trompetter schreef:luc.cc schreef:ben reeds 6 maanden geemigreerd naar Ayutthaya, ben reeds diverse malen naar ontelbare tempels geweest
samen met mijn thaise echtgenote.
Ik heb hier in Ayutthaya wel een katholieke kerk gevonden, Saint-Joseph.
Diverse malen gesloten.
Nu, ik heb alle respect voor ieders geloof en zeker voor het Boedhisme, maar soms heb ik wel
het gevoel om contact te hebben met Christus en dat gaat alleen in de kerk.
Zijn er onder de forumleden nog mensen die hetzelfde voelen als ik.
Morgen zondag ga ik toch nog eens proberen naar Saint-Joseph te gaan om een eredienst bij te wonen.
Ik ben zeker geen fanatiekeling in RK geloof doch zo voel ik me nader bij mijn overleden ouders
Bedankt voor je bericht Luc!
De Sint Jozefkerk is inderdaad uniek. Als ik het goed begrijp was het de eerste door het Vaticaan
als zodanig erkende bisschopskerk van wat we nu Thailand noemen.
De eerste houten versie werd gebouwd in 1666, toen de belangrijkste adviseur van Koning
Narai, de Vichayen, niemand minder was dan de Griek Gerakis (meneer Valk zou hij in Nederland
geheten hebben). Hij was de man die het Rooms Katholieke geloof in Ayutthaya propageerde en
later de geschiedenis in zou gaan als Phaulkon.
Het zou nog ruim twee honderd jaar duren voordat er weer een buitenlander een dergelijke positie
aan het hof zou verwerven: Chao Pya Abhai Raja Siammanukulkij, de Belgische jurist Gustave Rolin
Jaquemijns.
Het bijzondere van het huidige kerkgebouw, pakweg gedurende dertiger jaren van de negentiende
eeuw gebouwd, ligt in de neo-romaanse bouwstijl. Of de ruines van het oude, door de Burmezen
afgebrande kerkgebouw daarbij leiddraad zijn geweest is me niet bekend.
Mocht je foto's van het interieur maken, dan hou ik me graag aanbevolen.
Een geweldige plek om even stil te staan in het leven.
Het lijkt me heel indrukwekkend om daar de geloofsbeleving te ondergaan.
met vr. groet
en T-geschal

Heb gisteren een hoogmis bijgewoond.
De kerk zat stampvol, rond de 300 Thaise mensen en één farang(ik).
Het waren zowel jongeren en ouderen, dit deed me denken aan het kerkbezoek in Belgie 50 jaar terug.
Iedereen volgde de mis , bad en zong uit volle macht.
Ik verstond er niet veel van maar in grote lijnen verloopt de mis zoals in Belgie.
Het is nu wel de paasperiode en er werden speciale Paas gebeden gedaan.
Ik was echt onder de indruk en had er eigenlijk geen idee van dat er zoveel katholieke gelovigen zijn in Ayutthaya.
Bij het uitreiken van de hostie ging iedereen naar voren (enkel de kinderen, jonger dan 7, niet).
Ik moet eerlijk toegeven dat na de dienst ik een goed gevoel had.
Trouwens de ganse eredienst duurde 2 uren.