vervolg bijna 4 jaar in thailand

[carpediem]

http://www.thailandforum.nl/viewtopic.php?f=24&t=815505

30 april 2008

carpediem schreef:
November 1999, volkomen onvoorbereid en niets wetend,voor de eerste keer in Thailand met vakantie en meteen de eerste de beste dag in Bangkok al verkocht aan dit bijzondere land.
Onbewust stond toen al vast dat ik me met mijn pensioen hier zou gaan vestigen.
De jaren daarna alle vakantie naar ZO Azië en deze landen een beetje leren kennen qua cultuur, natuur en de mooie Aziatische bruine meisjes.
Heb niet kunnen voorkomen twee keer verliefd te worden; op een Cambodjaanse en een Thaise.
Deze relaties hebben me veel geleerd over de gewoonten en mentaliteit van Cambodja en Thailand.
Zodoende kwam ik in ver afgelegen gebieden en leerde de familie (en hun cultuur) van mijn liefdes kennen.
Slapen met 20 mensen in een bamboe hutje, buiten bij de enkele pomp je ochtend douche onder gejuich van het halve dorp en dat soort dingen.
1 juni 2004 officieel in de VUT en 6 juni was ik hier met alleen mijn koffertje en de liefde die op me zou wachten.
De liefde was er niet (heel ander verhaal), dus eerst maar een beetje rondgetrokken door Thailand en is kijken waar ik zou willen wonen.
Een 4wd pick up gekocht en naar het noorden, oosten, westen en zuiden.
Een verblijf van meerdere weken op Koh Chang beviel me nog het beste.
Maar na enige tijd viel dit toch tegen en kwam via een kennis terecht in een huurhuis in een klein dorpje nabij Chantaburi, waar ik nog steeds met veel plezier woon.
Inmiddels sinds ruim een jaar is er een dame bij mij ingetrokken en niet meer weggegaan, wat me overigens uitstekend bevalt.
Ga elk half jaar een paar weken naar Nederland om me kinderen en familie en vrienden te zien.
In Nederland na een paar dagen al heimwee naar huis. In Thailand nooit heimwee.
Alle praktische vragen en problemen in de loop van de tijd opgelost, zoals belastingvrijstelling, ziekteverzekering e.d.
Ik denk dat ik in Thailand oftewel ZO Azie nog heel lang zal blijven.
Toch houd ik me woning in Nederland voorlopig nog aan om toch de vrijheid te hebben elk moment terug te keren. Misschien verandert dit wel na nog een paar jaar om dan zeker te weten dat ik hier dood wil gaan.
Mijn motief om naar hier te komen is niet dat ik Nederland niet zag zitten, maar de grote aantrekkingskracht van Thailand en Cambodja die heel diep zit.
Nergens op de wereld met mijn (beperkte) reiservaring het gevoel gehad je zo in een ander land thuis te voelen.
Een andere overweging was om in mijn derde levensfase een nieuw avontuur te beginnen, een nieuw en ander leven. In Nederland kon ik het wel zo een beetje uitstippelen en veel meer van hetzelfde.
Een ander aspect van het hier zijn is dat ik veel meer tot mezelf kom, mezelf veel beter ga leren kennen omdat hier minder uitvluchten zijn om dingen waar je tegen aanloopt te compenseren.
Ik hou het erop dat de aantrekkingskracht van het vrouwelijk schoon om hier te komen wonen secundair is en primair mij vrijheidsdrang.

Al met al is de beslissing om te gaan wonen in Thailand een natuurlijk proces geweest door veel meer mijn gevoel te laten werken dan mijn ratio.
En dat kon natuurlijk omdat de voorwaarden Financieel(pensioen) en relationeel(gescheiden) aanwezig waren.

Dit in het kort mijn relaas ter lering en vermaak


Dit bericht schreef ik onder emigreren naar Thailand.
Nu een vervolg onder wonen en werken.

