Hoe vertel ik het de dokter…..

[pong]

welkom terug, khun lung Prajak, leuk weer wat van je te mogen lezen, al is het helaas geen erg leuk nieuws mbt de gezondheid, de kwaam sabai. Veel kennis over dit soort zaken heb ik niet (enkel een moeder met een deels nieuw heupgewricht na een val met de fiets op haar 76/77e of zo), dus ik kan er verder beter over stilhouden.
Maar dat je nu zomaar door anderen ervan wordt beticht in het riante en rustieke Nongh Khai (kippenmoeras) ''in de rimboe'' te wonen-terwijl daar iedereen uit het over de vliet gelegen Laos naarheen komt vanwege de veel betere medische standaard der veroriging in Thailand tegen Laos PDR (volksrepubliek). dat is toch niet terecht, nah.

[prajak]

Achtennegentig, negenennegentig …

Zoals een Aziaat zijn abacus bedient, bespeelt; zoals ik de rekenliniaal destijds ter hand nam op school, of zoals ik met passer en gradenboog en met het boek der sinus, tangens, cosinus en logaritme werkte (ik kende toen vele logaritmes uit mijn hoofd en zelfs nu, als ik naar tevredenheid getafeld heb, schieten me de getallen te binnen - een bewijs van jeugdige frisheid van geest), ja, met dat elan heb ik bijgehouden hoeveel dagen er zijn verlopen sinds de zware operatie aan de rechterheup.

En ge moogt die operatie niet bagatelliseren ! Ach, dacht ik vroeger, een nieuwe heup, dat is klop-klop en hij zit er in en ge loopt daarna heen als een herboren hinde die eindelijk weer de puurheid van buitenlucht proeft en als een dartel dier zich de geneugten des levens ten volle laat toedienen; die nieuw elan laat binnenstromen als een geriefelijk kabbelende waterstroom of als een aangename tsunami van genot in de diepste krochten van het bestaan.

Nee, niets van dat alles !

Ik was een zielig hoopje mens, de ochtend van de 10e april van dit jaar na het hak- en breekwerk en de werkzaamheden met composiet-lijm om in mijn lijf een kunstheup te monteren. Ik heb in het NL forum uitgebreid en per dag verslag gedaan van de ellende en ontberingen. En ook de dag er na, maandag 11 april, was ik niets waard maar kreeg ik gelukkig bezoek van mijn lief, en een vriend uit Kalasin nam erwtensoep mee.

De operatie is op heden namelijk 99 dagen geleden ! En in die 99 dagen is er veel gebeurd; ten goede en ten kwade. En zoals in een film, het goede overwint het kwade. En dat vier ik nu vandaag. Het is een feessie waard.

Vanavond gaat de kurk uit een fles Chateau Migraine maar ik drink immer met mate want morgen, maandag, wacht weer de fysio met een behandeling “tractie” en reeds om 07 uur -zoals iedere morgen- zit ik aan de krachtmachine met instructies geschreven door een fitness-expert. En drie keer per week is het zwemmen geblazen -geen schoolslag, dat is voor altijd verboden- maar met een plastiek zwemplankje kan ik de benen oefenen en dan is natuurlijk de borstcrawl een mogelijkheid om de spieren te doen bewegen. Ja, er moet ook iets van die 98 kilo af…..10 liefst.

Daartoe mag ook dienen het dagelijkse oefenen op de hometrainer die naast de sofa staat en waarop ik tijdens TV de benen kan laten draaien, in de uitgeklede BVN-TV-zomer waarbij saaiheid en herhaling troef zijn. Dan zet ik liever een dvd op van Maria Callas, Dame Joan Sutherland of Luciano Pavarotti. Of van Helmut L al weet ik dat er mensen zijn die bij het horen van die naam direct op tilt slaan..

