd en erg vrij en gelukkig, ze zag dat ze met een zilveren draad was verbonden met haar lichaam op het bed.
Na enige momenten was het over, ze kwam in haar lichaam terug en voelde de honger en kou weer en het vermoeide lichaam.
Zo zijn er talloze verhalen van mensen die soortgelijke ervaringen hebben opgedaan.
Zelf heb ik helaas tijdens een operatie aan een goedaardige tumor in de oorspeekselklier in het voormalige Dijkzigt Ziekenhuis te Rotterdam in 1990,
de operatie duurde 3 uur en 10 minuten, GEEN herinnering aan een uittreding gekregen.
Ze brachten mij in slaap en "that was it" terwijl ik er nog zo naar uitkeek, LOL.

[elst99]

Je hebt denk ik allemaal wel is een beleving, waarbij je je afvraagt was dit echt of heb ik dit gedroomd? Dan zal de uitkomst zijn, wat je graag wil geloven.
Het houd me ook niet bezig, hebben beide een codicil en weten wat de ander graag zou willen bij een evt. Ziekbed of dood en dat respecteren we.
Het liefst in kleine kring en zonder bombarie is onze wens.

[Jeanette]

Doet de toppicstarter nog mee met de discussie die hij is begonnen?

[SiamTon]

Ik ben er van overtuigd dat straks mijn ECHTE einde zal naderen.
Probeer er dus nog zo veel mogelijk van te genieten.
Mocht iemand van de "gelovigen" toch nog met een bewijs aankomen,zal ik mijn ongelijk bekennen

Dood is dood is gewoon hardstikke dood: einde verhaal.
En als er dominees, pastoors, voorgangers, monniken, ouderlingen en andere halve heiligen je iets anders proberen aan te smeren, roep dan maar gewoon dat aan deze deur niet wordt gekocht en dat je ook al bent bekeerd tot atheïst/darwinist o.i.d. Dan houdt het zieltjeswinnen vanzelf wel op.
Geef mij maar de nuchterheid van de bewezen evolutieleer, dan laat ik de zweverigheid wel over aan die mensen die zich zo nodig aan iets onbewezens willen vastklampen. Wat ze uiteraard van mij mogen als ze er iets positiefs in vinden.
Pas als Knevel&Van den Brink in hun talkshow hun Here God zelf hebben zitten (of één zijner vertegenwoordigers als Jezus, De Heilige Geest, Gabriël, Petrus) ben ik mogelijk bereid om te geloven dat er leven na de dood is......

Ten eerste is de evolutieleer niet onomstotelijk bewezen, het is slechts 'bewezen' met de kennis, welke wij nu bezitten. Het is slechts een theorie, één uit de vele mogelijkheden. Dus jij klamt je 'ook' vast aan een niet onomstotelijke bewezen theorie. En waarom zou een bewering, welke jij niet begrijpt zweverig zijn? Bij de quote van de dag las ik eens: "Men weet wat men weet, maar men weet niet wat men niet weet" of woorden van gelijke strekking. Iets wat zich buiten jouw ervaringswereld afspeelt, betekend nog niet dat het eventueel niet zou bestaan.

Als ik voor mijzelf spreek, weet ik dat er leven na de dood is. Dit is geen aanname van mij en/of heeft niets met welke godsdienst dan ook te maken, maar is een zuivere vaststelling. En dit heeft ook niets met eventueel 'ziletjeswinnen' te maken of met het trachten anderen tot andere inzichten te brengen. Ieder moet dit soort ervaringen voor zichzelf ondergaan. In deze zin ben ik misschien een gelukkig mens, dat ik deze ervaring (vele malen in mijn leven) wel heb mogen ondergaan.

[SiamTon]

Alleen het deel waarop ik wil reageren.

Ik denk dat het ware bestaan van een bewustzijn zich afspeelt in de spirituele wereld. Het mens-zijn is slechts een (zeer) korte fase in de individuele ontwikkeling van een bewustzijn.

Ik hoop het Siam Ton, er is zoals Jim zei, in de natuur geen verspilling, moleculair gezien. Twee mensen die op ademafstand van elkaar praten bezitten daarna elkaars watermoleculen. (Geen seks voor nodig) Waarom zou er wel verspilling zijn op energie niveau? Alles wat je je eigen maakt in een leven zou bij de dood verspild zijn als het verdween.