Iemand schreef een keer, ik dacht Ben dat na ongeveer drie/vier jaar in Thailand wonen Thailand het moment van de waarheid komt of zoiets van die strekking. Of je gesetteld bent en blijft of dat het toch op een of andere manier misgaat en terug gaat naar het Vaderland; gedesillusioneerd.
Op het moment dat ik dat las dacht ik, dat slaat niet op mij. Het zinnetje is wel blijven hangen.
Ik ben hier in een bevoorrechte positie; gepensioneerd met een redelijk pensioen, een goed en goedkoop huurhuis in een prettig dorp, een thaise vriendin die ik na ruim twee jaar nog steeds aantrekkelijk vind, regelmatig uitstapjes in de omringende buurlanden met of zonder vriendin enz. enz.
Een paar weken geleden in een pand naast mijn huis een restaurantje met bar en pool geopend voor de lokale bevolking en werkgelegenheid voor mijn vriendin.
De eerste tijd dat je hier bent leef je in een soort roes. Alles is nieuw, je moet veel leren en je aan allerlei dingen aanpassen. Je bent blij dat je hier bent en elke dag is een nieuw avontuur. Overal moet je opnieuw de weg zoeken zowel letterlijk als figuurlijk.
Maar op een gegeven moment en dat is inderdaad na zo een drie jaar ken je de weg, letterlijk je rijdt zonder kaart door heel Thailand, je krijgt een beetje door hoe Thaien in elkaar steken, je gaat je vriendin beter kennen, je kent alle familieleden, je hebt alle Thaise gerechten wel een keer geprobeerd en het barleven is ook niet meer zo interessant als vroeger.
Je gaat patronen in je relatie herkennen die naar sleur neigen. De Thaise vriendin gaat meer voor zich zelf opkomen en je moet dan op je ouwe dag nog werken aan je relatie om deze in stand te houden.
Het droomleven houdt een beetje op en de harde werkelijkheid dat je hier ook een gewoon leven leidt dat niet zoveel verschilt als in Nederland komt je tegemoet.
Toch wel een soort crisisachtige toestand. Je gaat jezelf vragen stellen van wil ik dit nou. Waarom stopt de droom. Wil ik terug naar het beschermde Nederland. Wat doe ik hier eigenlijk zonder mijn eigen familie en vrienden die ik al jaren ken.
Het droomeiland met z', mooie zonsondergangen en zwiepende palmbomen zinkt steeds verder in de zee.
Dus moet er gezwommen worden, welke richting op; waar is dat nieuwe droomeiland?
Op dit moment heb ik geen idee welke richting ik op moet.
Mijn vraag:
Is dit herkenbaar?
En wat zijn jouw ervaringen?
Ben zeer benieuwd.

29-11-2008

Bij deze zal ik mijn verdere voortgang met jullie te delen.

Ben er intussen denk ik wel achter wat de belangrijkste oorzaak is geweest van mijn "crisis"

4 November j.l. heb ik mijn relatie met mijn vriendin na bijna drie jaar afgesloten. Deze dag zal het hoogtepunt van de crisis zijn geweest. Na dit besluit kwam er weer positieve energie vrij en heb het gevoel weer verder te kunnen en in alle vrijheid mijn leven op mijn manier verder te leven.

Met mijn vriendin had ik voor mijn gevoel een prima relatie. Konden goed met elkaar opschieten, er was humor en hadden een goed evenwicht in wat we voor elkaar overhadden.
Ik ben me wel altijd bewust geweest dat de wedezijdse motivatie om de relatie te beginnen niet echt gelijk was.
De gelijkwaardigheid met betrekking tot leeftijd, opleiding, culturele achtergrond en financiele inkomsten was er niet.
Gelijkwaardig was wel dat het voor allebij de tweede langdurige relatie werd, we allebij al wat oudere kinderen hadden en we uit een redelijk goed nest kwamen.
De waardering voor elkaar werd sterker en de passionele aantrekkingskracht voor elkaar was een niet onbelangrijk onderdeel om de relatie in stand te houden.
Financieel hadden we dacht ik goede afspraken gemaakt m.b.t. support van haar kinderen, het huishoudgeld, prive geld voor haar en een spaarrekening voor haar voor de oude dag en/of als allimentatieregeling.
Achteraf gezien is het ongeveer een jaar geleden dat er zo af en toe ontevredenheid was over de materiele zaken en zij op zeer subtiele wijze liet blijken materieel meer van mij te verwachten. Van toen af waren er wat incidenten waar mijn vertrouwen in haar achteruitging en ik steeds meer paranoide werd. Dat gaat langzaam en ik had ook geen concrete bewijzen. Maar even als voorbeeld: Als ik haar even geld leende kreeg ik dat nooit uit eigen gelegenheid terug, terwijl andersom zij er altijd als de kippen bij was als ik aan haar geld verschuldigt was.
Dat paranoide gevoel stond me helemaal niet aan, tenslotte wil ik hier relaxt van me oude dag genieten en besloot haar toch maar te vertrouwen. Die gevoelens kun je natuurlijk niet wegstoppen en resulteerde in negatieve gevoelens die ik nu op andere dingen projecteerde en als crisis ging betitelen t.a.v. mijn persoonlijk leven en het wonen in Thailand.

