Dodenspoorlijn.

[driver]

Goede en duidelijke info wat ik lees in bovenstaande reacties.

mvg Arie

[Bean]

Te voet is ook leuk

[ChangNoi1]

De "Death railway" een bijzonder onderwerp, doch zou ik gaarne enige opmerkingen maken

Ten eerste : Heden ten daage gebeurt nog steeds dagelijks hetzelfde wat er tijdens WO2 hier in en nabij Kanchanaburi is gebeurt. De meeste van ons (mijzelf incl.) doen hier heden ten daage eigenlijk zeer weinig tegen. Is het dan niet een beetje hypocriet om als niet familie-lid toch zo geraakt te worden door bvb. de "Eren begraafplaats"?

Het plan van een spoorlijn vanaf Bangkok naar Burma is niet door de Jappaners verzonnen, het zou gewoon een zeer goede handels route zijn naar Burma. In recentelijke jaren heeft de Thaise overheid nog overwogen om die spoorlijn af te gaan maken naar en in Burma. Dit heeft geleid tot nogal op wat verzet van familie van oorlogs slachtsoffers en van Thai die bang zijn dat Burma dan weer makelijk Thailand kan binnenvallen (via de zo beroemde Three Pagoda Pass).

Heden ten daage begint het nog in gebruik zijnde spoor in Bangkok bij het station "Bangkok Noi" en is nog dagelijks in gebruik tot en met het eindstation "Nam Tok". Dit is echter een zeeeer lange rit en tot aan Kanchanaburi landschapelijk gezien niet erg mooi. Daarna wordt het echter een zeer mooie rit die dus uiteindelijk over de brug gaat en langs de rivier.

Aangezien Japan een van de grotere inversterders is in Thailand (sinds 30 jaar ofzo) weet de Thaise jeugd niet zoveel van wat er tijdens WO2 hier gebeurt is. Geschiedenis vervalsing gebeurt overal, ook in Thailand. Dan wel vooral om de rol van Thailand tijdens WO2 een beetje te verdoezelen. Ergo voor Thai is Kanchanaburi gewoon een leuk weekend uit met de disco-boot op het water en oude brug met een stoom-loco. Begraaf-plaats? Oorlog? Japanners? Doden? Mai lou. De monumenten voor de slachtoffers zijn er dankzij landen als Nederland, England maar vooral dankzij Australie.

Bij de aanleg van het doden-spoor bij Kanchanaburi zijn velen doden gevallen, en de westers slachtoffers worden ge-eerd maar de velen malen meer slachtoffers van de locale bevolking (Thai, Maleisiers, Indonesiers) worden vrijwel totaal vergeten. En overigens zijn er onder leiding van de Jappaners op meerdere plekken in Azie spoorlijnen gebouwd die ook velen slachtoffers hebben gemaakt. Bvb. de "Pakanbaroe" spoorlijn op Sumatra, Indonesie alwaar mijn eigen opa aan heeft mogen meewerken (welliswaar tegen zijn wil).

De "Hell Fire Pass" (zo een 50km buiten Kanchanaburi) heeft een mooi en duidelijk museum dat wordt beheerd door een Australier. Je kunt er een korte wandeling maken door de daadwerkelijke "pass" die door POW's is aangelegd. En als je van wandelen houdt kun je zelfs een trekking maken langs daarwaar ooit de spoorlijn heeft gelegen. Eenmaal in de hitte van de jungle wordt je duidelijk hoe POW's hier gewerkt en gewoond hebben.

[Duiker]

Vorige week heb ik de grote begraafplaats bezocht. Er groeit geen grassprietje scheef. Alles is perfect onderhouden. Het maakte grote indruk op me. Veel minder indruk maakte de brug op me. Het ritje met de trein was leuk. De bruggen zijn niet meer origineel, deze zijn herbouwd, hetgeen het niet minder indrukwekkend maakt. Hellfirepas maakt veel minder indruk dan ik verwacht had. Jammer dat de rails is weggehaald. Dat zou het een stuk realistischer gemaakt hebben. Behalve dat korte stukje dan.
De rol van de thaien is me nog niet duidelijk. Wel zijn er vele asiaten omgekomen. Veruit de meeste zijn onbekend.

Op de thaien maakt het volgens mij helemaal geen indruk. Maar die zijn er dan ook iedere dag, en moeten er geld aan verdienen. Toch maar een boekje en een DVD gekocht.