nanoman,
Je hebt gelijk wat betreft overhaaste stappen die emotioneel ziijn ingegeven.
Voor jou een desillusie geworden. Maar gelukkig heb je weer de moed om deze weer om te zetten in positieve plannen.
Bij deze zal ik mijn verdere voortgang met jullie te delen.
Ben er intussen denk ik wel achter wat de belangrijkste oorzaak is geweest van mijn "crisis"
4 November j.l. heb ik mijn relatie met mijn vriendin na bijna drie jaar afgesloten. Deze dag zal het hoogtepunt van de crisis zijn geweest. Na dit besluit kwam er weer positieve energie vrij en heb het gevoel weer verder te kunnen en in alle vrijheid mijn leven op mijn manier verder te leven.
Met mijn vriendin had ik voor mijn gevoel een prima relatie. Konden goed met elkaar opschieten, er was humor en hadden een goed evenwicht in wat we voor elkaar overhadden.
Ik ben me wel altijd bewust geweest dat de wedezijdse motivatie om de relatie te beginnen niet echt gelijk was.
De gelijkwaardigheid met betrekking tot leeftijd, opleiding, culturele achtergrond en financiele inkomsten was er niet.
Gelijkwaardig was wel dat het voor allebij de tweede langdurige relatie werd, we allebij al wat oudere kinderen hadden en we uit een redelijk goed nest kwamen.
De waardering voor elkaar werd sterker en de passionele aantrekkingskracht voor elkaar was een niet onbelangrijk onderdeel om de relatie in stand te houden.
Financieel hadden we dacht ik goede afspraken gemaakt m.b.t. support van haar kinderen, het huishoudgeld, prive geld voor haar en een spaarrekening voor haar voor de oude dag en/of als allimentatieregeling.
Achteraf gezien is het ongeveer een jaar geleden dat er zo af en toe ontevredenheid was over de materiele zaken en zij op zeer subtiele wijze liet blijken materieel meer van mij te verwachten. Van toen af waren er wat incidenten waar mijn vertrouwen in haar achteruitging en ik steeds meer paranoide werd. Dat gaat langzaam en ik had ook geen concrete bewijzen. Maar even als voorbeeld: Als ik haar even geld leende kreeg ik dat nooit uit eigen gelegenheid terug, terwijl andersom zij er altijd als de kippen bij was als ik aan haar geld verschuldigt was.
Dat paranoide gevoel stond me helemaal niet aan, tenslotte wil ik hier relaxt van me oude dag genieten en besloot haar toch maar te vertrouwen. Die gevoelens kun je natuurlijk niet wegstoppen en resulteerde in negatieve gevoelens die ik nu op andere dingen projecteerde en als crisis ging betitelen t.a.v. mijn persoonlijk leven en het wonen in Thailand.
4 november was er een incident die mijn ogen deed openen en ik weer geheel in de realiteit stond en tegelijkertijd een heleboel kon verklaren over vroegere gebeurtenissen.
Was lange tijd blind geweest voor haar negatieve karaktereigenschappen en werd me zeer bewust dat ik met die eigenschappen van haar niet samen verder konden.
En mosterd na de maaltijd konden vrienden en kenissen opeens melden dat zij toch op een ander spoor zat dan ik dacht.
Van de relatie heb ik geen spijt, ik heb voor het grootste deel een goede tijd met haar gehad die ik niet zou hebben willen missen.
Het is jammer voor mij en misschien stom van haar om op deze manier de relatie te laten mislukken.
Voorlopig heb ik het wel gezien met de (thaise) dames en zal me instellen op een vrijgezellenleven en zie dat wel zitten.
Een probleem is nu wel dat ik weer op de markt ben en alle aanzoeken zal moeten afslaan