Je ziet een kind lichamelijk groeien vanaf de eerste echo, dat is in kaart gebracht door DNA en chromosomen te 'lezen'. Maar de geestelijke groei is niet helemaal terug te brengen op hersenactiviteit dacht ik. Het kan best verzonnen zijn in de oudheid maar het bestaan van een ziel lijkt mij een hoopvol gegeven. Soms gaat het lichaam het eerst kapot, soms de geest maar aan het eind van jou eigen drie-eenheid blijft er een ziel over die wijzer is geworden (of niet) en klaar is om verder te groeien zonder de herinneringen van het vorige leven/de vorige les.

Maar bewijzen? nee, net zo min als men 1000 jaar geleden bewijzen kon dat de aarde rond was en niet het middelpunt van het heelal.

In respect.

Dat zou dus kunnen betekenen, dat volgens jouw maatstaven leven na de dood in de toekomst wel bewezen zou kunnen worden? Enne........geloof me maar, er is leven na de dood

[SiamTon]

dat is een nogal agnostische manier van redeneren

als je je leven op een bepaalde manier moet inrichten omdat er leven na de dood zou zijn dan mag er wel bewijs geeist worden.

Echt met alle respect en ik wil je absoluut niet kwetsen. Maar je hebt er helemaal niets van begrepen, voor zover de reden van ons bestaan als mens hier op Aarde.

[SiamTon]

Doet de toppicstarter nog mee met de discussie die hij is begonnen?

Heb een dagje vrijaf genomen en had bijgevolg geen toegang tot een computer.

[SiamTon]

Het leven na de dood is een sprookje , voor diegenen die de dood moeilijk kunnen aanvaarden .

En sprookjes vertel je aan kinderen, die geloven er nog in.... net als in Sinterklaas, de Kerstman en de Paashaas

Iets wat zich dus duidelijk buiten jouw ervaringswereld afspeelt, is voor jouw blijkbaar moeilijk als mogelijkheid te erkennen. Maar om dit dan vervolgens belachelijk te maken getuigd van weinig respect. Iemand die vanaf zijn geboorte kleurenblind is, kan wellicht ook moeilijk begrijpen dat er wel degelijk kleuren bestaan. Maar dat neemt niet weg, dat er geen kleuren zouden zijn. Alleen voor hem bestaan zij niet. Persoonlijk vind ik het nog al ondoordacht om alles wat jezelf niet ervaart en/of niet begrijpt het dan maar als een sprookje af te doen.

[SiamTon]

Nu vraag je jezelf natuurlijk af hoe ik daar zo zeker van kan zijn . Dit vertel ik misschien later in deze discussie. Maar ik kan je nu al vertellen, dat ik daar de bewijzen voor heb.

Ik word nieuwsgierig Siam Ton.
Was het een persoonlijke ervaring?
Een bijna dood ervaring, een uittreding?

Mensen die ZELF ervaren hebben dat ze zich buiten hun lichaam bevonden houden zich niet meer bezig met de vraag of er leven na de dood is.
Dat is een gepasseerd station, ze WETEN dat ze ziel zijn, een ziel in een lichaam, ze zijn ook niet bang voor de dood, de uittreding heeft van hen een ander mens gemaakt...
In de regel praten ze er niet over doordat de buitenwacht een dergelijke ervaring snel belachelijk maakt of in het hoekje van sprookjes plaatst.
Ik ben altijd nieuwsgierig geweest, waar komen we vandaan, wie zijn we, waar gaan we naar toe.
En dan kom je veel te weten, wie zoekt die vindt.

Greenthaiway............hiermee sla je de spijker op zijn kop. Ik ben het volledig hiermee eens. Maar het interesseert mij niet echt of mensen dit belachelijk maken en/of het af doen als sprookjes. Het geeft alleen maar aan, dat deze types een hoop waardevolle aspecten van het leven niet begrijpen en er niet voor open staan. Misschien is het angst van deze mensen en/of gewoon kleingeestigheid.

Overigens weet ik al vanaf mijn kindzijn dat er leven is na de dood. Met dat besef ben ik denk ik geboren. De vele ervaringen in mijn leven zijn slechts bevestiging van datgene wat ik al wist.