4 november was er een incident die mijn ogen deed openen en ik weer geheel in de realiteit stond en tegelijkertijd een heleboel kon verklaren over vroegere gebeurtenissen.
Was lange tijd blind geweest voor haar negatieve karaktereigenschappen en werd me zeer bewust dat ik met die eigenschappen van haar niet samen verder konden.
En mosterd na de maaltijd konden vrienden en kenissen opeens melden dat zij toch op een ander spoor zat dan ik dacht.

Van de relatie heb ik geen spijt, ik heb voor het grootste deel een goede tijd met haar gehad die ik niet zou hebben willen missen.

Het is jammer voor mij en misschien stom van haar om op deze manier de relatie te laten mislukken.

Voorlopig heb ik het wel gezien met de (thaise) dames en zal me instellen op een vrijgezellenleven en zie dat wel zitten.

Een probleem is nu wel dat ik weer op de markt ben en alle aanzoeken zal moeten afslaan

_________________
pluk de dag (carpediem)




Vervolg op mijn "emigratie" verhaal:

We zijn alweer twee jaar verder en woon nog steeds in Thailand en wel op hetzelfde adres in de buurt van Chantaburi.
Achteraf gezien is van teruggaan naar Nederland geen sprake geweest. Tot nu toe heb ik als ik op vakantie ben in Nederland steeds weer na twee dagen een uitzonderlijke heimwee naar mijn eigen plekje hier in Thailand. Of er wel of niet een Thaise dame in het spel doet daar niets aan af.
Als ik in Thailand ben voel ik eigenlijk nooit de behoefte om na te denken of ik wel eens weer naar Nedeland zou willen remigreren of om andere uitdagingen in andere landen aan te gaan.
Dus je kunt wel stellen dat ik hier wel het gelukkigst moet zijn en zo voel ik het ook.

Wat het nou precies is dat ik me hier zo prettig voel ben ik nog niet geheel achter. Ik hou het maar op het algemene vrijheidsgevoel. Kan hier vrijwel doen en laten wat ik wil. Heb het denk ik ook getroffen met mijn huis en het dorp en de provincie waar ik woon.

Heb ook weer een lange tijd alleen gewoond en dat bevalt me prima. Je mist natuurlijk wel de intimiteit van een relatie en alles wat daar aan vast zit en wat niet te compenseren valt met het geluk van een nacht.

Sinds een tijdje wel weer een vastere scharrel die me veel geeft maar ook mijn vrijheid weer deels ontneemt.

Al met al het gaat me hier goed en kan zeggen dat het een van mijn beste besuiten is geweest om naar Thailand te verhuizen.

[Wouter_Udon]

Leuk verhaal Carpediem. Geeft prima weer wat de gevoelens en beweegredenen zijn van iemand om iets te doen.

[jomel17]

Ja idd een leuk verhaal ,vond het prettig lezen ga zo door zou ik zeggen...

[Mart]

Een perfecte weergave !

Dit zou iedereen moeten lezen, zeker de nieuwkomers.

[Nimnuan]

Carpediem, ben je nu ook helemaal "over" uit Nederland of hou je jouw huis e.d. nog steeds aan? Zo te zien ga je nooit meer terug
ps. mooi en leerzaam (als altijd...)

[ubon1]

ik woon dan nog wel in nederland maar ik vond het zeer leuk om te lezen.
heerlijk als mensen zo openhartig zijn bedankt.

[carpediem]

Carpediem, ben je nu ook helemaal "over" uit Nederland of hou je jouw huis e.d. nog steeds aan? Zo te zien ga je nooit meer terug
ps. mooi en leerzaam (als altijd...)

Mijn huis hou ik aan. Het is vrijwel hypotheekvrij. Ik hou er rekening mee dat ik toch terug wil of moet. Dan verval ik niet in armoede vanwege hoge woonlasten.
Ook is het zo dat als ik mijn huis verkoop ik weet dat dat geld wel eens gauw vervlogen kan zijn. Van mijn pensioen kan ik hier goede leven en dat gaat elke maand op.
Ik heb nu een gemiddeld inkomen plus nog wat huurpenningen.