Ik kreeg na operatie en een paar weken thuis problemen aan de lage rug, daar heb ik over verteld, en het fijne is, die problemen zijn als sneeuw voor de zon verdwenen toen de fysiotherapie werd gewijzigd. Nu ga ik nog maar drie dagen per week en ik zal dat binnenkort wijzigen in “maandag en vrijdag” als ik me goed blijf voelen. Geen enkele pijnpil gaat mijn lijf nog in. Nee, ik ben perfect tevreden en happy na een moeilijke tijd die iets langer duurde dan verwacht. Maar wat is een paar weken op een mensenleven ?

En morgen…ja, morgen is het “100 dagen niet roken”. Dan heb ik eigenlijk wel een goeie sigaar verdiend, nietwaar ?

En een postscriptum.

Echt, geheel ten overvloede, ik bedoel het goed met de lezers van mijn schrifturen; en ik ben dus niet aansprakelijk als mensen, die het proberen te doorgronden, zich dienen te stellen onder behandeling van een therapeut.

Verder kunt u altijd terecht bij mijn vriend de graaf als u vragen heeft. Gropus Graaf Vandelaan Althoos tot Diekirch, oprichter en sponsor van Diekirch Hills.

[pong]

kijk aan, wat een vooruitgang. Willen die kolootjes eraf toch wel lukken? Diekirch is toch Luxieburger-isch?
Maar wat me interesseert; Thai etc. massage is in Thaild uiteraard genoegzaam bekend. Iets van fysiotherapie (wat wij er dan in het westen onder verstaan) heb ik eigenlijk daar nooit zo gezien. Sinds ik een goede masseur gevonden heb en wat met hem praat, blijkt hij een redelijke fysiologische opleiding te hebben gehad en er wel wat van af te weten (maar hij heeft ooit ook een periode in een ziekenhuis gewerkt), wat toch wel een uitzondering is. En hij komt ook al uit Kalasin (erg ver hoekje-tegen Sak. Nak. aan). Er zijn in de reisverzekeringswereld genoeg gevallen bekend van mensen die na een onoordeelkundige thai mssage voor echt herstel het hospital inmoesten. Dus: hoe vind je een echt bekwame? Of heeft toch elk hospital die gewoon?

[Duncan]

Bij mijn weten is er geen keurmerk, dus je zal via-via aan een goede knijper moeten komen.
In Chiang Mai kan ik de School of Massage ( oid ) aanbevelen, en dan met name de humoristische aartssadiste Khun Vi. Een 2-urige sessie kost je 500 baht + fooi en 5 jaar van je leven, maar je komt er zwevend weer uit.

[Mart]

Dus: hoe vind je een echt bekwame? Of heeft toch elk hospital die gewoon?

Ik heb eerder geschreven over een gecompliceerde elleboog breuk, die mijn zoon met Song Kran opliep. Ondanks goede nazorg van een fysiotherapeute besloot de chirurg een verwijzing naar een specialist in het universiteit ziekenhuis in Khon Kaen.
Deze stelde de eventuele nieuwe operatie een maand uit.
Kortom, 4 dagen per week terug naar de fysio in het lokale ziekenhuis. Daar zijn een aantal therapeuten. Nu na 8 behandelingen, waarbij ik zelf aanwezig was, en meerdere malen een zakdoek moest aanreiken, omdat Jr schreeuwde van de pijn en de tranen over zijn wangen biggelde, ben ik van mening dat we op de goede weg zijn.
Recht is 90 graden, het lukt nu - met wat hulp - tot 85 graden.

Dus, ook zelfs de lokale ziekenhuizen hebben een goede fysio afdeling.

[prajak]

Pong, Thailand heeft fysio en een goede opleiding. In het ziekenhuis Khonkaen had ik twee fysio-dames en die deden hetzelfde als de fysio in NL en BE en daar zijn de opleidingen op hoger beroeps niveau. Alleen doet/mag de fysio hier niets zonder een briefje van de arts en in NL loop je gewoon binnen.

Maar er is verschil tussen fysio en massage en met name in massage zijn er zoveel opleidingen dat er wel kaf tussen moet zitten. Massage is goed voor de voeten en voor de bloedsomloop, aan mijn rug komt alleen een echte fysio.