Mijn ervaringen zijn verlerlei. Om er maar één te noemen.
Op een zeker moment in mijn leven, ik zal ca. een jaar of 20 zijn geweest, was ik plotseling in een fase van uittreding. Ik bevond mij in het heelal ver weg van welke ster dan ook. Het opmerkelijke was, dat omdat alle sterren ver weg stonden het donker was, maar tegelijkertijd was er licht. Dit vreemde fenomeen van tegelijkertijd donkerheid en aanwezigheid van licht kan ik niet verklaren. Dit licht ervoer ik als een aangenaam schijnsel, waardoor ik mijzelf en mijn omgeving duidelijk kon zien. Zonder dat dit licht mij in welk opzicht dan ook verblinde. In het heelal is het verschrikkelijk koud, ongeveer 3 K, maar ik had het helemaal niet koud.
Ik kon mij vrij bewegen en alle kanten opkijken. Voelde totaal geen angst en ervoer een ultieme vorm van serene rust. Was mij al de tijd vanaf het begin bewust dat ik was uitgetreden uit mijn aardse lichaam. Ik genoot dan ook van het begin tot het einde van deze uittreding. Zo plotseling als het begon, zo plotseling hield het op en was ik weer terug in mijn lichaam op Aarde. Hoe lang het geduurd heeft, heb ik geen enkel idee van. Gedurende mijn uittreding had ik geen gevoel van enig tijdsverloop, tijd leek geen betekenis te hebben.

De ervaring tijdens mijn uittreding van een ultieme vorm van serene rust zal ik mij mijn gehele leven blijven herinneren in het besef iets zeer waardevols te hebben meegemaakt en het draagt bij aan mijn geluksgevoel voor het leven.

[Jim]

Mijn ervaringen zijn verlerlei. Om er maar één te noemen.
Op een zeker moment in mijn leven, ik zal ca. een jaar of 20 zijn geweest, was ik plotseling in een fase van uittreding. Ik bevond mij in het heelal ver weg van welke ster dan ook. Het opmerkelijke was, dat omdat alle sterren ver weg stonden het donker was, maar tegelijkertijd was er licht. Dit vreemde fenomeen van tegelijkertijd donkerheid en aanwezigheid van licht kan ik niet verklaren. Dit licht ervoer ik als een aangenaam verschijnsel, waardoor ik mijzelf en mijn omgeving duidelijk kon zien. Zonder dat dit licht mij in welk opzicht dan ook verblinde. In het heelal is het verschrikkelijk koud, ongeveer 3 K, maar ik had het helemaal niet koud.
Ik kon mij vrij bewegen en alle kanten opkijken. Voelde totaal geen angst en ervoer een ultieme vorm van serene rust. Was mij al de tijd vanaf het begin bewust dat ik was uitgetreden uit mijn aardse lichaam. Ik genoot dan ook van het begin tot het einde van deze uittreding. Zo plotseling als het begon, zo plotseling hield het op en was ik weer terug in mijn lichaam op Aarde. Hoe lang het geduurd heeft, heb ik geen enkel idee van. Gedurende mijn uittreding had ik geen gevoel van enig tijdsverloop, tijd leek geen betekenis te hebben.

De ervaring tijdens mijn uittreding van een ultieme vorm van serene rust zal ik mij mijn gehele leven blijven herinneren in het besef iets zeer waardevols te hebben meegemaakt en het draagt bij aan mijn geluksgevoel voor het leven.

ik heb dat ook een keer gehad na het roken van een fikse spliff

maar zonder gekheid.
dit is natuurlijk geen bewijs voor leven na de dood.

zelfs als je zou kunnen uittreden en zou je geest avonturen tussen de sterren kunnen beleven.. zelfs dan is dat geen bewijs.

de geest (als die bestaat) is het produkt van het brein.
zolang het brein leeft, kan de geest ook bestaan.
gaat het brein dood, dan verdwijnt ook de geest.

vergelijk het met het bewegen van je hand.. dat lukt alleen als je leeft.
zo ook het reizen met de geest (als het al kan en geen droom is).

Echt met alle respect en ik wil je absoluut niet kwetsen. Maar je hebt er helemaal niets van begrepen, voor zover de reden van ons bestaan als mens hier op Aarde.

ik ben niet zo gauw gekwetst hoor
ik ben wel benieuwd naar wat dan wel de zin van het bestaan is, als ik er zo faliekant naast zit

[Jim]

Ten eerste is de evolutieleer niet onomstotelijk bewezen, het is slechts 'bewezen' met de kennis, welke wij nu bezitten. Het is slechts een theorie, één uit de vele mogelijkheden. Dus jij klamt je 'ook' vast aan een niet onomstotelijke bewezen theorie. En waarom zou een bewering, welke jij niet begrijpt zweverig zijn? Bij de quote van de dag las ik eens: "Men weet wat men weet, maar men weet niet wat men niet weet" of woorden van gelijke strekking. Iets wat zich buiten jouw ervaringswereld afspeelt, betekend nog niet dat het eventueel niet zou bestaan.

in je eerste post vertel je dat je een redelijke wetenschappelijke achtergrond hebt.
wetenschap baseert zich op waarschijnlijkheden.

de waarschijnlijkheid dat darwin's theorie het bij het rechte eind heeft is praktisch 100%
de bewijzen liggen letterlijk voor het oprapen.

voor leven na de dood is 0% bewijs, alleen wat 'hearsay'.

[greenthaiway]

Mijn ervaringen zijn verlerlei. Om er maar één te noemen.
Op een zeker moment in mijn leven, ik zal ca. een jaar of 20 zijn geweest, was ik plotseling in een fase van uittreding. Ik bevond mij in het heelal ver weg van welke ster dan ook. Het opmerkelijke was, dat omdat alle sterren ver weg stonden het donker was, maar tegelijkertijd was er licht. Dit vreemde fenomeen van tegelijkertijd donkerheid en aanwezigheid van licht kan ik niet verklaren. Dit licht ervoer ik als een aangenaam verschijnsel, waardoor ik mijzelf en mijn omgeving duidelijk kon zien. Zonder dat dit licht mij in welk opzicht dan ook verblinde. In het heelal is het verschrikkelijk koud, ongeveer 3 K, maar ik had het helemaal niet koud.
Ik kon mij vrij bewegen en alle kanten opkijken. Voelde totaal geen angst en ervoer een ultieme vorm van serene rust. Was mij al de tijd vanaf het begin bewust dat ik was uitgetreden uit mijn aardse lichaam. Ik genoot dan ook van het begin tot het einde van deze uittreding. Zo plotseling als het begon, zo plotselng hield het op en was ik weer terug in mijn lichaam op Aarde.

@ Siam Ton
Mooie ervaring zal dat geweest zijn.
Kun je er nog één of enkele noemen?

Zelf heb ik ook wel soortgelijke dromen gehad, ik bevond mij buiten de aarde, zag planeten en de aarde en voelde mij zielsgelukkig.
Aangehaalde was een droom maar op het moment van beleven werkelijkheid, kleuren blauw in schakeringen die je met je normale bewustzijn nooit ziet...
Ik heb zelf een Hindoeïstische kijk op het leven, deze zegt dat de "zogenaamde" werkelijkheid ook een droom is
Dat je niet bang hoeft te zijn voor de dood, dat geen zwaard je kan doden, geen vuur je kan verteren.
Daar bedoelen ze de ziel mee natuurlijk, niet het lichaam.
Je bent als het ware nooit geboren noch zal je ooit sterven

Sommigen zullen het zweverig vinden, nou OK, maar wat is daar op tegen, zweven door het heelal kan ik aanraden, daar kan geen vakantie op de planeet tegenop

Ik beperk mij verder wat het onderwerp betreft en weet dat ik daar enkele leden een genoegen mee doe, LOL.
Dit forum is niet het geijkte om een onderwerp als "leven na de dood en voor de geboorte" te behandelen.
Daar zijn andere fora voor waar je uitgebreid met gelijkgestemden over dit soort ervaringen van gedachten kunt wisselen.

Het komt, IMHO, dus allemaal wel goed

[SiamTon]

Ten eerste is de evolutieleer niet onomstotelijk bewezen, het is slechts 'bewezen' met de kennis, welke wij nu bezitten. Het is slechts een theorie, één uit de vele mogelijkheden. Dus jij klamt je 'ook' vast aan een niet onomstotelijke bewezen theorie. En waarom zou een bewering, welke jij niet begrijpt zweverig zijn? Bij de quote van de dag las ik eens: "Men weet wat men weet, maar men weet niet wat men niet weet" of woorden van gelijke strekking. Iets wat zich buiten jouw ervaringswereld afspeelt, betekend nog niet dat het eventueel niet zou bestaan.

in je eerste post vertel je dat je een redelijke wetenschappelijke achtergrond hebt.
wetenschap baseert zich op waarschijnlijkheden.

de waarschijnlijkheid dat darwin's theorie het bij het rechte eind heeft is praktisch 100%
de bewijzen liggen letterlijk voor het oprapen.

voor leven na de dood is 0% bewijs, alleen wat 'hearsay'.

Newton heeft o.a. de wetten van de zwaartekracht ontwikkeld. Deze zijn toen bewezen met de kennis die men toen had. De bewijzen lagen letterlijk voor het oprapen. Later toen Einstein met zijn relativiteitstheorie kwam, bleken de wetten van Newton niet meer altijd te gelden. Dit antwoord lijkt mij duidelijk genoeg.